ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2218
บทที่ 2218
“ตงเสวี่ยน ขอแค่เธอยอที่จะออกจากติ้เหากรุ๊ป แล้วมาเข้ารวมบริษัทของฉัน มาเป็นคนรักรองประธานให้กับฉัน แล้วฉันก็จะได้ให้คนใช้
เครื่องบินส่วนตัวของฉันไปนำไตมาให้เธอ วันนี้เธอตอบตกลงกับฉัน พรุ่งนี้คุณลุงก็จะได้เปลี่ยนไตใหม่แล้ว เธอว่าเป็นยังไงล่ะ?”
“นายมันหน้าไม่อาย!” หวังตงเสวี่ยนกัดฟันกรอด เอ่ยด้วยความโมโห “Walter นี่นายแตกต่างอะไรกับการถือโอกาสช้ำเติมคนอื่นตอน
เดือดร้อน?! อีกอย่างนายก็แต่งงานมีลูกไปตั้งนานแล้ว นายทำแบบนี้ มันยุติธรรมกับเมียกับลูกนายงั้นเหรอ?”
walter เบ้ปาก เอ่ยขึ้นด้วยความไม่ใส่ใจ “คนอย่างฉัน การแต่งงานก็เป็นแค่การทำตามคำสั่งของตระกูล ระกูลให้ฉันแต่งงานกับใคร
ฉันก็จะแต่งกับคนนั้น ขอแค่ฉันแต่งงานกับผู้หญิงที่พวกเขาให้ฉันแต่งตัวย พวกเขาก็จะไม่ได้เข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของฉันอีกแล้ว”
สิ้นเสียง เขาก็ยิ้มถากถางอย่างไม่สใจอันใดอีกครั้ง เอ่ยว่า “สำหรับลูก นั่ยิ่งไม่ต้องสนใจเข้าไปใหญ่ ตอนนี้พวกเขายังเล้กอยู่ รอให้
พวกเขาเติบโตขึ้นมา ฉันจะให้พวกเขาได้รับรู้ว่าเงินสำคัญกว่าสิ่งนใด ถึงเวลานั้น พวกเขาก็สามารถเข้าใจฉันในตอนนี้แล้ว”
ขณะที่เอ่ยอยู่ Walter ก็นึกอะไรบางอย่างออก รีบเอ่ยขึ้นว่า “อ้อ จริงสิ ถ้าเธอมาเป็นคนรักของฉัน ก็จะต้องมีลูกให้ฉันด้วยนะ ถึงยังไง
ปติแล้วฉันก็ไม่ชอบทำการป้องกันอไรอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันก็อยากได้ลูกที่เป็นลูกครึ่งมโดยตลอด เพียงแค่เสียดายที่ธรรมเนิยมของตระกูล
คือต้องการให้สายเลือดบริสุทธิ์ น่าปวดหัวจริงๆ …
เอ่ยถึงตรงนี้ Walter ก็หัวเราะขึ้นมา และเอ่ยด้วยความลำพองใจ “แต่ก็นะ ถ้าเป็นลูกลับๆ ไม่ฆ้องเกี่ยวกับการสืบทอดสมบัติในบ้านละก็
พวกเขาก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่สืบสาวราวเรื่องเยอะแล้ว”
หวังตงเสวี่ยนตะโกนเสียงดัง ใบหน้เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด “Walter ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่นายจะเป็นคนในคราบสัตว์
เดียรัจฉานที่หน้าไม่อายขนาดนี้!”
wal ter หัวเราะเสียงด้ง เอ่ยว่า “Come 0n ตงเสวี่ยน ทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่โตเต็มวัย รักษาหน้าตาตัวเองไปมีประโยชน์อะไร? เธอดูคน
ที่ปากก็บอกว่ามีคุณธรรมจริยธรรมพวกนั้นสิ คนไหนที่ไม่เป็นหญิงผู้ชายโฉต ซายชู้หญิงโฉดเต็มอกกัน?”
