พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1354 การสร้างร่างกายขึ้นใหม่

นักฆ่าวิญญาณผีทั้งห้าคนนี้ที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้พูดอะไรมากมาย ในโลกของพวกเขา ฉันท์ชนกเป็นเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

อย่าว่าแต่ฆ่าองค์หญิงน้อยนีย์เลยนะ แม้ว่าให้พวกเขาฆ่าตัวตาย คิ้วของพวกเขาก็ไม่แม้แต่จะกระดิกสักเส้นเดียวเหมือนกัน

และนักฆ่าวิญญาณผีแบบนี้ ฉันท์ชนกปลูกฝังมาทั้งหมด 10 คนแล้ว ห้าคนของวันนี้เป็นเพียงแค่พละกำลังครึ่งหนึ่งเท่านั้น

เหตุผลที่ฝึกฝนกันอย่างลับๆขนาดนี้ ฉันท์ชนกมีการเตรียมการเป็นของเธอเอง

ส่วนที่ว่าทำไมจะต้องฆ่าเมฆกับชาคริตด้วยนั้น นั่นก็เป็นเพราะว่า ก่อนหน้านี้ เมฆและคริตช่วยพูดแทนนีย์ ยิ่งไปกว่านั้นในคืนนั้นเมื่อสิบกว่าวันก่อน ทำลายความต้องการที่ฉันท์ชนกอยากจะฆ่านีย์ให้ตาย ดังนั้น ฉันท์ชนกก็มีความแค้นในใจกับพวกเขาสองคน

และฉันท์ชนกก็รู้ว่า ถ้าหากให้พวกขาสามคนตายในโลกนั้น ในทวีปโอชวินก็จะไม่มีใครหน้าไหนพูดอะไรทั้งนั้น ขอเพียงแค่ไม่มีใครรู้ใครเห็น จิรกิตติ์พวกเขาจึงทำได้เพียงเอาความโกรธไปลงที่โลกนี้ และไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเองทั้งสิ้น

หลังจากนั้นสามวัน ในช่วงเวลากลางคืน ช่องทางผ่านได้ถูกเปิดออกอีกครั้ง วิญญาณผีชุดดำนิรนามมุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทาง

และทางฝั่งกลุ่มสิงโต รพีพงษ์กำลังพิจารณาถึงปัญหาหนึ่ง

ตามที่นีย์พูดมาทั้งหมด เรื่องที่เจ้าของกระบี่สยบเซียนเป็นตัวเองนี้เขากลับว่าไม่ได้ให้คนของทวีปโอชวินได้รู้

ดังนั้น คำคาดการณ์ของรพีพงษ์ อาศัยชื่อเสียงและศักด์ศรีของจอมมารชูร่า สามารถทำให้ทวีปโอชวินสะเทือนเลือนลั่นได้ระยะหนึ่ง

ในช่วงเวลานี้ ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะยกระดับการบำเพ็ญตน

รพีพงษ์และธีรพัฒน์วางแผนที่จะปิดกั้นการติดต่อกับโลกภายนอกอีกครั้ง

หลังจากที่บำเพ็ญตนถึงพลังวิเศษเสนชั้นยอดเมื่อครั้งก่อน ธีรพัฒน์ก็คิดอยากจะเริ่มบำเพ็ญตนของพลังวิเศษเสนอีกครึ่งหลังให้เร็วที่สุด

แต่รพีพงษ์กลับว่าปฏิเสธเขาแล้ว

“ทำไมล่ะ？”

ภายในภูเขา ธีรพัฒน์เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ แม้แต่ธัชธรรมก็เกิดความสงสัยเช่นกัน

“การบำเพ็ญตนของพลังวิเศษเสนครึ่งล่างนี้ไม่ต้องรีบร้อนไป ท่านผู้อาวุโส วิชาลับของการสร้างร่างกายขึ้นใหม่ของทวีปโอชวิน ฉันก็ทำเป็นแล้ว”

รพีพงษ์เอ่ยพูดอย่างมั่นใจ

“อะไรนะ？เมื่อพูดขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นบอกคุณหมดแล้วเหรอ？” ธีรพัฒน์มองรพีพงษ์อย่างชื่นชมยินดี

