พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่728 ความตายของปรมาจารย์

บทที่728 ความตายของปรมาจารย์

ชินาธิปตอบสนองทันที และหลุดพ้นจากมือของรพีพงษ์ ในฐานะยอดฝีมือปรมาจารย์ แม้ว่าร่างกายจะได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็ไม่สามารถนั่งรอความตายได้

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาที่เขาใช้เน่ยจิ้ง ภายในพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ห่อหุ้มไปทั่วร่างกายของเขา และกดเน่ยจิ้งทั้งหมดของเขากลับคืนมา

“ทำ….ทำไม?”ในดวงตาของชินาธิปเผยถึงความหวาดกลัว เขาเป็นปรมาจารย์มาหลายปีแล้ว ไม่เคยเจอช่วงเวลาที่ไร้พลังเช่นนี้มาก่อน

รพีพงษ์ยิ้มและพูดว่า: “อันที่จริงแล้วฉันควรขอบคุณคุณ ถ้าไม่ใช่ว่าต่อสู้กับคุณในครั้งนี้ ฉันก็น่าจะไม่สามารถก้าวหน้าไปถึงพลังวิเศษเส้นชั้นสูงได้”

“พะ….พลังวิเศษชั้นสูง! แกมีวิธีฝึกฝนพลังวิเศษเสนจริงๆด้วยเหรอ?”ดวงตาทั้งสองข้างของชินาธิปเบิกกว้าง

“ถูกต้อง เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็ไม่ปิดบังคุณละกัน เป็นเพราะพลังวิเศษเสน คุณถึงมีจุดจบลงเอยเช่นนี้ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้ตั้งใจว่าจะฆ่าคุณ แต่เมื่อคิดถึงว่าคุณรู้การมีอยู่ของพลังวิเศษเสน หากเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไป ฉันก็จะกลายเป็นเป้าหมายของผู้คนอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจำเป็นต้องฆ่าปิดปาก เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง”รพีพงษ์กล่าวช้าๆ

ชินาธิปรู้สึกประหม่าทันที กัดฟันพูดว่า: “แกปล่อยฉันไป ฉันขอรับประกันกับแก ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้ออกไป ในอนาคตฉันก็จะไม่แก้แค้นแกอีก”

“ขอโทษด้วย ฉันไม่เชื่อคุณ”

รพีพงษ์พูดมาหนึ่งประโยค เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุฉุกเฉินใดๆ เขาไม่ได้ลังเลอีกต่อไป และใช้แรงมือที่บีบคอของชินาธิปทันที แกร๊กดังขึ้นมา ร่างกายของชินาธิปก็อ่อนลงไป

ตัวแทนปรมาจารย์ ชินาธิป ก็ตายในเงื้อมมือของรพีพงษ์แบบนี้

หลังจากกำจัดชินาธิปแล้ว รพีพงษ์โยนร่างของเขาลงบนพื้น จากนั้นที่ใต้เท้ามีความรู้สึกเบาๆหวิวๆ คนทั้งคนถอยหลังไปสองก้าว

แม้ว่าเขาจะก้าวหน้าถึงระดับพลังวิเศษเสนชั้นสูง แต่อานุภาพพลังที่ระเบิดออกมาเมื่อกี้นี้เป็นเพียงชั่วคราว ก่อนหน้านั้น เขาอยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส และการก้าวหน้าไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเขาได้

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ รพีพงษ์ก็รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของตัวเอง รอยยิ้มที่ตื่นเต้นปรากฏบนใบหน้า

แม้ว่าเขาจะบรรลุถึงเพียงพลังวิเศษเสนชั้นสูง แต่จริงๆแล้วแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์บางคน นี่เป็นครั้งแรกที่รพีพงษ์รู้สึกถึงความพึงพอใจที่พลังมอบให้กับเขา ในตอนนี้ทำให้เขามีความคาดหวัง เมื่อเน่ยจิ้งและพลังวิเศษเสนบรรลุถึงเสร็จสมบูรณ์ พลังของเขาจะบรรลุไปถึงระดับใดไม่ไกลนัก สงควนกับไอ้อ้วนและคนอื่นๆมองไปที่ฝุ่นตรงหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ไม่มีใครรู้สถานการณ์ที่แน่ชัดของตอนนี้ เมื่อกี้นี้ที่รพีพงษ์และชินาธิปปะทะกัน ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านมาก

