ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2056
บทที่ 2056
กัปตันเรือรีบพยักหน้า
ในตอนนี้ หกคนที่ถูกเย่เฉินโยนลงไปในทะเล ต่างก็สูญสิ้นลมหายใจหมดแล้ว
ศพของบางคนเริ่มจมลงไปในทะเลลึก
เย่เฉินเดินนำกัปตันมายังเรืออีกลำ หลังจากที่กัปต้นเรือกำหนดทิศทางเรือเสร็จ เย่เฉินก็บอกให้เขากลับไปก่อน
จากนั้น เขาก็เปิดปุ่มสตาร์เครื่องยนต์ให้ถึงความเร็วสูงสุด ไม่ทันไรเรือก็ออกแล่นด้วยความรวดเร็ว
เมื่อซ่งหวั่นถึงที่อยู่บนเรืออีกลำเห็นเรือแล่นออกไป ก็ตะโกนออกมาอย่างกังวลว่า “อาจารย์เย่….”
หลังจากเสียงถูกเปล่งออกไป ท้นใดนั้นร่างกายของเขาก็พุงทะยานขึ้นมา แล้วทิ้งตัวลงในน้ำด้วยท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบ
ต่อมา เธอก็เห็นเย่เฉินโผลหัวขึ้นมาจากน้ำอย่างสบายๆ พร้อมกับว่ายกลับมาที่เรืออย่างไม่รีบไม่ร้อน
ซ่งหวั่นถิงเป็นห่วงเย่เฉิน จึงรีมไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา ในวินาทีที่เเฉินขึ้นมาบนเรื่อ เธอจึงรีบยื่นผ้าเช็ดตัวไปให้ เอ่ยพูดอย่างห่วงใยว่า
“อาจารย์เย่ รับเช็ดตัวให้แห้ง และไปแซ่น้ำอุ่นเร็วเข้า เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา….”
เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้แล้ว”
ขณะที่พูด เขาก็หันไปเอ่ยสั่งกัปตันเรือข้างๆว่า “เรารีบออกเรื่อได้แล้ว ต้องเข้าไปในเขตทะเลหลวงให้เร็วที่สุด”
“ครับคุณเย!” กัปตันเรือรีบพยักหน้า แล้วพูดว่า “คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะครับ พวกผมจะออกเรือเดี๋ยวนี้!”
…
เย่เฉินกลับเข้ามาในเรือ เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ลูกเรือก็เอาชุดที่เปียกน้ำไปเข้าเครื่องซักแห้งให้ ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็สะอาดและแห้ง
สนิท
ทางด้านซูรั่วหลี ถูกพามาอยู่ในห้องบนชั้นหนึ่ง
เพราะก่อนหน้านี้เย่เฉินช่วยปิดเส้นลมปราณให้เธอ ด้งนั้นเธอในตอนนี้ จึงทำได้เพียงนั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟาไม่สามารถขยับไปไหนได้
เย่เฉินคาะประตูอย่างมีมารยาท จากนั้นก็เปิดประตูเข้ามา มองมาที่ซูรั่วหลีแล้วถามว่า “รู้สึกยังไงบ้าง?”
ซูรั่หลีเอ่ยพูดอย่างเงอะงะ “ฉัน..ไม่เป็นไร….
พูดจบ เธอก็เอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “บอกฉันหน่อยได้ไหม ว่านายทำได้ยังไง?”
เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ยถามว่า “ฉันทำอะไร?”
ซูรั่วหลีเอ่ยพูดว่า “นายกำจัดพิษในร่างกายของฉันได้ยังไง? แถมยังห้ามเลือดให้ฉันได้ด้วย แล้วที่ยิ่งไม่เข้าใจก็คือ การเคลื่อนไหวของ
ร่างกายฉันเหมือนจะถูกควบคุมเอาไว้….”
เย่เฉินเอ่ยพูดนิ่งๆ “ในเมื่อเธอเป็นคนที่มีทักษะต่อสู้ คงเข้าใจเรื่องพลังในอยู่แล้วใช่ไหม?”
ซูรั่วหลีพยักหน้า เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “เรื่องกำลังในฉันรู้อยู่แล้ว แต่ว่า สิ่งนี้มันเหมือนจะเกินขอบเขตของพลังในไปหน่อยไหม?”
“การที่คนมีวิชาต่อสู้ฝึกปรือพลังใน ก็เพื่อที่จะเสริมสร้งความสามารถและความแข็งแกร่งให้กับร่างกายตัวเอง พลังในสามารถ
หมุนเวียนอยู่ในร่างกายของใครของมันได้เท่านั้น แต่เหมือนว่าพลังในของนายกำลังหมุนเวียนอยู่ในร่างกายของฉัน..มัน…มันแปลกเกินไป….”
เย่เฉินส่งเสียงหืออกมาเอ่ยพูดด้วยใบหน้าหยิ่งผยองว่า “พลังในของฉัน กับพลั่งในของเธอ มันคนละขั้กันเลย คนโบราณกล่าวว่า
แสงหิ่งห้อยไม่อาจสว่างเท่าแสงดวงอาทิตย์ ถ้าพลังในของฉันคือแสงอาทิตย์ พลังในของเธอก็เป็นได้แค่แสงหิ่งห้อยเท่านั้นแหละ!”