พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1367 ท่านปู่หนู
สำหรับฉันท์ชนกแล้ว คนบนโลกที่สามารถจัดการกับยอดฝีมือทั้ง5คนของเธอได้ มีเพียงจอมมารชูราเท่านั้นที่ทำได้
ดังนั้น จากเครื่องรางทิพย์ของทั้ง5วิญญาณทิพย์ที่แหลกสลายไปนั้น ฉันท์ชนกก็สามารถตัดสินได้ว่า จอมมารชูรายังอยู่บนโลกมนุษย์
และครั้งนี้ ที่เธอแต่งเรื่องโกหกนี้ขึ้นมา มีจุดประสงค์เพื่ออยากจะให้ยอดฝีมือทุกคนของทวีปโอชวินมุ่งหน้าไปยังประเทศจีนบนโลก แบบนี้ ในทวีปโอชวิน ก็จะถูกตนเองควบคุมทั้งหมด
พอพวกเขาได้พบกับจอมมารชูราเข้าจริงๆ การเข่นฆ่าครั้งใหญ่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงได้
พอถึงตอนนั้น ต่อให้ฝั่งยอดฝีมือของทวีปโอชวินโชคดีเอาชนะได้ ก็เกรงว่าว่าคงจะเป็นชัยชนะที่สาหัสไม่น้อย
พอถึงตอนนั้น ให้ยอดฝีมือระดับแดนเทพทั้ง5คนของตนเองลงมือ ก็จะสามารถจัดการกับทหารบาดเจ็บของทวีปโอชวินได้จนหมด อีกอย่าง จากที่ฉันท์ชนกบริหารงานมาหลายปี ในทวีปโอชวินก็พอจะมีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง ทั้งหมดทั้งมวล พวกตำแหน่งสำคัญๆ ก็ล้วนมีคนของตนเองแทรกซึมอยู่ด้านใน
พอถึงตอนนั้น ทั้งทวีปโอชวินก็จะตกอยู่ในกำมือ ส่วนตนเอง ก็จะเป็นองค์หญิงของทวีปโอชวิน！
และนี่ก็คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของฉันท์ชนก
เพียงแต่ เกรงว่าแม้แต่ฉันท์ชนกเองก็จะไม่รู้ พอจัดการไปมา กลับทำให้เป็นการผลักดันให้จิรกิตติ์ตัดสินใจจะเข้าประเทศจีนเร็วขึ้น เพราะว่า ดวงจิตของจอมมารชูราได้สลายไปแล้ว และตอนนี้ คนที่นำพานักฝึกวิชาทุกคนมาต่อต้านทวีปโอชวิน ก็คือรพีพงษ์ ยอดฝีมือฟ้าประทาน！
วันที่สาม ทุกคนก็มารวมตัวกันที่ทางเชื่อมกันทั้งหมดแล้ว
สามพี่น้องจิรกิตติ์ก็แยกออกไปนั่งข้างๆ ทางเชื่อมใหญ่ทั้งสามแห่ง ส่วนจิรกิตติ์ก็ไปนั่งสมาธิอยู่ตำแหน่งทางเชื่อมที่ใหญ่ที่สุด
“ทุกคน บุกโจมตีเข้าไปที่ทางเชื่อม！”
จิรกิตติ์ตะโกนเสียงดัง เนื่องจากฮึกเหิมมากไป เส้นเสียงของเขาก็เลยสั่นขึ้นมานิดหน่อย
วันนี้ เขารวบรวมยอดฝีมือของทวีปโอชวินมาทั้งหมด หนึ่งในนั้นมีระดับแดนเทพขั้นแรก4คน ระดับแดนเทพขั้นกลาง6คน แล้วก็สามพี่น้องของตนเองที่มีระดับแดนเทพขั้นพีค
นอกจากนี้ ก็มียอดฝีมือระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดอีกหลายสิบคนจับจ้องอยู่ ถ้าทางเชื่อถูกปลดผนึกเมื่อไร คนพวกนี้ก็จะเข้าไปยังประเทศจีนโดยทันที
และคนพวกนี้ ในมือของทุกคนล้วนมียาชั้นเลิศอยู่ในมือหลายเม็ด ส่วนในมือของยอดฝีมือระดับแดนเทพก็มียาเม็ดระดับเทพเซียนอยู่หนึ่งเม็ดด้วย
จิรกิตติ์มองคนพวกนี้ กิจการที่สร้างมาหลายร้อยปี และนี่คือพลังทั้งหมดของทวีปโอชวิน
และเขาก็เชื่อว่า พลังแบบนี้ จะทำลายประเทศให้ราบเป็นหน้ากลองได้แน่นอน
“รอผมได้แหล่งพลังทิพย์ทั้งหมดบนโลกมาก่อน พอถึงตอนนั้น ก็จะได้เข้าใกล้ระดับที่ตำนานกล่าวไว้…….”
