พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่190

บทที่190 ไปพักข้างนอก

สีหน้าบจีเต็มไปด้วยความดูถูกรับใบเสร็จมาจาก มือของศศินัดดา หลังจากที่เห็นราคาในใบเสร็จ ก็เบิก ตากว้างทันที

“สองแสนสามหมื่นแปด! ทำไมถึงแพงขนาด!”บจี อุทาน

ตุลยวัตก็รีบเข้ามาดู หลังจากที่เห็นราคาในใบ เสร็จ ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“บนใบรับรองยังมีเครื่องหมายการต่อต้านการ ปลอมแปลงด้วย ดูไปแล้วก็น่าจะไม่ใช่ของปลอมแล้ว นะ”ตุลยวัตพูด

บจีเบิกจ้องมองเขาทันที แล้วพูด”นี่มันเป็นของ ปลอม และเธอก็เป็นคนปลอมมันขึ้นมาเอง ศศินัดดา เธออย่านึกว่าเธอจะหลอกฉันได้ นี่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะ เรียกร้องเงินจากพวกเราเหรอ ก็เลยจงใจทำของ ปลอมขึ้นมา ไม่อย่างนั้นใครออกมาข้างนอกจะพกของ แบบนี้มาด้วย”

“ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็ไปตรวจสอบได้ จะได้สมใจ คุณ”

บีจีก็กังวลทันที ถ้าศศินัดดาพูดถึงขนาดนี้ ก็น่าจะ ไม่ใช่ของปลอมแล้ว

“ใครจะไปตรวจสอบกับเธอ ของปลอมพวกนี้ของเธอสมควรถูกทำลายไปตั้งนานแล้ว “พูดจบ บจีก็จะ ฉีกใบเสร็จและใบรับรอง

สีหน้าของศศินัดดาเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าหลังจาก ที่บขี่รู้ว่าตัวเองผิด จะกล้าทำเรื่องแบบนี้

เธอเอื้อมมือไปคว้ามันทันที บจีก็ก้าวถอยหลัง ทันที ไม่ให้ศศินัดดามีโอกาสเลย

ตอนนี้ถ้าใบเสร็จและใบรับรองถูก ก็ไม่มีใคร สามารถพูดได้ว่าสร้อยข้อมือของศศินัดดามีมูลค่าเท่า

ไหร่

ขณะตอนที่เธอกำลังจะฉีกใบรับรอง จู่ๆก็มีมือยื่น มาตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ดึงเอาใบเสร็จและใบรับรอง คืนกลับอย่าง่ายดาย

บจีมองไปมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง จากนั้นก็เงย หน้าขึ้นมอง พบว่ารพีพงษ์ได้นำใบเสร็จและใบรับรอง

ไปแล้ว

“รพีพงษ์ แกนี่มันไอ้แมงดา คืนใบเสร็จและใบรับ รองมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ!”บจีตะโกน

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเธอเลย แต่กลับเอาใบรับรอง และใบเสร็จให้กับศศินัดดา ศศินัดดาแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า : “รพีพงษ์เป็นคนใน LEGO

ครอบครัวของฉัน เธอนึกว่าเขาจะฟังคำของพูดเธอ

หรอ?”

รพีพงศ์มีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาคิดไม่ถึงมากก่อนว่าศศินัดดาจะยอมรับเค้าเป็นคนใน ครอบครัวครั้งแรก ในสถานการณ์แบบนี้

บจีก็ลนลาน ตอนนี้ใบเสร็จและใบรับรองอยู่ในมือ ของศศินัดดา ถ้าหากว่าศศินัดดาจะแจ้งตำรวจ คนที่ จะเสียเปรียบก็คือเธอ

“รีบๆชดใช้เงินคืนมาซะ อย่ามัวแต่จู้จี้”ศศินัดดาว่า

ให้อย่างรุนแรง

“ศศินัดดา ครอบครัวพวกเธออยู่ก็อยู่ที่บ้านฉันกิน ก็กินของบ้านฉัน ยังมีหน้ามาให้ฉันชดใช้เงินอีกเหรอ? ที่สำคัญพวกเราเป็นญาติกัน แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย เธอต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”บจีเริ่มอ้างความเป็น

ญาติ

“เหอะเหอะ ทำไมจะทำไม่ได้ อ่าวบ้านเธอไม่ใช่ว่า มีเงินเยอะเหรอ แค่สองแสนกว่าสำหรับพวกเธอแล้วคง ขนหน้าแข้งก็คงไม่ร่วงหรอก รีบเอาเงินออกมาซะ”ศศิ นัดดาแสยะยิ้ม

