ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 342

บทที่ 342

พูดจบ จากนั้นก็หมุนตัวจากไป

ขณะนี้เย่เฉินได้เปิดปากพูดกับซือเทียนฉีว่า “คนญี่ปุ่นคนนี้ ดูแล้วเหมือนจะร้ายกาจ ถ้าหากเขารู้ว่าในตัวคุณมียารักษาที่สามารถรักษาโรคอัมพาตที่รุนแรงได้ ถ้างั้นคุณก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้น ในเมื่อยาวิเศษตัวนี้ พอผลิตออกมา สามารถหาเงินจากโลกนี้ได้อย่างมหาศาล ”

ก่อนหน้านี้มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งชื่อ 《Dying to Survive》บอกว่าเป็นคนป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว เพราะว่าไม่มีปัญญาซื้อยาแผนปัจจุบันที่แพง ได้แต่ไปซื้อของเลียนแบบจากอินโดนีเซีย

จากภาพยนตร์เรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า กลุ่มผลิตยาจิตใจชั่วร้ายขนาดไหน ถ้าผลิตยาออกมาหนึ่งชนิด คนไข้คนหนึ่งในหนึ่งเดือนอย่างน้อยต้องมีเงินสองถึงสามหมื่นถึงจะสามารถซื้อกินได้ นี่ไม่ใช่วิธีบีบบังคับให้คนตายทางอ้อมหรอ?

บริษัทผลิตยาโคบายาก็ต้องการขายยาได้ในราคาสูง เพราะฉะนั้น พวกเขาเอาเป้าหมายพุ่งไปที่ซือเทียนฉี

โคบายา ชิอิจิโร่รู้สึกว่า ถ้าสามารถรักษาโรคอัมพาตรุนแรงนี้ได้ ก็เท่ากับมีเครื่องมืออันทรงพลังในการหาเงินมหาศาล

ผู้ที่มีอาการอัมพาตรุนแรง ตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถลุกจากเตียง ไม่สามารถเดินได้อีก กระทั่งไม่สามารถปัสสาวะอุจจาระด้วยตัวเองได้ ความรู้สึกที่เหมือนตายทั้งเป็น ทำให้ตัวเขาและครอบครัวของเขาต่างก็ทุกข์ทรมาน

ถ้าหากมหาเศรษฐีพันล้านเป็นอาการอัมพาตรุนแรงแบบนี้ ยาเม็ดเดียวเก็บเงินเขาห้าสิบล้าน เขาก็ยอมคว้าออกมาด้วยความสมัครใจ

ถ้าหากมหาเศรษฐีแสนล้านอย่างบิลล์ เกตส์มีอาการอัมพาตรุนแรง ยาหนึ่งเม็ดเก็บเขาห้าหมื่นล้านเขาก็ให้!

สำหรับผู้ป่วยคนจนที่เป็นโรคอัมพาตรุนแรง เขาไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย ตายก็ตาย ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา? ต้องการซื้อยาในราคาถูก? เป็นไปไม่ได้!

แต่ว่า โคบายา ชิอิจิโร่ คงคิดไม่ถึงว่าซือเทียนฉีจะปฏิเสธเขาเด็ดขาดได้ขนาดนี้ ทำให้ในใจเขารู้สึกโกรธไม่มากก็น้อย

แต่ว่า เขาก็ไม่ได้สนใจมาก เพราะเขาเคยสอบถามมาก่อนแล้วว่า ในตัวซือเทียนฉี น่าจะยังมียาวิเศษรักษาโรคอัมพาตรุนแรงนั้นอยู่

ขอแค่ตัวเองเอายาวิเศษมาให้ได้ หลังจากนั้นก็เอากลับไปที่ญี่ปุ่น ให้บริษัทยาผลิตยาวิจัยสรรพคุณส่วนผสมในตัวยาวิเศษนี้ ใช้เวลาไม่นานก็คงจะลอกเลียนแบบออกมาได้！

ซือเทียนฉีก็รู้ว่าโคบายา ชิอิจิโร่กำลังคิดอะไรอยู่ กำไรมหาศาลที่อยู่ต่อหน้า ไอ้หมอนี่คงไม่รามือง่ายๆแน่ ยังคงต้องหาวิธีอื่นมาแน่

แล้วเขาจึงพูดกับเย่เฉินว่า “ขอให้อาจารย์เย่วางใจ ผมจะระมัดระวังอย่างรอบคอบ”

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “ระมัดระวังไม่มีประโยชน์ นายต้องเข้าใจว่าถึงจะมีความสามารถแต่ก็ถูกทำร้ายได้ ”

ซือเทียนฉีรีบถาม “ อาจารย์เย่ ถ้างั้นผมจะทำอย่างไรดี? ยาเม็ดนั้นที่คุณให้ผม ผมก็เอาติดตัวไว้ตลอด ถ้าหากถูกพวกเขาแย่งไป งั้น… ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เดี๋ยวสักพักผมจะผลิตยาให้คุณไว้สักสองสามเม็ด คุณก็พกติดตัวไว้ ถ้าหากมีคนแย่งไปก็เอายาเม็ดนั้นให้เขา”

ในความทรงจำของเย่เฉินใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ได้บันทึกยาฟื้นชีพไว้ชนิดหนึ่ง จริงๆแล้วยานั้นเป็นยาพิษชนิดหนึ่ง ผู้ป่วยที่กิน จะได้รับการฟื้นฟูอย่างดีเยี่ยมในเวลาอันสั้น แต่นั้นเป็นแค่ยาฟื้นชีพ หลังจากนั้นจิตจะรีดพลังเฮือกสุดท้ายจากร่างกายทั้งหมด แล้วสิ้นชีวิตในทันที

พ่อของโคบายา ชิอิจิโร่คนนี้ ไม่รู้ว่าเขาเป็นอัมพาตรุนแรงจริงๆหรือเปล่า แต่ก็สามารถใช้แผนกับเขาดู ถ้าหากเขาแอบมีแผนชั่วกับยานี้ ถ้างั้นก็คือโชคร้ายของเขาละ！