ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 453
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 453
อู๋ตงไห่ก็รู้สึกหดหู่ในใจ
เดิมที่คิดว่าตนเองมาที่นี่ แล้วเสนอเรื่องแต่งงานไป คุณท่านซ่งก็จะตอบรับอย่างไม่ลังเล แล้วรีบมองลูกชายตนเองเป็นลูกเขย
แต่ไม่คิดว่า คุณท่านซ่งจะปฏิเสธข้อเสนอตนเองหลายครั้งอย่างนี้
ทำให้อู๋ตงไห่รู้สึกเหมือนโดนดูถูก
อู๋ซินก็ขมวดคิ้วเช่นเดียวกัน แล้วพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อยว่า “คุณปู่ซ่ง ทำไมถึงไม่ยอมให้น้องหวั่นถิงแต่งกับผมล่ะครับ? ตระกูลอู๋ของพวกเราเป็นตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งของเจียงหนาน ต่อให้ไปอยู่ที่เย่นจิง หรือระดับประเทศ จะมีสักกี่คนที่กล้าเทียบกับผม?”
คุณท่านซ่งก็มองเขา แล้วยิ้มเล็กๆ ว่า พูดว่า “คุณชายอู๋ก็เป็นคนเก่งคนหนึ่ง แต่เรื่องของความรักนั้น มันบังคับกันไม่ได้”
สำหรับคุณท่านซ่งแล้ว สองพ่อลูกนี้ไม่รู้ตัวเสียที ตนเองก็ไม่อาจจะบอกไปตรงๆ ดังนั้นก็ได้แต่พูดโน้มน้าวเป็นสำคัญ
อู๋ซินก็ส่งเสียงไม่พอใจ ในใจก็ไม่สบอารมณ์
เดิมคิดว่ามันจะราบรื่น สุดท้าย กลับยากกว่าพระถังซัมจั๋งไปขอคัมภีร์เสียอีก
ในตอนที่เขากำลังหัวเสียอยู่นั้น ซ่งหรงวี่ก็กลับมา
พอเห็นว่าสองพ่อลูกตระกูลอู๋มาเยี่ยมเยือน ซ่งหรงวี่ก็รีบขึ้นหน้ามา แล้วพูดอย่างมีมารยาทและเกรงใจว่า “อ้าว คุณอาอู๋ อู๋ซิน ทำไมวันนี้ทั้งสองคนมาได้ที่บ้านได้ล่ะครับนี่?”
อู๋ตงไห่ก็ยิ้มให้เขา แล้วพูดว่า “หรงวี่ เช้าวันนี้ผมเพิ่งไปส่งอู๋ฉีกลับซูหาง หลายวันนี้จะอยู่พักที่จินหลิงกับอู๋ซินเสียหน่อย เพื่อสืบว่าใครเป็นคนทำร้ายอู๋ฉีกันแน่ ก้เลยแวะมาเยี่ยมเยือนปู่ของคุณ แล้วก็ว่าจะขอพักที่บ้านคุณเสียหน่อย”
พูดไป อู๋ตงไห่ก็เสริมว่า “ใช่แล้วหรงวี่ คุณคิดว่า อู๋ซินลูกชายผม กับน้องหวั่นถิงน้องสาวของคุณ สองคนนี้เหมาะสมกันไหม?”
ซ่งหรงวี่ได้ยินดังนั้น ก็พูดว่า “เหมาะสมครับ！เหมาะสมแน่นอน เป็นคู่ที่เป็นหนุ่มหล่อสาวสวย สวรรค์สร้างเลยทีเดียว！”
อู๋ตงไห่ก็พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วพูดกับคุณท่านซ่งว่า “คุณอาซ่งครับ คำพูดของหรงวี่ คุณอาก็ได้ยินแล้ว ผมคิดว่าเรื่องนี้ ต่อให้ไปถามทุกๆ ตระกูลในเจียงหนาน ทุกๆ คนก็คงตอบแบบเดียวกับหรงวี่”
คุณท่านซ่งก็ทำอะไรไม่ถูก และไม่ได้ตอบไปเลยในทันที
ทางนี้ ซ่งหรงวี่ก็อดไม่ได้ เลยพูดว่า “คุณปู่ครับ อู๋ซินก็เหมาะกับหวั่นถิงนะครับ อีกอย่าง พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน สำหรับพวกเราแล้ว มันเป็นการดองกันอย่างแข็งแกร่งนะครับ！”
ซ่งหรงวี่รู้ความคิดของปู่ตนเอง รู้ว่าเขาอยากจะให้หวั่นถิงไปอยู่กับเย่เฉิน
แต่ว่า ซ่งหรงวี่เองก็รับไม่ได้ ดังนั้น เขาเองก็หวังว่าจะพูดโน้มน้าวปู่ตนเองได้ ให้เขาตอบรับงานแต่งกับอู๋ซิน
คุณท่านไม่คิดเลยว่า หลานชายแท้ๆ ของตนเองจะไปช่วยคนนอก แล้วยังจะกลับมาโน้มน้าวตนเองเสียอย่างนั้น！
หรือว่าเขาจะไม่รู้ว่า ตนเองอยากจะให้หวั่นถิงไอยู่กับเย่เฉินอย่างนั้นหรือ?
ในใจของคุณท่านรู้ดี ว่าเขารู้ แต่ที่พูดเช่นนี้ คงจะเป็นเพราะว่าไม่อยากเห็นหวั่นถิงพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เฉิน
พอคิดถึงจุดนี้ คุณท่านซ่งก็เริ่มไม่พอใจกับซ๋งหรงวี่
คุณท่านซ่งอยู่มาจนอายุปูนนี้แล้ว มองออกหมดทุกอย่าง ความคิดแค่นี้ของซ่งหรงวี่ ถูกเขามองออกจนทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว
ดังนั้น เขาก็พูดนิ่งๆ ว่า “หรงวี่ เรื่องของน้องสาวแก ไม่ต้องให้แก่มาโน้มน้าวปู่หรอก”
ซ่งหรงวี่ก็สะอึก รู้ว่าตนเองทำให้คุณปู่ไม่พอใจ ดังนั้นก็เลยรู้ตัวเอง แล้วรีบหุบปากไป
ในตอนนี้ ลุงวีก็เดินเข้ามา แล้วพูดกับคุณท่านซ่งว่า “คุณท่านครับ คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว กำลังจอดรถ”
————