ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 1975

บทที่ 1975

เหตุผลที่เย่เฉินบอกซ่งหวั่นถึงทีละอย่าง เพราะเขากล้วว่าจู่ๆตัวเองจะตะโกนชื่อเธอ หรือบอกเธอว่าเขาอยู่ข้างหลังเธอ และทำให้เธอ
ตกใจ

เนื่องจากซ่งหวั่นถิงได้เดินอยู่ในหุบเขาลึกเพียงคนเดียวเป็นเวลานาน ถ้าหากเขาปรากฏตัวต่อหน้าเธอโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว อาจจะ
ทำให้เธอตกใจมากๆอย่างแน่นอน

ดังนั้นเย่เฉินก็เลยเลือกที่จะบอกเธอทีละอย่าง บอกให้เธอรู้ก่อนว่าตัวเองมาที่ญี่ปุ่น มาที่โตเกียว มาที่เขตนิชิทามะโตเกียว จากนั้นค่อย
บอกเธอ ตัวเองยืนอยู่ข้างหลังเธอ

เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ของเย่เฉิน เธอก็หันหน้ากลับมาโดยไม่รู้ตัว!
เป็นอย่างนั้นจริงๆ!

เธอพบว่า ด้านหลังของตัวเองที่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร มีคนที่คุ้นเคยยืนอยู่ที่นั่น!
คนที่คุ้นเคยนี้ คือคนที่เธอคิดถึงในช่วงเวลาที่ตัวเองเจอวิกฤติ เขาคืออาจารย์เย!
ซ่งหวั่นถึงตื่นเต้นและดีใจมากๆ

เธอไม่กล้าคิดเลยว่าเย่เฉินจะปรากฏตัวที่นี่อย่างกะทันหันแบบนี้!

ในเวลานี้ หัวใจของซ่งหวั่นถึงเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและความสุข!

เธอพูดสะนอยู่ในใจ: “อาจารย์เย่มาช่วยฉันจริงๆด้วย….ในช่วงเวลาดิ้กเช่นนี้ ในระยะทางไกลขนาดนี้ อาจารย์เย่ปรากฎตัวต่อหน้าฉัน
โดยใช่เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง! เหมือนกับจี้อจุนเป่าที่ยืนอยู่บนก้อนเมฆจ็ดสีในภาพยนตร์เลย! ฉันคิดว่า ฉันคงมีความสำคัญในจิตใจของเขา
มากๆ…”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของเธอทั้งหมดจมอยู่ในความซาบซึ้ง เธอร้องไห้และตะโกน.”อาจารย์เย่!”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินไปหาเย่เฉิน!

เย่เฉินกลัวว่าเธอจะเดินหกลงบนภูเขา ดังนั้นเขาจึงรีบเดินไปข้างหน้าสองก้าว

ทันทีที่เดินไปถึงด้านหน้าเธอ ซ่งหวั่นถึงก็พุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเย่เฉินทันที เธอร้องไห้และพูด”อาจารย์เย่…ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
เป็นคุณจริงๆใช่ไหม? คุณมาช่วยฉันจริงๆใช่ไหม…”

เย่เฉินตบหลังของเธอเบาๆและพูดปลอบใจ:”คุณไม่ได้ฝันไป เป็นฉันจริงๆ ฉันมาช่วยคุณแล้ว!”

ซ่งหวั่นถิงร้องห้ออกมาอย่างหนักและพูดสะอื่น:”จารย์เ ฉันคิดว่าตัวเองอาจจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว…”
เย่เฉินถามเธอ:”คุณทานยาที่ฉันมอบให้คุณใช่ไหม?”

ซ่งหวั่นถึงพยักหน้าทันทีและกอดเย่เฉินไว้แน่น และพูดบนไหล่ของเขาว่า:”ฉันเชื่อฟังคำพูดของคุณเสมอ พกยาเม็ดนั้นติดตัวตลอดเวลา
หลังจากที่รถตู้ที่ฉันนั่งมาตกลงมาจากหน้าผา ฉันก็รีบท่านยาเม็ดนั้นทันที โชคดีที่มียาเม็ดนั้น มิฉะนั้น อาจารย์เยอาจจะไม่ได้เจอหน้าฉันอีก…
เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและพูด”ตอนนั้นที่ฉันมอบยาให้คุณ ก็เพื่อให้คุณได้ใช้ยานั้นยามฉุกเฉิน แต่ผมไม่คาดหวังว่าคุณจะต้องใช้ยาเม็ด
นี้จริงๆ ไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะได้ใช้มันในวันนี้จริงๆ!”

ซ่งหวั่นถึงซาบซึ้งใจมากๆและพูดสะอื้น:”อาจารย์เย่ ฉันโชคดีมากๆที่รู้จักคุณ…ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีก

แล้ว…บุญคุณที่คุณมีต่อฉัน ฉันอาจจะทดแทนไม่หมดในชาตินี้…

ซ่งหวั่นถึงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อเย่เฉินมากๆ

ในตอนนั้น ห้องของเธอบังเอิญกลายเป็นค่ายลอกมั่งกรตามแผ่นผังฮวงจุ้ยโดยไม่รู้ตัว ทำให้ดวงชะตาของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว และ
เป็นอันตรายต่อชีวิตของเธอด้วย

ถ้าหากไม่ใช่เย่เฉินแก้ฮวงจุ้ยให้เธอท้นเวลา เธออาจจะเสียชีวิตไปแล้วก็ได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เย่เฉินช่วยเธอให้ได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งด้วย

วันนี้เธอกำลังเผชิญกับอันตรายถึงชีวิตที่ญี่ปุ่น และเธอก็อาศัยยาที่เย่เฉินมอบให้เธอ ทำให้เธอปลอดภัยและรอดจากอันตรายได้
ตอนนี้เย่เฉินยังเดินทางไกลๆจากจีนมาที่ญี่ปุ่นในช่วงกลางดึก เพื่อมาช่วยเธอที่ติดอยู่ในภูเขาลึก บุญคุณครั้งนี้ทำให้ซ่งหวั่นถึงซาบซึ้งใจมากๆ
ยิ่งไปกว่านั้น เธอรักเย่เฉินมากๆ ในเวลานี้ เธอถือว่าเย่เฉินเป็นคนรักที่สำคัญกว่าชีวิตของตัวเอง