“แม้ว่ารพีพงษ์จะมีความสามารถพิเศษที่น่าทึ่ง และมีความแข็งแกร่งที่ไม่อาจจินตนาการได้ แต่ว่าคู่สู้ของเขา ก็เป็นปรมาจารย์ท่านหนึ่ง การปะทะกันเมื่อกี้นี้ รพีพงษ์ก็คงจะคาดไม่ถึงแล้ว”

“อายุเพียงยี่สิบกว่าสามารถ ต่อสู้กับปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงมายาวนานจนถึงขั้นนี้ ถือได้ว่าอดีตไม่ปรากฏมาก่อน หลังจากนั้นก็ไม่มีใครที่จะเหมือนกับเขา ไม่ว่ายังไง ชื่อรพีพงษ์นี้ ชาตินี้ฉันจะไม่มีวันลืม”

“เผชิญกับปรมาจารย์ ด้วยความแข็งแกร่งของฉัน เกรงว่าหนึ่งท่วงท่าก็รับมือไม่ไหว แต่รพีพงษ์สามารถทำถึงระดับนี้ได้ มันน่าทึ่งจริงๆ”

……

บนใบหน้าของสงควนแสดงให้เห็นถึงความชื่นชม ท่วงท่าเมื่อกี้นี้ของชินาธิป ต่อให้เป็นเขาที่มารับมือ แต่ผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร ต่างก็ไม่รู้ดี ดังนั้นสภาพของรพีพงษ์สำหรับเขาแล้ว จึงค่อนข้างเป็นห่วงมาก

ถ้าหากว่ารพีพงษ์ตายในเงื้อมมือของชินาธิปแบบนี้ งั้นก็น่าเสียดายมากจริงๆ

“ลูกพี่ พี่นี่มันโง่จริงๆ ด้วยความสามารถของพี่ ต้องการจะบรรลุถึงแดนปรมาจารย์ นั่นเป็นเรื่องของเวลาไม่ใช่เหรอ ทำไมพี่ถึงต้องออกมาเผชิญหน้ากับชินาธิปในเวลานี้ด้วย ฉันยังไม่ได้ตอบแทนความเมตตาของพี่เลย พี่ก็ไปแบบนี้แล้ว นี่จะให้ฉัน…..”ไออ้วนกล่าวด้วยใบหน้าที่หนักใจ

“พวกคุณดูสิ มีใครบางคนออกมาจากข้างใน”ในขณะนี้มีคนตะโกน

ทุกคนรีบมองไปที่นั่น และไออ้วนก็หยุดพึมพำ แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ารพีพงษ์จะไม่สามารถเอาชนะชินาธิปได้ แต่ก็ยังมีความคาดหวังอยู่ในใจ

ในฝุ่น ร่างที่ผอมสูงก็ค่อยๆชัดเจนขึ้น ในไม่ช้า ทุกคนก็เพราะการปรากฏตัวของร่างนี้ แสดงสีหน้าตกใจที่สุดในประวัติศาสตร์

“คือ….คือรพีพงษ์ คนที่ออกมาคือเขา! นั่นหมายความว่า คนที่แพ้คือ ชินาธิปเหรอ?!!!!”

หลายคนกลืนน้ำลาย และไม่มีใครคิดว่า ผลของการต่อสู้ในวันนี้ จะเหนือความคาดหมายเช่นนี้

หลังจากที่รพีพงษ์เดินออกมาจากฝุ่น ก็ตบผ้าเสื้อตัวเองเบาๆ จากนั้นก็พูดกับทุกคนด้วยเสียงเรียบๆว่า: “ชินาธิปตายแล้ว รบกวนทุกท่านช่วยจัดการศพของเขาด้วย”

คำพูดของเขาเหมือนราวกับสายฟ้าสนั่นปฐพี ดังก้องเข้าหูทุกคน และทุกคนที่ได้ยินก็รู้สึกหวาดกลัว

