พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 8 ความน่ากลัวจากนรก

เมื่อเห็นผู้คนหลายร้อยคนที่ปรากฏตัวรอบๆ ทุกคนถือมีดสั้นและไม้ไว้ เจียงอวี่โหรวรู้สึกหวาดกลัวมาก และสั่นสะท้านไปทั้งตัว!
แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังทนต่อความเจ็บปวดบนไหล่ที่ฉีกขาด และเหมือนหมาป่าที่คอยปกป้องลูกของเธอในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เธอใช้ร่างกายที่อ่อนแอของเธอขวางไว้ตรงหน้าเซียวจ้าน พูดกับชายวัยกลางคนที่ถอดหมวก ที่สูบไปป์ว่า”ท่านสามจิน มันเป็นความผิดของฉันเอง! ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ!ฉันยินดีที่จะรับผิดชอบทุกอย่าง!”
ขณะที่เธอพูด เจียงอวี่โหรวกำลังจะคุกเข่าลง แต่แขนเรียวของเธอถูกมือที่อบอุ่นและทรงพลังข้างหลังเธอคว้าไว้โดยตรง!
เจียงอวี่โหรวหันกลับไป มองไปที่เซียวจ้านที่แน่วแน่และน่าเกรงขามด้วยดวงตาสีแดง และพูดอย่างเป็นห่วง”เซียวจ้าน!คุณกำลังทำอะไร?เขาเป็นท่านสามจินเจิ้งซานของตระกูลจินนะ!มีผู้ใต้บังคับบัญชาหลายพันคนในมือ!คือเสือดาวทอง ที่เป็นหนึ่งในสี่ที่มีอำนาจใต้ดินในซูหาง! เราสู้เขาไม่ได้หรอก อย่าทำอะไรผลีผลาน คุณรีบไปเถอะ พาเข่อเข่อไป…ที่นี่ ฉันจะแบกรับไว้คนเดียวเอง…”
มุมปากของเซียวจ้านยกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและมั่นใจที่สุด และเขายื่นมือออกไปปัดผมจากมุมคิ้วของเจียงอวี่โหรวเบาๆ แล้วพูดว่า”ผู้หญิงของผม ไม่จำเป็นต้องร้องขอความเมตตา หรือคุกเข่าลง!”
“อ๊าก!ลุงสาม ลุงสาม… ช่วยผมด้วย ช่วยผมด้วย!ผมกำลังจะตายแล้ว ผมกำลังจะตาย!”จินไท่ที่นอนจมกองเลือด กรีดร้องและคร่ำครวญไปหาจินเจิ้งซาน
จินเจิ้งซานเหลือบมองไปด้านข้าง และเห็นหลานชายของเขาอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้ ออร่าชั่วร้ายก็พุ่งออกมาจากร่างของเขาทันที และตะโกนด้วยเสียงเย็นชา”หึ!พ่อหนุ่ม!รังแกคนของตระกูลจิน หักแขนขาของ
หลานชายของผม!คุณไม่รู้จริงๆหรือว่าคำว่าตายเขียนยังไง!”
เซียวจ้านยิ้มเล็กน้อย ดึงเจียงอวี่โหรวที่ตัวสั่นและหน้าซีดไปข้างหลังเขา และพูดว่า”คุณคิดว่าคุณจะฆ่าผมได้หรือ?”
“หยิ่งผยองจริงๆ!”จินเจิ้งซานคำราม และผู้ใต้บังคับบัญชาหลายร้อยคนที่อยู่ข้างหลังเขา ล้วนถือมีดยาวและไม้ไว้ ราวกับม้าที่ถูกถอดเชื่อกออก พร้อมจะพุ่งทะยานออกไปทุกเมื่อและสังหารเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรว!
“ยังไม่เคยมีใครพูดกับผมเหมือนคุณเลย! วันนี้ ผมจะให้คุณสองทาง ทางแรกคือ คุกเข่าและหักแขนขาทั้งสี่ของตน!ทางที่สองคือตายไปพร้อมกับเธอ!”
