พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1368 โมโหจัด

“ถอย！”

เข้ามาตีแล้วก็ถอย นี่คือวิธีการหลอกล่อของธมกร

ไม่คิดเลยว่า พอนักฝึกวิชาของประเทศจีนสู้กับทวีปโอชวิน ชัยชนะแรกจะเป็นของผู้ต้องหาตามหมายจับอย่างพวกของธมกร

แถมยังชนะมาได้อย่างสวยงาม

ถึงแม้ วิธีการที่พวกเขาใช้จะดูไร้ยางอาย แต่เพื่อรับมือกับผู้บุกรุกจากทวีปโอชวิน แล้วทำไมจะต้องยึดถือหลักคุณธรรมในยุทธภพด้วยเล่า?

ดังนั้น หลายวันก่อนหน้านี้ รพีพงษ์ก็ได้สั่งการให้ธมกรมาทำงานอย่างลับๆ เพียงแต่ คิดไม่ถึงว่าพวกทวีปโอชวินจะบุกเข้ามาเร็วอย่างนี้ ในสถานการณ์เร่งรีบ ก็เลยวางกับดักไว้เพียงแค่รอบๆทางเชื่อมสองทางเท่านั้น เส้นทางอื่นไม่มี

พอสังหารณ์ศัตรูที่มีพลังระดับแดนดั่งเทพได้6คน ผลงานแบบนี้ไม่เบาเลยทีเดียว！

และในตอนนั้นเอง ทางเชื่อมที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย ก็เริ่มแตกออก และสั่นสะเทือนขึ้นมา

พวกของรพีพงษ์ก็รู้ว่า ว่าทางเชื่อมนี้ กำลังจะถูกปลดผนึก

รพีพงษ์ขมวดคิ้วทางเชื่อมขนาดใหญ่ตรงหน้าเขา ตอนนี้ถูกคนของทวีปโอชวินทำลายอย่างรุนแรง ผนึกอาจจะถูกทำลายลงได้ไม่พริบตา ดังนั้น เขาไม่อาจจะปลีกตัวออกไปได้

ส่วนทางเชื่อที่กำลังจะถูกโจมตีจนเปิดนั้น คนที่ป้องกันอยู่ทางเชื่อมนั้น ก็คือพวกของหงส์

ในมือของหงส์ก็เรียกโซ่สีดำออกมา

สายลมเบาๆ พัดเส้นผมของเธอ สายตาของหงส์แฝงรังสีการฆ่า

ตรงหน้าของเธอนั้น อากาศได้หมุนเป็นระลอกคลื่นแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่หงส์ก็ยังเดินไปทางทางเชื่อมนั้นเรื่อยๆ

ในขณะเดียวกัน พยัคฆ์และมังกรก็เหมือนกัน สายตั้งมั่นแล้วเดินหน้าเข้าไป

“เต่า วันนี้พี่จะแก้แค้นให้แกเอง！”

มังกรพูดออกมา ดาบยาวสีครามก็กำอยู่ในมือ

ทั้งสามคนรอคอยอย่างเคร่งเครียด และรอคนของทวีปโอชวินบุกออกมาจากทางเชื่อม

ทางเชื่อนี้ใหญ่กว่าของฝั่งธมกรไม่เท่าไรนัก เพียงพอให้คนสามคนออกมาพร้อมกัน

เสียงดังโครม

พร้อมกับการสั่นสะเทือน ยอดฝีมือของทวีปโอชวินสามคนมาถึงที่นี่แล้ว

วิชาแอสโตรแลบ！

มังกรตะโกนเสียงดัง

คนที่เหลืออีกสองคนก็ได้เตรียมตัวพร้อมแล้ว

พริบตา พลังจิตวิญญาณก็ออกมาจากร่างพวกเขา แล้วลอยไปบนอากาศ สอดประสานกันไปมา

เมื่อเทียบกับวิชาแอสโตรแลบที่เต่าใช้ครั้งก่อนนั้น พลังทั้งสามคนรวมกัน ล่องลอยไปบนอากาศ ขยายปกคลุมไปกว้างกว่าครั้งก่อน

สามยอดฝีมือของทวีปโอชวินก็อึ้งไป แต่ไม่นานก็ตอบสนองกลับมาได้

ในสามคนนี้ มีหนึ่งคนที่ถึงระดับแดนดั่งเทพชั้นยอด มีหนึ่งคนระดับแดนเทพครึ่งก้าว

“เหอะ แค่พวกมึงน่ะหรือ อยากจะมาขวางกูไว้?”

