พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1381 ลงดาบให้เร็วหน่อยนะ

“นีย์？” จิรกิตติ์มองไปยังลูกสาวของตัวเองด้วยความประหลาดใจ และเบื้องหลังของนีย์ เมฆและชาคริตทั้งสองคนก็มายังที่นี่อย่างรวดเร็วเหมือนกัน

เห็นทั้งสามคน ทันใดนั้นแววตาของจิรกิตติ์ก็เป็นประกายแล้ว

“พวกแกมาก็ดีเลย เร็วเข้า รีบมาช่วยฉันต้านทานพวกเขา！” จิรกิตติ์พูดเสียงดัง

เขารู้ ลูกสาวคนนี้ของตัวเองมีพละกำลังแข็งแกร่งของแดนดั่งเทพชั้นยอด อีกอย่างชาคริตและเมฆทั้งสองคนก็เป็นผลการฝึกตนแดนเทพ เพียงพอที่จะต้านทานได้ช่วงเวลาหนึ่ง！

เพียงแค่ หลังจากที่ทั้งสามคนมาถึงในเหตุการณ์ ชาคริตและคนอื่นๆกลับว่าเชื่องช้าอืดอาดยืดยาด

“ทำไม แม้แต่พวกแกก็จะทรยศหักหลังฉันเหรอ？” จิรกิตติ์พูดเสียงดัง

ชาคตริต : “พลังจิตวิญญาณของเราทั้งสามคนล้วนแต่ถูกล็อกไว้แล้ว ตอนนี้ก็ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากคนธรรมดาทั่วไปเลย”

“อะไรนะ？พลังจิตวิญญาณของพวกแกก็ถูกปิดผนึกแล้ว？” จิรกิตติ์พูดอย่างตกตะลึง ความหวังสุดท้ายได้ดับสลายไปแล้ว

“รพีพงษ์ ฉันขอร้องให้คุณช่วยปล่อยเขาไปเถอะ” นีย์พูดกับรพีพงษ์

รพีพงษ์มองไปยังเธออย่างเย็นชา : “คุณไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่”

ในเวลานี้ ทุกคนในกลุ่มสิงโตล้วนแต่มองไปยังพวกนีย์ เดิมทีพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อคนของทวีปโอชวิน ตอนนี้ การปรากฏตัวของนีย์ได้สัมผัสถึงเส้นตายของพวกเขาแล้วโดยสิ้นเชิง

“ถ้าคุณยังพูดมากอีกคำเดียว แม้แต่คุณก็จะโดนฆ่าด้วย！” หงส์พูดกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ใช่ ทวีปโอชวินทำเรื่องที่ต่ำช้าไร้ยางอายไว้มากมายขนาดนี้ เราไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแน่！”

……

ทุกคนต่างก็แสดงความคิดเห็น

“ได้ยินแล้วยัง วันนี้ที่จิรกิตติ์ตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัว” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “คุณหลีกไป”

น้ำตาแห่งความโศกเศร้าของนีย์เอ่อล้นที่ดวงตา หันไปมองที่จิรกิตติ์ เธอก็รู้ วันนี้ที่ตัวเองขอร้องเพื่อพ่อนั้นไม่มีประโยชน์

“นีย์ ฉันถามแกหน่อย ในเมื่อแกมาถึงกลุ่มสิงโตตั้งนานแล้ว ทำไมถึงไม่รีบติดต่อพ่อล่ะ บอกพ่อเกี่ยวกับทุกอย่างของโลกนี้！ลูกสาวอย่างแก ฉันเลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ ตั้งแต่แกลืมตาดูโลกก็นำพาแต่ความซวยมาให้ฉัน วันนี้เห็นฉันเป็นแบบนี้ได้ แกคงพอใจแล้วสินะ！” จิรกิตติ์พูดด่าทอด้วยความโมโห สั่งสอนนีย์ เขาไม่มีความปรานีแม้แต่น้อย

นีย์กัดริมฝีปาก คิดไม่ถึง มาถึงเวลานี้แล้ว พ่อของตัวเองก็ยังคงมีทัศนคติที่เลวร้ายอย่างมากกับตัวเองเช่นเคย

“คุณพูดผิดแล้ว สาเหตุที่เราไม่ติดต่อกับทวีปโอชวิน คุณควรถามลูกสาวคนโตของคุณมากกว่านะ” เมฆพูดเสียงดัง