เมื่อจินเจิ้งซานพูดจบ ใบหน้าเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา และซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเซียวจ้าน จับชายเสื้อของเขาแน่นและพูดว่า”เซียวจ้าน คุณรีบหนีไป!ฉันไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อน คุณรีบหนีไป!เข่อเข่อยังต้องการคุณ……”
เซียวจ้านยิ้ม จ้องมองจินเจิ้งซานอย่างเย็นชาและพูดว่า”ปล่อยเธอไป ผมจะอยู่ที่นี่เอง!ผมเป็นคนหักแขนขาของจินไท่เอง และเป้าหมายของคุณคือผม!” สีหน้าของจินเจิ้งซานมืดมน เขามองไปที่เซียวจ้าน สามารถเห็นได้ว่าตำแหน่งของเซียวจ้านนั้นพอดี หากเขาต้องการใช้กำลัง จินไท่ก็อาจตายได้! นอกจากนี้ จากสายตาของเซียวจ้าน เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน!
ผู้ชายคนนี้ น่ากลัวมาก!
อย่างไรก็ตาม จินเจิ้งซานดูแลกองกำลังใต้ดินในซูหางมานานหลายปี สถานการณ์แบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น?
“ได้!ตามที่คุณขอ!ปล่อยเธอไป!”จินเจิ้งซานคำรามด้วยความโกรธ!
ผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ข้างหลังเปิดทางทันที เจียงอวี่โหรวไม่กล้าจากไป เธอกอดเซียวจ้านแน่นและร้องไห้ว่า”ไม่!อย่า!ฉันจะอยู่กับคุณ!ฉันไม่ต้องการแยกจากคุณ!ต้องไปด้วยกัน!”
เจียงอวี่โหรวร้องไห้ฟูมฟาย เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า ที่เซียวจ้านทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องเธอ สิ่งที่ผู้ชายคนนี้เคยทำให้เธอเสียใจก่อนหน้านี้นั้น มันได้หายไปในพริบตา
“อย่าดื้อ เข่อเข่อยังต้องการคุณ!คุณไปก่อน ข้างนอกจะมีคนของผมรอรับคุณอยู่!พวกเขาจะพาคุณไปหาเข่อเข่อ!ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไรแน่นอน ผมจะกลับไปหาคุณแน่นอน!แน่นอน!”เซียวจ้านพูดอย่างแน่วแน่ กอดเจียงอวี่โหรว กระซิบข้างหูเธอ”ถ้าคุณอยู่ต่อ ผมจะเสียสมาธิ”
จากนั้น เขาก็ผลักเธอออกไปอย่างแรง และตะโกนว่า”ไปเถอะ！เพื่อเข่อเข่อ!” ใบหน้าเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา และก้าวถอยหลังทีละก้าว ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และในที่สุดก็หันกลับไป ปิดปากของเธอและวิ่งเหยาะๆไปจนสุดทาง!
เธอไม่กล้ามองกลับไป กลัวเจอฉากที่ไม่อยากเห็นที่สุด
เจียงอวี่โหรววิ่งภายใต้แสงจันทร์ขาวซีด และแสงที่แตกเป็นเสี่ยงๆ และแสงจันทร์ที่อยู่ข้างหลังเธอทำให้เงาของเธอยาวมาก!ตรงนั้น ชายหลายร้อยคนล้อมเซียวจ้านไว้!
แต่ถึงกระนั้น เซียวจ้านก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อน และสีหน้าของเขาไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย!ตรงกันข้าม เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความเย็นยะเยือกนี้ก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!ในที่สุดมันก็กลายเป็นเจตนาฆ่าที่พุ่งสูงขึ้น!
เจียงอวี่โหรวจับแขนไว้และวิ่งร้องไห้ไปตลอดทาง จากนั้นรถจี๊ปที่มีความเร็วสูงก็หยุดตรงหน้าเธอ!
ขึ้นรถ คนที่กระโดดลงมาคือหลงซื่อ พูดว่า”พี่สะใภ้ ขึ้นรถ!ผมจะพาคุณไปหาเข่อเข่อ เธอต้องการคุณมาก!นอกจากนี้ คุณก็ต้องรักษาแผลด้วย!ถ้าขืนปล่อยไว้นาน แขนของคุณก็จะหักแน่”
เมื่อมองไปที่ชายตรงหน้าเขา เจียงอวี่โหรวถามอย่างกระวนกระวายว่า “คุณเป็นเพื่อนของเซียวจ้านใช่ไหม?ได้โปรด ไปช่วยเขาเถอะ!เขาถูกคนในตระกูลจินล้อมฆ่า ได้โปรด”
สีหน้าของหลงซื่อเรียบสงบและพูดว่า”พี่สะใภ้!ไม่ต้องกังวล คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่ใหญ่!ขึ้นรถก่อน ผมจะพาคุณไปที่วิลล่า!”
