พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 115 ขจัดโจร

บทที่ 115 ขจัดโจร

เดินออกมาจากประตูธนาคาร มองไปดูรถตู้ที่อยู่ข้างหน้า พวกโจรหัวล้านสี่คนรู้สึกทั้งหวาดกลัวและตั้งตารอคอย

สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวก็คือ ไม่ทราบว่าบนรถจะมีซุ่มหรือเปล่า และก็ไม่ทราบว่าพวกสไนเปอร์จะยิงมาทางพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของลู่เฉินสองคนหรือเปล่า

แต่แน่นอนว่าพวกเขาคิดมากไป

ไม่เพียงแต่เป็นฐานะของลู่เฉิน ทำให้เสี่ยวซัวจุนไม่กล้าเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น เพียงแค่สั่งให้รถสองคันตามอยู่ข้างหลัง เตรียมรองรับลู่เฉินสองคนตลอดเวลา

หลังจากโจรขึ้นมาบนรถ ก็ขับรถวิ่งตรงไปทางชานเมือง

ก่อนที่จะออกจากชานเมือง รถตู้ยังอยู่ภายใต้การเฝ้าดูของตำรวจ แต่หลังออกจากชานเมือง เนื่องจากกล้องวงจรขาดสัญญา จึงไม่สามารถพบเจอตำแหน่งของรถตู้ได้

แม้กระทั่งพวกเจียงเฉิงที่อยู่บนรถสองคันที่ตามหลังก็สูญเสียตำแหน่งของรถตู้

ชายหัวล้านขับรถตู้ เลี้ยวซ้ายและเลี้ยงขวาวนไปวนมาบนถนนของภูเขา ไม่รู้ว่าเลี้ยวไปกี่ครั้ง ถึงจอดลงในหน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

“ฉันยอมรับความกล้าหาญของคุณจริงๆ และก็ชื่นชมสติปัญญาของคุณ เดิมทีฉันสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตำรวจจะไม่ปล่อยพวกเราอยู่แล้ว ดังนั้น จึงต้องให้พวกคุณสองคนทนความลำบากก่อน”หัวล้านมองไปที่ลู่เฉินและพูด ฉันได้นับถือลู่เฉินจากใจเลย

แต่พวกเขายังคิดจะขโมยเงินอีกก้อนหนึ่งถึงจะออกจากยวี่โจว และดูจากสถานการณ์ของวันนี้ ฉันสังเกตได้ว่า ฝ่ายตำรวจเป็นห่วงลู่เฉินและเฉินจิงสองคนอย่างยิ่ง

ดังนั้นนี่ก็ให้โอกาสแก่พวกเขา

ลู่เฉินยักไหล่ ไม่ได้พูดอะไร

แต่เฉินจิงกลับรู้สึกค่อนข้างกระวนกระวายใจ แม้เธอรู้ดีแล้วว่าโจรจะไม่ยอมปล่อยเธอกับลู่เฉินง่ายๆอยู่แล้ว แต่เมื่อพวกเขาไม่คิดจะปล่อยพวกเขาจริงๆ ในใจของเธอยังคงมีความห่วงและหวาดกลัวเกิดขึ้น

เพราะยังไงนี่ก็เป็นพื้นที่ของโจร เธอเป็นผู้หญิง แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวยด้วย ถ้าตกในมือของโจร เธอยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเลย

พอดีในเวลานี้โจรที่จับเธอไว้อยู่ ได้สัมผัสร่างกายของเธอหลายที

เธอรู้ว่าเขาเจตนาที่จะทำแน่นอน

นี่ทำให้เธอยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น

“หลิวจื่อซิ่ว อย่านึกว่าฉันไม่กล้าฆ่าแกนะ ถ้าแกกล้าเดินออกจากประตูนี้ ฉันก็จะให้คุณต้องตายภายในห้าก้าว!’

พอดีในเวลานี้ มีเสียงมี่มืดลึกของผู้ชายคนหนึ่งดังเกิดมาจากข้างในหมู่บ้าน

“หงปิง ถ้าแกกล้ายิงใส่ฉัน นั้นครั้งนี้ที่พวกแกมาที่ยวี่โจวก็จะกลายเป็นว่าเปล่าประโยชน์แล้ว”เสียงของผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้นมา จากนั้นก็ได้เห็นผู้ชายวัยกลายที่สูงประมาณหนึ่งเมตรเจ็ดเดินออกมาจากหมู่บ้าน

ปัง!

