ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2257

ความจริง Walterมีเงื่อนไข ทางการธุรกิจกับหวังตงเสวี่ยนมากมาย ถึงขั้นยังอยากให้เธอช่วยตนล้วงตี้เหากรุ๊ปให้หมด

แต่คำพูดแบบนี้ Walterไม่ได้พูดออกมาต่อหน้าของเย่เฉิน

แต่ ดีที่Walterเก็บไว้ แต่ยังคงทำให้เย่เฉินในใจของเย่เฉินเกรี้ยวกราดยอมไม่ได้อยู่ดี

เขาคว้าคอเสื้อของWalterไว้ อีกมือตบไปโดยตรง！

ฉาดนี้ ตบจนWalterหน้ามืดตาลาย ไม่เพียงแค่ครึ่งหน้าบวมขึ้นมา แม้แต่มุมปากและรูจมูกเริ่มมีเลือดไหลไม่หยุด

ในตอนที่เขามึนจนแทบจะลุกขึ้นไม่ไหวแล้วนั้น เย่เฉินดูแคลนออกมาว่า “จำไว้ ไม่ว่าผู้หยิงคนไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่แกจะเหยียดหยามเป็นว่าเล่นได้！”

เขาจับหน้าอย่างเจ็บปวด ด่าอย่างเกรี้ยวกราดว่า “สารเลว！มึงกล้าตบกู！กูโตมาขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าแตะต้องกูแม้แต่นิ้วเดียว！นึกไม่ถึงว่ามึงไอ้สารเลวจะกล้าตบหน้ากูได้！”

เย่เฉินดูแคลน ยกมือขึ้นมาตบเขาอย่างหนักอีกครั้ง เห็นหน้าทั้งสองข้างของเขาบวมขึ้นสมมาตรกัน เหมือนกับหัวหมู จึงได้ดูแคลนว่า “พ่อแม่มึงไม่เคยสอนมึง ว่าอยู่ถิ่นของคนอื่น ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนหรือไงวะ？”

Walterถูกตบจนมึนงงไม่หมด ในใจโมโหจนสุดขีดไปนานแล้ว

ขณะเดียวกันนี้ ในใจของเขาก็เสียใจมาก

เขารู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองพาการ์ดมา แต่เพราะมาเจอหวังตงเสวี่ยน ดังนั้นจึงไม่ได้ให้หวังตงเสวี่ยนขึ้นมา ไม่งั้น จะถูกเย่เฉินตบได้ไง？

Walterสูงยาวกำยำ เข้าฟิตเนสเป็นครั้งคราว พลังที่ต่อยออกไป มากกว่าผู้ใหญ่ทั่วไปไม่น้อย บวกกับตอนนี้เขาโมโห โบกมือจะเอาคืนด้วยจิตใต้สำนึก

เขาเหวี่ยงหมัด ชกไปที่สันจมูกของเย่เฉินอย่างแรง

เขาหน้าบูดบึ้ง ในใจวางแทกติกส์ คือต่อยสันจมูกของเย่เฉินให้หักก่อน！

เมื่อสันจมูกหักแล้ว ความเจ็บนั้น จะทำให้คนลืมตาไม่ขึ้น พลังในการต่อสู้ลดลงอย่างเร็ว！

จากนั้น ตนก็สามารถเตะส่วนที่ต้องการทำร้ายที่อยู่ด้านล่าง ทำลายพลังการต่อสู้ของเขาทั้งหมดโดยสิ้นเชิง！

วิธีนี้ของWalter เป็นกลยุทธ์ร้ายกาจของการต่อสู้ตามท้องถนนที่เจ็บที่สุด ใช้หน้าผากชนสันจมูกของอีกฝ่ายอย่างแรง จากนั้นฉวยโอกาสตอนไม่ทันตั้งตัวทำร้าย มักจะทำให้คนกลับมาเป็นฝ่ายชนะได้อย่างแน่นอน

แต่ Walterไม่รู้เลยสักนิด ว่าชายตะวันออกที่สุภาพเรียบร้อย ถึงขั้นผมบางที่อยู่ตรงหน้านี้ มีฝีมือที่น่ากลัวยังไงกันแน่！

Walterเหวี่ยงหมัดไปอย่างแรง เดิมคิดว่าตัวเองต้องได้แน่ๆแล้ว

แต่เขาไม่คาดคิดแม้แต่น้อย ว่าเมื่อหมัดนี้ต่อยออกไป ตอนที่ใกล้จะถึงตรงหน้าของเย่เฉิน จู่ๆก็มีมือมาขวางไว้！

มือนี้พลังเยอะสุดขีด ทำให้หมัดที่ตนเหวี่ยงออกไป จู่ๆก็ถูกกำจัดพลังออกทั้งหมด！

ไม่เพียงแค่นี้ เขาถึงขั้นไม่สามารถทำให้หมัดของตัวเองไปต่อได้แม้แต่น้อย！

Walterตกใจหน้าถอดสี อยากจะรีบเก็บหมัดกลับมา แต่ วินาทีต่อมา เขาเพิ่งพบว่า พลังของอีกฝ่ายเยอะมาก ทำให้ตนออกแรงทั้งหมดแล้ว ก็ยังไม่สามารถขยับมือทั้งสองนี้ได้！

รู้สึกเหมือนมดตัวหนึ่งถูกยักษ์กดไว้ที่ปลายนิ้ว ไม่มีความสามารถที่จะโต้ตอบได้แต่อย่างใด

Walterมองว่า แทบจะแกกฎธรรมชาติไปแล้ว！

เขามองว่า ต่อให้อีกฝ่ายจะมีพลังเยอะมาก ตนก็หลุดจากพันธนาการของอีกฝ่ายไม่ได้ แต่ตนออกแรงทั้งหมดไปดึงรั้นไว้ อย่างน้อยแขนของอีกฝ่ายก็ต้องขยับบ้างมั้ย？

ต่อให้อีกฝ่ายเป็นแชมป์โลก ก็ไม่มีทางแขนไม่ขยับ ในขณะที่ตนดึงรั้นอย่างรุนแรง

นาทีนี้Walterเพิ่งจะตระหนักได้ ว่าตนเจองานยากเข้าให้แล้ว！

ทักษะที่แปลกแบบนี้ ต่อให้เป็นการ์ดเข้าชาร์จพร้อมกับตัวเองก็ไร้ค่า！

ด้วยเหตุนี้เอง เขาเปลี่ยนเป็นอารมณ์ที่ประจบขึ้นทันที กล่าวอย่างสำนึกว่า “อาจารย์เย่ขอโทษจริงๆครับ！ผมเพิ่งมาได้ไม่นาน มีตาแต่หามีแววไม่ อย่าถือสาผมเลยนะครับ…”