ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2237

บทที่ 2237
ได้ฟังการเปรียบเทียบของเย่เฉิน ราวกับฉินเฮ้าเสวี่ยนเข้าใจแล้วบ้าง
เธอถามอย่างแปลกใจว่า “อาจารย์เคะ เพียงแค่ฉันตั้งใจฝึกฝน ก็สามรถรับรู้ได้ถึงซี่ และสามารถควบคุมซี่ไหลเวียนในร่างกายได้?”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพลางกล่าว “ใช่! คุณอย่าคิดว่าเรื่องนี้ลึกซึ้งมากแค่ไหน เหมือนกับคนทั่ไปร้องเพลง อำปากก็ร้องได้ แต่นักร่องอาชีพ
สามารถควบคุมขี่ของตัวเองได้ ใช้ส่วนหนึ่งของร่างกายตัวเอง มาเข้าร่วมเสียงสะท้อน ตอนร้องเพลง”
“มีนักร้องบางคนสามารถใช้หัวส่งเสียงสะท้อน บ้างก็ใช้หน้าอกหรือช่องท้องส่งเสียงสะท้อน ความจริงไม่ได้เป็นสิ่งที่ลึกลับอะไร เพียงแค่หา
วิธีที่เหมาะสมถูกต้องฝึกฝนให้หนัก ก็สามารถทำได้อย่างธรรมชาติ”
ฉินเอาเสยนพูดอย่างตื่นต้นสุดๆว่า “ขอบคุณอาจารย์เยนะคะ! เาเสวี่ยนจะตั้งใจฝึกซ้อม ไม่ให้อาจารย์เยผิดหวังเลยค่ะ!”
เย่เฉินยิ้มอย่างพอใจ พยักหนำากล่าว “คุณต้องตั้งใจฝึกซ้อมนะครับ ถ้าคุณสามารถฝึกฝนมวยภายในได้ถึงระดับหนึ่ง อนาคตคุณอาจจะ
เป็นปรมาจารย์ที่เปิดสำนักก็เป็นได้”
ฉินเอาเสวี่ยนแลบสิ้นออกมา กล่าวอย่างจริงจังว่า “เอ้าเวี่ยนไม่กลัาคิดจะเปิดสำนักอะไรเหรอค่ะ เพียงแค่ไม่ทำให้อาจารย์เย่ผิดหวัง เอ้า
เสวี่ยนก็พอใจที่สุดแล้วค่ะ!”
เย่เฉินพยักหน้ากล่าว “ครับ ครับที่คุณมีความคิดนี้ ของแบบนี้ไม่ใช่ทำแค่ว้นสองวันแล้วจะเห็นผล อย่าว่าแต่มวยภายในเลยครับ ต่อให้
เป็นการดัดเสียง บางที่อาจจะต้องฝึกฝนเป็นปีสองปีจึงจะริ่มใช้งนได้ ด้นั้นคุณต้องใจเย็นๆ ไม่รีบร้อน และไม่ต้องหุนหันพลันแล่น”
ฉินเอาเสวี่ยนรีบรับปากว่า “อาจารย์เยสบายใจได้ค่ะ เอ้าเสวี่ยนจะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง อย่างมั่นคง ไม่หุนหันพลันแล่นแน่นอนค่ะ!”
เย่เฉินยิ้ม “งั้นก็ดีมากครับ!”
จากนั้น เย่เฉินเริ่มช่วยฉินเอาเสวี่ยน ให้เธอค่อยๆคุ้นเคยเคล็มลัมพลังภายในของฝามือสี่สภาพ แต่ เรื่องแบบนี้เป็นอย่างที่เขาพูดไว้ อย่า
ผลีผลาม อยากให้ฉินเอ้าเสวี่ยนกุมเคล็บลั่บของมวยกายในด้ในช่วงบ่าย แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยล่ะ
เมื่อถึงเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ ฉินกางวิ่งมาพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เยครับ เฉินจี๋อขายผู้จัดการทั่วไปเฉินกับหงห้ามาถึงแล้ว กำลังดื่มขาอยู่ที่
ห้องรับแขก คุณจะมาพูดคุยมั้ยครับ?”
เย่เฉินยิ้ม “ครับ ผมจะไปเดี่ยวนี้ครับ”
พูดจบ จึงได้พูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนอีกว่า “เอ้าเสวี่ยน คุณซ้อมมาทั้งปายแล้ว ไม่งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนมั้ย”
ขณะนี้ฉินเอาเสวี่ยนร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ เริ่มเหนื่อยล้า จึงได้พยักหนำาแล้วกล่าว “ได้ค่ะอาจารย์เย งั้นคุณออกไปดื่มชาก่อนนะคะ ฉัน
กลับห้องไปอาบน้ำก่อนแล้วจะตามไปค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นก้ไปห้องรับแขกพร้อมกับฉินกาง
ในห้องรับแขก เฉินจี๋อข่ายและหงห้าเพิ่งจะนั่งลง
เมื่อเห็นเย่เฉินเซ่ามา ทั้งสองก็ยืนขึ้นอย่างพร้มเรียงกันโดยไม่ด้นัดหมาย แล้วกล่าวอย่างเคารพว่า “สวัสดีครับอาจารย์เย่!”
เฉินจื่อข่ายและหงห้าล้วนรู้ตัวตนของเย่เฉิน รู้ว่าเขาคือคุณชายของตระกูลเย่ ตอนอยู่ตามลำพัง ล้วนเรียกเขาว่าคุณชาย แต่เมื่อรอบๆกาย
มีคนอื่นอยู่ด้วย คำเรียกของพวกเขาต่อเยเฉินจะเปลี่ยนเป็นอาจารย์เยทั้งหมด
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆให้ทั้งคู่ ยิ้มแล้วกล่าว “พวกคุณทั้งสองมาเร็วอยู่นะ มาพร้อมกันเหรอครับ?”
ขณะนี้หงห้าหัวเราะออกมา “อาจารย์เย่ครับ ผมทำธุระข้างๆโรงแรมของผู้จัดการทั่วไปเฉินพอดี จึงได้นัดกับผู้จัดการทั่วไปเฉิน แล้วมา
พร้อมกัน”
เย่เฉินยิ้มอ่อนๆ แล้วกล่าว “อ้อหงห้า ผมมอบบริษัทโมเดลสิ่งซ่างเหม่ยของหลิวจงฮุยนั่น ให้กับน้องสาวลุกพี่ลูกน้องของกรรยาผมจัดการ
คุณทราบเรื่องนี้แล้วสินะ?”