พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1194 ระดับสุดฮั่วจิ้งสองคน

ได้ยินน้ำเสียงคุ้นเคยของอารียา รพีพงษ์ที่กำลังเดือดจัดรีบหยุดมือ

ความคมของดาบใหญ่ที่เปลี่ยนออกมาตอนนี้อยู่ห่างจากลำคอศักดาไม่ถึงสามเซนติเมตร

ประกายดาบที่สาดออกมาจากคมดาบก็ทำให้ลำคอของศักดาเกิดรอยม่วงแดงขึ้นแล้วเส้นหนึ่ง

รพีพงษ์ดึงพลังกลับมาทันที ดาบใหญ่ในมือก็หายวับไปในพริบตา

ทั้งหมดนี้โจซี่ที่ซ่อนตัวอยู่ข้างศักดาเห็นอยู่กับตา

ยอดฝีมือปะทะกัน ทุกวินาทีต้องโฟกัสตลอด

“คราวนี้ แกยังไม่ตายอีก?”

โจซี่ยิ้มเย็นบอก ในจังหวะเดียวกับที่รพีพงษ์ดึงดาบใหญ่กลับ เธอลงมือแล้ว

“ฝ่ามือแผ่เมฆ！”

โจซี่ตะโกนออกมา สองฝ่ามือส่งออกไป พลังแข็งแกร่งแผ่ซ่านออกมาจากฝ่ามือ

และความเป็นความตายของศักดาที่ขวางกลางระหว่างทั้งคู่ โจซี่ไม่แคร์เลยสักนิด

ก็แค่หุ่นเชิดของตนเท่านั้น ในสายตาช้าง มดตัวหนึ่งตายไปก็ไม่มีอะไรหรอก

ฝ่ามือแผ่เมฆกระแทกเข้าที่ตัวศักดาอย่างจัง

ร่างคนธรรมดา ศักดามีหรือจะทนแรงปะทะแบบนี้ได้

เขากระอักเลือดคำโตออกมา

นี่ยังไม่จบ

ร่างศักดาโดนโจซี่ผลักออกกระเด็น จนจะไปกระแทกกับร่างรพีพงษ์อยู่แล้ว

พลังของฝ่ามือแผ่เมฆลอดผ่านเข้าตัวศักดา พลังไม่ลดลงเลย

รพีพงษ์ขมวดคิ้วมุ่น ฝ่ามือแบบนี้ ต่อให้เป็นตนเองในเวลาปกติก็ไม่สามารถประมาทได้เลย

นี่เป็นแรงปะทะราวสายฟ้าฟาดของฝีมือระดับสุดฮั่วจิ้งจริงๆ!

ยิ่งไปกว่านั้นรพีพงษ์ในตอนนี้ถึงจะดึงดาบกลับได้ทันเพราะการปรากฏตัวของอารียา แต่ก็ช้าไป0.1วินาทีอยู่ดี

และการขาดไปแค่0.1วินาทีนี่ก็โดนโจซี่คว้าโอกาสไว้ได้

พลังร่างกายไร้เทียมทานแล้ว บวกกับร่างเทพชูรา รพีพงษ์มั่นใจอย่างมากว่า ต่อให้โดนฝ่ามือนี้เข้าไป ก็ไม่มีทางเอาชีวิตเขาได้

แต่คงบาดเจ็บไม่น้อยแหละ

ในตอนนี้เอง มีเงาดำใหญ่ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วเข้ามาขวางหน้ารพีพงษ์ไว้

ฝ่ามือเปิดภูเขา！

ชยนต์สีหน้าไร้อารมณ์ บนฝ่ามือหยาบกร้านทั้งคู่นั่น พลังสีดำขมุกขมัวเริ่มก่อตัว

ฝ่ามือทั้งคู่ซัดพลังไปที่ร่างศักดาอย่างไม่ลังเลสักนิด

พลังวิเศษสองฝ่ายปะทะกันในตัวศักดาเข้าอย่างจัง

ศักดารับไม่ไหวอยู่แล้ว เขาร้องดังออกมา ก่อนจะหลับตาสลบเหมือด เป็นตายร้ายดีไม่รู้

“พ่อ!” อารียาร้องเสียงหลง

เมื่อก่อนในห้องนอนตัวเอง

รพีพงษ์ถามขึ้น อารียาเลยได้แต่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเช้าทั้งหมดให้กับรพีพงษ์

พอเธอรู้จากปากรพีพงษ์ว่า ยาที่ได้รับมาจากชุติเทพเป็นยาพิษ เธอตกใจมาก

แต่ในเวลาเดียวกัน อารียาคิดยังไงก็คิดไม่ตกว่า ทำไมศักดาต้องทำร้ายเธอด้วย ถึงขนาดไม่แคร์ว่าต้องสละชีวิตตัวเองด้วยซ้ำ