“จริง…จริงเหรอ?เซียวจ้านจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ใบหน้าของเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ นั่นมันมีคนเป็นร้อยเลยนะ เซียวจ้านจะเอาชนะพวกเขาได้อย่างไร!
“พี่สะใภ้!คุณต้องเชื่อใจพี่ใหญ่ ครั้งนี้ที่เขากลับมา ก็เพื่อปกป้องคุณกับเข่อเข่อ!หากคุณกับเข่อเข่อเป็นอะไรไป พี่ใหญ่คงจะโทษตัวเองไปตลอดชีวิตแน่เลย!”หลงซื่อกล่าวด้วยความรีบร้อนและจริงจัง
เจียงอวี่โหรวหันศีรษะกลับไป ไม่เห็นใครแล้ว หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็กัดริมฝีปากสีแดงของเธอและเข้าไปในรถ รถสตาร์ทและหลงซื่อก็รีบส่งเจียงอวี่โหรวไปที่วิลล่า
ภารกิจของเขาคือการปกป้องนายหญิงให้ดี!ที่นี่ มีหลงอีและหลงซาน ไม่มีปัญหาแน่นอน!
นอกจากนี้ สิ่งที่ตระกูลจินกำลังเผชิญอยู่ก็คือราชาเป่ยเหลียงซึ่งควบคุมกองทัพมังกร 300,000 นาย!คือผู้นำวิหารของวิหารเทพมังกร!พวกเขาไม่รู้เลยว่าพวกเขากำลังเผชิญอะไรอยู่!
จอมพลมีเจตนาฆ่าแล้ว ไม่มีใครหยุดเขาได้!
…
ส่วนฝั่งนี้ คนของจินเจิ้งซานได้ล้อมเซียวจ้านไว้หมดแล้ว เผชิญหน้ากับชายนับร้อย ไม่มีโอกาสรอดเลย!
ดังนั้น บนใบหน้าจินเจิ้งซานจึงเผยรอยยิ้มที่โหดร้าย กล่าวว่า”ไอ้หนู แกนี่มันบ้าคลั่งจริงๆ!แต่ว่า ความบ้าคลั่งนั้นต้องมีการชดใช้!”
เซียวจ้านส่ายหัวเล็กน้อย ไม่เห็นจินเจิ้งซานและลูกน้องนับร้อยของเขาอยู่ในสายตาเลย ทั้งหมดนี้ จินเจิ้งซานดูออก เขาไม่เข้าใจว่า ต่อหน้าการปิดล้อมเช่นนี้ ทำไมชายที่อยู่ตรงหน้าเขายังสามารถหัวเราะออกมาได้!
อีกอย่าง รอยยิ้มของเขา ยังเผยให้เห็นถึงความมั่นใจ!ราวกับว่า ในสายตาของเซียวจ้าน พวกเขาล้วนกระจอก เหมือนมด!
เซียวจ้านไม่ได้ซ่อนเจตนาฆ่าในใจของเขาและพูดว่า”จินเจิ้งซาน คุณพูดผิดแล้ว!ไม่ใช่ผมที่ต้องชดใช้!แต่เป็นคุณกับตระกูลจินต่างหาก!”
เมื่อเผชิญหน้ากับเซียวจ้านที่ดื้อด้านสิ้นดี จินเจิ้งซานก็โกรธทันที คำราม ฉีกเสื้อกันลมที่อยู่บนร่างของเขาออก และตะโกนว่า”ไอ้หนู!นี่แกอยากตายเหรอ!ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งเพียงใด สามารถรับมือพี่น้อง100คนของผมได้เหรอ? ！วันนี้ ไม่ว่าใครหน้าไหนจะมาที่นี่!กูก็จะฆ่ามึงให้ได้!”
บูม!
ทันทีที่คำพูดของจินเจิ้งซานจบลง พี่น้องหนึ่งร้อยคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบวิ่งไป พุ่งเข้าหาเซียวจ้านด้วยเจตนาฆ่า!
เซียวจ้านมองไปที่ท้องฟ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ มองพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวบนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเลือด และพูดว่า”ตระกูลจิน อวดดีจริงๆ!”
เซียวจ้านไม่ต้องทำอะไรเลย ผู้ใต้บังคับบัญชาสองสามคนที่ถือมีดยาวกำลังจะฆ่าเซียวจ้าน ก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้ในระยะสามเมตร ร่างหนึ่งก็วาบผ่าน จากนั้นทั้งสามคนก็ถูกเตะออกไปโดยแรงมหาศาล วาดส่วนโค้งกลางอากาศ เสียงดังบูม กระแทกเข้ากับคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง ชนไปหลายสิบคน และทุกคนต่างก็ล้มลงไปที่พื้น!