ธัชธรรมเผยรอยยิ่มเบาๆ ในการรับมือกับผู้หญิง ความสามารถของรพีพงษ์สูงส่งกว่าคนทั่วไปอย่างมาก

วิชาลับของการสร้างร่างกายขึ้นใหม่ นั่นเป็นวิชาลับที่ไม่เผยแพร่ของทวีปโอชวิน และจู่ๆนีย์ก็บอกกับรพีพงษ์ผู้ซึ่งเป็นศัตรูกับทวีปโอชวิน นี่มันไม่ใช่เรื่องที่สมเหตุสมผลอย่างมาก แต่ว่า เรื่องนี้ก็ได้เกิดขึ้นจริงแล้ว

รพีพงษ์พยักหน้า : “การสร้างร่างกายขึ้นใหม่ ต้องการเวลา10 วัน และสิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือการใช้พลังทิพย์หล่อเลี้ยง ท่านผู้อาวุโส ก่อนหน้านี้คุณได้กินยาเม็ดที่กลั่นโดยปรมาจารย์ยาเม็ดวิญญาณถึงสองเม็ด ดังนั้น ขั้นตอนนี้สามารถลดทอนได้ ลำดับต่อไป เพียงแค่ต้องการพลังทิพย์หล่อเลี้ยงร่างกายก็ได้แล้ว ”

“แต่ว่า พูดน่ะมันก็ดูง่ายมาก พลังทิพย์สิ่งนี้สามารถพบเจอได้ แต่ไม่สามารถเรียกร้องมันมาได้ แม้ว่าจะเป็นสองร้อยปีก่อน ตอนที่โลกมีพลังทิพย์เฟื่องฟู ก็ไม่มีวิธีที่จะดูดซับพลังทิพย์ในจำนวนมหาศาลได้ เพื่อมาใช้ให้แก่ตัวเอง” ธีรพัฒน์พูดกล่าว

“เรื่องนี้คุณวางใจได้ มีผมอยู่ทั้งคน”

รพีพงษ์นั่งลงบนแท่นหิน ยิ้มเบาๆพร้อมพูดว่า : “ท่านผู้อาวุโส ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินวิชาดูพลังทิพย์มาบ้างไหม？”

ธีรพัฒน์ส่ายหน้า : “นี่……ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริงๆ”

รพีพงษ์แสดงการสาธิต พลังทิพย์ในร่างกายก็ค่อยๆแพร่กระจายออกมาบ้างแล้ว

ชายชราที่มีอายุราวหนึ่งถึงสองร้อยปีทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้ากลับว่าเหมือนเด็กยังไงอย่างนั้น มีสีหน้าท่าทางที่ยินดีปรีดาอย่างมาก

“นี่……ช่างน่าอัศจรรย์อย่างมาก รพีพงษ์ คุณเรียนรู้ได้ยังไงกัน？” ธัชธรรมพวกเขาพูดกล่าว ตอนนี้ พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าบนตัวของรพีพงษ์เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องที่น่าทึ่งมากมายขึ้นเรื่อยๆ

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไรมากมาย คาดว่าตอนที่ธีรพัฒน์ได้ทำความรู้จักกับจอมมารชูรา จอมมารชูราน่าจะยืนอยู่ที่จุดสูงสุดของโลกใบนี้แล้ว และการดูดซับวิญญาณคือศิลปะการต่อสู้ที่เขาสร้างขึ้นก่อนที่เขาจะกลายเป็นเทพเจ้า คาดว่าแม้แต่ตัวของเขาเองก็น่าจะลืมไปหมดแล้ว ไม่อย่างนั้น ในการสืบทอดต่อทั้งหมดของรพีพงษ์ ก็จะต้องมีวิชาดูพลังทิพย์อย่างแน่นอน

“ต่อไป ฉันสามารถสอนคุณได้” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ: “ตอนนี้ เรามาเริ่มกันเถอะ ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ คุณทำตัวสบายๆ”

ธีรพัฒน์พยักหน้า หลับตาและนั่งลงบนหินที่แบนราบและลื่น

การรอคอยกว่าสองร้อยปี ตอนนี้ในที่สุดก็สามารถสร้างร่างกายใหม่ขึ้นได้แล้ว นี่ทำให้ธีรพัฒน์ตื่นเต้นอย่างมาก