“ถ้เธอไปกับฉัน มาทำงานที่บริษัทฉัน ใช้ประสบการณ์ดำนอสังหาริมทรัพย์ที่เธอสั่งสมมาตอนอยู่ที่ตี้เหากรุ๊ป รวมถึงข่าวสารลับที่รับรู้
ในตี้หากรุ๊ป มาช่วยฉันขยายตลาดของหัวเซี่ย งั้นฉันก็จะให้งินเดือนเป็นสองเท่าจากที่เธอได้กับตี๋หากรุ๊ป และนอกจากนี้ยังให้เงินโบนัสเธอปี
ละห้าล้านด้วย!
“เมื่อเป็นแบบนี้ รายรับในหนึ่งปีของเธอ ก็จะถึงสิบ ยี่สิบล้านแล้ว!”
“ถ้าเธอสามารถแอบล้วงกิจการของตี๋หากรุ๊ปอย่างลั่บๆ ให้ฉันจนหมดได้ ให้ฉันยึดตี้หากรุ๊ปมารวมกับบริษัทตนเองในราคาที่ต่ำกว่าห้า
หมื่นล้านได้ งั้นฉันก็จะให้เธอร้อยล้านในรวดเดียว!”
“ยังมีที่ดีกว่านี้ด้วยนะ ถึงเวลานั้น ห้องทำงานของพวกเราสองคนก็จะอยู่ห่างกันแค่กำแพงกั้น จากนั้นพวกเราก้จะแอบทำให้ห้องสองห้อง
เชื่อมถึงกันได้ ทำประตูลับขึ้นมา สร้างตู้หนึ่งหลังนอกประตูลับ แบบนี้ก็จะไปห้องทำงานของอีกฝ่ายได้โดยไม่มีใครรับรู้แล้ว!”
“เมื่อเป็นแบบนี้ เวลาที่ทำงานฉันก็สามารถแอบไปห้องทำงานเธอได้ตมใจซอบ ร่วมทำเรื่องสุขสมด้วยกันกับเธอ ซ่างเป็นเรื่องที่เพ
อร์เฟกต์อะไรแบบนี้? หรือเธอไม่หวั่นไหวเลยสักนิดเหรอ?”
หวังตงเสวี่ยนถอยหลังไปหนึ่งก้าว เดินอ้อม Walter ไปยังประตูห้อง และเปิดประตูออก เอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “Walter ฉันไม่อยาก
เห็นหน้านาย ขอความกรุณาไสหัวออกไปจากที่นี่!!!”
Walter ยิ้มอย่างเย็นชา “ตงเวี่ยน เธอให้ฉันไสหัวไป ฉันไสหัวไปเอไรก็ได้ แต่ว่าพ่อของเธอ ดูเหมือนจะอดทนต่อไปได้ไม่นานแล้วนะ
เพราะงั้นฉันขอแนะนำว่าให้เธอพิจารณาเงื่อนไขของฉันให้ดีๆ อิกครั้ง”
หวังตงเสวี่ยนกัดฟันกรอด เอ่ยว่า “ฉันไม่มีทางพิจารณา! ายอย่ามาเพ้อฝันอยู่ที่นี่อีกเลย! รีบสหัวออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ
เดี๋ยวนี้!”
walter ผายมือออก เป้ปากเอ่ยว่า “โอเค โอเค เธออย่าเพิ่งใจร้อนขนาดนั้น แม้ว่าอาการป่วยของพ่อเธอจะหนักหนามาก แต่เธอน่าจะยังมี
เวลาอีกหนึ่งเดือนในการพิจารณา ช่วงนี้ฉันอยู่ที่จินหลิงตลอด ถ้าเธอคิดตกแล้ว ก็ติดต่อฉันได้ตลอด!”
สิ้นเสียง เขาก็จัดระเบียบเนกไทชุดสุท กะพริบตาราวกับเาหยอกให้หวังตงเสวี่ยน ยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ที่รัก งั้นผมกลับก่อนนะ”