ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 1963

บทที่ 1963

ตอนนี้ความแข็งแกร่งและอิทธิพลของตระกูลฮิโตะในโตกี้ยว ไม่มีใครสามารถเทียบได้

และเรื่องนี้เย่เฉินเอ่ยปากครั้งแรก เพื่อขอให้อิโตะนานาโกะช่วยเหลือ ดังนั้นอิโตะนานาโกะจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากๆ เธอได้ส่งคน
เกือบทั้งหมดในตระกูลอิโตะออกไปค้นหา

ผู้คนหลายหมื่นคน พยายามค้นหาอย่างเข้มงวดในกรุงโตเกียว และได้เบาะแสซ่งหวั่นถึงอย่างรวดเร็ว และแกะรอยจากเบาะแสจน
ติดตามไปถึงทางเข้าภูเขาในเขตนิชิทามะโตเกียว

เนื่องจากถนนเส้นที่ซ่งหวั่นถึงขึ้นไปบนภูเขามักมีรถยนต์สัญจรน้อยมากๆ ดังนั้นถนนเส้นนี้จึงไม่มีกล้องวงจรปิด

คนฉลาดอย่างอิโตะนานโกะเมื่อรู้ว่าเบาะแสของซ่งหวั่นถิงถึงทางเข้าภูเขาก็หายไป เธอก็ รู้ได้ทันทีว่า ตำแหน่งที่ซ่งหวั่นถิงเกิดเรื่องไม่ดี
ขึ้นนั้น ต้องอยู่บนทางขึ้นภูเขาของเข้ตนิชิทามะโตเกียวอย่างแน่นอน

ตรงนี้ไม่เพียงผู้คนอาศัยอยู่น้อย นนเส้นนี้ยังสูงกว่าน้ำทะเลมากๆ ถ้ามีคนคิดจะทำร้ายซ่งหวั่นถึง ถ้าพวกเขาลงมือที่นี่ มันเป็นทางเลือก
ที่ดีที่สุด

ดังนั้นอิโตะนานโกะสั่งให้หยุดการค้นหาวงกว้างทันที และประกาศว่าจะมอบรางวัลหนึ่งร้อยล้านเยนให้กับทีมแรกที่ค้นหาเบาะแสของ
ซ่งหวั่นถึงเจอในเขตนิชิทามะโตเกียว

หลังจากนั้น เธอได้ส่งนินจาของตระกูลอิโตะไปที่ภูเขาส่วนลึกของเขตนิชิทามะโตเกียวท้นที ให้พวกเขาแอบเข้าไปค้นหาเบาะแส
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่ในเมืองจินหลิงรู้สึกกระวนกระวายใจมากๆ

เขาในเวลานี้ กำลังเดินวกไปวนมาในห้องนั่งเล่น และคิดในใจว่า:”จากน้ำเสียงของหวั่นถึงสามารถคาดเดาได้ว่า เธอจะต้องพบกับเรื่อง
อันตรายมากๆอย่างแน่นอน และเป็นไปได้อย่างสูงที่มีคนจงใจคิดจะทำร้ายเธอ ตอนนี้อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอแล้วก็ได้…”

“ยังไงซะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับผู้ชายวัยรุ่นคนเดียว เธอก็คงจะเอาชนะเขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้
เธออยู่ต่างประเทศอีก ข้างๆเธอนอกจากเลขาไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลย เกรงว่าสถานการณ์อาจจะเลวร้ายมากๆ…
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจทันที

สำหรับซ่งหวั่นถึง เขารู้สึกประทับใจเธอมากๆ

นี่ไม่ใช่เพราะเย่เฉินเป็นคนหลายใจ แต่เพราะผู้หญิงอย่างซ่งหวั่นถึงนั้น คือผู้หญิงที่หาได้ยากมากๆ ถ้าเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วไป หลั่งจาก
ได้รู้จักและอยู่กับเธอ ก็จะมีความประท้บใจในตั๋วเธออย่างแน่นอน

เธอเป็นคนสวย อ่อนโยน มีสติปัญญา และใจกว้าง และที่สำคัญคือเธอจริงใจกับผู้อื่นเสมอ ถึงแม้จะเป็นแค่เพื่อนธรรมดาทั่วไปของเธอ
แต่ถ้าเธอได้รับอันตราย ก็คงจะเป็นห่วงและรู้สึกปวดใจเหมือนกัน

ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินโชคดีที่ได้รับความรักและจูบแรกของเธอ ดังนั้น เมื่อเธอได้รับอันตราย เย่เฉินรู้สึกกังวลมากๆ

แต่น่าเสียดาย ซ่งหวั่นถิงอยู่ที่โตเกียว ถึงแม้เย่เฉินจะมีความสามารถมากแค่ไหน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปช่วยเธอได้ในทันที
ด้งนั้นเขาจึงทำได้แค่อธิษฐานในใจเพื่อขอให้ซ่งหวั่นถึงปลอดภัย ในเวลาเดียวกันเขาก็อธิษฐานในใจว่า:”หวั่นถึง หวังว่าคุณจะเชื่อฟังคำ
พูดของฉัน พกยาที่ฉันมอบให้คุณติดตัวไปด้วย ถ้าคุณพกยาตัวนั้นไปด้วย บางทียานั้นอาจจะช่วยชีวิตคุณได้….

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

อิโตะนานาโกะโทรศัพท์หาเย่เฉินและพูดทันที:”เย่เฉินซ้ง คนที่ฉันส่งออกไปค้นหาเบาะแสของคุณซ่งจนถึงเขตนิชิทามะในชานเมืองทาง
ตะวันตกของโตกียว รถตู้ที่คุณซ่งขึ้นไปบนภูเขาจากส้นทางนี้ และกล้องวงจรปิดก็จับภาพได้แค่ถึงที่นี่ งนั้นฉันสงสัยว่าคุณซ่งน่าจะเกิดเรื่อง
ไม่ดีขึ้นบนภูเขา ตอนนี้ฉันได้ส่งนินจาที่มีฝีมือดีที่สุดไปค้นหาเบาะแสในภูเขาส่วนลึกแล้ว ถ้ามีเบาะแสอะไร ฉันจะแจ้งเย่เฉินซังทันที!”
เมื่อเย่เฉินได้ยินอิโตะนานาโกะพูดว่าซ่งหวั่นถึงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่ภูเขา เขาก็รู้สึกกังวลมากๆ

น้ำเสียงเมื่อสักครู่ มีเสียงกระแทกและเสียดสีก้น เขานึกว่าเธอแค่เกิดอุบัติหตุทางรถยนต์ แต่เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นในภูเขา เขา
รู้สึกว่าโอกาสที่ซ่งหวั่นถึงจะมีชีวิตรอดน้อยลงเรื่อยๆ!