ฝั่งตรงข้ามดูถูก สามคนก็ไม่คิดอะไรมาก แล้วก็พุ่งโจมตีไปยังพวกของหงส์ทั้งสามคน

รีบรบรีบจบ นี่คือกำสั่งประจำสำนักของนักฝึกวิชาในทวีปโอชวิน ในขณะเดียวกันก็มาจากความมั่นใจของพวกเขาเอง

แต่ทว่า ในชั่วลมหายใจ พลังจิตวิญญาณบนท้องฟ้าก็กลายร่างเป็นเม็ดฝน พุ่งเข้าโจมตีบนตัวพวกเขา

พวกนั้นก็ตกใจ ไม่คิดเลยว่า บนโลกนี้จะมีวิชาลับแบบนี้ด้วย

โชคดีที่ทั้งสามคนมีพลังวิชาไม่เบา กระโดดไปซ้ายขวา ก็สามารถหลบการโจมตีของพลังจิตวิญญาณได้ แต่ท่าทางดูไม่จืดเลย

ก็เลยทำให้สามยอดฝีมือของทวีปโอชวินจริงจังขึ้นมา

พวกเขาก็เรียกอาวุธของตนเองออกมา แล้วบุกเข้าโจมตีไปอย่างโอหัง

“คนที่กล้าบุกรุกมาโลกของกู ต้องตาย！”

มังกรตะโกน พลังของเขาแข็งแกร่งที่สุดในสามคนนี้ ตอนนี้พลังจิตวิญญาณของเขาถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด แล้วยกดาบยาวขึ้น เล็งพร้อมจะฟันไปที่หัวของศัตรู

ในขณะเดียวกัน พยัคฆ์ก็บุกเข้าไปเหมือนกัน อาวุธที่เขาเรียกออกมา มันค่อนข้างพิเศษ

มันเหมือนกับถุงมือที่ทำจากเหล็ก เพียงแต่บนถุงมือมีกรงเล็บแหลมคมโผล่ออกมาด้วย

ตอนนี้หงส์ก็มาอยู่ด้านหลังของทั้งสองคน ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัว แต่เนื่องจากก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ปรึกษาวิธีสู้กันไว้แล้ว

คาถาคำสิบ！

อากาศได้หมุนรอบตัวของหงส์ จากนั้นก็ดูดเอากรวดหินดินทรายรอบๆ ขึ้นไป

พอมังกรเล็งดาบไป มุมปากของฝั่งตรงข้ามก็ยิ้มเยาะเย้ย

“อาศัยแค่ฝีมือพวกมึงอะหรือ คิดจะมาต่อกรกับกู?”

พูดไป เขาก็ยกดาบยาวขึ้นเหมือนกัน ดาบสองเล่นปะทะกัน มังกรรู้สึกว่าง่ามมือตนเองสั่นๆ

ฝั่งตรงข้ามเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพครึ่งก้าว

“ไปตายเสียเถอะ！”

ฝั่งตรงข้ามตะโกนลั่น หลังหลบหลีกการโจมตีของพลังจิตวิญญาณที่ตกลงมาแล้ว ก็ฟันไปทางมังกรอีก

“ปล่อยออกมา！”

ตอนที่พลังอันยิ่งใหญ่ที่ปล่อยออกไปนั้น หงส์ตะโกนเสียงดัง พายุหมุนก็พัดเอากรวดหินดินทรายไปโจมตีฝั่งตรงข้าม

