ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3149

กลั่นยา ไม่ใช้หม้อใหญ่ในการต้มสมุนไพร แต่ใช้ปราณทิพย์ในร่างกาย คัดกรองแก่นสำคัญของแต่ละสมุนไพรออกมา แล้วค่อยใช้วิธีการที่บันทึกใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》ผสมผสานแก่นสำคัญของสมุนไพรเข้าด้วยกัน สุดท้ายถึงจะสามารถกลั่นยาที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดที่มีฤทธิ์ยาบริสุทธิ์

นี่ก็เป็นสาเหตุว่าทำไมยาทั้งหมดที่เย่เฉินกลั่นออกมา ล้วนแต่สามารถละลายในปากได้

เพราะว่าข้างในนี้ทั้งหมดล้วนแต่เป็นการผสมผสานของแก่นสำคัญของสมุนไพรทั้งหมด ไม่มีสารเจือปนแต่อย่างใดเลย

แต่ว่าวิธีการกลั่นยาแบบนี้ ยุ่งยากและสิ้นเปลืองพลังงานและปราณทิพย์ ไม่สามารถที่จะดำเนินการด้วยเครื่องกลได้เลยจริงๆ

เพราะงั้น ยาจำพวกแบบนี้ก็จะยิ่งเพิ่มความล้ำค่าไปโดยปริยาย

ยาที่เย่เฉินกลั่นออกมาก่อนหน้านี้ มีเพียงแค่ยาช่วยหัวใจและยาอายุวัฒนะสองชนิดนี้เท่านั้น

ยาสองชนิดนี้ ตัวยาไม่ได้มีปราณทิพย์เลย

ใน 《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ยาที่ไม่มีปราณทิพย์แบบนี้ล้วนแต่ถูกแบ่งเป็นยาธรรมดา ยาธรรมดาตามประสิทธิภาพที่ต่างกัน ก็มีการแบ่งตามประสิทธิภาพอีก อย่างเช่นบางชนิดก็เป็นยารักษาโรค บางชนิดก็เป็นยากระตุ้น บางชนิดก็เป็นยาอายุวัฒนะ

และยาที่มีปราณทิพย์ ก็ถูกรวบรวมจัดหมวดหมู่เป็นยาทิพย์

เมื่อเข้ามาสู่ระบบของยาทิพย์ ก็มีระดับที่สอดคล้องกันแล้ว

ตั้งแต่ชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบ ยาทิพย์ถูกแบ่งเป็น 10 ลำดับชั้นอย่างชัดเจน

และยาของแต่ละลำดับชั้น ตามระดับความบริสุทธิ์ของมันและประสิทธิภาพที่สูงต่ำต่างกัน ก็แบ่งออกเป็นระดับสูง กลาง ล่าง

ชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบ ก็เท่ากับระดับชั้นเรียนของนักเรียน อย่างเช่นตั้งแต่ประถมศึกษาปีที่หนึ่งถึงมัธยมศึกษาปีที่4

และระดับสูง กลาง ล่าง ก็เท่ากับผลคะแนนระดับความเก่งของนักเรียน

และยาเสริมชี่ปราณ ก็เป็นยาชนิดหนึ่งที่เข้ามาในยาทิพย์ตั้งแต่เริ่มต้นสุด ถือเป็นยาทิพย์ชั้นหนึ่ง

เย่เฉินกลั่นยาทิพย์เป็นครั้งแรก อีกอย่างยาหลักด้านในสองชนิดนี้ก็ยากที่จะได้มาอย่างมากจริงๆ เพราะงั้นในใจของเขาก็ค่อนข้างที่จะตื่นเต้น กลัวว่าเมื่อตัวเองไม่ระวัง จะทำลายของดีล้ำค่าเหล่านี้ไป

