พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่1410 ประตูใหญ่สามบาน

รพีพงษ์มองไปที่สถานที่ที่น่าขนลุกและหวาดกลัวนี้ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ: “ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ เจ้าพาทุกคนออกไปรออยู่ข้างนอก ข้าจะพาพวกเขาเข้าไปสำรวจดู หลังจากสิบห้านาที ถ้าหากพวกข้ายังไม่ออกมา เจ้าค่อยตามเข้าไปช่วยพวกข้าข้างใน!”

“ได้ ข้าฟังคำของท่าน จะรออยู่ข้างนอก” ธีรพัฒน์ตอบอย่างตกลง

“ไปเถอะ พวกข้าเข้าไปกัน”

โดยรพีพงษ์เป็นผู้ที่เดินนำไปยังทางเข้าทางประตูก่อน

“รอก่อน”

นีย์ยืนขวางอยู่ด้านหน้ารพีพงษ์: “คุกน้ำใต้ดินมีประตูทั้งหมดสามชั้น และแต่ละชั้นของประตูมีคนคอยเฝ้าอยู่ นอกจากนี้ ยังมีอุปกรณ์สื่อสารที่สามารถสื่อสารกับเจ้าทวีปกิตติ์ได้โดยตรง ถ้าหากมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นที่นี่ ข้าคิดว่าฉันท์ชนกจะสามารถรู้ได้ในเวลาแรก”

“แล้วพากข้าควรทำอย่างไร?” รพีพงษ์ถามอย่างสงสัย

นีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย: ” วิธีก็ใช่ว่าจะไม่มี แต่เกรงว่าพวกเจ้าทั้งสามคนจะต้องเสียสละสักหน่อยแล้วล่ะ ”

“ฮือ?”

รพีพงษ์ไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่กลับเห็นนีย์ที่อยู่ข้างหน้านั้นมีรอยยิ้มในดวงตา และหลังจากนั้น รพีพงษ์รู้สึกว่าใบหน้าของอีกฝ่ายกำลังมีความเปลี่ยนแปลง

“องค์หญิงใหญ่?” ชาคริตและเมฆ นั้นพูดพร้อมกัน

“เป็นยังไงบ้าง ข้าน้อยปลอบตัวเหมือนใช่ไหมล่ะ” เสี่ยวเยว่กล่าว

รพีพงษ์ขมวดคิ้วและมองไปที่นีย์ที่ได้เปลี่ยนแปลงโฉมหน้า ที่แท้ ผู้หญิงคนนี้ใช้วิชาวิชาการแต่งหน้าเอฟเฟคอีกครั้ง

“นี่ก็คือโฉมหน้าพี่สาวของเจ้าหรือ?” รพีพงษ์ถาม

นีย์พยักหน้า: “ใช่ ก็มีเพียงวิธีเดียวที่พวกข้าสามารถเข้าไปสำรวจได้โดยที่คนอื่นไม่รู้”

รพีพงษ์พยักหน้าติดต่อกัน: “อืม ดูเหมือนว่าพี่สาวของเจ้าจะดูสวยกว่าเจ้าสิน่ะ”

“เจ้า!” นีย์เบะปาก และจิกตาใส่รพีพงษ์

หลังจากนั้น เธอมองไปที่ชาคริตและเมฆแล้วพูดว่า “พวกเจ้าทั้งสองคนก็กล้ำกลืนเปลี่ยนโฉมไปเป็นแบบอื่นเถอะ”

“ขอรับ”

ชาคริตและเมฆไม่พูดพร่ำทําเพลง ขณะเดียวกันก็แปลงโฉมของตัวเองในทันที

รพีพงษ์และคนอื่นๆประหลาดใจอยู่ด้านข้าง ดูเหมือนว่าในทวีปโอชวินนี้มีวิชาลับบางอย่างที่ผู้ฝึกฝนทุกคนสามารถควบคุมได้ เช่นวิชาเศษวิญญาณรอดหนี หรือวิชาการแต่งหน้าเอฟเฟคนี้

“แล้วข้าล่ะ ข้าแปลงโฉมหน้าโดยใช้วิชาการแต่งหน้าเอฟเฟคนี้ของพวกเจ้าไม่เป็น” รพีพงษ์กล่าว

นีย์ยิ้มและพูดว่า: “โดยธรรมชาติแล้วคุณไม่จำเป็นต้องแปลงโฉม เนื่องจากพวกเขาไม่รู้จักเจ้า และไม่เคยเห็นเจ้า แต่ก็ต้องกล้ำกลืนความเป็นเจ้านายหลินหน่อย แสร้งทำเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าแล้วกันนะ”

รพีพงษ์ยักไหล่และยอมรับด้วยความยินดี

“จากนี้เป็นต้นไป ข้าน้อยก็คือฉันท์ชนก พวกเจ้าอย่าเรียกผิดล่ะ” นีย์พูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยืนที่ประตูและสูดหายใจเข้าลึกๆ

ประตูทั้งสองข้างมีตัวล็อคที่ทำจากทองแดง ที่ล็อคประตูอยู่ ไม่นานก็มีเสียงของคนสองคนก็ดังออกมาจากข้างใน

“ผู้ที่มาคือใคร รายงานตัวที!”

