ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2070

บทที่ 2070

ถ้าต้องรออย่างไร้จุดหมายแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่ความอดทนของพวกเขาจะหมดไป แต่ความอดทนของนักลงทุนและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆก็
คงจะหมดไปเหมือนกัน

ถ้าเป็นอย่างนั้น ซ่งชื่อกรุ๊ปก็จะเสียหายอย่างหนัก

เมื่อลองคิดหน้าคิดหลัง พวกเขาจึงต้องยอมรับข้อเสนอของซ่งหวั่นถึง คิดว่าเป็นการแก้ไขที่ดีที่สุดแล้ว นั่นคือการคัดเลือกผู้บริหารคน
ใหม่ให้เร็วที่สุด

ดั่งนั้น จึงมีคนเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ผมสนับสนุนการตัดสินใจของรักษาการท่านประธาน”

“ผมเช่นก้น! ”

เมื่อซ่งหรงวี่เห็นดังนี้ ก็ปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก รีบพูดขึ้นมาว่ “งั้นพวกเรามาแสดงเจตจำนงกันเลยดีกว่า วันนี้คนที่มาเข้าร่วมมี
ทั้งหมดสิบเจ็ดคน ถ้หากมีผู้ห็นด้วยให้แต่งตั้งผู้บริหารคนใหม่เกินแปดคน เราก็จะดำเนินการลงคะแนนเสียงผ่นข้อเสนอของรักษาการท่าน
ประธาน”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้น แล้วพูดขึ้นมาว่า “ผมเห็นด้วยเรื่องแต่งตั้งผู้บริหารคนใหม่!”

ซ่งเทียนหมิงเอ่ยพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ในฐานะที่ผมเป็นคนริเริ่มเรื่องนี้ ผมเองก็เห็นด้วย!”

คนที่อยู่ข้างล่างลุกขึ้นมาหนึ่งคน “ผมเองก็ด้วย!”

“นับผมด้วย ผมเห็นด้วย!”

ซ่งหรงวี่พยักหน้า แล้วพูดว่า “ดีมาก ตอนนี้มีสี่คนแล้ว!”

“ผมเห็นด้วย! ”

“ผมด้วยเช่นกัน!”

เมื่อมีคนเห็นด้วยเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ซ่งหรงวี่ก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วย

ไม่นาน คนที่แสดงท่าทีว่าเห็นด้วย ก็ถึงเก้าคน

คนสิบเจ็ดคน จุดแบ่งในการโหวตคือแปดกับเก้า

ถ้ามีแค่แปดเสียง แบบนั้นคือไม่ถึงครึ่ง ตามกติกาแล้วไม่สามารถได้รับความเห็นชอบ

แต่ถ้าถึงเก้าเสียง ก็ถือว่าเกินครึ่ง ตามกติกาข้อเสนอนี้ควรได้รับความชอบจากคณะกรรมการ

สุดท้าย จำนวนคนที่แสดงท่าทีเห็นด้วย ก็ถึงสิบสี่คน

ซ่งเทียนหมิงกระแอมไอ แล้วเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ในเมื่อมีคนแสดงท่าทีเห็นด้วยต่อการแต่งตั้งผู้บริหารคนใหม่ถึงสิบสี่คน ฉะนั้นผม
ขอเป็นตัวแทนคณะกรรมการประกาศอย่างเป็นทางการในที่นี้ว่า ให้ปลดตำแหน่งผู้บริหารของคุณซ่งหวั่นถึงลงชั่วคราว และถัดมา จะเข้าสู่
กระบวนการแต่งตั้งผู้บริหารคนใหม่!”

ซ่งหรงวี่ปรบมือไปพลาง พร้อมกับจดจำสามคนนั้นที่ไม่ยอมยกมือเห็นด้วยให้ขึ้นใจ ขณะเดียวกันก็เอ่ยพูดขึ้นมาในใจว่า “ไอ้เวรสามตัว
นั่น มีตาหามีแววไม่ รอให้พ่อฉันขึ้นเป็นประธานได้ก่อนเถอะ ฉันเล่นงานหมาแก่สามตัวอย่างพวกแกแน่!”

ในตอนนี้เอง หนึ่งในคนที่ไม่ได้ยกมือเห็นด้วยก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ทุกท่าน ในมื่อยังไม่รู้ว่าประธานซ่งหวั่นถึงเป็นอยู่หรือตาย ขณะที่เรา
ปลดตำแหน่งของเธอลงชั่วคราว ก็ต้องมีแผนรับรองด้วยสิครับ!”

ซ่งหรงวี่จ้องมองอีกฝ่าย เอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “หม่าเซียวเหยาแผนรับรองที่คุณพูดมาหมายถึงอะไรครับ?”

ผู้ชายที่ถูกเรียว่าหม่าเชียวเหยาเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ถ้หากคุณซ่งหวั่นถึงเสียชีวิตแล้วจริงๆ แน่นอนว่าต้องยึดตามการตัดสินใจของทุกคน
ให้มีการแต่งตั้งผู้บริหารมาดำรงตำแหน่งอยู่แล้ว”

พูดมาถึงตรงนี้ หม่าเซียวเหยาก็พลันเปลี่ยนน้ำเสียง แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “แต่ถ้าตอนนี้คุณซ่งหวั่นถิงยังมีชีวิตอยู่ แล้วเรามีการแต่งตั้งผู้
บริหารคนใหม่ ถ้าเกิดคุณซ่งหวั่นถิงกลับมา เธอจะสามารถกลับมาดำรงตำแหน่งได้หรือเปล่า? หรือถ้าพูดอีกแบบ หลังจากที่คุณซ่งหวั่นถึงกลับ
มา ผู้บริหารที่ถูกแต่งตั้งใหม่ จะยอมเป็นฝ่ายลงจากตำแหน่งเองหรือเปล่า?!”