พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1172 การหย่าร้าง

จันทร์ลูนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ และโดนด่าแหลกว่า: “นายกำลังเล่นอะไร ฉันช่วยนายพูด ไม่นึกเลยว่านายจะด่าฉันเหรอ?”

“ไม่ได้ยินคนพูดรึไง?” รพีพงษ์พูดอย่างเย็นชาว่า: “ภรรยาของฉันบอกแล้ว การแต่งงานนี้ไม่หย่า คืนบัตรประชาชนมาเดี๋ยวนี้?”

รพีพงษ์ต้องการที่จะยึดบัตรประชาชน ปรากฏว่าจันทร์ลูเอามือไขว้หลัง และเอาบัตรประชาชนซ่อนไว้ข้างหลัง กระตุกยิ้มมุมปาก

เพื่อนร่วมงานของจันทร์ลูที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยปากพูดทันที:

“ผู้ชายสารเลว ทำไม ไม่อยากหย่าใช่มั้ย? ฉันก็ไม่อาจทนดูได้ ผู้ชายชั่วชาติที่รังแกผู้หญิงอย่างนาย! ทำไมนายบอกว่าไม่หย่า ก็ไม่หย่าเหรอ?”

“จูมณี ทำไมนายถึงด่าคน?” แม้ว่าปากจันทร์ลูจะพูดแบบนี้ แต่บนใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม: “อ๋อ ขอโทษ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนขี้ประจบของดาวโรงเรียนเท่านั้นเอง !”

จูมณีมองดูท่าทางของจันทร์ลู ในใจก็ตื่นเต้นขึ้นมา มองดูใบหน้าที่น้ำลายแทบจะไหลออกมาของจันทร์ลู

ต้องรู้ว่าเขาตามจีบจันทร์ลูไม่ใช่แค่เรื่องวันสองวัน แต่จันทร์ลูกลับปฏิเสธเขามาโดยตลอด ก็ไม่รับรักเขา เพียงแค่ติดต่อกับเขาแบบนี้ ทำให้เขาทรมานมากมาโดยตลอด

แต่ตอนนี้จันทร์ลูดูเหมือนจะพอใจมากทีเดียวที่ตัวเองช่วยเธอพูด เขาก็รู้สึกถึงโอกาสที่ตัวเองจะแสดงออกมา และเอ่ยปากพูดต่อไปว่า

“จันทร์ลู สิ่งที่ฉันดูถูกมากที่สุดในชาตินี้ ก็คือคนขี้ประจบแบบนี้”

สีหน้าท่าทางแบบนั้น น้ำเสียงแบบนั้น ท่าทางเหมือนอยู่สูงกว่าโดยสิ้นเชิง

“อารียา เธอฟังดู ตามที่คาดไว้สายตาของกลุ่มคนนั้นก็เฉียบแหลม เธอดูพวกเขามองได้เฉียบคมแค่ไหน! ฉันจะบอกให้เธอนะ เธออย่าได้ตามใจคนขี้ประจบ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะวางอำนาจบาตรใหญ่ข้ามหัวของเธอได้!”

โจซี่ได้ยินการสนทนาของจันทร์ลูกับจูมณี ก็ยิ่งใส่สีตีไข่อยู่ข้างๆ :

“พวกเธอพูดถูก หมอนี่ไม่เพียงแค่ไร้ประโยชน์ ยังกล้าคบหาผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอกด้วย! เทียบเท่าทำให้ตระกูลพวกเราขายขี้หน้ามาก!”

“ใช่เหรอ? ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? มิน่าล่ะ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของโจซี่ บนใบหน้าของจันทร์ลูก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

“แคลร์ ไม่ใช่ว่าฉันว่าเธอนะ บางครั้งเธอก็ไม่ควรที่จะใจดีเกินไป…..”

ในขณะนี้ข้างหลังก็มีคนหลายคู่ที่ต่อแถวมาทำเรื่องหย่าร้าง ตะโกนเสียงดังใส่โจซี่

“ตกลงว่าพวกคุณจะหย่าหรือไม่หย่า ทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยได้มั้ย?”