“ข้าน้อยเอง!”

นีย์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เธอยืดตัวตรง และสองมือไขว่หลัง เดิมทีนางเป็นองค์หญิงน้อยแห่งทวีปโอชวินอยู่แล้ว จึงมีความสูงส่งและความเย่อหยิ่งโดยธรรมชาติ

ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ ซึ่งมีคนสองคนที่ยืนอยู่ข้างใน

หลังจากพวกเขาเห็นนีย์ที่แปลงโฉมเป็นฉันท์ชนก จึงรีบโค้งคำนับพร้อมกับคารวะ แล้วพูดว่า: “กระหม่อมเข้าพบเจ้าทวีปกิตติ์！ ไม่ทราบว่าเจ้าทวีปกิตติ์จะมาที่นี้! หวังว่าเจ้าทวีปกิตติ์จะยกโทษให้!”

สีหน้าของนีย์เป็นปกติ แต่ในใจนั้นกลับคิดว่า: ไม่มีผิด ดูเหมือนว่าฉันท์ชนกจะกลายเป็นเจ้าทวีปกิตติ์แล้ว

“เอาล่ะ พวกเจ้าทั้งสองหลีกไป ข้าจะเข้าไปข้างใน”

เมื่อพูดอย่างนั้น นีย์ก็เดินเข้าไปข้างใน โดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง

รพีพงษ์และชาคริตร่วมทั้งเมฆ ทั้งสามคนนั้นก็รีบติดตามไปอย่างใกล้ชิด

“เจ้าทวีปกิตติ์!”

ในขณะนี้ พิทักษ์รักษาคนหนึ่งยืนอยู่ข้าง นีย์และถามพร้อมกับคารวะว่า: “เจ้าทวีปกิตติ์ ไม่ทราบว่าทั้งสามคนข้างหลังท่านเป็นใครขอรับ กระหม่อมไม่เคยเห็นมาก่อน”

“พูดไร้สาระ หรือว่ามีใครอยู่รอบตัวข้าน้อยก็ต้องรายงานให้เจ้าฟังหรือ？” นีย์ตะคอกอย่างฉุนเฉียว

“กระหม่อมมิบังอาจขอรับ เพียงแค่ถามที่มาของทุกท่านเท่านั้น เป็นความรับผิดชอบของผู้ใต้บังคับบัญชาขอรับ”

พิทักษ์รักษาก้มศีรษะและพูดอย่างเคารพ

นีย์สองมือกำหมัดแน่น และทางนี่ รพีพงษ์ก็แอบค่อยๆรวบรวมพลังวิญญาณ หากตราบใดที่สิ่งผิดปกติขึ้น ก็จะฆ่าทั้งสองคนโดยตรง!

“เอาเถอะ เห็นถึงความจงรักภักดีข้าน้อยยอมบอกให้เจ้าก็ได้”

ขณะที่ นีย์กำลังพูด ในใจนั้นก็คิดว่า: เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ทำได้เพียงแค่เสี่ยงโชคเอาแล้วแหละ

ดังนั้น เธอจึงมองหน้าอีกฝ่ายและพูดว่า: “ข้าน้อยคิดว่า เจ้าควรรู้จักชายในเสื้อคลุมดำเคียงข้างข้าน้อยสิน่ะ”

“ชายในเสื้อคลุมดำ? เจ้าทวีปกิตติ์ หรือว่าท่านกำลังพูดถึงวิญญาณทิพย์หรือขอรับ? ”

พิทักษ์รักษาทั้งสองประหลาดใจเล็กน้อย

“ใช่ มันคือวิญญาณทิพย์” นีย์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วพูดทันทีว่า: “ข้าน้อยสามารถปลูกฝังวิญญาณทิพย์ออกมาได้ หรือว่า ข้าน้อยจะไม่สามารถปลูกฝังคนบางส่วนได้อีกหรือ？สามคนนี้ก็เป็นคนที่ข้าไว้วางใจ พวกเจ้าปล่อยไปเถอะ”

