ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 395
บทที่395
ซือเทียนฉีวางสายโทรศัพท์ และพูดกับเว่ยเลี่ยงว่า:”อาจารย์เย่ตกลงจะพบคุณแล้ว คุณสามารถไปกับผมได้”
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าเว่ยเลี่ยงซาบซึ้งทันที โค้งคำนับซือเทียนฉีแล้วพูดว่า:”ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่เอื้อเฟื้อ!
ซือเทียนฉีโบกมือและพูดว่า:”ผมแค่ช่วยคุณเชื่อมโยงกับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องขอบคุณผม ถ้าอาจารย์เย่เต็มใจที่จะช่วยคุณ คุณสามารถขอบคุณอาจารย์ได้”
เว่ยเลี่ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และพูดว่า:”หมอเทพซือ งั้นพวกเราไปกันตอนนี้?”
ซือเทียนฉีตอบ และเรียกเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของเขาและพูดว่า:”เสี่ยวจาว เธอขับรถพาเราไปที่บ้านของอาจารย์เย่
เมื่อเฉินเสี่ยวจาวได้ยินว่าจะไปพบอาจารย์เย่ เธอก็ตื่นเต้นทันทีและพูดว่า:”ท่านปู่ไปกันเถอะอย่าให้อาจารย์เย่รอนาน!”
หลังจากนั้น เว่ยเลี่ยงก็เก็บโสมหิมะพันปี แล้วตามซือเทียนฉีและเฉินเสี่ยวจางออกจากจี้ซือถัง และเข้าไปในรถออดี้ที่เฉินเสี่ยวจาวซื้อมา
เนื่องจากซือเทียนฉีตัดสินใจที่จะอยู่ในเมืองเฉินหลิง เฉินเสี่ยวจาวจึงซื้อรถคันนี้เพื่อความสะดวกในการเดินทางกับปู่เฉินเสี่ยวจาวขับรถ และสิบนาทีต่อมา ทั้งสามก็มาถึงประตูบ้านของเย่เฉิน
ซือเทียนฉีมองไปที่เว่ยเลี่ยง และพูดว่า:”พี่ชายของคุณมีความขัดแย้งกับอาจารย์เย่ เดี๋ยวพอเจออาจารย์เย่ คุณห้ามเสียมารยาท”
เว่ยเลี่ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และพูดว่า:”หมอเทพซือได้โปรดอย่ากังวล! เว่ยเลี่ยงไม่กล้าแสดงความไม่เคารพอาจารย์เย่!”
“ดี”ซือเทียนฉีก็รู้ เว่ยเลี่ยงกับพี่ชายที่หยิ่งผยองของเขาไม่เหมือนกัน ดังนั้น เขาจึงพยักหน้าและกดออดบ้านของเย่เฉิน
เย่เฉินเปิดประตูเมื่อ ซือเทียนฉีและเฉินเสี่ยวจาวเห็นเย่เฉิน พวกเขาก็รีบโค้งคำนับ และพูดด้วยความเคารพ:”สวัสดีครับ/ค่ะอาจารย์เย่!”
เว่ยเลี่ยงก็รีบตามไปคำนับและพูดว่า:”เว่ยเลี่ยงกล่าวสวัสดีอาจารย์เย่ครับ”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:”พวกคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ เข้ามาคุยกันเถอะ”
ทั้งสามคนเดินเข้าไปในบ้าน
ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในบ้าน พวกเขาทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่การตกแต่งในห้องนั่งเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสามคนมาที่บ้านของเย่เฉิน ดังนั้นทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ เย่เฉินอยู่ในชนชั้นสูงของเมืองจินหลิน แล้วด้วยสถานะที่ห่างเหินมาก ทำไมถึงยังอาศัยอยู่ในอาคารพักอาศัยที่ธรรมดาแบบนี้ได้อีกล่ะ?
เว่ยเลี่ยงก็รู้สึกว่า อาจารย์เย่นั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ซึ่งเป็นคนรวยระดับสูงที่สามารถประมูลได้ถึงร้อยล้านดอลลาร์กลับอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เรียบง่าย
เย่เฉินไม่รู้ความคิดของพวกเขาทั้งสาม เขาชี้ไปที่โซฟาและพูดกับพวกเขาทั้งสามคน:”นั่งลงสิ”
พวกเขาทั้งสามตอบ และนั่งตรงข้ามเย่เฉิน