เมื่อได้ยินเสียงเร่งของคนข้างหลัง โจซี่รีบลุกขึ้นยืน และดึงอารียาไปทันที

ในขณะนี้มืออีกข้างของอารียาถูกรพีพงษ์จับไว้ โจซี่จะดึงไหวได้อย่างไร เมื่อดึงทันทีก็ทำให้อารียาเจ็บปวดอย่างฉับพลัน!

เธอราวกับจะถูกฉีกขาด น้ำตาก็จะไหลลงมา เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ รพีพงษ์รีบปล่อยมือของอารียาอย่างรวดเร็ว และถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“อารียาเธอไม่เป็นอะไรมั้ย?”

“จะไม่เป็นไรได้อย่างไร แคลร์พวกเราจำเป็นต้องหย่ากับไอ้หมอนี่ เศษสวะคนนี้น่ารังเกียจเกินไปแล้ว!”

เมื่อเห็นรพีพงษ์ปล่อยมือแล้ว โจซี่ก็ดึงอารียาไปอยู่ด้านข้างของตัวเองทันที เอ่ยปากพูดว่า

หลังจากพวกเขาผ่านการกระทำนี้ สายตาของทุกคนก็ถูกดึงดูดไปที่บนร่างกายของพวกเขา

ในขณะนี้ผู้ชายที่มีลักษณะเป็นหัวหน้าเดินเข้ามาในที่ทำการจดทะเบียนสมรส เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เดินตรงไปที่ด้านหน้าหน้าต่าง และเอ่ยปากถามจันทร์ลู

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

“สวัสดีหัวหน้า หญิงสาวคนนี้ต้องการจะหย่ากับชายคนนี้ แต่ว่าชายคนนี้ไม่เพียงไม่ยอมหย่า ไม่นึกเลยว่ายังลงมือขัดขวางด้วย!”

จูมณีรีบแย่งฟ้อง

“นายอย่ามาไร้สาระที่นี่!”

เมื่อได้ยินคำพูดของจูมณี อารียาก็ไม่สนใจน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง และตะคอกขึ้นมาทันที

เธอไม่เคยคิดว่า ไม่เพียงแค่พ่อของตัวเองและแม่เลี้ยงเท่านั้นที่เหยียดหยามรพีพงษ์ ไม่นึกเลยว่าแม้แต่จูมณีที่เป็นคนนอก ก็ปฏิบัติต่อรพีพงษ์แบบนี้

ไม่นึกเลยว่าจูมณี จะพูดจาแบบนี้ รพีพงษ์รู้สึกเพียงว่าตลกอย่างฉับพลัน ต่อจากนั้นเอ่ยปากพูดว่า

“ทางที่ดีเธอควรคิดให้ชัดเจนก่อนค่อยเอ่ยปากพูด เนื่องจากทุกคำที่นายพูดล้วนมีผลที่ตามมา”

“หัวหน้า คุณดูผู้ชายคนนี้อวดดีมากเกินไปแล้ว ถึงตอนนี้แล้วยังกล้าที่จะข่มขู่ฉัน หรือว่าฉันมีคำไหนที่พูดผิดเหรอ? จันทร์ลู ยังมีลุงกับป้าที่อยู่ตรงหน้าคู่นี้ พวกคุณว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นจริงหรือเปล่า?”

