ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 45
“นายท่าน โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ได้โปรด ได้โปรด!” ผู้นำของค่ายโจรขนาดใหญ่ทั้งสามต่างก็โขกหัวเหมือนกระเทียมและตะโกนด้วยความร้อนรน
“หุบปาก!” เย่เฉินขมวดคิ้วจากนั้นก็ตะโกนด้วยเสียงทุ้ม
ผู้นำของค่ายโจรใหญ่ทั้งสาม ตัวสั่นขึ้นมาทันที จากนั้นทุกคนก็ปิดปากสนิท และมองไปที่เย่เฉินด้วยสีหน้าตื่นตระหนก รอคอยสิ่งที่ตามมา
“ ค่ายของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน” เย่เฉินเหลือบมองพวกเขาทั้งสามคนและถามออกมา
เมื่อทั้งสามคนได้ยิน พวกเขาก็ตกตะลึงจากนั้นก็รีบตอบเย่เฉิน เพราะกลัวว่าเย่เฉินจะฆ่าพวกเขา
“ท่านลอร์ด ผู้ต่ำต้อยยินดีที่จะนำทาง!” หนึ่งในผู้นำหมู่บ้านรีบตะโกน
“ ท่านลอร์ด ข้าเต็มใจที่จะนำทางเช่นกัน!” อีกสองคนรีบตะโกนอย่างกระตือรือร้น
เย่เฉินพยักหน้าจากนั้นหันไปมองกองทหารหลุนฮุยที่อยู่ด้านหลังเขา และตะโกนว่า:
“แบ่งคนออกมา 6000 คน และอีกสองพันคนให้มุ่งหน้าไปค่ายใหญ่แต่ละแห่ง!”
“ ครับท่านลอร์ด!”
เสียงตะโกนที่เป็นระเบียบและพร้อมเพรียงกันดังขึ้นในทันที
ในวินาทีถัดมากองทหารหลุนฮุย กระจายออกมาหกพันคน ทั้งซ้ายและขวาแล้วแบ่งออกเป็นสามกลุ่มอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลานี้ไม่มีใครส่งเสียงดัง ไม่มีความวุ่นวายทั้งหมดต่างเคลี่อนไหวอย่างเป็นระเบียบ
เมื่อเห็นดังนั้น กลุ่มโจรที่เข้ามายอมจำนนรู้สึกกดดันมากขึ้นทันที
นี่เป็นระเบียบวินัยที่เข้มงวด และเป็นรูปแบบของกองทัพปกติ
ในความเป็นจริง พวกเขายังไม่รู้ว่าแม้แต่กองทัพปกติการที่จะตอบสนองอย่างรวดเร็วเช่นนี้ไม่สามารถทำได้เลย นับประสาอะไรกับการเดินและรักษาแบบแผนไม่ให้วุ่นวาย
นี่คือลักษณะพิเศษที่กองทัพพิเศษมี
กองทัพหลุนฮุยนั้นเป็นกองทัพพิเศษ และยังเป็นกองทัพพิเศษขั้นสูงเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้!
ที่เย่เฉินตัดสินใจเช่นนั้น โดยปกติแล้วเขาต้องการไปยังค่ายขนาดใหญ่ทั้งสามด้วยตนเอง
จุดประสงค์นั้นง่ายมากฝึก!
“ไป!” เย่เฉินโบกมือขวา
ผู้นำค่ายใหญ่ทั้งสามรีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปเพื่อนำทางทหารของหมู่บ้านหลุนฮุยทั้งสามกลุ่ม
เย่เฉินมองไปที่เหล่าโจรที่เหลือในเวลานี้ และกล่าวว่า “ค่ายของพวกเจ้าต้องถูกทำลาย”
“ข้ายินดีที่จะนำทางท่านลอร์ดไปยังที่นั้น ค่ายของข้าคือค่ายสุนัขดำ!”
“นายท่านของข้า! ห้าไมล์ทางตะวันตกจากสถานที่นี้คือค่ายลิ้วล้อ!”
กลุ่มโจรที่ยอมจำนนต่างตะเกียกตะกายรีบบอกสถานที่ตั้งค่ายของตนเองอย่างวุ่นวาย
“หุบปากทั้งหมด!” เย่เฉินตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วพูดต่อ: “นำทางไปยังค่ายที่ใกล้ที่สุดก่อน! ใครที่ค่ายอยู่ใกล้สุดก้าวออกมาแล้วนำทางไป!”
ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินถูกกล่าวออกไป ผู้นำของค่ายโจรเล็ก ๆคนหนึ่งก็รีบก้าวไปข้างหน้านำทางให้เย่เฉิน
สิ่งที่เย่เฉินต้องทำคือทำลายค่ายเหล่านี้
มันไม่จำเป็นต้องเก็บค่ายโจรเหล่านี้ไว้ มิฉะนั้นพวกมันก็จะแอบตั้งค่ายในป่าหลุนฮุยขึ้นมาอีก ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีสำหรับหมู่บ้านหลุนฮุย
ค่ายโจรถูกทำลายไปทีละแห่งการเก็บเกี่ยวของเย่เฉินเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เงินของเขามากขึ้นผลประโยชน์ของเขาก็เพิ่มขึ้น อีกทั้งเขายังได้รับทรัพยากรมากมายนับไม่ถ้วน
จนกระทั่งค่ายแห่งสุดท้ายถูกทำลาย เย่เฉินก็พาผู้คนกลับไปยังหมู่บ้านหลุนฮุย
“ยินดีต้อนรับท่านลอร์ดกลับสู่หมู่บ้าน!”
ทันทีที่เย่เฉินมุ่งหน้าเข้าไปในหุบเขา เสียงตะโกนแห่งความตื่นเต้นก็ดังขึ้นในทันที
“ยินดีต้อนรับท่านลอร์ดกลับสู่หมู่บ้าน!”
ทุกคนต่างตะโกนดังลั่น
เขาเห็น เตียวเหิง, เตียวหยู และกลุ่มชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุย ที่กำลังมองมาที่เขาด้วยความตื่นเต้น
พวกเขาทุกคนถือเครื่องมือทำฟาร์มไว้ในมือ
เมื่อเห็นเช่นนี้เย่เฉินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ วินาทีถัดมาความรู้สึกอบอุ่นไหลเข้ามาในหัวใจของเย่เฉิน
ไม่ว่าจะเป็น เตียวเหิง, เตียวหยู หรือชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุย ต่างก็รู้ดีถึงวิกฤตที่กำลังจะเกิดขึ้นกับหมู่บ้านหลุนฮุย
ขณะที่ทหารออกไปต่อสู้ ไม่มีทหารประจำการอยู่ในหมู่บ้านหลุนฮุย พวกเขาจึงหยิบเครื่องไม้เครื่องมือทำฟาร์มมาถือไว้ในมือและเดินมาที่ทางเข้าของหุบเขา
จุดประสงค์ของพวกเขานั้นง่ายมาก คือเพื่อปกป้องหมู่บ้าน หลุนฮุย!
ปกป้องดินแดนแห่งนี้ ที่มอบความสงบและความสุขให้แก่พวกเขา!
ปกป้องรากฐานของเย่เฉิน!
ในขณะนั้นเองทุกอย่างก็เงียบสนิท!
ทั้งหุบเขาเงียบสงัดอย่างมาก ในตอนนี้ ผู้คนกำลังเฝ้ามองมาที่เย่เฉิน
สายลมพัดผ่านเส้นผมยาวสลวยบนหน้าผากของเย่เฉิน จนกระทั่งเย่เฉินหายใจเข้ายาว ๆ
ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นวุ่นวายเป็นอย่างมาก มีทรยศหักหลังกันมากเกินไป
ในตอนนี้ในหมู่บ้านหลุนฮุนในดินแดนของเย่เฉินมีกลุ่มคนที่จงรักภักดีต่อเย่เฉิน 100%
เต็มใจแม้กระทั่งสละชีวิตของพวกเขาเพียงเพื่อรักษาอาณาเขตของเย่เฉิน
เป็นความคิดที่เรียบง่ายไร้เดียงสา แต่มีค่ามากที่สุด
สำหรับเย่เฉินแล้วนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ
เมื่อมองไปที่ชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุยเย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วตะโกนว่า:
“จากนี้ไปที่ดินในหมู่บ้านหลุนฮุยจะถูกแบ่งและโอนให้เป็นของส่วนตัว และจะลดภาษีจาก 40% เป็น 10%!”
ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินดังขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้น: “ขอให้ท่านลอร์ดมีชีวิตยิ่งยืนนาน!
แต่เดิมพวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยทั้งหมด แค่มีที่ซุกหัวนอนพวกเขาก็พอใจแล้ว
หมู่บ้านหลุนฮุยรับพวกเขาเข้ามาดังนั้นพวกเขาจึงอยู่กันอย่างสบายใจโดยไม่ต้องอดตาย
ตอนนี้เย่เฉินมอบที่ดินให้แก่พวกเขาและสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือภาษีที่ควรจะเป็น 40% กลับเหลือแค่ 10%
จะให้ชาวบ้านไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร คุณรู้ไหมผู้คนในยุคนี้หลงไหลในที่ดินมากแค่ไหน
สิ่งที่น่าตื่นเต้นนี้ไม่เพียงเฉพาะผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมของหมู่บ้านหลุนฮุยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกลุ่มโจรที่ยอมจำนนอีกด้วย
คำสัญญาของเย่เฉินมีผลกับพวกเขาเช่นกัน
ไม่ว่าจะเป็นทหารหรือชาวนาพวกเขาสามารถมีชีวิตที่ดีในหมู่บ้านหลุนฮุยได้โดยไม่ต้องจำเป็นต้องกังวลเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้า
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน ความมั่นคงของหมู่บ้านหลุนฮุย +20″