พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่996 เลื่อนขั้น
บทที่996 เลื่อนขั้น
พลังของหุ่นเชิดเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ไปถึงระดับแดนเทพอย่างแน่นอนแล้ว
ธัชธรรมห้าวหาญไม่หวั่นเกรง หุ่นเชิดตบมา เขาต้องรีบถอยหลังไป
หลังจากที่ทรงตัวเองได้แล้ว ธัชธรรมก็จ้องไปที่หุ่นเชิด บนใบหน้า เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด
เขาจ้องไปที่ผู้ลี้ลับนั่น พบว่าผู้ลี้ลับหน้าซีดโพลนแล้ว ลมปราณแผ่ว ท่าทีเหมือนกับใกล้ตาย
“สุดยอดมากจริงๆ เพื่อฆ่าฉัน แกยอมแลกด้วยชีวิตของตัวเอง ทำแบบนี้คุ้มกันมั้ย?” ธัชธรรมจ้องเขาแล้วถาม
ผู้ลี้ลับหัวเราะ กล่าว “ฉันก็แค่ปูทางไว้เพื่อคนที่จะมาในอนาคตก็เท่านั้น ฉันมาถึงที่นี่เป็นคนแรก แต่ไม่มีทางเป็นคนสุดท้ายแน่นอน ถ้าจัดการแกได้ อนาคตคนของทวีปโอชวินจะมามี่นี่ จะได้ไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ”
ธัชธรรมขมวดคิ้วหนัก เข้าใจดีถึงคำพูดของผู้ลี้ลับ
ประเทศจีนในตอนนี้ ผู้ที่เป็นแดนครึ่งแดนเทพ มีเพียงเขาคนเดียว นิรถัฏรุ่นเดียวกับเขา ก็เป็นแค่แดนดั่งเทพชั้นยอดเท่านั้น
แต่คนที่ทวีปโอชวินจัดมานั้น ทำให้ระส่ำระสายได้ขนาดนี้ ถ้าครั้งนี้เขาตาย อนาคตถ้ามีคนของทวีปโอชวินมาที่นี่อีก จะไม่มีใครขัดขวางพวกเขาแล้วจริงๆ
“ความจริงฉันก็ไม่เข้าใจนะว่าทวีปโอชวินของแกเป็นยังไงกันแน่ ทำไมคนของพวกแกมา ต้องมากำจัดฉัน? ถ้าพวกแกไม่ได้ประสงค์ร้าย ทำไมพวกเรานั่งลงคุยกันไม่ได้” ธัชธรรมถามข้อสงสัยที่มีอยู่ในใจของตัวเอง
ผู้ลี้ลับดูแคลน กล่าว “คนของโลกพวกแก ก็แค่เป็นคนชั้นต่ำ มีสิทธิ์อะไรมานั่งคุยกับเรา”
“เอาตรงๆ พวกเราคิดหาวิธีมาที่นี่ เพื่อหาสิ่งๆหนึ่ง อีกเป้าหมายหนึ่ง ก็คือกดขี่พวกแก การที่จะบรรลุเป้าหมายได้ ก็ต้องกำจัดคนอย่างพวกแกไปซะ!”
ธัชธรรมหน้าเครียด คิดไม่ถึงว่าผู้ลี้ลับนี้จะมีจุดประสงค์แบบนี้ ดูๆแล้วจะหาทางออกโดยสงบคงเป็นไปไม่ได้
“ฟุ้งซ่าน! ปีศาจร้ายอย่างพวกแก มาคนนึงฉันฆ่าคนหนึ่ง!”
เขาตะคอกไปที่หุ่นเชิด จากนั้นรอบๆตัวก็เต็มไปด้วยไฟ ครอกไปที่หุ่นเชิดโดยตรง
ขณะนี้มังกรเก้าตัวในบาเรียค่ายกลกำลังร้องเปล่งเสียงออกมา แล้วพุ่งไปที่หุ่นเชิดโดยตรง
ธัชธรรมใช้พลังที่มีทั้งหมดในร่างกายรวบรวมไว้บนมือ ลูกไฟดอกบัวช่อหนึ่งที่เหมือนจริงได้ปรากฏขึ้น ลอยพุ่งไปที่หุ่นเชิด
มังกรเก้าตัวก็อ้าปากพร้อมๆกัน พ่นไฟ ทั้งหมดไปที่หุ่นเชิด
ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน แต่เพราะการระเบิดของพลังเหล่านี้ ทั้งลานจัตุรัสจึงเหมือนช่วงกลางวันแสกๆ ผู้รอดชีวิตเหล่านั้นอยู่ที่เส้นขอบล้วนลืมตาไม่ไหว
เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้น ทุกคนล้วนหมอบลงกับพื้น ปิดหูตัวเองไว้
พลังมหาศาลถาโถมไปที่หุ่นเชิด แล้วสลายออกไปรอบๆ พื้นที่ทั้งหมด เกิดเป็นรอยแตกร้าวอย่างน่ากลัว
ปล่อยพลังจู่โจมเสร็จ ธัชธรรมอ่อนล้าลงมาก นี่เป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาปล่อยออกมา
พลังของมังกรเก้าตัวก็ระเบิดขึ้นเมื่อกี้เช่นกัน ตอนนี้พวกมันได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีไปหมดแล้ว แว็บเดียว บาเรียที่เป็นสีทอง ก็สลายหายไป
ดวงตาของธัชธรรมมองไปที่หุ่นเชิดอย่างไม่ละสายตา ขณะนี้ตรงนั้นเต็มไปด้วยควันโขม่ง ดูไม่ออกว่าด้านในเป็นอย่างไรบ้าง
“น่าจะกำจัดได้แล้วนะ? เมื่อกี้ฉันใช้พลังทั้งหมดที่มี บอกกับพลังของค่ายกล ต่อให้เป็นแดนเทพ ก็ยากที่จะต่อต้านได้ แม้หุ่นเชิดนั้นจะเก่งกาจ น่าจะรับกับการโจมตีครั้งนี้ไม่ไหว” ธัชธรรมพึมพำกับตัวเอง
ไม่นาน ควันโขมงสลายไป ธัชธรรมเห็นหุ่นเชิดยังคงยืนอยู่กับที่ เทียบกับเมื่อก่อน บนร่างกายมีแผลเกิดขึ้นมากมาย เสื้อผ้าบนเรือนร่างได้ขาดรุ่งริ่ง พลังอ่อนแอลงมาก
แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่!