จิรกิตติ์หันควับ แล้วพูดเสียงดังว่า “บุกโจมตี！”
ก่อนที่จะพูดนั้น พลังจิตวิญญาณของสามพี่น้องตระกูลสุนธรประภาก็ถูกปลดปล่อยออกมา แสงแบบนี้นั้น แทบจะส่องสว่างไปทั้งทวีปโอชวิน
ในขณะเดียวกัน ยอดฝีมือแดนเทพคนอื่นๆ ก็ได้เริ่มใช้จิตวิญญาณเทพเข้าโจมตีผนึกนั้น ถึงแม้คนระดับแดนดั่งเทพจะมีพลังน้อยกว่าพวกเขามาก แต่เนื่องจากมีจำนวนมาก เมื่อจิตวิญญาณเทพปล่อยออกมาพร้อมกัน ก็เป็นพลังอันมหาศาลได้
ฉันท์ชนกยืนอยู่ข้างๆ ก็อึ้ง ภาพแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่ในตอนนี้ ในใจของเธอก็ร้อนรนมาก ตอนนี้ที่ฉันท์ชนกกังวลที่สุดก็คือ ถ้าจิตวิญญาณของคนพวกนี้ทำลายปิดผนึกได้แล้วล่ะก็ จะถูกฝั่งประเทศจีนโจมตีกลับมาเหมือนครั้งก่อนหรือไม่
เพราะว่า ในการตอบโต้กลับมานั้น ฉันท์ชนกหวังว่าจะให้มีจอมมารชูราอยู่ด้วย
แต่ว่า 5นาทีผ่านไปแล้ว ฝั่งทางเชื่อมนี้ นอกจากจิตวิญญาณเทพของฝั่งตนเองแล้ว พวกจิรกิตติ์ก็ยังไม่ได้รับรู้ถึงความผิดปกติอะไรเลย
“ฮ่าๆ พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าฉันท์ชนกจะบอกไว้ไม่ผิด ไอ้จอมมารชูรานั่น มันตายแล้วจริงๆ ！” ”
ธีภพเอ่ยปากพูดออกมา
จิรกิตติ์ก็พยักหน้าเบาๆ จริงด้วย ถ้าจอมมารชูรายังอยู่ล่ะก็ คงจะต้องตอบโต้พลังจิตวิญญาณของตนเองแน่นอน แต่ตอนนี้ทางเชื่อมไม่มีอะไรผิดปกติเลย มันเพียงพอที่จะแสดงว่า ฉันท์ชนกพูดถูกต้อง ดวงจิตของจอมมารชูราได้สลายไปแล้ว
“ทุกคนจงฟัง ออกแรงไปอีก บุกโจมตีเข้าไปให้หนัก！”
จิรกิตติ์สั่งการ จากนั้น พลังจิตวิญญาณของตนเองก็ถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมด
ทันใดนั้น ในทางเชื่อมตรงหน้าเขา ปิดผนึกที่ตอนนั้นจอมมารชูราผนึกไว้ ก็แตกร่วงหล่นลงมาเป็นชิ้นๆ ทางเชื่อมที่ไปยังประเทศจีนนั้น ได้มีอากาศไกลเข้ามารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
นอกจากเขาแล้ว คนอื่นก็ตื่นเต้นเหมือนกัน
พวกเขาได้รอวันนี้มานานมากแล้ว ตอนนี้โอกาสอยู่ตรงหน้า พวกเขาจะต้องโจมตีสุดกำลัง
สำหรับนักฝึกวิชาในทวีปโอชวินแล้ว อุปสรรคใหญ่ที่ขวางตรงหน้าก็คือผนึกนั้น ขอเพียงโจมตีเพื่อปลดผนึกอย่างเต็มกำลัง ก็จะสามารถเข้าครอบครองโลกนั้นได้อย่างง่ายดาย
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า นักฝึกวิชาของประเทศจีนจะยอมแพ้ต่อการรับมือพวกตนเองแล้ว การจะบุกเพื่อเปิดทางนั้น มันจะเรียบร้อยในไม่นานนี้ รอเพียงเวลาเท่านั้น
“เรียนเจ้าทวีปกิตติ์ ทางเชื่อมแรกได้ถูกเปิดออกแล้วครับ！”
ทันใดนั้น ก็มีคนตะโกนพูดออกมาอย่างเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่ได้
“ดีมาก บุกเข้าไป！”
จิรกิตติ์สั่งการเสียงดัง
ทางเชื่อมนี้เป็นเพียงทางเชื่อมเล็กๆ ความแข็งแรงของผนึกจึงเทียบไม่ได้กับทางเชื่อมทางฝั่งของสามพี่น้องจิรกิตติ์ได้เลย
เมื่อทางเชื่อมใหญ่ถูกเปิดออก ฝั่งตนเองก็จะสามารถบุกเข้าประเทศจีนได้ทั้งหมด
จิรกิตติ์แฝงสายตาเกรี้ยวกราด ประเทศจีนเอ๋ย กูจิรกิตติ์กลับมาอีกครั้งแล้ว！
