พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1583 กลยุทธ์สาวงาม

บวรวิทย์และปัณฑาที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งก็ไม่ได้อยู่ว่างแต่อย่างใด นับตั้งแต่พวกเขามาถึงตระกูลพิมพ์สารพวกเขาเฝ้าสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอยู่ตลอดเวลา

นี่มันเป็นงานเลี้ยงลอบสังหาร มันจะมีเรื่องดีได้อย่างไร?

บวรวิทย์มองจิรันดน์ และถามว่า “ช่วงนี้มีใครมาอยู่ที่บ้านหรือไม่?”

“คุณต้องการถามเรื่องนรเทพ?” จิรันดน์เป็นคนตรงไปตรงมา และถามกลับ จากนั้นบวรวิทย์ก็พยักหน้า

บวรวิทย์รู้ว่าจิรันดน์จะไม่โกหกตนเอง เนื่องจากจิรันดน์เป็นของตระกูลพิมพ์สารข้อมูลที่ได้รับจากเขานั้นถูกต้องแน่นอน

“ใช่ พวกเราเพิ่งผ่านการต่อสู้ใหญ่กับนรเทพ ดังนั้นเมื่อนรเทพฟื้นตัว พวกเราก็จะต้องตาย”

“พ่อของผมซ่อนเขาไว้ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ บวรวิทย์ พวกเราไม่ต้องไปสนใจเรื่องระหว่างผู้ใหญ่ ให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ดีหรือ? ทำไมถึงยังไปยึดติดเรื่องพวกนั้นอีกล่ะ?”

บวรวิทย์ฝืนยิ้ม และไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี เขาอยากทำอย่างนั้น แต่นฤเบศร์ไม่ยอม นฤเบศร์ต้องการฆ่าตนเองและทำลายตระกูลภูสรีดาว เขาจะได้เป็นตระกูลใหญ่หนึ่งเดียวในเมืองแฟรี่ ตนเองจะไม่ยอมให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นเป็นอันขาด

แม้ว่าจิรันดน์เป็นคนตรงไปตรงมา แต่เขานั้นเป็นคนขี้ขลาด แม้ว่าเขาจะทำร้ายตนเองโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือสุดท้ายเขาจะกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมของพ่อ

ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องจะดีแค่ไหน แต่อย่างน้อยก็ไม่สามารถเทียบกับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกได้

เขากล่าวว่า “ไม่พูดมากแล้ว ตอนนี้ก็ยังดี ๆไม่ใช่หรือ? อย่าคิดมาก”

นฤเบศร์ยืนอยู่ที่งานเลี้ยง และจัดให้มีการร้องเพลงเต้นรำ นักเต้นรำหลายคนเดินออกมาจากประตู ตามด้วยนักดนตรี

เขากล่าวว่า “ทุกคนไม่ได้ร่วมสังสรรค์กันมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ได้เจอกัน ต้องดื่มและสนุกให้เต็มที่ ถ้างานเลี้ยงจบแล้วบอกว่าผมนฤเบศร์ต้อนรับไม่ดี ผมไม่ยอมด้วย”

นักเต้นก็เต้นรำอย่างอ่อนช้อย และหลังจากนั้นก็มีสาวงามเดินออกมา

ผลินและปัณฑานั่งด้วยกัน พวกเธอรู้สึกไม่สบายใจที่ได้เห็นความงามมากมายปรากฏขึ้น

เห็นได้ชัดว่ามันถูกจัดเตรียมไว้สำหรับผู้ชายที่อยู่ที่นี่ มีสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างรพีพงษ์

และข้างจิรันดน์ก็มีสาวสวยนั่งอยู่เช่นกัน แล้วยังจัดให้นั่งกับบวรวิทย์อีกหนึ่งคนด้วย

ผลินกระซิบถามปัณฑาว่า “คุณคิดว่าไอ้นฤเบศร์กำลังคิดอะไรอยู่?”