จนรพีพงษ์บอกว่า ศักดาโดนวิชาพิษกู่ และตัวการที่แท้จริงในการทำร้ายเธอและรพีพงษ์คือโจซี่ อารียาจึงถึงบางอ้อในที่สุด

แน่นอน รพีพงษ์ไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดกับเธอ เพราะด้วยความสามารถในการทำความเข้าใจของอารียาในตอนนี้ เรื่องทวีปโอชวินเธอไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย

รพีพงษ์แค่บอกอารียาว่า โจซี่คนนี้ไม่ดูง่ายดายแบบที่คิดหรอก เป็นบุคคลอันตรายเลยทีเดียว

เมื่อกี้เนื่องจากเป็นห่วงความปลอดภัยของรพีพงษ์ อารียาเลยมาที่นี่ พอเห็นคนตระกูลลัดดาวัลย์ทั้งหมดออกจากห้องโถงด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอเลยวิ่งพรวดเข้ามาอย่างไม่คิดเลย

หลังจากนั้น พอเข้ามาก็เห็นภาพที่ศักดากำลังโดนอยู่นี่

“ระดับสุดฮั่วจิ้ง!”

โจซี่ร้องเสียงหลง

เห็นได้ชัดว่า ตอนแรกเธอคงคิดว่าหุ่นเชิดชยนต์ที่อยู่ข้างกายรพีพงษ์คงแค่ระดับฮั่วจิ้งธรรมดา แต่ตอนนี้ดูแล้ว ชยนต์เป็นระดับสุดฮั่วจิ้ง

ต้องรู้ไว้นะ การที่จะมีหุ่นเชิดระดับฮั่วจิ้งได้ เป็นเรื่องที่หลายคนฝันไว้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงระดับสุดฮั่วจิ้งเลย?

ถ้าบอกว่า ชยนต์เป็นระดับสุดฮั่วจิ้ง งั้นเจ้านายของเขาล่ะ หรือว่าจะเป็น…ระดับเทพ!

โจซี่ตะลึง หลังจากครุ่นคิดดูแล้วพบว่ามันน่ากลัวมาก

“คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ฝีมือหุ่นเชิดของแกนี่จะเก่งขนาดนี้”

โจซี่บอก

ท่าไม้ตายเมื่อกี้หายวับไปเพราะการเข้ามาของชยนต์ ตอนนี้โจซี่กับรพีพงษ์กลับมาปะทะกันอีกครั้ง

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ยังไม่ส่งยาถอนพิษมาอีก? ฉันบอกแล้วว่าจะเหลือศพไว้ให้แก” รพีพงษ์ยิ้มเย็น

รพีพงษ์บวกกับชยนต์ ในโลกนี้หากมีใครหน้ามาหาเรื่องพวกเขา ต้องคิดดูให้ดีกันหน่อยล่ะ

เพราะยาเปลี่ยนวิญญาณยังอยู่ในตัวอารียาอยู่เลย

แถมก่อนนี้รพีพงษ์ใช้จิตตรวจค้นในร่างกายอารียา พบว่ายาพิษเม็ดนี้ไม่เหมือนที่เขาเคยรู้จักมาก่อนเลย ฤทธิ์แรงกว่า แถมเหมือนจะไม่มีวิธีอะไรแก้พิษได้ด้วย

ฝีมือของทวีปโอชวินดูเบาไม่ได้เลย ยาพิษเม็ดเล็กแค่นี้ดูแล้วกลับมีฤทธิ์ร้ายแรงกว่ายาพิษที่โลกต่างรู้จักกันดีมากนัก

ใครเลยจะคิด หลังจากได้ยินคำพูดของรพีพงษ์แล้ว โจซี่กลับไม่แยแสเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับยิ้มหยันเข้าอีก

“ระดับสุดฮั่วจิ้งสองคนแล้วยังไงล่ะ หนึ่งต่อสองนี่แหละได้ใจฉันเลย!”

โจซี่พูด จากนั้นหมอกสีขาวก็แผ่ซ่านออกมาจากตัว

จิตวิญญาณเทพแล่นพล่าน รพีพงษ์ตกใจที่ค้นพบว่า พลังโจซี่เหมือนจะเพิ่มขึ้นอีก นี่เล่นเพิ่มจนถึงระดับเทพ!

