ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 1911

หนึ่งคำถามที่ขงเต๋อหลงถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ต่งรั่งหลินไม่ทันได้ปกปิด เธอพูดด้วยความเขินอายทันทีว่า “คุณ……คุณ……อย่าพูดไปทั่วนะ ฉัน…….ฉันไม่ได้ชอบเย่เฉินเลย!”

“ผมไม่เชื่อคุณหรอก!” ขงเต๋อหลงขดริมฝีปากของเขา “ผมตามจีบสาวมานานหลายปีแล้ว และก็พอเข้าใจผู้หญิงพอสมควร ด้วยท่าทางในตอนนี้ของคุณ ก็คือชอบเย่เฉินอย่างแน่นอน!”

ต่งรั่งหลินแสร้งทำเป็นหมดความอดทนและกล่าวว่า “โอ้ย แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน ไม่อยากจะคุยกับคุณล่ะ”

ขงเต๋อหลงเตือนว่า “รั่วหลิน เย่เฉินเป็นคนที่เคยแต่งงานมาแล้วนะ คุณควรอยู่ห่างจากเขาให้มากจะดีที่สุด มิฉะนั้นถ้ามันถูกกระจายออกไป คุณหนูต่งของตระกูลต่งชอบผู้ชายที่มีภรรยาแล้วคนหนึ่ง และตระกูลต่งก็จะต้องอับอายขายหน้าเพราะคุณเอานะ!”

เมื่อต่งรั่วหลินได้ยินคำพูดนี้ เธอก็โมโหขึ้นมาทันที และพูดโพล่งออกจากปากและตำหนิว่า “คุณยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ? เรื่องที่คุณกลืนสร้อยคอลงไปและต้องทำการผ่าตัดถูกกระจายไปทั่วทั้งเมือง ทั่วทั้งเย่นจิงมีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้บ้างเหรอ และหลังจากนั้นคุณก็สวมหมวกกันน็อกสีเขียว และปั่นจักรยานยุค80จากเย่นจิงไปยังเมืองจินหลิงตลอดทาง ทั้งทั่วเย่นจิงยิ่งไม่มีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้เลย แล้วทำไมคุณไม่บอกว่าตัวเองทำให้ตระกูลขงอับอายขายหน้าล่ะ?”

“ฉัน…….” ขงเต๋อหลงรู้สึกอับอายอย่างเต็มหน้าและอดไม่ไหว และก็รู้สึกโมโหอยู่ในใจอย่างมาก และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “รั่วหลิน มันจำเป็นไหม? คุณจำเป็นต้องถึงกับทำร้ายซึ่งกันและกันกับผมไหม?”

ต่งรั่วหลินกลับมาถามเขาว่า “แล้วคุณจะมาว่าฉันทำไม? ”

ขงเต๋อหลงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “เอาล่ะ! ผมเข้าใจจริงๆ แล้ว คุณก็คือแอบชอบเย่เฉิน……”

ในขณะที่พูด เขาก็พึมพำอย่างเศร้าสร้อยว่า “แม่งมันช่างแปลกมากเลยจริงๆ! เย่เฉินเป็นชายคนหนึ่งที่เคยแต่งงานมาแล้ว มันมีดีตรงไหนกันแน่วะ? ทำไมพวกคุณแต่ละคนถึงชอบแต่เขา? ผู้ชายคนอื่นๆ ในโลกนี้ตายไปหมดแล้วเหรอ? ”

ต่งรั่วหลินก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องที่ตัวเองชอบเย่เฉินอีกต่อไป และถามด้วยความสงสัยว่า “ยังมีใครที่ชอบเขาอีกเหรอ?”

ขงเต๋อหลงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ก็คือซ่งหวั่นถิงของตระกูลซ่งในเมืองจิงหลิงไง!ทำไมครั้งที่แล้วผมถึงกลืนสร้อยคอ ก็เพราะว่าซ่งหวั่นถิงจัดงานวันเกิดของเธอไม่ใช่เหรอ? เดิมทีผมอยากจะจีบเธอให้ได้ และทั้งสองตระกูลแต่งงานกันสักหน่อย แต่ไม่คาดคิดเลยว่าตลอดงานเธอไม่ได้สนใจผมเลยแม้แต่น้อย เอาแต่มุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่บนตัวเย่เฉินคนนั้น ดังนั้นผมจึงรู้สึกโกรธมาก ก็เลยโมโหกับเย่เฉินขึ้นมา…….”

