พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่937 น้ำลดตอผุด
บทที่937 น้ำลดตอผุด
เมธีราและนลินีธีรนุชทั้งสามตะลึง กำลังมองไปยังรพีพงษ์ที่ตื่นขึ้นมาอย่างประปลาดใจ ล้วนไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะพึ่งตัวเอง ในการจัดการบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ได้
ผู้เฒ่าเหล่านั้นของตระกูลตรีศาสตร์ผวา กำลังมองรพีพงษ์ที่หักคอคนหนึ่งอย่างเร็ว ขนก็ลุกซู่ขึ้นมา
“เป็น……เป็นไปได้ไงกัน แกยังเป็นไอ้เด็กคนนั้นหรือ? แล้วบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ของเราล่ะ?” ผู้เฒ่าอีกคนจ้องไปที่รพีพงษ์แล้วถาม
รพีพงษ์มองไปที่เขา แล้วกล่าว “กูบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่ามันไปเจอพญายมแล้ว”
ผู้เฒ่าทั้งหลายตกใจขึ้นมา พวกเขาไม่คิดเลยแม้แต่น้อยว่ารพีพงษ์จะชนะบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ได้ ล้วนคิดว่าถ้าพวกเขาไม่ช่วย รพีพงษ์จะต้องถูกบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์สิงร่างแน่นอน ดังนั้นจึงได้เกิดการถกเถียงเมื่อกี้เกิดขึ้น
ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะจัดการบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์โดยตรง ผลลัพธ์ไม่เหมือนกับที่พวกเขาคิดกันไว้
สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้น รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของพวกเขาก่อนหน้านี้ พวกเขารู้ดี ว่าคำพูดเหล่านั้น เหมือนคล้ายการฆาตกรรมรพีพงษ์กลายๆ ดังนั้นเมื่อรพีพงษ์ตื่นขึ้นมาแล้วฆ่าคน ก็เป็นสิ่งที่พวกเขาควรได้รับ
“กูอุตส่าห์ใจดีช่วยคนของตระกูลตรีศาสตร์ แต่พวกมึงกลับเสียสละกูเพื่อให้บรรพบุรุษของพวกมึงฟื้นคืนชีพมา เหอะเหอะ กูไร้เดียงสาเกินไป ตอนแรกคิดว่าพวกมึงจะเห็นแก่การที่ช่วยคนของตระกูลตรีศาสตร์ แล้วช่วยกู ดูๆไป กูตาบอดจริงๆ” เสียงของรพีพงษ์แปลกๆ ทำให้หัวใจของผู้คนตระกูลตรีศาสตร์เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ
เขาปล่อยพลังวิเศษเสนออกมา บนมือทั้งสองข้างมีดวงไฟขึ้นมา จากนั้นร่างกายมีออร่า แล้วเดินไปที่ผู้เฒ่าอีกสองคนของตระกูลตรีศาสตร์ ยื่นมือแล้วบีบคอพวกเขา
เมื่อกี้ที่พยายามยืนหยัดที่จะให้รพีพงษ์พลีชีพ มีด้วยกันทั้งหมดสามคน คนเมื่อกี้ถูกรพีพงษ์ฆ่าแล้ว อีกสองคนที่เหลือก็หนีไม่พ้น
รพีพงษ์ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ร้องขอชีวิตแต่อย่างใด ใช้แรง บีบคอของทั้งสองหัก
ผู้เฒ่าที่เหลือของตระกูลตรีศาสตร์ก็มองรพีพงษ์อย่างกระวนกระวาย เมื่อกี้ตอนที่ถกเถียงกัน พวกเขาไม่ได้เสนอความคิดเห็นใดๆ แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่ารพีพงษ์ที่กำลังเกรี้ยวกราดนั้นจะปล่อยพวกเขาไป
ดีที่รพีพงษ์เป็นคนที่น้ำลดตอผุด ผู้เฒ่าทั้งหลายนี้ไม่ได้เป็นแกนนำหลักที่จะให้รพีพงษ์พลีชีพ รพีพงษ์ก็ไม่ไปหาเรื่องพวกเขา