“ถ้าเธอยังจะขอเงินกับฉันอีก ตอนนี้เธอก็ไสหัว ออกไปจากบ้านเราเลย ช่วงนี้พวกเธอทั้งครอบครัวก็ ไปนอนที่โรงแรมห่วยๆเหมือนกับรพีพงษ์เลย บ้านของ เรายังไงก็เป็นบ้านพักตากอย่างดี ช่วงเวลาที่มาพักก็ ถือซะว่าเธอก็ได้เงินไปแล้ว”บจีกล่าว

ศศินัดดาเบิกตากว้างทันที คิดไม่ถึงว่าบจีจะคิด บัญชีกับเธอแบบนี้
“ไม่อยู่ก็ไม่อยู่ ต่อให้ฉันต้องนอนข้างทาง ก็จะทวง เงินนี้กับเธอ!”ศศินัดดากัดฟันพูด

บจีคิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะจริงจังขนาดนี้ แล้วก็ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอควรรีบย้ายออกไปให้ฉันเลย นะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าครอบครัวของเธออีก ต่อไป”บจีพูด

“ได้เลย เธอคืนเงินมาให้ฉันก่อน ฉันก็จะรีบย้าย

ออกไปทันที”ศศินัดดากล่าว

บจีแทบจะบ้าตาย เธอจะเอาเงินสองแสนกว่านี้ ออกมาให้ได้ยังไง แต่ว่าศศินัดดาก็ไม่ยอม เธอเองก็

ไม่รู้จะทำยังไง

“ไม่คืนเงินใช่มั้ย อย่างงั้นตอนนี้ฉันจะแจ้ง ตำรวจ”ศศินัดดากกำลังจะโทรศัพท์

แต่บจีก็รีบไปห้ามไว้ก่อน แล้วเดินไปที่ห้องนอน หยิบเงินสดออกมาหนึ่งแสน

“พวกเธอเองก็พักที่บ้านเรามาหนึ่งวัน และพวกเธอ ก็จัดการปัญหาได้สองครั้งโดยการพึ่งพาชื่อเสียง โมไนย ดังนั้นฉันให้เธอแสนหนึ่ง ที่เหลือถือว่าหายกัน ตั้งแต่วันนี้ไปพวกเราทั้งสองบ้านไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อีก หลังจากนี้พวกเธอก็ไม่ต้องมาบ้านเราอีก”บจีกล่าว

“บจีเธอก็ใจดำเกินไปแล้ว ให้มาแค่แสนหนึ่ง?”ศศิ

นัดดาถาม
“ทำไม ไม่เอาเหรอ? งั้นแสนนี้ก็ไม่มีแล้ว”บจีจะเอา เงินหนึ่งแสนนี้เก็บทันที

ศศินัดดาก็รีบคว้าเอาหนึ่งแสนไว้ทันที

“บจี ถือว่าเธอเก่ง หลังจากนี้ไม่ช้าก็เร็วถ้าเธอมี เรื่องมาร้องขอความช่วยเหลือที่บ้านเรา ถึงตอนนั้นจะ คอยดูว่าเธอจะทำยังไง!”ศศินัดดากัดแล้วฟันพูด

“ตลกละ บ้านเรามีเรื่องอะไรต้องไปของความช่วย เหลือ ฉันว่าเธอคิดก่อนดีกว่ามั้ยหลังจากออกจากที่นี่ แล้ว จะไปอยู่ที่ไหน ที่ท่านนภัทร์ก็คงจะไม่ปล่อยให้ พวกเธอไปอยู่ พวกเธอก็คงจะต้องนอนที่ข้างทาง แล้ว!”บจีพูด

ศศินัดดาไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับไปที่ห้องนอน แล้วเก็บข้าวของ

อารียาก็ไม่อยากที่อยู่ต่อไป ดังนั้นก็รีบไปเก็บข้าว ของ

หลังจากนั้นก็ขนของลงมาข้างล่าง รพีพงษ์ยก

สัมภาระทั้งหมดขึ้นไว้ในรถ ศศินัดดาถ่มน้ำลายใส่บ้าน ของบจี แล้วด่า: “บ้านห่วยๆแบนนี้ คิดว่าเราจะอยาก อยู่เหรอ”