ชินาธิปปรมาจารย์ชื่อดังไปทั่วแผ่นดิน เพื่อล้างแค้นให้กับลูกศิษย์ตัวเอง ไม่กลัวต่อความยากลำบากและอุปสรรค มาถึงคุกที่ห้านี้ แต่กลับมาเสียชีวิตอยู่ที่นี่ หากเหตุการณ์นี้ถูกส่งกลับไปยังประเทศจีน คงจะกลายเป็นเรื่องฮือฮาในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณอย่างแน่นอน

สงควนมองไปที่รพีพงษ์ด้วยสายตาที่ซับซ้อน เมื่อสี่เดือนก่อน ผู้ชายคนนี้อยู่ในสายตาเขายังเป็นเพียงแค่เด็กรุ่นหลังที่มีความสามารถ แต่สี่เดือนต่อมา สังหารปรมาจารย์ชินาธิป ความน่าทึ่งนี้ ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้อย่างชัดเจน

ไออ้วนอุทานออกมาทันที: “ลูกพี่ พี่นี่มันสุดยอดจริงๆเลย! นั่นมันปรมาจารย์เลยนะ แต่พี่กลับฆ่าปรมาจารย์ไปหนึ่งคน เมื่อกี้ฉันคิดว่าคนที่แพ้คือพี่ ดูเหมือนว่าจะประเมินลูกพี่ต่ำเกินไปจริงๆ”

รพีพงษ์เขม็งตาใส่ไออ้วน จากนั้นเดินไปตรงหน้าสงควน สองมือประสานคำนับให้กับสงควน แล้วพูดว่า: “ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของผู้คุมในสี่เดือนนี้ ตอนนี้ชินาธิปเสียชีวิตแล้ว ผู้คุมก็ไม่ต้องเป็นกังวลแทนฉันอีกแล้ว”

สงควนยกมือขึ้น สองมือประสานคำนับจากรพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “นายแข็งแกร่งมาก นึกภาพออก ทั้งแวดวงโลกศิลปะการต่อสู้โบราณ ต่างก็เป็นเพราะการอยู่ของนายมาเพิ่มสีสันที่แตกต่างกันออกไป”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ชมเกินไปแล้ว”

ในตอนนี้ รพีพงษ์บรรลุถึงระดับที่ทำให้สงควนให้ความสนใจมากพอแล้ว ดังนั้นสายตาที่เขามองไปที่รพีพงษ์ ไม่ใช่อาวุโสกำลังมองคนรุ่นหลัง แต่เป็นสายตาที่เท่าเทียมกัน

รพีพงษ์ไม่ได้อยู่นานมากเกินไป และหลังจากพูดกับสงควนไม่กี่ประโยค ก็พาไออ้วนออกจากที่นี่ ตอนนี้เขาต้องรักษาอาการบาดเจ็บให้หายก่อน ถึงค่อยนึกถึงเรื่องหลังจากนี้

ไม่นานหลังจากรพีพงษ์และไออ้วนจากไป มีคนคนหนึ่งเดินมาตรงหน้าสงควน เอ่ยปากว่า: “ผู้คุม รพีพงษ์ไปแล้ว แต่ว่าเขาก็สร้างปัญหาใหญ่หลวงทิ้งไว้ให้คุกของพวกเรา”

“ปัญหาอะไร?”สงควนหันหน้าไปถาม

“ตอนนี้หลายคนในคุกของเราเป็นเพราะรพีพงษ์ต่างก็เริ่มปลูกมันฝรั่งกัน รูปแบบภายในมีความสามัคคีกันมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ใช้เวลาไม่นาน พวกเขาก็เริ่มถือเป็นพี่เป็นน้องกันกินมันฝรั่งด้วยกัน”

“พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นนักโทษ ความตั้งใจเดิมของคุกของเรา คือปล่อยให้พวกเขาฆ่ากันเอง ชดเชยความผิด แต่ตอนนี้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นสถานที่พักพิงผู้สูงอายุสำหรับพวกเขาแล้ว”

หลังจากฟังคำพูดของคนคนนั้น สงควนก็ขมวดคิ้ว จากมุมมองนี้ รพีพงษ์ได้สร้างปัญหาใหญ่ไว้ให้กับคุกที่ห้าจริงๆ

เพียงแต่รพีพงษ์ได้จากไปแล้ว เขาจะมาสนใจสถานการณ์ในคุกที่ห้าได้อย่างไร นี่เป็นปัญหาที่สงควนควรต้องปวดหัว..