“แปลก หล่อนไม่ได้กินยาเพิ่มพลังอะไร หรือว่าหล่อนก็มีวิชาลับ?” รพีพงษ์สงสัย

“ดูท่าทางแกแล้ว จะแปลกใจมากล่ะสิ ไม่คิดว่าฉันจะยังเพิ่มพลังได้อีก” โจซี่รู้ดีถึงความสงสัยของรพีพงษ์และพูดออกมา

“เท้าเข้าแดนครึ่งดั่งเทพแล้วยังไง ฉันไม่เห็นอยู่ในสายตาหรอก” รพีพงษ์พูดเสียงเย็นชา

เขาไม่ได้กร่างทำเก่ง ถ้าเขาเองใช้วิชาลับ พลังก็จะเพิ่มจนเข้าแดนเทพ บวกกับพลังวิเศษเสนและร่างเทพชูรา เขาเองก็ไม่ยั่นคนที่ก้าวเข้าแดนเทพครึ่งขาหรอก

“เหอะเหอะ ที่แกเห็นก็แค่ที่ฉันอยากให้แกเห็น ใครบ้างไม่มีไม้ตายกันบ้างล่ะ?” โจซี่ยิ้มเย็น

“ไม่ว่าวันนี้พลังแกจะเป็นยังไง ฉันบอกแล้วไงว่าวันนี้แกต้องตาย!” รพีพงษ์บอก สายตาเย็นเยียบขึ้นมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้กับคนแดนเทพครั้งแรก ต่อให้เป็นแค่ครึ่งก้าว ก็ไม่ใช่อะไรที่คนระดับสุดฮั่วจิ้ง

“พวกแกสองคนเข้ามาพร้อมกันเลยละกัน”

โจซี่บอกเสียงเรียบ สายตาเริ่มทอประกายขึ้นมา

แค่สายตาเย็นเยียบนี่ก็ทำคนรับแทบไม่ไหวแล้ว

ชยนต์กลับสีหน้าไร้อารมณ์ แต่เห็นได้ชัดว่า ใต้ฝ่าเท้าสองข้างของเขา พื้นโดนเหยียบจนลึกเข้าไปแล้ว เขาใช้พลังทั่วร่างมาต้านทานพลังรุนแรงนี่

“ตอนนี้พวกเรามาตัดสินกันไปเลยดีกว่า ฉันจะทำให้แกรู้ว่า ต่อให้แกเป็นอัจฉริยะ แต่ในสายตาฉัน แกไม่ใช่อะไรทั้งนั้น!”

ระหว่างพูด โจซี่ค่อยๆเดินเข้าหารพีพงษ์

ทุกย่างก้าว กระเบื้องของกำแพงทั้งสองด้านค่อยๆร่วงหล่น รพีพงษ์กำหมัดแน่น ดูเคร่งเครียดมาก

ชิ้ง!

แสงสีเงินเส้นหนึ่งวาบขึ้น ด้านขวาของโจซี่มีมีดสั้นคมเล่มหนึ่งบินเข้าหาเธอ

ตอนนี้โฟกัสทั้งหมดของโจซี่พุ่งไปที่รพีพงษ์

การลอบโจมตีแบบนี้ทำเอาเธอรับมือแทบไม่ทัน

กว่าเธอจะได้สติกลับมา มีดสั้นก็อยู่ใกล้กับหัวใจของเธอมากแล้ว

และโจซี่ยังเห็นชัดอีกว่า มีดสั้นนี้ใช้พลังจิตสร้างออกมา นั่นก็แปลว่า คนที่ลงมือต้องมีฝีมือระดับฮั่วจิ้ง

แต่ว่าโจซี่ที่ตอนนี้เป็นแดนเทพไปครึ่งก้าวแล้วก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว

มีเกราะป้องกันโผล่ขึ้นมาที่กลางหน้าอกเธอเอาดื้อๆ

มีดสั้นปะทะเข้ากับเกราะและหายไปอย่างรวดเร็ว

“น่าเสียดายจริง อีกนิดเดียวก็สำเร็จแล้ว”

ชั้นสอง มีเสียงกระเง้ากระงอดของผู้หญิงดังขึ้นบอกความผิดหวังต่อการลอบโจมตีครั้งนี้

“ใคร ไสหัวลงมาซะ!” โจซี่บอก

เมื่อกี้อันตรายมาก ถ้าไม่ใช่เธอเพิ่มพลัง แต่เป็นตัวเองระดับสุดฮั่วจิ้งอยู่ การลอบโจมตีเมื่อกี้ เธอคงตั้งรับไม่ทันแน่

ร่างงามงอนลอยลงมาจากชั้นสอง เป็นผู้หญิงหุ่นเซ็กซี่ ใบหน้าน่ารัก

“ป้า โกรธขนาดนี้ทำไมน่ะ ผู้หญิงเวลาโกรธน่ะแก่ง่ายนะ” พอแม่นางทอผ้ายิ้ม สาวงามล่มเมืองเลยนะ

หุ่นเชิดระดับสุดฮั่วจิ้งอีกคนหนึ่งละ!