“คุณโง่หรือแกล้งโง่ วีรบุรุษชอบสาวงามมาตั้งแต่โบราณแล้ว แน่นอนว่ามันจัดไว้สำหรับผู้ชาย”

ผลินมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างรพีพงษ์ด้วยความเกลียดชัง และยิ้มเยาะเย้ย “รพีพงษ์ไม่ใช่คนที่ชอบผู้หญิง สาวงามที่พวกเขาจัดไว้ เกรงว่าจะไม่รวมถึงรพีพงษ์ด้วย”

“จริงเหรอ? ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายพวกนั้นคิดอะไรอยู่ในใจ”

ผลินมองปัณฑา และคิดอยู่ในใจว่า คำพูดที่พูดจากปากของภูตโบราณที่เหมือนเด็กคนนี้ดูขัดกัน

“สรุปคือ รพีพงษ์จะไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน” ผลินกล่าว

“เชอะ คุณเป็นผู้หญิงที่โง่เขลาจริงๆ” ปัณฑากล่าวเบา ๆ

“คุณ!”

ผลินยื่นมือออกไปเพื่อจะหยิกปัณฑา

ปัณฑารีบหลบและกล่าวว่า “ผู้หญิงอย่างคุณ เถียงสู้ไม่ได้ก็ไม่ควรลงมือ มันน่าเบื่อจริง”

“คุณลองดูสิ ถ้าคุณยังพูดจาเหลวไหลฉันก็จะลงมืออีก ไม่ช้าก็เร็วรพีพงษ์ก็จะต้องยอมรับฉัน”

ปัณฑามองผู้หญิงที่นั่งรพีพงษ์ ด้วยดวงตาที่นิ่ง ไม่คิดว่าจะยังมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ในโลกอีกหรือ?

ดวงตาของผู้หญิงคนนี้คล้ายอารียามาก รพีพงษ์ก็ตกตะลึงเมื่อเห็นเธอ และพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

“คุณชายรพีเป็นอะไรไป?” ผู้หญิงที่อยู่ข้างรพีพงษ์กล่าว

รพีพงษ์ยิ้มและถามว่า “คุณรู้จักผมด้วยหรือ?”

“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ คนที่มีชื่อเสียงในเมืองแฟรี่นั้นมีไม่กี่คน เป็นธรรมดาที่ฉันจะต้องรู้จักคุณ เพียงแต่คุณไม่รู้จักฉันเท่านั้น วันนี้คุณชายจ้องมองฉันเช่นนี้ ฉันจะถือว่าคุณชายพอใจฉันน่ะ”

เธอหยิบขวดเหล้าแล้วรินเหล้าให้รพีพงษ์ และทำกลอุบายเล็กน้อย แต่รพีพงษ์สามารถเห็นได้อย่างรวดเร็ว และยิ้มอย่างจำใจ

การปรากฏตัวของผู้หญิงคนนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาไม่มีวันลืมว่า นรเทพเคยพบอารียา และตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาผู้หญิงที่คล้ายกับอารียาเพื่อจะมาทำให้ตนเองหลงใหล

“คุณชาย ฉันขอคารวะคุณ”

“ผมจะดื่มเหล้านี้ได้อย่างไร”

รพีพงษ์ยิ้มจาง ๆ เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของผู้หญิงก็เปลี่ยนไปทันที

รพีพงษ์กล่าวอีกครั้งว่า “แต่วันนี้มีสาวงามมาคารวะเหล้า แล้วถ้าผมไม่ดื่ม ก็เสียความตั้งใจของสาวงามแล้วสิ?”

รพีพงษ์ยกแก้วเหล้าและดื่มรวดเดียวจนหมด เหล้านั้นถูกควบคุมเก็บไว้ในลำคอ ต้องป้องกันไว้ก่อน ถึงแม้ว่าจะเป็นเหล้าพิษก็ไม่สามารถเข้าเส้นลมปราณได้ ทำให้ไม่มีผลใด ๆ

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นรพีพงษ์ดื่มเหล้าแล้ว คิดที่จะให้รพีพงษ์ดื่มเหล้าต่อไปเรื่อย ๆ แต่รพีพงษ์ปฏิเสธ แล้วก็เธอเอาเหล้าจากมือของผู้หญิงคนนั้น และกล่าวกับผู้หญิงคนนั้นว่า “คุณคารวะเหล้า ผมก็ดื่มแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณจะดื่มบ้างแล้ว?”