ผ่านไปนานมาก อารมณ์ของเขาค่อยๆสงบลงแล้ว

“รพีพงษ์ คุณเริ่มได้แล้ว” ธีรพัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

รพีพงษ์เห็นอีกฝ่ายทำการเตรียมตัวอย่างดีแล้ว ภายใต้การรับรู้ของจิตวิญญาณเทพ พลังจิตวิญญาณที่ผสมผสานกับพลังทิพย์ในร่างกายค่อยๆแผ่ซ่านออกมาแล้ว

จิตวิญญาณเทพของเขาตื่นตัวตั้งนานแล้ว เพราะงั้น ก็ยิ่งจะสามารถปกคลุมร่างของอีกฝ่ายได้อย่างดี

อย่างรวดเร็ว กลุ่มหมอกสีขาวก็ห่อหุ้มทั่วทั้งร่างกายของธีรพัฒน์แล้ว

“รพีพงษ์ ทำแบบนี้ก็ได้แล้ว？”

ธัชธรรมพูดอย่างตื่นเต้น เพราะความตื่นเต้นของเขาในเวลานี้ก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าธีรพัฒน์เลย

ในฐานะที่เป็นศิษย์ของธีรพัฒน์ ธัชธรรมก็รอคอยอย่างมากที่จะเห็นท่านอาจารย์กลับสู่ช่วงที่สูงสุดอีกครั้งว่ามันเป็นลักษณะแบบไหนกันแน่！

รพีพงษ์ในเวลานี้ก็มองไปยังธีรพัฒน์ที่อยู่สภาวะกลั้นลมหายใจ เขาสามารถรับรู้ได้เป็นอย่างดีผ่านทางจิตวิญญาณเทพ ว่าร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว

“น่าเสียดายที่พลังทิพย์ในร่างกายของฉันมีไม่มากพอ ไม่สามารถประคองอยู่ถึงสิบวันได้ในครั้งเดียว ทำได้แค่รอหลังจากห้าวันผ่านไปแล้ว ค่อยลงมือทำอีกรอบถึงจะได้” รพีพงษ์พูดกล่าว ในขณะเดียวกันในใจก็คิดว่า ดูเหมือนว่า หากมีโอกาสล่ะก็จะต้องเข้าไปในป่าหมอกอีกสักครั้งแล้ว

พลังทิพย์ที่ตัวเองดูดซับมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็เกือบจะใช้หมดแล้ว

“รพีพงษ์ คุณนี่ใช้ได้เลยจริงๆนะ ผมมองคุณไม่ผิดเลยจริงๆ” ธัชธรรมพูดอย่างซาบซึ้งใจ เพราะว่ารพีพงษ์ ท่านอาจารย์จึงสามารถสร้างร่างกายใหม่ได้ และตัวเองก็ได้ก้าวเข้าสู่ห้วงภวังค์ที่ปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง

“ท่านธัชธรรม เราก็มาหลับตาเริ่มบำเพ็ญตนกันเถอะ”

“อื้ม ส่วนครึ่งบนของกังฟูเสนเพิ่งจะฝึกฝนถึงขั้นกลางแล้ว ผมก็ต้องรีบตามพวกคุณให้ทัน”

ธัชธรรมพูดอย่างตื่นเต้น และก็ตั้งแต่ช่วงเวลานี้เป็นต้นไป เขาก็เหมือนกับว่าหาช่วงเวลาในตอนนั้นที่ตัวเองเป็นวัยรุ่นเจอแล้ว รู้สึกกระตือรือร้นต่อการเรียนรู้และฝึกฝนอย่างมาก

รพีพงษ์หลับตาลง สิบวันนี้ เป้าหมายของเขาง่ายดายมาก เมื่อพูดตามส่วนครึ่งล่างของกังฟูเสนแล้ว ได้ทำการเปิดเส้นทางไหลเวียนของชี่และเลือดทั้งหมดแล้ว

ภายในภูเขาเริ่มกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง เงียบสงบจนกระทั่งสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองได้แล้ว

และโลกภายนอก ในบ้านไร่ที่มีสนามหญ้าตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก ชาคริตและเมฆทั้งสองคนนอนอยู่บนเตียงนอน