“ลูกสาวคนโตเหรอ？” จิรกิตติ์ค่อนข้างสงสัย พูดถามทันที : “เมฆ แกช่างกล้าดีอย่างมากนักนะ！จู่ๆก็กล้าที่จะพูดจาอย่างนี้กับฉัน！”

“ทำไม เราสามคนเคยสัญญากับรพีพงษ์เอาไว้แล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะไม่ใช่คนของทวีปโอชวินอีก！ในเมื่อเราได้ถอนตัวออกจากทวีปโอชวินแล้ว คุณก็ไม่ใช่เจ้าทวีปของฉันแล้ว ฉันท์ชนกก็ไม่ใช่องค์หญิงใหญ่อะไรแล้ว ในทางกลับกัน เธอเป็นศัตรูของพวกเรา ！” เมฆพูดอย่างตรงไปตรงมา

“พวกแก……ถอนตัวออกจากทวีปโอชวิน？”

จิรกิตติ์มองไปยังนีย์ : “เหอะ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ เด็กน้อยอย่างแก คงรอวันนี้มานานมากแล้วสินะ！”

“พ่อ หนูไม่เคยมีความคิดนี้ตั้งแต่แรกเลยนะ เป็นเพราะพ่อกับฉันท์ชนกต่างหากที่ผลักไสหนูให้มาถึงจุดนี้เช่นทุกวันนี้” นีย์พูดกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ข้ออ้าง แม่งเอ้ยมันเป็นข้ออ้างทั้งนั้น！”

จิรกิตติ์พูดด่าด้วยคำหยาบคายที่ไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ

“มันใช่อยู่แล้ว！”

ชาคริตเดินก้าวขึ้นมาข้างหน้าพร้อมพูดว่า : “ลูกสาวคนโตนั่นของคุณ บีบองค์หญิงน้อยให้ออกไปจากทวีปโอชวินก่อน เอาการอุทิศตนเพื่อส่วนรวมขององค์หญิงน้อยไปเป็นของตัวเธอเอง เพื่อจะได้เอาใจคุณ ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังเกือบจะฆ่าองค์หญิงน้อย ถ้าไม่ใช่ฉันและเมฆมาถึงได้ทันเวลาพอดี องค์หญิงน้อยคงตายในเงื้อมมือของพี่สาวของตัวเองแล้ว！ ”

“เพราะเหตุนี้ เธอจึงผูกพยาบาทฉันและเมฆ ถ้าหากคุณไม่ความจำเสื่อมล่ะก็ น่าจะจำได้นะว่า วันนั้น ตอนที่พูดว่าใครยินยอมที่จะมาโลกใบนี้บ้าง เธอก็จงใจเลือกฉันกับเมฆโดยเฉพาะ จุดประสงค์ก็คือเพื่อส่งนักฆ่ามาฆ่าพวกเราสามคนในโลกใบนี้ให้สิ้นซาก！ ” ชาคริตพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิม

จิรกิตติ์เบิกตามองโต เรื่องเหล่านี้ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย

“ชายชราอย่างคุณ ไร้ความสามารถ ก่อนหน้านี้องค์หญิงน้อยทำเพื่อทวีปโอชวินอย่างมุ่งมั่น คุณไม่เคยแยแสเธอเลย แถมฉันท์ชนกคนนั้น ทำเรื่องแย่ๆลับหลังคุณมากมาย คุณกลับว่ารักโปรดปรานเธอเป็นพิเศษ พูดขึ้นมาแล้ว ทุกอย่างล้วนแต่เป็นความผิดของคุณ！” เมฆพูดกล่าว ถึงอย่างไรก็แตกหักกันแล้ว เขาพูดออกมาโดยไม่ได้ประมาณการใดๆเลย

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ แกบอกว่าฉันท์ชนกมีนักฆ่า เธอจะมีนักฆ่าได้ยังไงกัน？” จิรกิตติ์พูดอย่างตกตะลึง

น้ำเสียงของนีย์ค่อนข้างสั่นคลอน เธอพยายามที่จะปรับอารมณ์ของตัวเอง : “จนถึงตอนนี้พ่อก็ยังคงคิดแทนเธอ ที่ฉันพูดทั้งหมดล้วนเป็นความจริง สามวันก่อน เขาได้ส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพ 5 คนมาฆ่าพวกเราอย่างลับๆ เรื่องนี้ กลุ่มสิงโตทุกคนต่างก็เป็นพยานให้ได้ และ……และเต่า ก็ต้องมาตายเพราะเรื่องนี้”