หลังจากที่พิทักษ์รักษาได้ยินแล้ว ก็พูดในใจว่า องค์หญิงใหญ่นั้นช่างคิดจริงๆ ดูเหมือนว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมาที่นางได้ปลูกฝังวิญญาณทิพย์โดยส่วนตัวไม่ได้มีเพียงแค่นี้ สามคนที่อยู่ด้านหลังนั้นก็ดูเหมือนจะเป็นพลังที่องค์หญิงใหญ่ปลูกฝังมาเองโดยส่วนตัว เมื่อมองดูแล้วทั้งสามคนดูเหมือนไม่ใช่ธรรมดาทั่วไปแน่นอน

โดยเฉพาะชายหนุ่มที่อายุน้อยที่สุดคนนั้น ซึ่งออร่านั้นเหนือกว่าใครๆ

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงรีบพูดว่า: “ในกรณีนี้ เป็นกระหม่อมที่พูดมากเกินไป เชิญเจ้าทวีปกิตติ์และทั้งสามท่านเข้าไปในคุกใต้ดินพร้อมกัน!”

นีย์ฮึ่มอย่างเย็นชาและเดินเข้าไปข้างใน พร้อมกับรพีพงษ์ทั้งสามคน

หลังจากผ่านทางเดินอันยาวไกล รพีพงษ์ก็มองสังเกตอย่างละเอียด และพบว่ามีเครื่องมือใช่ลงโทษมากมายแขวนอยู่ทั้งสองด้านของทางเดิน และส่วนใหญ่แล้วเป็นเครื่องมือลงโทษที่ถูกห้ามบนโลก เพราะโหดร้ายและไร้มนุษยธรรมเกินไป ตอนนี้มันกลับปรากฏอยู่ในทวีปโอชวิน

“ดูเหมือนว่า พ่อของเจ้าจะเป็นคนที่โหดร้ายมากเช่นกัน” รพีพงษ์กล่าวอย่างเงียบ ๆ

“อันที่จริง ในเครื่องลงโทษในคุกใต้ดินนั้นมีผู้อาวุโสรองอยู่ นั่นก็คือธีภพเป็นผู้รับผิดชอบ” ชาคริตกล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า ซึ่งก็เคยพบกับธีภพแค่ครั้งดียว แต่ รพีพงษ์สามารถมองเห็นความโหดร้ายและความรุนแรงในใจได้ผ่านใบหน้าของเขาได้

“หยุดพูดเถอะ พวกข้ากำลังจะไปถึงประตูบานที่สองแล้ว”

นีย์พูดเหมือนก่อนหน้านี้ และเคาะประตูอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ ประตูเปิดออกโดยตรง เห็นได้ชัดว่า คนในนั้นรู้ว่าถ้าสามารถผ่านประตูแรกได้ งั้นก็ต้องเป็นของคนพวกเดียวกันแล้ว ดังนั้นจึงเปิดประตูโดยไม่ถาม

“กระหม่อมเข้ารับใช้เจ้าทวีปกิตติ์！”

พิทักษ์รักษาทั้งสองคารวะและพูด เพียงแต่ เมื่อเปรียบเทียบกับพิทักษ์รักษาที่สวยชุดสีแดงที่ประตูแรกแล้วนั้น ดวงตาของชายทั้งสองคนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง

“ข้าน้อยต้องการเข้าไปในคุกน้ำใต้ดิน พวกเจ้าอย่าขวางทาง”

นีย์เลียนแบบน้ำเสียงของฉันท์ชนกและกล่าวว่า

“ขอรับ เจ้าทวีปกิตติ์ แต่ในคุกใต้ดินก็มีคนอยู่แล้วไม่ใช่หรือขอรับ ” พิทักษ์รักษาคนหนึ่งกล่าว

“ใครอยู่ข้างใน!” นีย์ถามอย่างรวดเร็ว

พิทักษ์รักษาทั้งสองคนนี้มองไปที่ “องค์หญิงใหญ่” ตรงหน้า และมีความสงสัยปรากฎขึ้นในแววตา

พิทักษ์รักษาอีกคนจึงพูดโดยตรง: “เจ้าทวีปกิตติ์ เชิญท่านเข้าไปเถอะ สิ่งที่อยู่ข้างใน เป็นแค่คนที่ถูกขังตัวเท่านั้นเอง”

ชาคริตและเมฆรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่ามีคนถูกขังอยู่ในนั้น และคนเหล่านี้น่าจะเป็นสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาเอง

พวกเขากำหมัดแน่น และพยายามอย่างหนักที่จะรักษาลมหายใจตัวเองให้คงที่ เพื่อที่พิทักษ์รักษาทั้งสองจะได้ไม่สังเกตเห็นความผิดปกติ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกันแล้ว นี่ก็ถือเป็นข่าวดีเช่นกัน หากสมาชิกในครอบครัวยังคงถูกขังอยู่ในคุกน้ำใต้ดิน นั้นก็แสดงว่า พวกเขานั้นยังไม่ได้ถูกฉันท์ชนกฆ่าทิ้ง