เป็นเวลาสามวันแล้ว อยู่ภายใต้การดูแลของนีย์ บาดแผลบนตัวของพวกเขาทั้งสองคนก็เกือบจะหายดีกันหมดแล้ว

“ขอบคุณองค์หญิงน้อยมาก ข้าน้อยมีอะไรดี ถึงได้ทำให้คุณมาดูแล้วพวกเราได้” เมฆพูดอย่างซาบซึ้งใจ ชาคริตก็เช่นกัน

นีย์ยิ้มเบาๆ : “ที่พวกคุณทั้งสองได้รับบาดเจ็บก็เป็นเพราะฉันถึงได้บาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉันท์ชนกให้พวกคุณทั้งสองมาที่นี่พร้อมกันกับฉัน เดิมทีไม่ควรที่จะต้องมาบาดเจ็บด้วยซ้ำ เพราะงั้น สามสี่วันนี้ที่ฉันดูแลพวกคุณก็เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว พวกคุณทั้งสองไม่ต้องเป็นกังวลไป”

“ขอบคุณองค์หญิงน้อยมาก”

เมฆพูดอย่างซาบซึ้งว่า : “ถ้าหากเปลี่ยนเป็นองค์หญิงใหญ่ เธอไม่มีทางทำแบบนี้กับลูกน้องอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดถึงฉันท์ชนก สายตาของนีย์ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที : “ที่พวกคุณพูดก็ถูกนะ เธอเป็นพี่สาวของฉัน แต่กลับว่าไม่มีความรู้สึกรักและผูกพันฉันท์พี่น้องกับฉันแต่อย่างใดเลย ในทางตรงกันข้าม เธออยากจะฆ่าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

“ทำร้ายคุณ？”

เมฆชาคริตพูดถามพร้อมมองไปยังนีย์อย่างเป็นกังวลมาก

นีย์พยักหน้าแล้ว : “วันนั้น ถ้าหากพวกคุณมาช้ากว่านี้อีกหน่อย เกรงว่าสิ่งที่ได้เห็นน่าจะเป็นศพแล้ว พูดขึ้นมาแล้ว ฉันก็ต้องขอบคุณทั้งสองท่านด้วยนะ ขอบคุณมาก”

“นี่ นี่มันเป็นเพราะอะไร องค์หญิงใหญ่เธอ ทำไมต้องฆ่าคุณด้วย” ชาคริตถามอย่างไม่เข้าใจ

นีย์ที่มีรูปงามขมวดคิ้วเล็กน้อย ฝืนยิ้มพร้อมพูดว่า ： “เรื่องเหล่านี้ พวกคุณทั้งสองไม่ต้องรู้น่าจะดีกว่านะ สรุปว่า ในชีวิตนี้ ฉันจะไม่กลับไปยังทวีปโอชวินอีกแล้ว ลุง ลุงคริต อาการบาดเจ็บของพวกคุณทั้งสองก็ใกล้จะหายดีแล้ว ในนี้พอมีเงินอยู่บ้าง เพียงพอที่จะให้พวกคุณทั้งสองคนอยู่บนโลกใบนี้ได้เป็นเวลานาน ตอนนี้ ฉันจะทิ้งเงินนี้ไว้ให้คุณนะ.

พูดแล้ว นีย์ก็หยิบบัตรธนาคารสากลที่สามารถใช้ได้ทั่วโลก มอบไปยังมือของเมฆแล้ว

“ในโลกใบนี้มีสิ่งที่สวยงามและก็มีความอัปลักษณ์มากมาย พูดขึ้นมาแล้ว มีความอุดมสมบูรณ์และมีความแตกต่างที่หลากหลายมากกว่าทวีปโอชวินของเราซะอีก พวกคุณทั้งสองคนสามารถเพลิดเพลินกับมันได้อย่างเต็มที่” นีย์พูดกล่าวพร้อมยิ้ม ท่าทางสบายๆ

“รอเดี๋ยว องค์หญิงน้อย ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่ง หากคิดอย่างละเอียดแล้วก็รู้สึกกลัวอย่างมาก จำเป็นต้องพูดกับคุณให้ชัดเจน”

ชาคริตและพวกแสดงท่าทางจริงจัง พูดกล่าวกับองค์หญิงน้อยนีย์