ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2734 อาจารย์ซวน
ในขณะที่เหออิงฉวนเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองนั้น ภายในรถก็มีคนตะโกนด้วยความโกรธออกมาว่า“ตระกูลเหอประกาศกับคนภายนอกแล้ว คนที่ก้าวออกมา ห้ามกลับไปอีกเด็ดขาด！”
ทันใดนั้น ทุกคนในรถก็ตกใจ
พวกเขาคิดไม่ถึงว่า ตระกูลเหอที่ตนทอดทิ้งในตอนแรก และปีนข้ามไปอีกฝั่ง แต่คิดไม่ถึงว่า ตระกูลเหอกลับดึงฟืนที่กำลังเผาไหม้ออกจากใต้หม้อเพื่อแก้ปัญหาต้นตอ
ตอนนี้ พวกเขาถูกตระกูลเหอทอดทิ้งแล้ว
คุณท่าใหญ่ซึ่งอยู่ไกลถึงหางซูจิตใจห่อเหี่ยว
เช้าวันนี้ เขาได้ยินข่าวร้ายแทบจะติดต่อกัน
เรื่องแรก ก็คือจู่ๆเหอหงเซิ่งก็พูดกลับไปกลับมา
หลังจากนั้น เหอหงเซิ่งก็กลายเป็นจอมยุทธอันดับหนึ่งของประเทศ
สิ่งที่ทุกข์ทรมานที่สุดก็คือ สิ่งที่เป็นของตัวเองแต่เดิม หลังจากที่ไม่ใช่ของตัวเองอีก กลับกลายเป็นดีขึ้น
ยกตัวอย่างเช่น ผู้หญิงคนหนึ่งดูถูกแฟนเก่าของตัวเอง หลังจากที่เลิกกันไปก็กลายเป็นเจ้าคนนายคน หลังจากนั้นก็ได้แต่งกับเศรษฐินี ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นทุกข์ไปตลอดชีวิตก็เป็นได้
ถึงแม้ซูเฉิงเฟิงจะไม่ได้มีความรักแบบชายรักชายกับเหอหงเซิ่ง แต่เหอหงเซิ่งคนรับใช้ของตระกูลซู ต้องรับใช้ตระกูลซู ถ้าพูดไม่น่าฟังก็คือ เป็นหมาตัวหนึ่งของตระกูลซู
แต่ตอนนี้ เขาได้หันหลังให้กับตระกูลซูแล้ว ผลสุดท้ายกลับแข็งแกร่งขึ้นอีกเท่าตัวหลังจากที่หันหลังให้กับตระกูลซู จะไม่ให้คนทุกข์ใจได้อย่างไร？
ซูเฉิงเฟิงในตอนนี้ รู้สึกว่าทั้งโลกจะเป็นปริปักษ์กับตนเอง
ตนจะหักหลังซูรั่วหลี แต่ซูรั่วหลีกลับหายตัวไป คนญี่ปุ่นแทบจะพลิกแผ่นดินทั่วทั้งญี่ปุ่น แต่ก็ไม่สามารถหาเบาะแสเธอได้เลย
ตนจะฆ่าตู้ไห่ชิงทิ้งซะ แต่ตู้ไห่ชิงกลับถูกคนลึกลับช่วยชีวิตไว้ เดิมตนอยากฆ่าเธอเพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล แต่คิดไม่ถึงว่า ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลจะรักษาไม่สำเร็จ ตนกลับชื่อเสียงฉาวโฉ่ อับอายขายขี้หน้า กลายเป็นคนที่ใครๆก็เรียกขานว่าเป็นคนน่าสมเพชเวทนา
ตระกูลเหอยังมีการเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนี้ มันทำให้ในใจของตนทุกข์ทรมานมาก
นอกจากเรื่องพวกนี้ ลูกชายคนที่สองของ กับลูกชายคนโตของตน ก็ดันมาหายไปทีละคนอีก ปรมาจารย์ชาวจีนที่ช่วยหลานชายและหลานสาวที่ญี่ปุ่น ก็กลายเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่สำหรับเขาเช่นกัน
เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูเฉิงเฟิงก็พูดพึมพำอย่างทุกข์ใจว่า“ฉันยกหินขึ้นมา ทับใส่เท้าของตัวเอง บนฟ้ามีก้อนหินตกลงมา ก็ยังตกใส่เท้าฉันอีก ยังมียอดฝีมือที่อยู่ในที่ลับอีก ที่คอยยกก้อนหิน ทับใส่เท้าของฉัน พอฉันลำบากไปลำบากมา นอกจากต้องสูญเสียก็มีแต่สูญเสีย ไม่ได้อะไรเลย นี่มันเป็นอะไรเนี่ย？”
ในขณะที่กำลังรำคาญใจอยู่นั้น จู่ๆมือถือของเขาก็ดังขึ้น
คนที่โทรมา ก็คือเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยจากจินหลิง
เขารีบรับสาย ได้ยินแค่น้ำเสียงเย็นยะเยือกของผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ปลายสายพูดขึ้นมาว่า“ผมมาถึงจินหลิงแล้ว นี่คือวิธีติดต่อใหม่ของผม ภายในเจ็ดวันข้างหน้า ผมจะรออยู่ที่จินหลิง ไม่สามารถหายอดฝีมือที่คุณอยากได้ ถ้าภายในเจ็ดวันหาเขาไม่พบ ผมจะตรงกลับอังกฤษทันที เงินมัดจำที่คุณจ่าย ผมจะไม่คืนแม้แต่แดงเดียว！”
ซูเฉิงเฟิงที่ได้ยินเสียงนี้ เขาก็โพล่งออกไปด้วยความตื่นเต้นว่า“โธ่ อาจารย์ซวน！ในที่สุดคุณก็ถึงจินหลิงสักที！ข้ามน้ำข้ามทะเลจากอังกฤษมา ต้องเหนื่อยแล้วใช่ไหมครับ？คุณพักที่จินหลิงสักสองสามวันแล้วค่อยว่ากันก็ได้ครับ？”
อีกฝ่ายพูดอย่างเย็นชาว่า“ไม่จำเป็นหรอก ผมจะเริ่มทำงานทันที ถ้าคุณมีเบาะแสที่มีประโยชน์อะไร บอกกับผมได้เลยนะ”
ซูเฉิงเฟิงรีบกล่าวว่า“อาจารย์ซวนครับ เรื่องนี้มีคืบหน้านิดหน่อย เดิมทีผมไม่มีเบาะแสอะไรเกี่ยวกับบุคคลลึกลับคนนั้นเลย แต่ตอนนี้ผมรู้คร่าวๆแล้วครับ คนผู้นี้เป็นชาวจีนที่อยู่ในญี่ปุ่น อายุไม่มาก อย่างมากก็ประมาณยี่สิบเจ็ดถึงยี่สิบแปด แต่มีความสามารถไม่ธรรมดา ได้ยินว่านินจาญี่ปุ่นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย เขาคนเดียวสามารถสู้กับคนจำนวนมากได้！อาจารย์ซวนต้องระวังตัวมากๆนะครับ”
อีกฝ่ายกล่าวอย่างเย้ยหยันว่า“นินจาญี่ปุ่นมีอะไรดีกัน？เหมือนกับว่ามีคนไม่เคยฆ่านินจาอย่างงั้นแหละ ในอดีตมีนินจาที่เคยล่วงเกินผมที่ญี่ปุ่น เขาแข็งแกร่งมาก ถ้าเผชิญหน้ากันตรงๆผมต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่ แต่แล้วไงล่ะ？เขาก็ถูกพิษกู่ที่ผมเลี้ยงไว้ อย่างไม่รู้ตัว ใช้มีดกรีดท้องของตัวเองในตอนหลับ ตอนตายอวัยวะภายในของเขาไหลออกมากองเตียงหมด ได้ยินมาว่าพอเมียของเขาเห็น ก็ตกใจแทบตายเลยนะ”