พอดีในเวลานี้ เสียงปืนเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก ผู้ชายที่เพิ่งเดินออกจากหมู่บ้านกรีดออกมาเสียงหนึ่ง และก็ล้มลงไป

สายตาของหัวล้านทั้งสี่ถูกผู้ชายมี่ล้มลงไปดึงดูด ลู่เฉินเห็นว่าไม่มีใครได้สนใจเขา เลยออกแรงที่มือ และหักเชือกที่มัดมือออก

โจรที่จับเขาอยู่นั้นรู้สึกตัวได้ เลยใช้ปืนเล็งมาที่ลู่เฉิน

ลู่เฉินคล่องแคล่วว่องไว จับข้อมือของโจรไว้ และใช้แรงแย่งปืนในมือของโจรมา

มืออีกข้างหนึ่งของโจรต่อยมาทางหน้าของลู่เฉิน ลู่เฉินเอียงตัวทันที และยกไหล่ขึ้นมาต่อยไปตรงหน้าของโจร

ตามด้วยเสียงกร๊วบแก๊ก กระดูกจมูกของโจรถูกเขาชนจนหัก

โจรสูญเสียกำลังต่อสู้ทันที จับจมูกไว้และนั่งยองลงไป

ภาพพจน์นี้เกิดขึ้นในช่วงระยะกระพริบตา รอจนที่เหลือสามคนรู้สึกตัวมาทัน โจรคนนั้นก็สูญเสียกำลังในการต่อสู้แล้ว

ปังปังปัง!

ทั้งสามคนยิงมาทางลู่เฉินอย่างไม่ลังเล

ลู่เฉินรู้สึกตัวไวมาก เวลาที่ทั้งสามคนรู้สึกตัวมาได้ เขาก็ได้กระโดดขึ้นมา พอตอนที่ร่างกายยังอยู่ในอากาศ เขาก็ยิงใส่ทั้งสามคนสามนัดติดต่อกัน

หัวล้านก็คล่องแคล่วเช่นกัน นอนลงจึงหลบกระสุนมาได้ แต่โจรที่เหลือสองคนก็ไม่ได้โชคดีขนาดนี้แล้ว ถูกลู่เฉินยิงใส่หน้าอก ล้มลงไปในท่ามกลางของเลือด

เฉินจิงเห็นเช่นนี้จึงรีบหลบไปข้างหลังของรถตู้ และใช้รถตู้ในการปกปิดเพื่อแกะเชือกบนมือออก

โชคดีที่ก่อนหน้านี้โจรไม่ได้มัดมือของเธอไว้ข้างหลัง ไม่นั้นก็จะยุ่งยากกว่านี้

ตอนนี้ลู่เฉินก็มาถึงข้างหลังของรถตู้ เขาช่วยเฉินจิงแกะเชือกออก จากนั้นก็เดินมาจากอีกด้านหนึ่งมาหาชายหัวล้าน

ตอนนี้ชายหัวล้านกำลังวิ่งไปทางประตูหมูบ้าน ลู่เฉินเห็นเช่นนี้จึงยิงไปโดยไม่ลังเล

ปัง!

หัวล้านล้มลงไปตามเสียง แม้ว่านัดนี้ของลู่เฉินยิงโดนหลังของเขา แต่กลับหลีกเลี่ยงส่วนที่สำคัญ แม้ว่าหัวล้านจะได้รับบาดเจ็บ แต่ยังคงคลานเข้าไปในประตู

“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?”