จากนั้น ในสายตาของพวกผู้ชายนับร้อย ก็เห็นร่างสองร่างที่ปรากฏขึ้นทันที ยืนอยู่ตรงหน้าเซียวจ้านราวกับเทพสังหาร!
เสื้อผ้าของพวกเขาปลิวไสวไปตามสายลมยามค่ำคืน!
เจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวนั้น ราวกับดาบที่แหลมคมทิ่มแทงทุกคน!
ขนของจินเจิ้งซานลุกซู่ และเมื่อเห็นคนทั้งสองปรากฏขึ้นอย่างกระทันหัน เขาก็ตะโกนด้วยความโกรธว่า”ฆ่า!ฆ่าให้หมดทุกคน!”
หลงอีและหลงซานหัวเราะเยาะที่มุมปากของพวกเขา กระโดดขึ้นสูงและพุ่งเข้าหาพวกเขากลางอากาศราวกับกระสุนที่ตกลงสู่พื้น!ทุกที่ที่พวกเขาผ่านไป ชายเหล่านั้นก็เหมือนฟางข้าวที่ร่วงหล่น และบางคนถึงกับกระเด็นออกไปไกลหลายสิบเมตร ห้อยโหนอยู่บนต้นไม้รอบๆและหลังคารถ!
“นี่…นี่มันเป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”จินเจิ้งซานหวาดกลัว!
เขาไม่เคยเห็นพลังการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน!คนของเขา ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี!การที่ถูกกวาดล้างในทันทีราวกับการเก็บเกี่ยววัชพืชนั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
ยอดฝีมือ!
ยอดฝีมือจริงๆ!
ซ่า!
แสงเย็นวาบผ่าน!
จินเจิ้งซานยังไม่ทันได้คิด หลงซานก็ได้เดินผ่านคนหลายสิบคนตรงหน้าเขาแล้ว ถือมีดมาเชเต้ในมือแล้วกดที่คอของเขา!มีดที่แหลมคม ส่องแสงเย็นของดวงจันทร์ ตัดผ่านชั้นผิวหนังที่คอของจินเจิ้งซาน เลือดไหลออกมา!
ในสายตาของจินเจิ้งซาน ผู้ใต้บังคับบัญชาหลายสิบคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาล้มลงกับพื้นทันทีโดยจับคอที่มีเลือดไหลไม่หยุด!
“อย่าขยับ!ผมไม่รับรองว่ามีดของผทจะตัดหัวของคุณหรือไม่”หลงซานกล่าวคำพูดที่น่ากลัวด้วยน้ำเสียงที่สงบที่สุด!
ต๊กๆ!
เหงื่อเย็นสองสามหยดไหลลงมาที่หน้าผากของจินเจิ้งซาน เขากลืนน้ำลาย ความเย็นที่กัดที่คอของเขา ทำให้เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัวในขณะนี้!
เซียวจ้านก้าวไปข้างหน้า และทุกย่างก้าวที่เขาก้าวไป ก็เหมือนระฆังแห่งความตาย!
เขายืนอยู่ตรงหน้าจินเจิ้งซาน มองลงไปที่จินเจิ้งซานด้วยท่าทางที่อยู่
เหนือกว่าและพูดว่า”บอกจินเจิ่งหลง ถ้าต้องการให้ลูกชายของเขามีชีวิตอยู่ต่อไป!เจ็ดวันต่อมา มาที่วิลล่าหลั่งเยว่!เจ็ดวัน ตระกูลจินของคุณสามารถใช้ วิธีการและอำนาจต่างๆของพวกคุณ!”
เซียวจ้านจากไปพร้อมกับจินไท่ซึ่งแขนขาหัก และจินเจิ้งซานดูเหมือนจะทรุดลง มองไปที่รถจี๊ปที่กำลังแล่นออกไป หอบอย่างหนัก
แม้จะผ่านไปกว่าสิบนาทีแล้ว จินเจิ้งซานก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้!
เพราะว่า เมื่อกี้ เขาได้รู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตาย!
“ผู้ชายคนนั้นคือใคร?”จินเจิ้งซานตกใจมาก ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจว่าตระกูลจินประสบกับปัญหาใหญ่หลวงอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน!