ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2865
สิ่งที่เลวร้ายไปกว่านั้นก็คือ ภายในรถบัสสี่สิบกว่าที่นั่ง ไม่มีที่ให้เขานั่งเลย ทุกที่ล้วนถูกชายฉกรรจ์หน้าตาดุดันพวกนั้นนั่งเต็มไปหมด และเขากับผู้ช่วยของเขา รวมถึงบอดี้การ์ด ถูกจับโยนไปที่ทางแคบๆภายในรถบัส
พอขึ้นมาบนรถ ท่าทีของชายฉกรรจ์เหล่านี้ก็เปลี่ยนไป หนึ่งในนั้นรีบกล่าวขึ้นมาพูดว่า“เอามือถือส่งออกมาให้หมด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ！”
จงเทียนหยู่รู้สึกประหม่ามาก เขาถามอย่างตระหนักขึ้นมาได้ว่า“ผู้จัดการทั่วไปเฉินของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงส่งพวกแกมากันใช่ไหม？”
ชายฉกรรจ์ที่ตบเขาก่อนหน้านี้พูดขึ้นมาว่า“แกถามเยอะแยะไปทำไม？มือถือล่ะ？รีบเอามือถือออกมาเดี๋ยวนี้！”
จงเทียนหยู่ยื่นมือถือออกไปด้วยตัวสั่นเทา แล้วกัดฟันพูดออกไปว่า“พวกแก……พวกแกจะลักพางั้นหรอ！ถึงจะเป็นฝีมือของผู้จัดการทั่วไปเฉินก็ทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสกๆไม่ได้หรอกมั้งห้ะ？！ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลจง พวกแกทำอย่างนี้ ได้คิดถึงผลที่จะตามมารึยัง？”
ชายฉกรรจ์รับโทรศัพท์มือถือเสร็จ ก็พูดอย่างดูถูกว่า“เอาตรงๆนะ พวกเราขี้เกียจสนใจว่าแกเป็นใคร ขอแค่มาถึงที่จินหลิง เป็นเสือก็ต้องมอบ เป็นมังกรก็ต้องโดนรวบ！มาถึงที่นี่ มีหรือจะมีที่ให้พวกแกจองหองได้อีก？”
พอจงเทียนหยู่ได้ยินพวกเขาพูดแบบนั้น จึงเดาได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นคนที่เฉินจื๋อข่ายส่งมาอย่างแน่นอน เขาจึงโพล่งออกไปว่า“พ่อของฉันรู้จักกับตระกูลเย่ของพวกแก คนในตระกูลเย่ที่ชื่อเย่ฉางหมิ่น เป็นเพื่อนกับพ่อฉันมานาน ไม่งั้นแกให้ฉันโทรหาพ่อฉันหน่อย ให้เขาช่วยคุยกับน้าเย่หน่อย ถ้าในนี้มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกัน พูดให้เคลียร์มันจะยิ่งดีนะ”
ชายฉกรรจ์ไม่อยากสนใจเขา จึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ก่อนที่จะถึงสถานที่ทางที่แกอย่าพูดมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะถอดถุงเท้ายัดปากแก ขอเตือนแกก่อนนะ ถุงเท้าของฉันไม่ได้ซักมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว”
จงเทียนหยู่รีบหุบปากอย่างรู้ตัว
นี่ก็คือสภาพของเสือออกจากป่า ดูท่าจะทำได้เพียงแค่รอพบกับเฉินจื๋อข่ายก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ตอนนี้ สิ่งที่จงเทียนหยู่คิดไม่ถึงก็คือ มีคลิปหนึ่งที่ชื่อว่า“ชายฉกรรจ์กว่าสามร้อยคนยืนต้อนรับจงเทียนหยู่ที่สนามบิน”ถูกคนปล่อยไปทั่วทั้งแพลตฟอร์ม
คลิปวิดีโอคลิปนี้ จับภาพของชายฉกรรจ์สามร้อยคน ไปรับจงเทียนหยู่ที่สนามบิน และภาพที่สารภาพรักกับจงเทียนหยู่อย่างบ้าคลั่ง
ในขณะเดียวกัน ก็จับภาพที่จงเทียนหยู่ถูกชายฉกรรจ์ล้อมไว้ กระทั่งจับภาพที่เขาถูกชายฉกรรจ์สองคนแบกเขาพาดขาของเขาคนละข้างที่สนามบิน
ทันใดนั้น คนที่แอบถ่ายวิดีโอได้ใช้มุมกล้อง ก็จงใจถามชายฉกรรจ์ที่มาร่วมการต้อนรับว่า“นี่เพื่อน ถามหน่อยสิ พวกนายเป็นแฟนคลับของจงเทียนหยู่หรอ？”
ชายฉกรรจ์คนนั้นเบะปากอย่างดูถูก แล้วพูดขึ้นมาว่า“น้องชาย เอาจริงๆ ฉันยังไม่รู้เลยว่าเอาไว้ทำอะไร”
คนที่ถ่ายคลิปถามอย่างแปลกใจว่า“งั้นทำไมนายต้องมาต้อนรับด้วยล่ะ？”
ชายฉกรรจ์หัวเราะ“เห้อ！มีคนให้เงินไง！ให้มารับคนที่สนามบินหน่อย มาตะโกนสโลแกนสองคำให้สองพัน ดีกว่าไปทำงานไม่ใช่หรอ？”
พูดจบ ชายฉกรรจ์ก็หัวเราะอิๆว่า“ไม่คุยกับนายแล้ว ฉันจะไปตะโกนอีกสองคำ อีกแป๊บเดียวก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ！”
ทันใดนั้น ชายฉกรรจ์ก็สาวเท้าวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อคลิปดำเนินถึงตรงนี้ก็จบลง
พอคลิปวิดีโอนี้ถูกปล่อยไปบนแพลตฟอร์ม ก็รีบส่งให้ผู้ใช้งานทุกคนอย่างเงียบๆ
การส่งวิดีโอสั้นในแพลตฟอร์มค่อนข้างเป็นส่วนตัว ไม่ได้ส่งข้อความ ให้ผู้ใช้งานกดเข้าไปดูทันที แต่เป็นการใช้อัลกอริทึมแนะนำ ให้ทุกคนที่กำลังใช้งานแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น ในตอนที่เลื่อนหน้าจอลงมาเรื่อยๆได้เห็น เป็นการทำเหมือนเห็นข้อความโดยบังเอิญ
ดังนั้น ทั่วทั้งประเทศหลายสิบล้านคนจึงได้เห็นคลิปวิดีโอสั้นนี้ในชั่วพริบตาเดียว
ฉากที่เกินจริงในวิดีโอทำให้หลายๆคนถึงกับหัวเราะ เมื่อรู้ว่าเหล่าแฟนคลับชายฉกรรจ์เป็นพวกที่จงเทียนหยู่ใช้เงินซื้อมา ชาวเน็ตจึงต่างพากันเยาะเย้ยจบเทียนหยู่กันถ้วนหน้า
เมื่อจงเทียนหยู่เผชิญหน้ากับชายฉกรรจ์สามร้อยคน การแสดงออกที่ตกตะลึง มึนงง ถูกชาวเน็ตจำนวนนับไม่ถ้วนทำเป็นอิโมจิต่างๆ และเป็นที่นิยมภายในชั่วพริบตา……