ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3065

ในเวลาเดียวกัน ขอแค่กองกำลังป้องกันด้านหน้าถูกทำลาย ทหารหลายพันนายของกองทัพรัฐบาล ก็จะรีบพุ่งขึ้นมาทันที ในเวลานั้น กองกำลังทหารของคามมิตจะไม่มีทางหนีรอดไปได้

ในระบบการสื่อสารภายในของสำนักว่านหลง ผู้บัญชาการของกองพันทหารพลร่มหนึ่งพูดว่า: หน่วยของฉันพร้อมต่อสู้แล้ว เชิญกองพันทหารพลร่มสองยืนยันสถานการณ์การรวมพล 

เสียงของผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มสองมาจากระบบสื่อสารภายใน: หน่วยของฉันรวมพลเสร็จสิ้นเชิงแล้ว กำลังดำเนินการยืนยันอาวุธก่อนออกรบ 

ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งพูดขึ้นทันทีว่า: หน่วยของฉันขอเริ่มโจมตี ขอให้จอมพลเฉินอนุมัติ! 

เฉินจงเหล่ยพูดอย่างกระฉับกระเฉงว่า: อนุมัติ! เริ่มการโจมตีเดี๋ยวนี้! ภายในสิบนาที กำจัดทหารที่อยู่ด้านหน้าทั้งหมด! เพื่อแก้แค้นให้พี่น้องทหารที่ตายไปแล้วของเรา! 

 รับทราบ! ผู้บัญชาการของกองพันทหารพลร่มพูดอย่างมีพลังทันทีว่า: ท่านจอมพลเฉินโปรดวางใจครับ เราจะไม่ให้ชื่อของสำนักว่านหลงผิดหวังเด็ดขาด! จะล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไปแล้วของเราอย่างแน่นอน! 

 ดี! เฉินจงเหล่ยหัวเราะและโพล่งออกมา :โจมตีเดี๋ยวนี้! 

ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งสั่งทหารที่อยู่ข้างๆทันที: ทุกคน! เริ่มโจมตีได้! 

ทันทีที่พูดจบ คามมิตที่อยู่ในหลุมก็กัดฟันและพูดตะโกนว่า: เขตB จุดระเบิด03, 05, 06, 08, 09, 11 ระเบิดได้! 

วิศวกรสองคนที่รับผิดชอบเขต B ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดเพื่อจุดชนวนระเบิด ที่กำหนดไว้ทันที

ขณะที่ทหาร 500 นายจากกองพันทหารพลร่มหนึ่งของสำนักว่านหลง กำลังพุ่งไปที่โครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ด้านหน้า จู่ๆก็มีการระเบิดขนาดใหญ่ระเบิดขึ้นข้างๆพวกเขา!

จุดระเบิดสามจุดมันอยู่ใต้เท้าของคน 500 คนนี้ และจุดระเบิดอีกสามจุดถูกกระจายอยู่รอบๆตัว 500 คนนี้ ทันทีที่ระเบิด ก็มีคนอย่างน้อย 100 คนถูกแรงกระแทกของระเบิดจนลอยกระเด็นออกไป

แรงกระแทกของระเบิดที่รุนแรงทำให้คนห้าร้อยคนได้รับบาดเจ็บในระดับต่างๆ และถึงขั้นมีผู้คนจำนวนมากตายจากระเบิดโดยตรงเลย

ที่น่าเศร้าไปกว่านั้นก็คือ เศษเสี้ยวของแรงกระแทกระเบิดที่ทำลายไปทั่วท้องฟ้านั้นเปรียบเสมือนเข็มดอกแพร์พายุฝนในนิยายศิลปะการต่อสู้ ที่ปกคลุมผู้คนทั้ง 500 คนไปทุกทิศทุกทาง!

พลังของการระเบิดนั้นยิ่งใหญ่โดยเนื้อแท้ และชิ้นส่วนโลหะแต่ละชิ้นมีพลังงานศักย์ที่แข็งแกร่งภายใต้แรงกระตุ้นของแรกกระแทกระเบิด

แม้ว่าทหารห้าร้อยนายจะสวมชุดเกราะและหมวกกันกระสุน แต่แขนขา ใบหน้า และคอของพวกเขาล้วนถูกโจมตีจากการแตกกระจายที่หนาแน่นแบบนี้!

แต่ในชั่วพริบตา ทหารสำนักว่านหลงทั้งห้าร้อยนาย มีเศษโลหะจำนวนมากบนตัว โดยไม่มีข้อยกเว้น!

บางคนโชคไม่ดี ถูกเศษชิ้นส่วนกรีดหลอดลมหรือเส้นเลือดแดงขาดไปเลย ก่อนที่จะได้รับการช่วยเหลือ ก็หมดลมหายใจไปแล้ว

และคนที่โชคดีหน่อย ถึงแม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บจนถึงตาย แต่ถูกเศษชิ้นส่วนกระจายโดนหน้า ตาบอดทันที

และมากกว่านั้นคือ จะมีบริเวณที่มีอาการบาดเจ็บที่แขนขามาก

โดยเฉพาะมือและแขน ถูกระเบิดจนเนื้อหนังเกือบเละ แม้ว่าเมื่อก่อนพวกเขาจะได้รับการฝึกมาอย่างดี ตอนนี้คงจะไม่สามารถถือปืนได้แล้ว

เฉินจงเหล่ยได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นสื่อสารไร้สาย และเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของทหารของเขา เขาก็รู้สึกกังวลมากทันที โพล่งถามออกมาว่า: อะไรกัน! เกิดอะไรขึ้น! 

ตอนนี้ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งตาบอดแล้ว และดวงตาทั้งสองข้างถูกชิ้นส่วนโลหะอย่างน้อย 7-8 ชิ้นกรีด ตอนนี้ปิดตาและร้องไห้อย่างหมดหนทาง: ท่านจอมพลเฉิน! เรา……เราถูกดักซุ่มแล้ว! !