หัวล้านเพิ่งเข้ามาประตู ก็เห็นชายร่างใหญ่สี่ห้าคนกำลังจ้องมองเขาอยู่

พวกเขาได้ยินเสียงปืนของข้างนอก แต่ไม่รู้สถานการณ์ เลยล้วนไม่กล้าออกไป

“แม่ง เกิดความผิดพลาด เดิมทีเป็นตัวประกันสองคน แต่คาดไม่ถึงว่าไอ้นั่นซ่อนตัวได้ดีมาก ฉันยังถูกเขาหลอกลวงเลย”หัวล้านพูด

“พวกแกทำไม่สำเร็จ แถมยังพาตัวประกันสองคนนี้กลับมาอีก?”ชายร่างใหญ่ในนี้คนหนึ่งขมวดคิ้วและถาม

“สถานการณ์ตอนนั้น พวกเรามีแต่ต้องเอาพวกมันเป็นตัวประกันพากลับมา ไม่นั้นพวกเราล้วนต้องตายหมด”หัวล้านเล่าเรื่องธนาคารอย่างเรียบง่ายครั้งนี้ออกมา

พอหลายคนนั้นได้ยินคำพูดล้วนพยักหน้า สถานการณ์แบบนั้นพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ นอกจากพวกเขาฆ่าตัวประกันไปหมด และใช้ชีวิตของตนเองไปต่อต้านกับฝ่ายตำรวจ

“พวกเขากี่คน?”ผู้ชายร่างใหญ่ถาม

“สองคน ผู้ชายคนผู้หญิงคน ผู้หญิงยังไม่ทราบว่าฝีมือต่อสู้เป็นยังไงบ้าง แต่ผู้ชายเก่งมาก”หัวล้านพูด

“เออ ต้องฆ่าพวกเขาสองคนตายก่อน ฉันคาดว่าสถานที่ที่นี่ถูกเปิดเผยแล้ว”ผู้ชายร่างใหญ่พูดเสร็จก็ใช้สายตาสะกิดผู้ชายอีกคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า ใช้ปืนยิงไปทางประตูนัดหนึ่งก่อน แล้วจึงหลบไปที่ประตูอีกข้างหนึ่ง เพื่อถือโอกาสสังเกตสถานการณ์ข้างนอก

แต่ข้างนอกไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เขาหันไปพยักหน้าให้กับผู้ชายร่างใหญ่ จากนั้นทั้งหลายคนก็ถือปืนซ่อนไปที่ข้างประตู

“ไม่เห็นคน ฉันคาดว่าพวกเขาน่าจะอยู่ข้างหลังของรถตู้คันนั้น”ผู้ชายที่มาก่อนกระซิบบอก

“อาหู่ แกออกไปดึงดูดความสนใจของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาออกมา พวกเราสามคนเตรียมยิงใส่พวกเขา”ผู้ชายร่างใหญ่พูดกับผู้ชายผมเหลืองที่อยู่ด้านข้าง

ผู้ชายผมเหลืองพยักหน้า และยิงไปทางนอกประตูอย่างเร็ว เมื่อเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เขาก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เวลาที่เขาวิ่งออกไปก็ยิงใส่รถตู้ไปสองนัด

ผู้ชายร่างใหญ่สามคนถือโอกาสนี้วิ่งออกจากประตู และก็ได้ยิงใส่รถตู้ไปหลายนัดเช่นกัน

แต่วินาทีต่อมา ลู่เฉินกับเฉินจิงกลับชูหัวออกมาจากด้ายข้างประตู ปังปังปัง ยิงใส่ทั้งสี่คนหลายนัด

ผู้ชายร่างใหญ่ทั้งสี่คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินสองคนซ่อนอยู่ใต้กำแพงเตี้ยข้างประตู พอพวกเขารู้สึกตัวมาได้ ทั้งสี่คนล้วนถูกยิง

“คุณยิงได้แม่นจังเลยนะ”เฉินจิงมองไปทางลู่เฉินแล้วพูด

“คุณก็เช่นกัน”ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ จากนั้นก็เดินไปค้นโทรศัพท์ของเขาและเฉินจิงออกมา

จากนั้นเขาจับโทรศัพท์ของเฉินจิงโยนให้เธอ บอกให้เธอโทรไปเรียกคนมาจัดการเรื่องที่เหลือ

แม้ว่าโจรหลายคนนี้ล้วนถูกยิง แต่ลู่เฉินไม่ได้ยิงโดนอวัยวะที่สำคัญของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาก็แค่สูญเสียกำลังการต่อสู้ ล้วนไม่ได้ตาย