“คุณชายนี่ร้ายจริงๆ” เธอหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วก็เทลงบนพื้น จากนั้นยกกาใส่ชาขึ้นบนโต๊ะและรินชาให้ตนเอง

“ผู้หญิงตัวเล็กอย่างฉันนอกจากหน้าตาพอไปวัดไปวาได้แล้ว แต่ดื่มเหล้าไม่เป็นจริงๆ ทำให้คุณชายขบขันแล้ว วันนี้ฉันขอใช้ชาแทนเหล้า หวังว่าคุณชายจะไม่ถือสา”

รพีพงษ์ยิ้มจาง ๆ และขมวดคิ้วเบา แล้วดึงผู้หญิงคนนั้นมากอดไว้แน่น ลักษณะของเธอดูคล้ายกับของอารียามาก แต่กลิ่นอายบนร่างกายของเธอแตกต่างกับอารียาราวฟ้ากับดิน

ผู้หญิงคนอื่นนั้นช่างเถอะ ตอนนี้อีกฝ่ายเพียรพยายามหาผู้หญิงเช่นนี้มาให้ตนเอง งั้นตนเองก็จะแสดงละครให้อีกฝ่ายดู เพื่อจะไม่ทำให้อีกฝ่ายผิดหวัง

ดวงตาของผลินจับจ้องไปที่รพีพงษ์ เธอรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างมาก และนึกถึงคำพูดของปัณฑาเมื่อสักครู่ รพีพงษ์ไม่ใช่ไม่ชอบผู้หญิง แต่เขาไม่ชอบตนเอง

ผลินพึมพำว่า “พวกเธอเป็นนางจิ้งจอกทั้งหมด”

“รพีพงษ์ชอบนางจิ้งจอกแบบนี้แหละ และเขาไม่สามารถชอบผู้หญิงที่น่าเบื่อเช่นคุณ”

หลังจากที่ปัณฑาพูดจบ เขาจึงไปหารพีพงษ์ ผู้หญิงคนอื่นไม่เป็นไร แต่กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้รพีพงษ์จะสูญเสียความสามารถในการตัดสิน นี่ไม่ใช่ผู้หญิงของเขา ดังนั้นเขาจะเลอะเลือนไม่ได้

ปัณฑายิ้มแล้วนั่งลงข้างรพีพงษ์ ผู้หญิงคนนั้นถามว่า “นี่ลูกของคุณเหรอ?”

“ไม่ใช่ เธอเป็นเพื่อนของผม”

“ฉันคิดอยู่แล้ว ผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นคุณ มีลูกโตขนาดนี้ได้อย่างไร คุณก็ชอบฉัน หรือพวกเราสองคนให้กำเนิดเด็กสักคนดีไหม”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะหลังจากที่เธอพูดจบ ปัณฑาจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นและกระซิบเตือนรพีพงษ์ว่า “ผู้หญิงคนนี้สวย แต่ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงที่อันตรายหรือไม่?”

รพีพงษ์กะพริบตาเป็นสัญญาลักษณ์ เพื่อให้ปัณฑารู้สึกสบายใจ ถึงเขาจะเลอะเลือนแค่ไหน ก็สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างผู้หญิงคนนี้กับอารียาได้

อารียานั้นจะไม่ทำร้ายเขาแน่นอน การเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของผู้หญิงคนนี้ก็เพื่อที่จะฆ่าตนเอง

เมื่อปัณฑาเห็นการแสดงออกของรพีพงษ์ เธอก็รู้สึกโล่งใจ ขอแค่รพีพงษ์สามารถแยกแยะได้ ตนเองก็จะไม่กังวล รพีพงษ์เป็นคนฉลาด ถ้าควบคุมตนเองจากเรื่องเล็กเช่นนี้ไม่ได้ แล้วเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปจะทำให้ผู้คนหัวเราะเยาะได้

ผลินนั่งดื่มอยู่คนเดียว ด้วยสีหน้าที่โมโห

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ปัณฑาก็กระซิบที่ข้างหูของเธอ จากนั้นผลินก็ยิ้มทันที และเลียนแบบผู้หญิงคนนั้นเดินไปหารพีพงษ์ และกล่าวโทษผู้หญิงคนนั้นว่า “นี่คุณกำลังทำอะไร มายั่วยวนคู่หมั้นของฉันต่อหน้าต่อตาฉันได้อย่างไร? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้หญิงไร้ยางอายเช่นนี้”

ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วและถามอย่างไม่พอใจ “คนที่ขี้เหร่คนนี้เป็นคู่หมั้นของคุณหรือ?”