ครั้งก่อนจอมมารชูราขับไล่กูออกมา วันนี้ กูจะเอาสิ่งที่ควรเป็นของกูคืนมา！กูจะทำให้ทั้งโลกสั่นสะเทือนไปกับเรื่องนี้！
คนระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดคนหนึ่งได้มายังทางเชื่อมเล็กที่ถูกเปิดแล้ว ในฐานะที่เป็นคนแรกที่ได้เข้าไปในประเทศจีน เขาตื่นเต้นมาก
“พี่น้องทุกคน ตามผมมาเลย！”
พูดไป เขาก็กระโดดลงไปอย่างไม่ลังเล
จากนั้น พวกเขาก็พากันกระโดดลงไปในทางเชื่อมทีละคน
แต่คนที่กำลังตื่นเต้นพวกนี้ไม่รู้เลยว่า สิ่งที่รอพวกเขาอยู่นั้น มันคืออะไร！
ทางฝั่งประเทศจีน ยอดเขาคุนหลุน！
คนของทวีปโอชวินคนแรกลงมาจากทางเชื่อม แต่ทว่า เขาดีใจได้แค่ไม่ถึง3วินาที ก็สัมผัสได้ถึงความเงียบผิดปกติ
เขามองออกไป รอบๆ ไม่มีใครอยู่เลย
จากนั้น ใบหน้าของหมอนี่ก็เผยรอยยิ้มอย่างโอหัง
“ฮ่าๆ จริงด้วย โลกนี้ก็ไม่เท่าไรนี่หว่า ไอ้พวกที่เรียกว่านักฝึกวิชาทั้งหลาย ล้วนเป็นพวกหนูหดหัวอยู่ในรู！”
แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ หลังเนินดินนั้น ธมกรได้นำพาคนมาจับจ้องด้านหน้าไว้แล้ว
“เหอะ ไอ้หนู ให้มึงได้ใจไปก่อน เดี๋ยวจะทำให้มึงรู้ความร้ายของท่านปู่หนู！”
“ธมกร พวกเราบุกเลยดีไหม?” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งถามขึ้นมา และเขาก็เป็นผู้ต้องหาในประกาศจับด้วยเหมือนกัน
ธมกรส่ายหัว “รอไปก่อน ค่อยจัดการพวกมันทีเดียว”
ในขณะพูดนั้น คนของทวีปโอชวินอีกคนก็ลงมาจากทางเชื่อม จากนั้น ก็เป็น 3คน 4คน….สุดท้าย ฝั่งทางเชื่อมนี้ก็มีคนฝีมือระดับแดนดั่งเทพ6คน พวกเขาเข้ามายังเทือกเขาคุนหลุนตามลำดับ
พวกเขามองไปมา หนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า “ผมว่าแค่พวกเราก็สามารถโจมตีที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลองได้แล้วนะ ไม่ต้องให้เจ้าทวีปกิตติ์บุกมาเองหรอก！”
“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ พวกเราลองไปที่แหล่งพลังทิพย์ดูเป็นไง”
“ไม่ได้” หนึ่งในนั้นคัดค้านขึ้นมา “เจ้าทวีปกิตติ์สั่งไว้ว่า ให้พวกเรารออยู่ที่เดิม เพื่อรอพวกเขามาถึง แล้วก็บุกเข้าแหล่งพลังทิพย์พร้อมกัน พวกเราจะบุ่มบ่ามไม่ได้”
“เฮ้อ เจ้าทวีปกิตติ์ก็จริงๆ เลย ทำอะไรก็ระแวงไปหมด มันเสียเวลา”
มีคนหนึ่งพูดออกมาอย่างเสียดาย
ในตอนนี้เอง ธมกรที่ซ่อนตัวอยู่หลังเนินดิน ก็เผยสายตาอำมหิต
“แค่พวกมึงนี่น่ะหรือ คิดอยากจะทำลายโลกของพวกกู? ฝันไปเถอะ！”
พูดไป ธมกรก็ลุกขึ้นจากหลังเนินเขา เขามีสีหน้าดูถูกคนพวกนั้น และไม่มีความเกรงกลัวใดๆ
“เห้ย ไอ้พวกลูกหมา คุกเข่าลงเรียกกูว่าท่านปู่หนูสักสามรอบ เดี๋ยวกูจะเหลือศพพวกมึงไว้！”
พอเห็นธมกรลุกขึ้นจากหลังเนินเขานั้น คนพวกนี้ก็อึ้ง จากนั้นก็หัวเราะออกมา
“คิดไม่ถึงว่า กูมาถึงโลกนี้ครั้งแรก แล้วจะได้พบกับคนที่มีสภาพอย่างมึง”
“นั่นสิ เอ็งดูตาเล็กๆ ของมันสิวะ เหมือนหนูเลย หรือว่าโลกนี้จะให้คนแบบนี้มาปกป้องโลกหรือวะ?”
