ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2478

บทที่ 2478

ถึงหานเหม่ยฉิงจะไม่อยากอาหารแม้แต่น้อย แต่เมื่อคิดว่าต้องบำรุงและซ่อมแซมร่างกายช่วงป่วย เธอจึงฝืนอ้าปากกินโจ๊กข้าวฟ่างลงไป
สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจ เมื่อโจ๊กข้าวฟางลงท้อง เธอรู้สึกถึงความร้อนแปลกประหลาด ไหลผ่านหลอดอาหารลงกระเพาะ มันละลาย
ในกระเพาะ จากนั้นเธอรู้สึกอุ่นไปทั้งร่างกาย

ความอุ่นที่ไหลเวียน ทำให้หานเหม่ยฉิงที่รู้สึกหนาวมาตลอด คาดไม่ถึง เธอรู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อยเลย จึงอดเอ่ยปากชมไม่ได้ “ฉางควน
ทานโจ๊กข้าวฟางนี่ ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นจริงๆ!”

เซียวฉางควนหัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว! ปกติฉันศึกษาพวกของบำรุงร่างกายอยู่แล้ว เลยมีความรู้มาตั้งนานแล้ว! ก่อนหน้านี้เธออยู่อเมริกา
มาตลอด จึงใช้ชีวิตแบบชติตวันตก คนอมริการ่างกายสูงใหญ่ เมื่อป่วย พวกเขารู้เพียงแค่ว่าต้องกินยา จะไปรู้ว่าควรทานโจ๊กข้าวฟางได้ยัง
ไงกัน นี่เป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษชาวจีน!”

พูดพลาง เขาก็ยื่นช้อนไปตรงปากหานเหม่ยฉิงอีก จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดว่า “เหม่ยฉิง ทานอีกสักสองคำสิ!”

หานเหม่ยฉิงพยักหน้า โจ๊กข้าวฟางคำเมื่อกี้ ทำให้เธอกระปรี้กระเปร่า และรู้สึกดี ดั่งนั้นเธอจึงทานอีกคำ อย่างไม่ลังเล
ตามหลักแล้ว ประสิทธิภาพของยาอายวัฒนะ แข็งแกร่งมาก

ยาอายุวัฒนะเพียงเมืดเตี้ยว สามารถช่วยให้คนใกล้ตายกลับมาแข็งแรง เป็นยารักษาโรคและช่วยชีวิตผู้คน อย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ดังนั้น อาการไข้ของหานเหม่ยฉิง เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ว่า ถึงประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะจะแข็งแกร่งมาก แต่เย่เฉินก็ตั้งใจควบคุมปริมาณของยา

เขาขูดยาอายุวัฒนะ ใส่ลงไปในโจ๊กข้าวฟ้าง เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นปริมาณยาจึงน้อยมาก เมื่อผสมลงไปในโจ๊กชามหนึ่ง ปริมาณ
ยาที่จะได้รับเข้าไปแต่ละคำ จึงน้อยมาก

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เมื่อทานโจ๊กไปสองคำ ก็ทำให้หานเหม่ยฉิงรู้สึกดีขึ้นมาก

ดังนั้น ร่างกายและเรี่ยวแรงของหานเหม่ยฉิง ดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ตัว เริ่มมีความอยากอาหาร ไม่นาน เธอก็ทานโจักจนหมดทั้งชาม
เชียวฉางควนเห็นหานเหม่ยฉิงทานโจ๊กได้เยอะ สีหน้าเธอก็ดีขึ้นมาก เขาอดพูดอย่างปลื้มใจไม่ได้ว่า “เหม่ยฉิง สีหน้าเธอดีขึ้นมาก!”
หานเหม่ยฉิงถามว่า “เหรอ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากเหมือนกัน….

เซียวฉฉ่างควนหัวเราะ “เป็นไงล่ะ โจ๊กข้าวางนี่ได้ผล ดังคำโบราณที่ว่า ธัญพืซอาหารแห้งหลายชนิด บำรุงร่างกายมนุษย์ได้ดีที่สุด!”
พูดพลาง เขานึกออกว่า เปีดน้ำใส่ในอ่างอาบน้ำอยู่ จึงรีบพูดว่า “เหม่ยฉิง เธอเพิ่งทานโจักเสร็จ นั่งรอบนเตียงสักพัก ฉันไปดูว่าน้ำเต็ม
หรือยัง ถ้าเต็มแล้ว ฉันจะพาเธอไปแช่น้ำ”

หานเหม่ยฉิงพยักหน้า “ได้ นายไปเถอะ ลำบากนายแล้วฉางควน!”

“ลำบากอะไรกัน” เชียวฉางควนยิ้มและโบกมือไปมา เขารีบวางซ้อนและซาม จากนั้นจึงเดินไปห้องน้ำ

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ เซียวฉางควนลูบมือด้วยความตื่นเต้น

เขาทอดถอนใจว่า “โอ๊ย! นี่ฉันแยกกับเหม่ยฉิงเกือบ 30 ปีแล้! 30 ปี ในที่สุดวันนี้ฉันจะได้หวนคิดถึงอดีตที่หวานชื่นกับเธอแล้ว!”
คิดพลาง เขาเดินมาหน้าอ่างอาบน้ำ ตอนนี้มีน้ำอยู่เกือบครึ่ง เขายื่นมือไปส้มผัสอุณหภูมิ ไม่เย็นไม่ร้อน กำลังพอดี

ดังนั้น เขารีบเดินออกจากห้องน้ำ พลางพูดอย่างตื่นเต้น “เหมยฉิง เตรียมน้ำเสร็จแล้ว เธอรีบไปแช่…เอ่อ…เฮ้ยยยย…”