เพราะงั้น ทุกก้าวเขาล้วนแต่ทำอย่างระมัดระวังอย่างมาก

นำสมุนไพรที่ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่มากลั่นก่อนรอบหนึ่ง หลังจากที่ตัวเองกลั่นสมุนไพรได้อย่างราบรื่นแล้ว ถึงได้เริ่มทำการกลั่นสมุนไพรสามชนิดอย่างอื่น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่เย่เฉินไม่รู้ตัวเลย

หลังจากที่เขานำแก่นแท้ของแอมเบอร์กริสกลั่นออกมาแล้ว ท้องฟ้าก็มืดโดยสิ้นเชิง

เซียวชูหรันโทรหาเย่เฉิน เย่เฉินเพิ่งเห็น ที่แท้ในเวลานี้ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่าแล้ว

เขาก็นำแก่นสำคัญของสมุนไพรวางไว้อย่างเหมาะสมด้วยความระมัดระวัง หลังจากนั้นถึงจะรับสายของเซียวชูหรันแล้ว

เซียวชูหรันถามเขาทางโทรศัพท์ว่า :  ฮัลโหล ที่รัก คุณอยู่ไหนคะ？ 

เย่เฉินรีบพูดว่า :  ที่รัก ผมมีธุระนิดหน่อยกำลังยุ่งอยู่ข้างนอกนะ พรุ่งนี้ไปดูฮวงจุ้นให้คนเขาที่เย่นจิง ผมจำเป็นต้องปรับแก้จำพวกส่วนผสมที่นำมาใช้เขียนยันต์ล่วงหน้า 

เซียวชูหรันก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินเย่เฉินพูดมาก่อน ยันต์ที่ใช้ในฮวงจุ้ย จริงๆแล้วมีความพิถีพิถันมากมาย โดยเฉพาะหมึกจูซาที่นำมาใช้เขียนยันต์ จำเป็นต้องผสมส่วนประกอบมากมายเข้าด้วยกันถึงจะมีประสิทธิผล

เย่เฉินก็พูดว่า :  คืนนี้ผมคงกลับไปไม่ทันกินข้าวด้วยแน่นอน คุณกินกับพ่อแม่ไปก่อนนะ 

เซียวชูหรันกำชับเขา ：  งั้นคุณเองก็อย่าลืมหาอะไรกินหน่อยนะ ห้ามยุ่งจนลืมกินข้าวเด็ดขาดนะ 

 โอเค  เย่เฉินยิ้มไปพูดไปว่า ：  ที่รักวางใจได้ อีกเดี๋ยวผมก็หาอะไรกินสักหน่อยกินให้อิ่มท้องก่อน 

 อื้ม  เซียวชูหรันยิ้มพร้อมพูดว่า ：  งั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วนะ คุณรีบๆกลับมานะ 

 โอเค！  เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า :  ผมกำลังจะดำเนินการขั้นตอนที่สำคัญของการทำหมึกจูซา ระหว่างนี้จะต้องทำรวดเดียวโดยไม่หยุดจนกว่าจะสำเร็จ จะได้รับผลกระทบจากสิ่งภายนอกไม่ได้ เพราะงั้นอีกเดี๋ยวผมจะเปิดมือถือในโหมดเครื่องบินก่อนนะ ถ้าหากคุณโทรหาผมไม่ติดก็ไม่ต้องร้อนใจไป หลังจากที่ผมทำธุระเสร็จแล้วจะกลับบ้านเลย 

เซียวชูหรันพูดอย่างเข้าใจมากว่า :  โอเคค่ะ คุณรีบไปทำงานเถอะ！ทำเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านนะ！ 

 ครับที่รัก 

วางสายจากเซียวชูหรัน เย่เฉินก็เปิดโหมดเครื่องบินในมือถือ หลังจากนั้น ก็เริ่มทุ่มเทลงไปในการกลั่นยาเสริมชี่ปราณอีกครั้ง

แก่นสำคัญของสมุนไพรได้หลอมออกมาทั้งหมดแล้ว ตอนนี้ถึงจะถือว่าเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการกลั่นยายาเสริมชี่ปราณแล้ว