ต่งรั่วหลินอุทานว่า “ไม่ใช้มั้ง! ซ่งหวั่นถิงชอบเย่เฉินงั้นเหรอ?! พี่ คุณล้อเล่นกับฉันอยู่ใช่ไหม?”

ขงเต๋อหลงกล่าวอย่างหดหู่ว่า “พี่จะโกหกคุณทำไม? มันมีประโยชน์อะไรต่อผมเหรอ? พูดตามตรงนะผมรู้สึกค่อนข้างชอบซ่งหวั่นถิงนะ และตอนนี้เธอก็ได้กลายเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซ่งไปแล้วด้วย ถ้าสามารถแต่งงานกับตระกูลขงได้แล้วก็ ก็จะเป็นตัวช่วยที่ดีสำหรับตระกูลขงอีกด้วย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอไม่ได้ชอบผมเลยแม้แต่น้อย!”

รูปลักษณ์ที่สวยงามและเย้ายวนใจของซ่งหวั่นถิงปรากฏขึ้นทันทีในสมองของต่งรั่วหลิน

แม้ว่าต่งรั่วหลินก็เป็นคุณหนูของตระกูลใหญ่ แต่เธอก็ขาดความมั่นใจในตัวเองอยางมาก ตอนที่เธออยู่ต่อหน้าซ่งหวั่นถิง

ประการแรกคือความแข็งแกร่งของตระกูลซ่งไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลต่งเลย ประการที่สองก็คือ ซ่งหวั่นถิงเป็นคนสวยที่หาได้ยากอย่างแท้จริงคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามเท่านั้น และยังมีออร่าที่ดีมากอีกด้วย เป็นคนสวยที่สุดยอดและไร้ที่ติอย่างแน่นอน

จนกระทั่งต่งรั่วหลินคิดว่า ซ่งหวั่นถิงถึงเป็นคนสวยอันดับหนึ่งในเมืองจิงหลิงในแง่ที่แท้จริง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเซียวชูหรันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าซ่งหวั่นถิง แต่ในแง่ของออร่า เซียวชูหรันก็ยังคงด้อยไปกว่าลูกคุณหนูที่สง่างามอย่างซ่งหวั่นถิงเล็กน้อย

สิ่งที่ยอดเยี่ยมไปกว่านั้นก็คือ ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงได้กลายเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซ่งไปแล้วด้วย

นี่คงไม่ใช่สิ่งที่ลูกคุณหนูคนหนึ่งก็จะสามารถเปรียบเทียบเอาได้ เพราะอย่างไรก็ตาม ลูกคุณหนูของตระกูลใหญ่ส่วนมาก จะเป็นได้แค่คนนอกที่จะต้องแต่งงานออกไปในอนาคต และไม่มีตระกูลใหญ่ใดที่จะให้สิทธิในการสืบทอดมรดกทางตระกูลแก่ผู้หญิงคนหนึ่งเลย

แต่ตระกูลซ่งกลับทำเช่นนั้น

ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงเป็นผู้ดูแลตระกูลที่มีระดับมูลค่ามากกว่าหนึ่งแสนล้านเพียงคนเดียว และเธอก็เป็นถึงผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศจีนอย่างแน่นอน

แม้ว่าจะเป็นกู้ชิวอี๋ ก็ยังไม่ได้สืบทอดตระกูลกู้อย่างแท้จริงเลย ดังนั้นหากจะพูดถึงมูลค่าทางฐานะจริงๆ แล้ว ซ่งหวั่นถิงในตอนนี้ ก็ต้องเหนือกว่ากู้ชิวอี๋อย่างแน่นอน!

คนสวยสุดยอดที่สง่างามและฉลาดแบบนี้ ก็ชอบเย่เฉินด้วยงั้นเหรอ ในเวลานี้ทำให้ต่งรั่วหลินตระหนักถึงแรงกดดันจากการแข่งขันที่รุนแรง

ขงเต๋อหลงที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าเธอไม่ได้พูดอีกต่อไปและบนใบหน้าเต็มไปด้วยความเครียด จึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอยู่ในใจ “ขงเต๋อหลงอย่างผมด้อยกว่าเย่เฉินตรงไหนกันแน่? ทำไมเขาถึงเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนเช่นนี้? ”

…..