ในเวลานี้น้ำเสียงของจูมณี เต็มไปด้วยความมั่นใจ เขารู้ว่าไม่มีใครที่จะช่วยรพีพงษ์พูด

ยิ่งไปกว่านั้น รองผู้อำนวยการที่ทำการจดทะเบียนสมรสยังเป็นญาติของเขาด้วย แม้ว่าเขาจะนอบน้อมไม่เคยพูดถึงมาก่อน

แต่ว่าในที่ทำการจดทะเบียนสมรส ทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าเขามีไม้ตาย ไม่อย่างนั้นจะหยิ่งผยองมากขนาดนี้ได้อย่างไร

“ก็เป็นแบบนั้นจริงๆหัวหน้า”

จันทร์ลูก็พยักหน้าทันที ในใจของเธอเดือดพลุ่งพล่านมานานแล้ว และสิ่งที่เธอเห็นในวันนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่สุด

หัวหน้าก็รู้เป็นธรรมดา ญาติของจูมณีเป็นรองผู้อำนวยการของที่ทำการจดทะเบียนสมรส รวมทั้งเมื่อเขาเห็นรพีพงษ์แต่งตัวแบบนี้ แวบเดียวก็คือเศษสวะที่ไร้อำนาจไร้อิทธิพล ก็เชื่อคำพูดของจูมณีทันที

เขาเอ่ยปากพูดกับรพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่เอาจริงเอาจัง

“แม้ว่านายจะมีสิทธิ์ไม่ยินยอมที่จะหย่ากับคุณผู้หญิงท่านนี้ แต่ที่นี่ก็ไม่ใช่สถานที่ที่นายสามารถลงมือได้ ดังนั้นเชิญพวกคุณทั้งครอบครัวไสหัวออกไปจากที่นี่ เพราะพวกคุณรบกวนระเบียนที่ปกติที่นี่ของพวกเรา”

“ใช่ รีบไสหัวออกไป ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้ว!”

จูมณีตะโกนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ตอนนี้เขากำลังแสดงออกต่อหน้าจันทร์ลู

ก่อนหน้านี้ญาติของเคยกำชับเขา ห้ามไม่ให้เขาใช้ชื่อของตัวเอง กระทำความชั่วอยู่ที่ข้างนอก

ดังนั้นเขาก็ฝืนเก็บไว้มาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นก็แค่คนอย่างจันทร์ลูคงถูกเขาเล่นสนุกไปหลายครั้งตั้งนานแล้ว

แต่ก็ไม่เป็นไร หลังจากที่ประสบกับเรื่องราวในวันนี้ เขาเชื่อว่าตัวเองสามารถพอที่จะอาศัยความแข็งแกร่งของตัวเอง ทำให้จันทร์ลูขึ้นเตียงของเขาได้อย่างว่าง่าย

“ฮ่าๆ เป็นแบบนี้จริงเหรอ?”

ในเวลานี้สีหน้าของรพีพงษ์แย่มาก ชี้ไปที่จูมณี และจันทร์ลูยังมีหัวหน้าคนนี้ ต่อจากนั้นเอ่ยปากพูดว่า

“ถ้าหากว่าตอนนี้มีคนที่ต้องไสหัวออกไปจากที่นี่จริงๆ ถ้าอย่างนั้นฉันก็รู้สึกว่ามีแค่เพียงพวกคุณสามคนเท่านั้น”

“นายรู้มั้ยว่าเด็กอย่างนายกำลังพูดอะไรอยู่กันแน่?”

เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าคนนี้คาดไม่ถึง รพีพงษ์ไม่เพียงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาแต่กลับยังจะให้เขาไสหัวออกไป

ใบหน้าของรพีพงษ์เต็มไปด้วยความไม่พอใจ แค่พนักงานกระจอกไม่กี่คนเท่านั้นเอง เขาไม่ได้เอามาใส่ใจเลย

หลังจากที่พูดจบเขาก็โทรศัพท์

“มีเรื่องอะไรมั้ย?”

ในเวลานี้ผู้รับผิดชอบกำลังประชุมอยู่ ผู้เข้าร่วมประชุมทุกคนรอบข้างในที่ประชุมไม่เคยเห็นสีหน้าท่าทีเช่นนี้กับผู้รับผิดชอบมาก่อน ทั้งหมดก็คาดเดาได้ คาดว่าผู้มีอำนาจบางคนโทรมา

และในที่ทำการจดทะเบียนสมรส รพีพงษ์เพิ่งจะวางโทรศัพท์ในมือลง ก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเข้ามารายล้อมเขาไว้