ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3260 ในที่สุดก็มาแล้ว!

เย่เห้าไม่คิดว่าเย่เฟิงจะว่าดูถูกตัวเอง พูดอย่างโกรธเคืองว่า:  แม่งเอ๊ย แกบ้าหรือเปล่าวะ? จับใครได้ก็กัดคนนั้นเหมือนหมาบ้า! 

 ฉันโคตรมีความสุข!  เย่เฟิงพูดอย่างเย็นชา:  เย่เห้าแกรอฉันก่อน ถ้าหากเรื่องวันนี้ผ่านไปได้แล้ว ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่! แกอย่าลืมนะ ฉันต่างหากที่เป็นลูกชายคนโตและหลานชายคนโตของตระกูลเย่ แม้ว่าตระกูลเย่คุกเข่าลง ทรัพย์สินลดไปครึ่งหนึ่ง ฉันก็ยังเป็นลูกชายและหลานชายคนโต แกกับฉันยังมีเย่เฉินกั้นกลางอยู่ แกนับว่าเป็นอะไรกันล่ะ? 

เย่เห้าอยากจะหักล้าง แต่คิดดูแล้วรู้สึกว่าที่เย่เฟิงพูดก็เหมือนว่ามีเหตุผล ดังนั้นเขาจึงเอียงคอโดยไม่ตั้งใจ

ในตอนนี้ รถบัส 8 คันขับมาถึงบนเขาแล้ว

ยังดีตอนที่สร้างที่ภูเขาเย่หลิงซานในตอนแรก ทำแท่นเปิดกว้างขนาดใหญ่บนไหล่เขาโดยเฉพาะ ทำให้จอดรถบัส 8 คันนี้ได้เหลือเฟือ

หลังจากที่รถหยุด คนแรกที่ลงจากรถด้านหน้าคือคุณท่านแห่งตระกูลซ่ง

ตามมาด้วย ซ่งหวั่นถิงในชุดสีดำ

การปรากฏตัวของซ่งหวั่นถิง ทำให้ทุกคนประหลาดใจอีกครั้ง

พวกเขาหลายคนรู้ว่าอิโตะ นานาโกะ ยังไงก่อนหน้านี้เคยแข่งขันภายในประเทศ ออกทีวี รวมถึงกลายเป็นที่นิยมในญี่ปุ่น

แต่ว่า สำหรับซ่งหวั่นถิง คนของตระกูลเย่เหล่านี้แทบจะไม่รู้จักใดๆเลย

ใครก็คิดไม่ถึง ผู้หญิงมาจากสถานที่เล็กๆในเมืองจินหลิง จะสวยได้ขนาดนี้ มีออร่า อย่างไร้ที่ติ

ต่อมาคนใช้หลายคนของตระกูลอิโตะก็ลงมาจากรถ

คนรับใช้สองคนแรกต่างถือเก้าอี้เข็นแบบพับได้ หลังจากที่ลงจากรถก็เปิดกางรถเข็นทันที

ต่อมา หลายคนช่วยนางาฮิโกะ อิโตะและทานากะ โคอิจิที่สูญเสียขาทั้งสองข้าง ลงมาจากรถ วางพวกเขาไว้บนรถเข็นอย่างระมัดระวัง

หลังจากที่ทั้งสองนั่งลงบนรถเข็นแล้ว ก็มีร่างหนึ่งออกมาจากรถ

ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดกิโมโนสีดำลายดอกซากุระสีขาว ผมยาวม้วนอยู่บนศีรษะ ไม่เพียงแต่อารมณ์จะอ่อนโยนทำให้คนหวั่นไหว แต่ใบหน้ายังงดงามและไร้ที่ติ

การปรากฏตัวของเธอทำให้ทุกคนในเหตุการณ์จิตใจเหม่อลอยเล็กน้อย

เธอ ยามาโตะนาเดชิโกะที่ได้รับการยอมรับทั่วประเทศญี่ปุ่น หัวหน้าตระกูลคนปัจจุบันตระกูลอิโตะ อิโตะ นานาโกะ!

การปรากฏตัวของ อิโตะ นานาโกะ ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงในทันที

ดวงตาของเย่เฟิงแข็งทื่อแล้ว

เขาเคยเห็นรูปถ่ายของ อิโตะ นานาโกะในรายงานข่าว แต่เขาไม่เคยคิดฝันว่าผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้จะสวยกว่ารูปถ่ายและวิดีโอมาก!

ความสวยและออร่าแบบนี้ที่ได้เห็นกับตาตัวเอง เหมือนนางฟ้าเดินออกมาจากภาพวาดเลย ทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่ใช่โลกแห่งความจริงเลย

เย่เห้าก็มองอย่างตะลึง ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังลึกๆในใจ ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

ในตอนนี้ ในรถคันหลังนี้ ผู้คนมากกว่า 200 คน ลงมาทีละคน หลายคนมีใบหน้าที่แน่วแน่และร่างกายที่กำยำ

ในเวลานี้ทำให้คนในตระกูลเย่โล่งใจยิ่งขึ้น

ว่ากันว่าปรมาจารย์ที่เดินทางมาจีนจากสำนักว่านหลงมีประมาณ 100 คน ตอนนี้ แต่ละคนที่มาช่วยเย่เฉิน ก็มีมากกว่า 200 คนแล้ว อย่างน้อยก็มีกำลังสนับสนุนในการต่อสู้แล้วล่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น ในที่เกิดเหตุยังมีตู้ไห่ชิง ภรรยาของตระกูลซูอีกด้วย ถึงตอนนั้นยังสามารถใช้กลวิธีของความรู้สึกในด้านของน้ำใจคน เพื่อให้อีกฝ่ายมีท่าทีที่ผ่อนปรนได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ โอกาสรอดจากภัยพิบัตินี้มีมากขึ้นมาบ้าง

ในเวลานี้ หลานชายสองคนของตระกูลซ่งและพ่อและลูกสาวของตระกูลอิโตะ เดินมาด้วยกันที่ตรงหน้าเย่เฉิน

คุณท่านซ่งที่มีอายุมากที่สุดพูดก่อนเลยว่า:  อาจารย์เย่! ได้ยินว่าท่านประสบปัญหา ต่อจากนี้ฉันจะพยายามเต็มที่กับตระกูลอิโตะเพื่อช่วยเหลือท่าน

นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดว่า:  คุณเย่! นินจาชั้นนำกว่า 100 คนจากสี่ตระกูลใหญ่ของญี่ปุ่นอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมาจากไหน พวกเราทั้งหมดจะต่อสู้เต็มที่! 

นางาฮิโกะ อิโตะ จนถึงตอนนี้ก็ไม่กล้าอ้าปากพูดสี่คำนี้ สำนักว่านหลง ก็แค่กลัวว่านินจาพวกนี้ได้ยิน ขวัญกำลังใจทหารจะได้รับผลกระทบ

และเมื่อเขาพูดคำเหล่านี้ สมาชิกในตระกูลเย่แทบทุกคนต่างก็ตะลึงและตื่นเต้น!