เมื่อพูดถึงเต่า แววตาของทุกคนในกลุ่มสิงโตต่างก็มืดมน ในขณะเดียวกัน ความเกลียดแค้นที่มีต่อทวีปโอชินก็เพิ่มขึ้นอีกแล้ว！

“ฉันท์ชนก เธอ……เธอทำแบบนี้จริงๆเหรอ？”

เสียงพูดของจิรกิตติ์สั่นคลอน

ตอนนี้ทุกอย่างมันสอดคล้องกันหมด เรื่องราวทั้งหมดที่ฉันท์ชนกทำ ล้วนแต่มีการตระเตรียมและคิดแผนไว้ล่วงหน้า เป็นเวลานานแล้ว ！

จุดประสงค์ของเธอก็คืออยากให้ตัวเองติดกับอยู่ในโลกนี้ งั้น เธอก็สามารถรวบทวีปโอชวินได้ทั้งหมด ยึดครองและเข้าเป็นราชินีแห่งทวีปโอชวิน！

ถุย！

เลือดพ่นออกมาจากในปากของจิรกิตติ์

เขาแน่นหน้าอก เหตุผลก็เป็นเพราะว่าลูกสาวคนโตเป็นคนที่ตัวเองรักหวงแหนและไว้ใจมากที่สุด อยากที่จะฆ่าตัวเองให้ตายกับมือ และตัวเองกลับว่าไม่คลางแคลงใจแม้แต่นิดเดียว！

“เรื่องที่ลูกสาวคนโตของคุณทำไว้นั้นยังมีอีกเยอะ หลายปีมานี้ คุณไม่สังเกตเห็นสักนิดเลย ช่างโง่มากจริงๆ！” เมฆพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“มิน่าล่ะ มิน่าล่ะว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมที่จะมารับพวกเรากลับทวีปโอชวิน ที่แท้ก็เพราะว่าเธออยากที่จะเป็นราชินีของทวีปโอชวินนี่เอง！” จิรกิตติ์พูดกล่าวอย่างเข้าใจได้ทันที เพียงแค่ทั้งหมดนี้ สำหรับเขาแล้ว รู้ก็สายเกินไปแล้ว

“พ่อ สิ่งที่หนูทำได้ก็ได้ทำไปหมดแล้ว”

นีย์ยืนตรงหน้าของจิรกิตติ์ ทันใดนั้นก็มองไปยังทุกคนของกลุ่มสิงโตที่อยู่ข้างหลัง : “วันนี้ ได้โปรดยกโทษให้ลูกสาวคนนี้ด้วยที่ไม่สามารถช่วยพ่อได้ หลายวันมานี้หนูก็เข้าใจอะไรหลายๆอย่างแล้ว ทวีปโอชวินได้กระทำสิ่งเลวร้ายไว้กับโลกใบนี้อย่างมากจนไม่อาจจะบันทึกได้ไหว และพ่อ ก็ควรที่จะได้รับบทลงโทษตามสมควร แต่ว่าพ่อวางใจได้ หลังจากที่คุณตายไปแล้ว ลูกสาวคนนี้จะจัดการศพของพ่อเป็นอย่างดี กราบไหว้ทุกปี พ่อไปอย่างสงบเถอะนะ！”

นีย์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เธอก็รู้ วันนี้ไม่ว่ายังไงก็คงช่วยจิรกิตติ์ไม่ได้ สิ่งเหล่านี้ที่เธอพูดทั้งหมดก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอจะทำเพื่อจิรกิตติ์ได้

“แก……แกนังลูกสารเลว แกอยากเห็นฉันตายเหรอ？” จิรกิตติ์พูดกล่าว มีเส้นเลือดแดงเกิดขึ้นกลางเบ้าตา

นีย์ก็ไม่ได้หันไปมองเขา พร้อมทั้งหันหลังเดินมาทางฝั่งของรพีพงษ์

“รพีพงษ์ ฉันขอร้องคุณเรื่องนึง อีกเดี๋ยวลงดาบให้เร็วหน่อยนะ ให้เขา……ให้เขาได้ตายอย่างสบายๆหน่อย” นีย์พูดกล่าว นัยน์ตานำมาซึ่งหยาดน้ำตา