คนนั้นก็อึ้งไป ถ้าดาบตนเองฟันลงไปได้ล่ะก็ พายุหมุนตรงหน้าของหงส์คงจะหลบไม่ได้แน่

มังกรจับจังหวะที่ฝั่งตรงข้ามกำลังลังเล ดาบยาวในมือก็สะบัดไปอีกครั้ง ฟันไปทางหัวเข่าของฝั่งตรงข้าม

คนนั้นก็กระโดดหลบเบาๆ ใบหน้าก็ยิ้มเยาะ กำลังเตรียมจะเยาะเย้ยเสียหน่อย แต่ก็พบว่าด้านบนหัวของตนเอง มีสีดำคลุมลงมา

เขารีบเงยหน้าขึ้น ก็เห็นด้านบนนั้น มีคนแก่คนหนึ่งอยู่บนหัวตนเอง ในตอนนี้พลังจิตวิญญาณก็ได้รวบรวมอยู่ในกำปั้นของชายแก่นั้น

“ไปตายเสีย！”

ชายแก่ตะโกนลั่น แล้วต่อยไปยังฝั่งตรงข้าม

คนนั้นก็ตกใจ อยู่ดีๆ ก็มีตาแก่คนหนึ่งโผล่ออกมา มันเหนือความคาดหมายเขามาก

เขาหลบไม่ทัน บนหัวก็รับเอาพลังหมัดของชายแก่นั้นไปเต็มๆ

เสียงดังโครม นักฝึกวิชาระดับแดนเทพครึ่งก้าวก็ล้มลงพื้น

ในขณะเดียวกัน ดาบยาวของมังกรที่โจมตีไป ก็ไม่ปล่อยให้ฝั่งตรงข้ามได้มีโอกาสหายใจ แล้วก็ฟันฝั่งตรงข้ามเป็นแนวนอนจนขาดเป็นสองท่อน

“ผู้อาวุโสตปธน ขอบคุณมาก”

มังกรกล่าว

ชายแก่คนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือผู้อาวุโสคนหนึ่งของกลุ่มสิงโต ชื่อ ตปธน

พวกของมังกร พยัคฆ์แกล้งทำเป็นโจมตี ส่วนคนที่จะโจมตีท่าไม้ตายปลิดชีพก็คือเขาเอง

เมื่อเทียบการสู้ตัวต่อตัวแล้ว พวกของมังกรนั้น ไม่มีสักคนที่สามารถเทียบกับนักฝึกวิชาระดับแดนเทพครึ่งก้าวของทวีปโอชวินได้เลย

แต่ไม่คิดเลยว่า พอหลายคนรวมพลังกันเข้า ก็จะสามารถฆ่าศัตรูได้

ครั้งนี้ ชัยชนะก็เทมาทางฝั่งของหงส์มากขึ้น

“มังกร พยัคฆ์ พวกเรามาแก้แค้นให้เต่ากัน！”

หงส์ตะโกนเสียงดัง แล้วก็พุ่งไปคนแรก

ในตอนนี้ อีกสองคนที่เหลืออย่างมากก็แค่ระดับแดนดั่งเทพชั้นยอด อีกคนก็มีระดับแค่แดนดั่งเทพขั้นกลางเท่านั้น

ใช่สองคนสู้กับ4คน พวกเขาแทบไม่มีโอกาสชนะเลย

พวกของหงส์ก็เข้าไปล้อมสองคนที่เหลือไว้ ใบหน้าทั้งสองคนมีทั้งหวาดกลัวและตกใจ พวกเขาถึงเข้าใจว่า อยากจะบุกเข้ามาโลกนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย อย่างน้อยตอนนี้ พวกเขาก็ถูกความตายบีบบังคับอยู่ตรงหน้า

“ให้ตายเถอะ คนอื่นๆ ทำไมยังไม่ลงมาจากทางเชื่อมอีก！”

คนของทวีปโอชวินคนหนึ่งเงยหน้ามองไปที่ทางเชื่อม ทางเชื่อมที่พวกเขาลงมา มันเงียบมาก ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย

โดยไม่รู้ว่า ทวีปโอชวินในตอนนี้ ยอดฝีมือที่เหลือก็แยกไปทางฝั่งของจิรกิตติ์และพี่น้องของเขา เพื่อช่วยกันทำลายผนึกทางเชื่อม

ขอเพียงทางเชื่อมทั้งสามนี้เปิดออก พวกเขาก็สามารถบุกเข้าโลกได้！

“ไปตายเสียเถอะ！”

หงส์พูดเสียงขรึม ในมือก็กวัดแกว่งแซ่ไปมา เล็งไปทางฝั่งศัตรู

พอยอดฝีมือระดับแดนดั่งเทพขั้นกลางคนนี้เห็นดังนั้น ก็รีบใช้อาวุธของตนเองออกมาปัดป้อง

แซ่ยาวนั้นก็ได้พันไปรอบอาวุธของศัตรู ทันใดนั้น ทั้งสองคนก็มัดแน่นติดกัน

และในตอนนี้ พยัคฆ์ก็กระโดดสูงขึ้นมา กรงเล็บเสือในมือก็ตะครุบไปยังฝั่งตรงข้าม ทำลายเสื้อผ้าของฝั่งตรงข้ามฉีกขาดไปในพริบตา！

“แก้แค้นให้เต่า！”

พยัคฆ์ตะโกนเสียงดัง กรงเล็บเสือขนาดใหญ่ก็ตะครุบไปยังใบหน้าของฝั่งตรงข้าม

คนของทวีปโอชวินอีกคนอยากจะเข้ามาช่วย แต่ถูกมังกรมาขวางไว้ “คู่ต่อสู้ของมึง คือกูเอง！”

ภายใต้เสียงร้องเจ็บปวดโอดโอย คนของทวีปโอชวินคนนั้นที่ถูกพยัคฆ์ครุบใบหน้าไป ใบหน้าก็เละเทะไปหมด จากนั้น พยัคฆ์ก็ออกแรงโจมตีไปอีก แล้วหักคอฝั่งตรงข้ามออกมา

หงส์ก็ตกใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมาก

เธอไม่คิดเลยว่า พยัคฆ์ภายใต้ความโมโหจัด จะบ้าคลั่งได้ถึงขนาดนี้！

“เต่า พี่จะแก้แค้นให้แกเอง ยังมีใครอีกเข้ามาเลย！”

พูดไป พยัคฆ์ก็หันตัวไป ดวงตาที่โกรธจนเส้นเลือดแดงก่ำ จ้องมองไปยังคนของทวีปโอชวินคนสุดท้าย

คนพลังระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดเห็นดังนั้น ก็ขนสันหลังลุกวาบ

ต่อหน้าทั้งสามคนที่กำลังบ้าคลั่งนี้ ความอ่อนแรงก็เข้ามาปกคลุมรอบกายเขาทันที

เสียงฟุบลงไป ยอดฝีมือของทวีปโอชวินคนนี้คุกเข่าลงพื้น

“อย่า อย่าฆ่าผม ผมไม่อยากตาย ผมไม่อยากตาย！”

มังกร พยัคฆ์ หงส์ทั้งสามคนก็มาตรงหน้าเขา คนนั้นคุกเข่าที่พื้น สายตาสิ้นหวัง

ไม่ต้องแค่ออกมาจากทางเชื่อมเท่านั้น เรื่องหลังจากนี้มันง่ายๆ งั้นหรือ? ไหนบอกว่าโลกนี้ล้วนเป็นพวกสวะไม่เอาไหนไงล่ะ?

แต่ทำไมตอนนี้ ตนเองถึงเป็นสวะที่คุกเข่าเสียเองล่ะ?

คนนั้นคิดไม่ตก และไม่มีเวลาไปคิดด้วย

มีแสงสามสายผ่านออกไป คนของทวีปโอชวินก็ล้มลงพื้น สิ้นลมหายใจ

ลมเบาๆ พัดมาอีกครั้ง พวกของมังกรก็มองไปยังยอดเขาคุนหลุน ที่นั่น มีร่างของเต่าหลับใหลอยู่

“เต่าพวกเราแก้แค้นให้แกได้แล้ว！