พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1302 ระเบิดตนเอง
- Home
- พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก
- บทที่ 1302 ระเบิดตนเอง
แม้ว่าตนเองจะคาดเดาไว้แล้วว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ แต่หลังจากได้รับการยืนยัน ก็ทำให้ใจของรพีพงษ์สั่น
เศษวิญญาณของฐปนีย์เพิ่งกลับไปที่ทวีปโอชวินเมื่อสักครู่ และตามที่รพีพงษ์รู้ ทวีปโอชวินมีเทคนิคลับที่สามารถรวบรวมเศษวิญญาณได้ เมื่อฐปนีย์ฟื้นคืนชีพ เธอจะต้องบอกเรื่องทั้งหมดที่ป่าหมอกให้คนของทวีปโอชวินรู้อย่างแน่นอน
สีหน้าของรพีพงษ์เคร่งขรึม ตอนนี้ตนเองและโลกใบนี้เหลือเวลาไม่มากแล้ว
“รพีพงษ์ ผมได้บอกคุณในสิ่งที่ผมรู้แล้ว ตอนนี้คุณปล่อยผมไปได้หรือยัง?” นภวัตกล่าวถาม
รพีพงษ์มองอีกฝ่าย
“ผมถามคุณว่า ถ้าคุณเป็นหุ่นเชิดของผม แล้วถ้าวันหนึ่งผมจะไปทำสงครามกับทวีปโอชวิน แล้วคุณจะทำอย่างไร?” รพีพงษ์กล่าวถาม
มุมปากของนภวัตยกขึ้นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องถาม ผมจะต่อสู้กับทวีปโอชวิน!”
สายตาของรพีพงษ์คมเหมือนใบมีด มองไปที่อีกฝ่าย แล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
“หรือว่า……ที่ผมพูดมันผิดหรือ?”
“ผิดแน่นอน!”
รพีพงษ์กล่าวอย่างเฉียบขาด “ทวีปโอชวินเป็นบ้านเกิดของคุณ แต่คุณกล้าพูดออกมาว่าจะต่อสู้กับญาติและเพื่อนที่บ้านเกิดของตนเอง! คุณในฐานะผู้คุ้มกันของชัชพิสิฐ คุณกลับไม่คิดที่จะปกป้องอยู่ข้างกายชัชพิสิฐ แต่คุณกลับแอบหลบหนี ตอนนี้คุณยังจะทรยศบ้านเกิดของตนเองอีก ใครจะไปรู้ว่าในอนาคตคุณจะทรยศผมหรือไม่!”
“รพีพงษ์ ผม……”
นภวัตขมวดคิ้วและกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “ฮึ่ม คุณตั้งใจที่จะไม่ให้ผมเป็นหุ่นเชิดตั้งแต่แรกแล้ว มิฉะนั้น คุณคงไม่ถามคำถามนี้กับผม ถ้าผมบอกว่าใช่ก็ผิด ไม่ใช่ก็ผิดอีกเช่นกัน!”
“ถูกต้อง!”
รพีพงษ์กล่าวเสียงดัง แล้วหันไปมองศิษย์พี่ศิษย์น้องที่อยู่ข้างหลังตนเอง
“ถ้าผมยอมรับคุณ ผมจะเผชิญหน้ากับพี่น้องอย่างไร และจะอธิบายให้พวกเขาฟังอย่างไร! ยิ่งไปกว่านั้น แค่หุ่นเชิด ผมมีสองคนก็เพียงพอแล้ว!”
“คุณหมายถึงชายหนึ่งกับหญิงหนึ่งที่มาเมื่อสองวันก่อน? แต่ว่า พลังความแข็งแกร่งของพวกเขาสู้ผมไม่ได้!” นภวัตถามด้วยความหวังสุดท้าย
“ก็แค่ยาเม็ด ถ้าฆ่าคุณ ก็จะมียาเม็ดแล้ว”
รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม สายตาของเขาก็ปรากฏเจตนาฆ่าอย่างชัดเจน
“คุณ…… คุณช่างเลวทรามต่ำช้า!”
นภวัตตกใจ และใช้มือพยายามจะจับที่หน้าอกของตนเองเอาไว้
แต่รพีพงษ์นั้นเร็วกว่ามาก รพีพงษ์แย่งสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาไปทันที
มันคือกล่องสี่เหลี่ยมสีดำ หลังจากเปิดกล่องแล้ว ก็มีเม็ดยาสีดำจำนวน 6 เม็ดที่จัดวางอย่างเรียบร้อย
“คืนให้ผม!”