“แม่ค่ะ รีบขึ้นรถเถอะ อย่ามัวแต่ชักช้าเลยค่ะ”อารี

ยาพูด

หลังจากที่ศศินัดดาขึ้นรถแล้ว เธอก็ยังคงโกรธอยู่ เธอหันหน้าเหลือบไปมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “ทั้งหมดเป็นเพราะแกเลยรพีพงษ์ ถ้าแกไม่พึ่งพาชื่อเสียงของ โมไนย นังตัวดีอย่างบจีก็คงไม่ให้มาแค่หนึ่งแสน แก ต้องชดใช้คืนให้ฉัน”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “ก็แค่เครื่องประดับชิ้นเดียว เอง เดี๋ยวผมจะซื้อให้คุณแม่ใหม่ก็ได้”

“นี่แกพูดเองนะ แกห้ามโกหกนะ”ศศินัดดากล่าว

“เรามาคิดกันดีกว่าว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน คงจะ ไม่ใช่ว่านอนข้างทางจริงๆ”ศักดาพูดขึ้น

“ดูท่าทางของคุณแล้ว ไม่นอนที่บ้านบจีแล้ว เรา ไม่สามารถไปนอนโรงแรมได้เหรอ? ทำไมต้องไปนอน ข้างถนนด้วยละ?”ศศินัดดาจ้องมองเขา

“ถ้าอย่างนั้นไปที่ที่ผมพักดีกว่า ที่ตรงนั้นสภาพ แวดล้อมก็ดีนะครับ”รพีพงษ์พูด

“โรงแรมห่วยๆที่แกพักคนสามารถนอนได้เหรอ? เราหากันเองดีกว่า ที่สำคัญคือแกต้องเป็นจ่าย”ศศิ นัดดาพูด

“แม่ค่ะ แม่พูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ที่รพีพงษ์พักดีกว่า ที่แม่คิดสักอีก เราก็ไปพักที่ที่เขาพักเนี่ยแหละดีแล้ว รพีพงษ์ขับรถเถอะ”อารียาพูด

รพีพงษ์ยิ้ม หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่Rose&Mary

Hostel

“แม่จะบอกลูกไว้ก่อน ที่ที่เขาพักถ้าสถานที่แย่ แม่ ก็พักไม่ได้”ศศินัดดาพึมพำ
หลังจากเมื่อมาถึงที่ที่รพีพงษ์พักอยู่ ศศินัดดาและ ศักดาทั้งสองคนก็เบิกตากว้าง มองไปที่โรงแรมอัน งดงามที่อยู่ตรงหน้า ทั้งคู่มีความสงสัยว่านี่เป็นอำเภอ ไม่ใช่เหรอ ทำไมโรงแรมที่นี่ จึงดีกว่าเมืองริเวอร์

“รพีพงษ์ เมื่อวานแกพักที่นี่เหรอ?ศศินัดดาถาม

รพีพงษ์พยักหน้า พูด: “เราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยว ผมให้เขาจัดการห้องให้พวกคุณอีกห้อง” ศศินัดดารู้สึกแปลกใจ ตอนนี้เธอไม่อยากจากไป

เลย ที่นี่ดีกว่าบ้านของบจีมาก

รพีพงษ์ให้คนในโรงแรมจัดการเปิดห้องชุดให้ เพื่อให้ศศินัดดาและศักดาเข้าไปพัก และอารียาก็ต้อง

พักกับเขาอยู่แล้ว

ตอนเย็น ทั้งครอบครัวไปรับประทานอาหาร บุฟเฟ่ต์ของโรงแรม RIP Hostel ถึงแม้ว่าศศินัดดาจะ พักได้ แต่ก็ยังไม่หยุดต่อว่ารพีพงษ์ว่าสิ้นเปลืองเกินไป พักที่ดีขนาดนี้ และยังต้องการให้รพีพงษ์ไปหาโรงแรม เล็กๆข้างนอกอยู่ ส่วนพวกเขานอนห้องชุด ถือว่า เป็นการประหยัดเงินอีกด้วย

หลังจากที่อารียาได้ยินสีหน้าก็เต็มไปด้วยความ โกรธ พักที่นี่เงินที่เสียไปก็คือเงินของรพีพงษ์ ถ้าศศิ นัดดายังจะพูดแบบนี้อีก ก็จะยกเลิกคืนห้องพวกเขา ไป

ศศินัดดาถึงเงียบปากไป แต่ก็ยังบ่นด่าในใจไม่หยุด

ที่บ้านบจี

โมไนยและปรางทิพย์ทั้งสองคนเที่ยวเล่นจนถึง ดึกๆค่อยกลับมา คิดไปถึงว่ารพีพงษ์และอารียาถูก หมาป่าดำจัดการไปแล้วแน่นอน พวกเขาก็ตื่นเต้น