บรรยากาศในห้องแออัด เมธีราก็ไม่คิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ สีหน้าค่อนข้างซับซ้อน
นลินีและธรรนุชทั้งสองไม่อยากให้รพีพงษ์ต้องพลีชีพแบบนี้ เมื่อเห็นคนที่ตื่นขึ้นมาเป็นรพีพงษ์ ก็โล่งอก แต่เมื่อเห็นรพีพงษ์ตื่นขึ้นมา แล้วฆ่าผู้เฒ่าสามคนของตระกูลตรีศาสตร์ ก็ตกใจ
รพีพงษ์หันหลัง มองเมธีรา นัยน์ตา ยังคงเยือกเย็นอยู่เช่นเคย
ตอนที่เมธีราเห็นสายตานี้ของรพีพงษ์ ก็ตัวสั่น ความรู้สึกไม่ปลอดภัยเริ่มเกิดขึ้นภายในจิตใจ
“ฉันรพีพงษ์เป็นคนน้ำลดตอผุด พวกที่มันคิดจะฆ่าฉัน ฉันไม่มีทางปล่อยมันไว้ เมธีรา แกบอกมาว่าเมื่อกี้แกมีความคิดที่จะปริชีพฉัน แล้วให้บรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ฟื้นชีพขึ้นมาหรือไม่? รพีพงษ์จ้องเมธีราแล้วถาม
เมธีราสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งแต่มั่นใจว่ารพีพงษ์ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว เมธีราก็รู้ ว่าเขาได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวงแล้ว
เขาไม่ลังเล คุกเข่าต่อหน้ารพีพงษ์
“รพีพงษ์น้องชาย แกฆ่าฉันเถอะ ก่อนหน้านี้ฉันค่อนข้างลังเลจริงๆ แกเป็นคนที่ฉันเชิญมา ตอนที่รู้ว่าแกอยู่ในอันตราย ฉันควรจะช่วยแกตั้งแต่แรก แต่ฉันกลับเลือกที่จะเชิญผู้เฒ่าทั้งหลายของตระกูลตรีศาสตร์มา ปรึกษาเรื่องนี้ มันคือการถ่วงเวลา”
“ฉันรู้ว่าฉันทำผิด ในใจแกโมโหฉัน ฉันเข้าใจ แกฆ่าฉันเถอะ”
นลินีและธีรนุชทั้งสองมองไปที่ปู่ของตัวเองอย่างร้อนรน ไม่คิดว่าเขาจะขอให้รพีพงษ์ฆ่าเขา
ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นก็คุกเข่าต่อหน้ารพีพงษ์
“รพีพงษ์ คุณปู่ของฉันแค่สับสนชั่วขณะ ขอคุณได้โปรดเมตตา ไว้ชีวิตเขาด้วยนะ” นลินีกล่าว
“รพีพงษ์ เรื่องนี้ตระกูลตรีศาสตร์ของเราไม่ดีพอจริงๆ คุณปู่ก็แค่ไม่รู้ว่าควรจะเลือกทางไหนดี ถ้าคุณจะลงโทษเขา ลงโทษฉันแทนก็แล้วกันนะ ฉันยอมรับโทษทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น” ธีรนุชก็รีบกล่าวตามทันใด
รพีพงษ์ดูแคลนทั้งสามคน จากนั้นพลังจิตวิญญาณเทพก็ปล่อยออกมา หมุนไปที่สามคนนั้น
ทั้งสามคนล้วนรู้สึกมึนหัว จากนั้นก็อ้วกออกมาเป็นเลือด หน้าขาวซีด
เมื่อกี้รพีพงษ์ใช้พลังจิตวิญญาณเทพกระแทกไปที่จิตใจของพวกเขาทั้งสาม ทำให้พวกเขาเจ็บหนัก ถือว่าเป็นบทเรียนให้พวกเขาแล้ว
“วันนี้ฉันเห็นแก่ที่พวกเธอทั้งสองอ้อนวอนแทนแก ปล่อยแกไป แต่แกจำไว้นะ ชีวิตของแก เป็นของฉัน ถ้าอนาคตแกยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ยังลังเล อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน” รพีพงษ์ดูแคลน
เมธีรารีบยกมือให้รพีพงษ์ แล้วกล่าว “รพีพงษ์น้องชายสบายใจได้ ครั้งนี้ฉันสับสน ต่อไปนี้ชีวิตของฉันเป็นของแกแล้ว ถ้าน้องชายรพีพงษ์มีอะไรจะรับสั่ง ฉันเมธีราจะทำอย่างไม่ลังเล!”
รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ
นลินีและธีรนุชไม่มีความคิดเห็นใดๆต่อการจัดการของรพีพงษ์ ยังถึงขั้นดีใจอีกด้วย
เพราะพวกเขาตระกูลตรีศาสตร์เชิญรพีพงษ์มาให้ช่วยคน สุดท้ายพอช่วยคนได้ พวกเขากลับคิดจะฆ่ารพีพงษ์เพื่อแลกกับอนาคตของตระกูลตรีศาสตร์ นี่มันเนรคุณชัดๆ
ด้วยความสามารถของรพีพงษ์ อยากที่จะล้างบางตระกูลตรีศาสตร์ทั้งตระกูลก็ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้รพีพงษ์ฆ่าไปแค่สามคน ให้พวกเขาสามคนเจ็บหนัก นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว
นลินีพักสักแป๊ป จากนั้นก็เดินไปด้านหน้าของรพีพงษ์ แสดงมารยาทต่อรพีพงษ์ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าเขินอายแล้วกล่าว “นลินีขอขอบคุณคุณชายรพีพงษ์ผู้มีพระคุณ ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของคนตระกูลตรีศาสตร์จริง เพื่อเป็นการขอบคุณคุณชายรพีพงษ์ นลินียอมแต่งงานกับคุณ หวังว่าจะสามารถคลายความโกรธของคุณชายรพีได้”
ธีรนุชเห็นนลินีพูดแบบนี้ ก็รีบลากเธอไว้ แล้วกล่าว “พี่สาว คุณอย่าทำแบบนี้สิ รพีพงษ์ไม่ชอบแบบนี้”
นลินีชะงัก จากนั้นก็รีบมองไปทางอื่น แล้วรีบขยับไป
หรือมีปัญหาด้านนั้นหรอ?
“คุณชายรพี ขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าคุณมีปัญหาด้านนี้ ผิดไปแล้ว” นลินีรีบขอโทษ แต่เมื่อพูดจบก็ไม่รู้สึกคาใจใดๆ
รพีพงษ์พูดไม่เอา คิดในใจว่าไม่แปลกเลยที่สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน ความคิดต่างกันเพียงเล็กน้อย รีบที่จะถวายตัวเองขนาดนี้
ธีรนุชก็ไม่คิดว่านลินีจะคิดแบบนี้ รู้สึกอับอายขึ้นมา แล้วกล่าว “ไอ้หยา พี่สาว ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น รพีพงษ์แต่งงานแล้ว”
นลินีหน้าแดง ไม่กล้าสบตารพีพงษ์ต่อ แล้วรีบกล่าว “คุณ……คุณชายรพี ขอโทษจริงๆ ฉันคิดมากไป”
รพีพงษ์ไม่สนใจสองพี่น้อง แต่มองไปที่เมธีรา แล้วกล่าว “เอาหนังสือโบราณและวิชาฝึกจิตวิญญาณของตระกูลตรีศาสตร์พวกคุณออกมา”