“อ้อยเข้าปากช้าง มีหรือช้างจะคาย?” รพีพงษ์เก็บกล่องไว้ ยาสีดำที่อยู่ข้างในเหมาะสำหรับให้ตมิสากับชยนต์กิน
“รพีพงษ์ ผมขอร้องอ้อนวอนคุณ แต่คุณจงใจหลอกลวงผม!”
“หลอกลวงคุณแล้วยังไง ผมได้รับสืบทอดจากจอมมารชูร่า ขอแค่เป็นคนของทวีปโอชวิน ก็ต้องฆ่าให้หมด!”
ท่าทางของรพีพงษ์เต็มไปด้วยพลัง และแววตาของเขามีความมุ่งมั่น
“คุณ……”
นภวัตกัดริมฝีปาก ในรูม่านตาของเขาปรากฏเงาของกระบี่สยบเซียนสีทองค่อย ๆ ลอยขึ้น
“คุณรังแกคนอื่นเกินไปแล้ว!”
นภวัตด่าเสียงดัง เบ้าตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด และมีพลังบางอย่างเกิดพองโตขึ้นในร่างกายของเขา
รพีพงษ์มองทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้า เขาปล่อยพลังจิตออกไป จากนั้นเขาก็รู้สึกตกใจ “แย่แล้ว ไอ้หมอนี้กำลังจะระเบิดตนเอง!”
“คุณไม่ปล่อยผม ผมก็จะไม่ปล่อยพวกคุณไปเช่นกัน ในเมื่อกำลังจะตาย งั้นทุกคนก็ตายไปพร้อมกันหมด!”
นภวัตกล่าว เกิดเสียงกระดูกแตกหักไปทั่วทั้งร่างของเขา และร่างกายของเขาพองเหมือนกับลูกโป่งที่ใหญ่กว่าเดิมเป็นสองเท่า และยังคงใหญ่ขึ้นอย่างช้า ๆ
แม้ว่าฤทธิ์ของเม็ดยาจะผ่านไปแล้ว และนภวัตก็กลับมาสู่ระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดแล้ว
แต่ว่า บุคคลที่แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดได้ระเบิดตัวเอง และพลังที่รุนแรงก็เพียงพอที่จะทำลายห้องโถงทั้งหมด ในเวลานั้น แม้ว่ารพีพงษ์ที่อยู่ในระดับแดนเทพ ถ้าต้องการช่วยทุกคนทันทีก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“ทุกคน ออกไปที่ช่องทางเดินทันที เร็วเข้า!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง ขณะเดียวกัน เขาก็ปล่อยพลังจิต แล้วตราคุมจิตก็พุ่งตรงไปที่ร่างของอีกฝ่ายทันที
ชั่วพริบตา พลังของนภวัตสงบลงเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้น เขาก็อยู่บนเส้นทางของการระเบิดตนเองแล้ว และนภวัตก็ไม่มีทางเลี่ยงอีกแล้ว
ตราคุมจิตได้ระงับพลังของนภวัตไว้ชั่วคราว แต่ถึงกระนั้น ก็ยังไม่สามารถหยุดฝ่ายตรงข้ามไม่ให้ระเบิดตนเองได้ เพราะกระบวนการทั้งหมดของการระเบิดตัวเองนั้นไม่สามารถย้อนกลับได้
“พวกคุณรีบหนีไป!”
รพีพงษ์ตะโกนอีกครั้ง
“รพีพงษ์ แล้วคุณล่ะ!”
นิศมากับบาวันถามอย่างกังวล
“ไม่ต้องสนใจผม หลังจากที่พวกคุณไปแล้ว ผมมีวิธีออกไปเอง รีบไปเร็ว!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง
ขณะนี้ รพีพงษ์แทบรอไม่ไหวที่จะใช้กระบี่ฆ่านภวัต แต่ว่ารพีพงษ์รู้ดีว่า แค่ตนเองใช้กระบี่แทงไปที่ร่างของอีกฝ่าย ร่างของอีกฝ่ายก็จะระเบิดทันที
“ฉันไม่ไป! รพีพงษ์ ถ้าจะไปคุณก็ต้องเป็นคนที่ไปก่อน ถ้าเทียบกับพวกเรา คุณสำคัญกว่ามาก!”
บาวันกล่าว
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว นังหนูคนนี้ กำลังสร้างปัญหาในช่วงเวลาที่สำคัญ
ไม่คิดว่า เมื่อบาวันกล่าวเช่นนี้ ทุกคนในสำนักสยบเซียนก็จะไม่ยอมออกไป
“รพีพงษ์ คุณไปเถอะ โลกใบนี้ต้องการคุณ!”