รพีพงษ์มองไปยังนีย์ที่อยู่ข้างหน้าอย่างเงียบสงบ พยักหน้าแล้ว

ทันใดนั้น เขายืนอยู่ตรงหน้าของจิรกิตติ์แล้ว

“เดิมทีแกน่าจะโดนพันมีดหมื่นแล่ แต่ว่า นีย์ช่วยขอร้องให้แกไว้ ให้ฉันรีบจัดการแกโดยเร็ว นี่ก็ถือว่าผ่อนปรนให้แกแล้วนะ”

รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ชักคมกระบี่สยบเซียนในมือเลย

“กระบี่สยบเซียน ฆ่าปีศาจใต้โลกหล้าให้เกลี้ยง วันนี้ ตายในกระบี่ล้ำค่าเล่มนี้ แกยังอยากจะพูดอะไรอีกไหม！” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

จิรกิตติ์คุกเข่าลงกับพื้น เขาก้มหน้าลง ภายใต้พลังของกระบี่สยบเซียน เขายังจะมีอะไรให้น่าพูดอีกล่ะ

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นแกก็ไปตายซะเถอะ”

รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

ในที่สุดช่วงเวลาสุดท้ายก็ใกล้จะมาถึงแล้ว นีย์น้ำตาไหล ถึงยังไงก็เป็นพ่อของตัวเอง แล้วเธอยังต้องมาเห็นจิรกิตติ์ถูกฆ่ากับตาตัวเอง สำหรับเธอแล้วก็เหมือนการทรมานอย่างหนึ่ง

เพียงแค่ นีย์ก็เข้าใจชัดเจนดี การตายของจิรกิตติ์ ยากที่จะหลีกเลี่ยงได้ และสิ่งที่ยิ่งทำให้เธอตกใจก็คือ คิดไม่ถึงว่า การต่อสู้จะสิ้นสุดลงได้เร็วเช่นนี้ เพียงแค่ตอนจบมันช่างเกินคาดไปมาก

กลุ่มสิงโตได้รับชัยชนะในครั้งสุดท้าย มันช่างเกิดความคาดหมายไปจริงๆเลย！

จิรกิตติ์ก้มหน้า รพีพงษ์ก็มองไม่เห็นสีหน้าท่าทางที่เปลี่ยนไปของเขาเช่นกัน เพียงแค่ ทั้งหมดนี้มันไม่สำคัญอีกแล้ว ！

แสงสีทองสาดส่องเข้ามา กระบี่สยบเซียนเหวี่ยงลงอย่างไร้ซึ่งความปรานี

กลุ่มสิงโตทุกคนต่างก็กลั้นลมหายใจแล้ว รอคอยช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นนี้ในตอนสุดท้าย

ทันใดนั้น จิรกิตติ์ที่ก้มหน้าอยู่ตลอดในเวลานี้ก็เงยหน้าขึ้นมาแล้ว

รพีพงษ์ประหลาดใจมาก เพราะว่า บนใบหน้าของจิรกิตติ์ เขาเห็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาดอย่างชัดเจน

“อยากฆ่าฉันเหรอ？ฝันไปเถอะ！”

ระหว่างที่พูด กริชสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของจิรกิตติ์

รพีพงษ์ถึงจะตระหนักถึง ผนึกของอีกฝ่าย ปลดเปลื้องได้เร็วกว่าที่คิดเอาไว้！

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก เหมือนว่ากริชของอีกฝ่ายจะเร็วกว่ากระบี่สยบเซียน รพีพงษ์ไม่มีโอกาสที่จะหลบหลีกมันได้เลย

การเปลี่ยนแปลงที่อยู่เหนือการคาดหมาย ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นหน้าซีดขาว ธีรพัฒน์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลรีบวิ่งไปก่อน กลับว่าช้าไปแล้ว

และในเวลานี้ เบื้องหน้าของรพีพงษ์ก็ปรากฏเงาร่างที่สวยงามแล้ว

นีย์ที่ใส่ชุดกระโปรงสีอ่อนบดบังอยู่ข้างหน้าของรพีพงษ์

รพีพงษ์อ้าปากกว้าง ดวงตาตกตะลึง

กริชแทงเข้าไปยังร่างกายของนีย์อย่างไร้ความปรานี ทันใดนั้น เลือดหยดลงบนพื้น เปื้อนลงบนวัชพืชของยอดเขาคุนหลุนแล้ว…