……
ธมกรยิ้มมุมปาก แล้วก็ไม่สนใจ
หัวเราะไปเถอะ ไม่นานเดี๋ยวพวกมึงจะร้องไห้
“พี่น้องทุกคน อย่ามัวพูดกับมัน กำลังว่างอยู่พอดี ผลงานแรกนี้ ให้กูเองก็แล้วกัน！”
พูดไป คนระดับแดนดั่งเทพคนหนึ่งก็เตรียมจะบุกโจมตีไป
คนอื่นๆ เห็นดังนั้น ก็เข้าไปเหมือนกัน “ไม่ได้ ผลงานแรก ต้องเป็นของกู！”
“ของกู！”
“ใครได้ก่อนก็เอาไป！”
……
ในสายตาของพวกเขา พวกของธมกรก็เหมือนเป็นลูกแพะที่รอเวลาถูกเชือด จะทำลายธมกรนั้น มันง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ
ส่วนดวงตาเล็กๆ ของธมกรก็กำลังจับจ้องฝีเท้าที่พวกนั้นกำลังบุกเข้ามา
เขาก็รอเวลานี้แหละ
ทันใดนั้น ดวงตาเขาขยับ มีความฮึกเหิมของคนแก่แฝงอยู่
ในตอนนี้เอง！
“พี่น้องทุกคน ลงมือได้！”
ธมกรโบกมือสั่ง มีความเป็นแม่ทัพเลยทีเดียว
พริบตาชายฉกรรจ์ตัวใหญ่2คนก็บุกออกมาจากหลังเนินเขา ในมือพวกเขาสองคนถือเชือกเส้นใหญ่คนละเส้น
“เอ้าดึง！”
ธมกรตะโกนสั่ง
ชายฉกรรจ์ตัวใหญ่2คนก็ออกแรงดึง เชือกก็ตึงขึ้น พวก “แนวหน้า” ของทวีปโอชวิน ยังตอบสนองไม่ทัน ก็รู้สึกว่าเท้าจมลงไป แล้วตกลงไปในหลุมพราง
ที่แท้ พวกของธมกรก็ได้ขุดหลุมพรางไว้รอบๆ ทางเชื่อมนี้ไว้แล้ว รอให้คนพวกนี้ตกลงไป
พวกคนระดับแดนดั่งเทพพวกนี้ก็ตอบสนองเร็วดี หลุมนี้ก็ลึกแค่ประมาณ5เมตร หลังจากที่พวกเขาตกลงไปในหลุมแล้ว ก็รีบปีนขึ้นมาทันที
“พี่น้องทุกคน ฆ่ามัน！”
ธมกรตะโกนอย่างฮึกเหิม
คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไป ในมือของทุกคนถือถังคนละใบ ในถังนั้นไม่ใช่น้ำ แต่เป็นเหล็กหลอมละลายที่ใช้ไฟเผาจนร้อนแดง
เห็ลฏหลอมละลายถูกเทลงไปในหลุมอย่างไม่ไว้หน้าใคร
พริบตา คนของทวีปโอชวินพวกนี้ก็ร้องโอดโอยไม่หยุด ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคน ถูกความร้อนลวกไปหมด ยังเหลือคนรอดอยู่คนสองคน รอพวกเขาใช้ดินฝังกลบลงไป
กองดินถูกฝังกลบลงไปในหลุมอย่างรวดเร็ว จากนั้น ด้านในก็ไม่มีพลังชีวิตใดๆ อีก
น่าสงสารผู้บุกรุกพวกแรกนี้ที่เพิ่งมาถึงโลกเป็นครั้งแรก สิ่งที่ต้อนรับพวกเขามีเพียงความตาย！