แล้วยังมีพลังที่จะต่อสู้ได้อีก!
ธัชธรรมหวาดผวาทันใด การจู่โจมเมื่อกี้ได้ใช้พลังของเขาไปทั้งหมด เขาในตอนนี้ไม่มีพลังในการต่อสู้ใดๆอีกแล้ว
ถ้าหุ่นเชิดจู่โจมในตอนนี้ล่ะก็ เขาก็ทำได้เพียงรอความตายแล้วล่ะ
เพราะผลพวงพลังเมื่อกี้และผู้ลี้ลับที่หายใจแผ่วๆได้เห็นเหตุการณ์นี้ ก็ยิ้มออกมา
“พลังของแดนเทพ ไม่ได้ง่ายอย่างที่แกคิดหรอกนะ แกคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะกำจัดเขาได้หรอ ฝันไปเถอะ!”
ผู้ลี้ลับพูดกับธัชธรรม จากนั้นก็มองไปที่หุ่นเชิด แล้วกล่าว “ฆ่ามัน จากนั้นก็พาฉันไปทำแผล ไม่มีแดนครึ่งอาถรรพ์ผู้นี้แล้ว แม้จะเป็นคนจีน ก็ไม่มีใครขัดขวางพวกเราได้แล้ว!”
หุ่นเชิดรับคำสั่ง แล้วพุ่งไปที่ธัชธรรม จากนั้นก็ถีบธัชธรรม
ธัชธรรมไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วลอยออกไปไกลทันที หลังจากที่ล้มลงพื้นแล้ว ก็กระอักเลือดออกมา
เขารีบยืนขึ้นจากพื้น มองไปที่หุ่นเชิดอย่างเคร่งเครียด หลังจากที่กัดฟันแล้ว ก็ปล่อยพลังที่ยังพอมีเหลือภายในร่างกายออกมา
มาถึงขั้นนี้ เขาทำได้เพียงสู้ตายแล้ว
หุ่นเชิดพุ่งไปที่เขาอีกครั้ง เขารีบต่อต้านไว้ แต่ทว่าต่อสู้กันไปมา เขาก็ถูกถีบลอยไปอีกครั้ง
หุ่นเชิดเหมือนกำลังเล่นของเล่นอย่างไรอย่างนั้น ทำเอาธัชธรรมไม่มีแรงที่จะต่อกรได้เลย
ผ่านไปไม่นาน หน้าของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด ด้วยพลังที่อ่อนล้า
“พอล่ะ ฆ่ามันซะ” ผู้ลี้ลับสั่งอีกครั้ง
หุ่นเชิดไม่เสียเวลาต่อไป ยกขาขึ้นมา จะยันไปที่ลำคอของเขา
ในขณะเดียกวันนี้ ในลานจัตุรัส ก็เกิดการสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดขึ้นมา ทุกคนรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของลมที่ร้อนผ่าวๆพัดมา รวมกันยังจุดที่รพีพงษ์อยู่
ผู้ลี้ลับหน้าถอดสี รีบมองไปที่รพีพงษ์ แล้วส่งเสียงตกใจ “เป็นไปไม่ได้! แม้การเลื่อนขั้นของไอ้เด็กนี่จะเกิดขึ้นได้ยาก แต่การเลื่อนขั้นของเขามันเปลี่ยนไป เป็นไปได้ไงกัน!”
ทุกคนมองไปที่รพีพงษ์ เห็นเพียงรอบๆตัวรพีพงษ์มีคลื่นความร้อนล้อมอยู่หลายชั้น พลังในตัวเขา ได้เพิ่มขึ้นอย่างเร็วที่สุด
ไม่กี่อึดใจ พลังของรพีพงษ์ไปถึงขั้นสูงสุด
แดนดั่งเทพชั้นยอด！
รพีพงษ์เปิดตาขึ้นมา ลำแสงทั้งสองสาดออกไป จากนั้น ร่างกายของเขาก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของหุ่นเชิด เขาตบหุ่นเชิดไป แล้วพยุงธัชธรรมจากพื้นขึ้นมา พาเขาไปในที่ที่ปลอดภัย
ทำทุกอย่างเสร็จ เขาก็หันไปที่หุ่นเชิด นัยน์ตา เต็มไปด้วยความอาฆาต
“แค่พวกแก คิดจะมากดขี่พวกเรา ฝันไปเถอะ!”