“ใช่ รพีพงษ์ คุณทำมามากพอแล้ว ถ้าคุณตายไป อาศัยพวกเราจะต่อสู้กับทวีปโอชวินได้อย่างไร!”
……
“พวกคุณทุกคนต้องการจะให้ผมเป็นคนบาปหรือไง? คนที่ผมรพีพงษ์ต้องการจะช่วย จะต้องรอดอย่างแน่นอน! รีบหนีไปให้หมด!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง ขณะนี้ เนื่องจากพลังที่รุนแรงของนภวัต ทำให้ห้องโถงทั้งหมดแกว่งไปมา และเศษหินบางส่วนตกลงบนหัวของเขา
สถานการณ์เร่งด่วน รพีพงษ์ที่ไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธ ขณะนี้ เขาได้ระเบิดพลังอันน่าทึ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจออกมา
ท่าหลิงอิ๋น!
มังกรยักษ์อ้าปากกว้าง แล้วพุ่งตรงไปที่ทางเดินทันที
ทุกคนต่างยืนด้วยความตกใจอยู่กับที่ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักฝึกวิชา แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน
หลังจากนั้น พลังจิตของรพีพงษ์เคลื่อนไหว แดนเทพผู้แข็งแกร่ง ที่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายภูเขา
โถงทางเดินด้านหน้าถูกมังกรยักษ์กระแทกจนเป็นช่องทางเดินขนาดใหญ่ จากนั้น รัศมีอันทรงพลังก็พุ่งตรงไปยังผู้คนในสำนักสยบเซียน
“รพีพงษ์……”
ก่อนที่คนเหล่านี้จะมีปฏิกิริยาตอบสนอง พวกเขาก็ถูกรัศมีอันทรงพลังนี้ผลักออกไปตามทางเดินที่ถูกเปิดออก
จากนั้น ก็มีหินก้อนใหญ่ตกลงมาขวางช่องทางเดินไว้แน่น
“รพีพงษ์คนบ้า ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้!”
บาวันร้องไห้ และทุบก้อนหินที่อยู่ตรงหน้าเธอ
“ศิษย์น้องบาวัน พวกเราทำตามคำสั่งของรพีพงษ์เถอะ รอเขาอยู่นอกสุสานแห่งนี้กัน”
นิศมากล่าว “คุณได้เห็นพลังความแข็งแกร่งของรพีพงษ์แล้ว เขาจะไม่เป็นอะไร อีกอย่าง ศิษย์พี่นฤชัยก็ไม่สามารถทนอาการบาดเจ็บได้อีก”
เมื่อมองใบหน้าที่ซีดเผือดของนฤชัย บาวันได้แต่พยักหน้า จากนั้นทุกคนก็เดินไปนอกสุสานกษัตริย์ฉินด้วยกัน เพื่อรอคอยการเดินออกมาของรพีพงษ์
ขณะนี้ ภายในห้องโถง การระเบิดตนเองของนภวัตไม่อาจหยุดยั้งได้ หลังจากที่รพีพงษ์เห็นว่าช่องทางเดินถูกปิดแล้ว เขาจึงรีบใช้กระบวนท่าท่าหลิงอิ๋นอย่างรวดเร็ว และต้องการกระแทกช่องทางเดินอีกครั้ง เพื่อให้ตนเองใช้ช่องทางเดินนี้ออกไป
อย่างไรก็ตาม เมื่อมังกรทองปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้น กริชสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของนภวัต
“หรือว่า ไอ้หมอนี้คิดจะ…!”
รพีพงษ์มองทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ เปลวไฟของมังกรยักษ์ได้ละลายก้อนหินที่ขวางทางเข้า
แววตาของนภวัตมีความโหดเหี้ยม และรอยยิ้มของเขาช่างน่ากลัว
“รพีพงษ์ คุณตายเป็นเพื่อนผม ถือว่าผมได้กำไรแล้ว!”
พูดจบ กริชในมือก็แทงทะลุร่างกายที่พองโตของตนเองอย่างไร้ความปรานี…
บูม!
เสียงที่ดังสนั่น แม้แต่บาวันและคนอื่น ๆ ซึ่งอยู่นอกสุสานกษัตริย์ฉินก็สั่นสะท้านไปด้วย หลังจากนั้น สุสานกษัตริย์ฉินที่อยู่ตรงหน้าก็ทรุดจมลงไป
และป้ายศิลาที่มีอักขระสามตัวของสุสานกษัตริย์ฉินก็ล้มลงไปบนพื้นและถูกดินกลืนลงไป