“พวกข้าเข้าไปกันเถอะ”

นีย์พูดกับ รพีพงษ์ทั้งสามคน

คนทั้งสี่เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน เมื่อเทียบกับประตูแรก ประตูที่สองนั้นเข้าง่ายกว่ามาก และสิ่งที่ทำให้นีย์พอใจอย่างมากก็คือ ตัวเองที่เพิ่งมาถึงประตูที่สาม โดยไม่รอให้เคาะประตู ประตูก็ถูกเปิดแล้ว

“ยินดีต้อนรับเจ้าทวีปกิตติ์!”

พิทักษ์รักษาสองคนในชุดดำไม่แม้แต่จะถาม โดยหลีกทางปล่อยให้นีย์และคนอื่นๆนั้นเดินเข้าไปพร้อมกันโดยตรง

“เจ้าทวีปกิตติ์เชิญขอรับ กระหม่อมจะรออยูด้านนอกขอรับ” พิทักษ์รักษาทั้งสองพูดแล้วก็ออกจากประตู

ปัง！

ประตูบานใหญ่ก็ปิดลง และ รพีพงษ์ก็มองเข้าไปข้างใน

แม้จะผ่านสามประตูไปแล้ว แต่พื้นที่คุกใต้ดินที่คุมขังนักโทษจริงๆนั้นยังมีระยะทางอีกระยะหนึ่ง

และถนนส่วนนี้ก็ดูมืดผิดปกติ และในขณะเดียวกันก็ชื้นมากเช่นกัน หากคนธรรมดาถูกขังอยู่ที่นี่ เกรงว่าภายในเวลาไม่ถึงสองวันก็จะไม่สามารถทนได้

“พวกข้าไปกันเถอะ.”

นีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดกับคนสามคนที่อยู่ด้านหลังนาง

ชาคริตและเมฆแทบรอไม่ไหว รีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทั้งวิ่งและตะโกนชื่อสมาชิกในครอบครัวของพวกเขา

รพีพงษ์และ นีย์ตามอยู่ด้านหลัง ซึ่งพวกเขาก็สามารถเข้าใจอารมณ์ของคนสองคนนี้ในขณะนี้ได้

ชาคริตและเมฆเดินเร็วไปได้ชั่วขณะหนึ่ง ในไม่ช้า พวกเขาเห็นคนเจ็ดแปดคนที่ถูกขังอยู่ในกรงข้างหน้า เมื่อตัดสินจากเสื้อผ้า คนเหล่านี้เป็นสมาชิกในครอบครัวของตัวเอง

เมื่อเห็นว่าสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาอยู่ดีเหมือนเดิม ใบหน้าของพวกเขาทั้งสองจึงมีความสุขอย่างควบคุมไม่ได้

“ท่านแม่!”

“ท่านหญิง!”

“พวกข้ามาช่วยพวกท่านแล้ว!”

ชาคริตและเมฆ กล่าวแล้วพุ่งเข้าไปโดยตรง

และคนเจ็ดแปดคนเหล่านี้หันกลับมาและเห็นคนสองคนวิ่งพุ่งเข้ามาหาตัวเอง เพียงแต่พวกเขานั้นไม่มีความตื่นเต้นที่จะได้รับการช่วยเหลืออย่างที่คิดไว้เลย ตรงกันข้าม

ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวลและวิกฤติ พวกเขาต่างส่ายหัวไม่หยุด แต่ปากของพวกเขาก็ไม่สามารถส่งเสียงใดๆ ได้!

ชาคริตและเมฆไม่ได้สนใจอะไรมาก เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวถูกทรมานที่นี่ และสิ่งที่พวกเขาต้องการมากที่สุดคือการช่วยเหลือคนทั้งหมดออกไป

เมื่อทั้งสองมาถึงข้างกรงขัง และพลังจิตวิญญาณอันทรงพลังในมือก็พร้อมที่จะตัดล็อคขนาดใหญ่ที่ทำจากทองแดง และทันใดนั้น พลังจิตวิญญาณทั้งห้าก็กระจายกันไปในที่มืดสลัว และพุ่งเข้าหาทั้งสองคน!

“คุณอาชาคริต อาเมฆ!”

นีย์ตะโกนด้วยตระหนกตกใจ และต้องการจะรีบพุ่งไปด้านหน้า แต่กลับถูก รพีพงษ์นั้นรั้งเอาไว้

“แย่แล้ว พวกข้าเจอการซุ่มโจมตี!”