หลังจากที่พวกเขากลับ ก็พบว่าบ้านศศินัดดาทั้ง บ้านย้ายออกไปแล้ว ปรางทิพย์นึกว่าเกิดเรื่องใหญ่กับ รพีพงษ์และอารียา ดังนั้นจึงรีบถามบีจีว่าเกิดเรื่องอะไร ขึ้น

บจีก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้กับปรางทิพย์ด้วย ท่าทางที่โมโห หลังจากที่เธอได้ยินว่ารพีพงษ์และอารี ยากลับมาอย่างเหมือนเดิน ก็เต็มไปด้วยความสงสัย

โมไนยก็ไม่ค่อยเชื่อ คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์และอารี ยาจะหนีรอดความโกรธของหมาป่าดำมาได้ มันต้อง เกิดเหตุการณ์อย่างอื่นขึ้นแน่นอน

แต่ไม่ว่ายังไง ทั้งสองคนก็รู้สึกว่ารพีพงษ์และอารี ยาคือมีปัญหากับหมาป่าดำแล้ว ยังไงหมาป่าดำก็ไม่ ปล่อยพวกเขาไปง่ายแน่ อยู่ที่ว่าเวลาจะช้าหรือเร็วแค่ นั้นเอง

“แม่ค่ะ แม่ก็อย่ารู้สึกเสียดายเงินหนึ่งแสนนั้นเลย ค่ะ เดี๋ยวให้โมไนยคืนให้ ที่สำคัญคือให้เขาซื้อเครื่อง ประดับสองแสนกว่าให้ด้วย” ปรางทิพย์พูดแล้วยิ้ม
โมไนยมีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด ในใจก็คิด เธอยังไม่เห็นว่าเงินของฉันไม่ใช่เงินอีกเหรอ แต่เขาก็ ไม่กล้าโต้แย้ง ทำได้เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้า

“ช่างเถอะ ไม่คิดเรื่องนี้แล้ว อีกไม่วันพวกเธอสอง คนก็จะหมั้นกันแล้ว ไม่ควรให้พวกเขามีอิทธิพลไม่ดี ต่อเรา ใช่แล้ว พวกเธอจองที่แล้วหรือยัง จะหมั้นกัน ที่ไหน?”บจีถาม

ปรางทิพย์ก็ยิ้มขึ้นมา พูด พูด: “โมไนยบอกกับหนูว่า งานหมั้นของพวกเรา ต้องจัดให้ดีที่สุด ดังนั้นเลยว่าจะ จัดที่โรงแรม RIP ค่ะ”

บจีและตุลยวัตก็เบิกตากว้าง พวกเขาอาศัยอยู่ที่ อำเภอหยกมานานขนาดนี้ ชื่อเสียงของRose&Mary Hostel พวกเขารู้จักดี นี่เป็นโรงแรมที่สุดดีในอำเภอ หยก

“ลูก แม่ได้ยินมาว่าโรงแรม RIP จะไปทานข้าวหรือ ไปพัก คือต้องมีเส้นสาย ที่สำคัญคือราคาแพงมาก พวกเรายังสามารถไปจัดงานหมั้นในที่แบบนั้นจริงๆเห รอ?”บจีถาม

“แม่ค่ะ แม่สบายใจได้เลยค่ะ โมไนยเป็นคนของ ท่านยุด จะไม่มีเส้นสายได้ยังไงคะ เขาคุยกัน เรียบร้อยแล้วค่ะ ถึงเวลาไปได้แน่นอนค่ะ”ปรางทิพย์ พูด

“ใช่แล้วค่ะคุณน้า ผมจัดการคุยเรียบร้อยแล้วครับ ถึงเวลาพวกเขาจากห้องส่วนตัวไว้ให้เราหนึ่งห้อง”โมไนยพูดแล้วยิ้ม

บจีและตุลยวัตก็ยิ้มขึ้นมาทันที โดยลืมเรื่องที่ศศิ นัดดาทำไว้ให้หมดเลย

“โมไนยก็ยังคงเป็นคนที่สุดยอดมาก Rose&Mary Hostelก็ยังสามารถเอาอยู่ ชาตินี้เราก็มีโอกาสไปกิน ข้าวหนึ่งมื้อในRose&Mary Hostelแล้ว เรื่องควรจะให้ คนบ้านศศินัดดาได้เห็น ตอนนี้พวกเขาก็คงอยู่ที่ โรงแรมเล็กไปแล้ว ถ้าเกิดให้พวกเขารู้ว่าเราไปจัดงาน หมั้นที่Rose&Mary Hostelละก็ พวกเขาก็คงจะอิจฉา บ้านเรามากๆแน่”บจีหัวเราะอย่างมีชัย