พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 45 กลับเมืองหยูโจว

บทที่ 45 กลับเมืองหยูโจว

เมื่อเวลา 6:40 น. ลู่เฉินก็เห็นคุณยายของเขาพาโมหยู่ฮันส์และโมเสี่ยวซานมาที่โรงแรมที่เขาพักอยู่

เมื่อเห็นว่าพวกเขามาถึงก่อนเวลา ลู่เฉินจึงเริ่มการเจรจาล่วงหน้า

แต่ก่อนหน้านี้เขาได้รับการเตือนจากโมหยู่ฮันส์ ลู่เฉินจึงแต่งตัวตัวเองก่อน ถ้าเขาไม่ถอดแว่นและหน้ากากก็จะไม่มีใครจำเขาได้

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหี่ยวแห้งและเหี่ยวย่นของคุณยาย ความรักใคร่ของคุณยายที่มีต่อลู่เฉินเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กนั้นก็ลอยขึ้นไปอยู่ในความสมองของเขา และเขาเกือบจะอดไม่ได้ตะโกนออกมา

ขั้นตอนการเจรจาไม่ราบรื่นนัก เพราะคุณยายของเขาสงสัยแรงจูงใจของเขามาตลอด และก็ไม่อยากส่งต่อตำแหน่งประธานให้กับโมหยู่ฮันส์ด้วย เพราะเธอรู้สึกว่ายังไงลูกผู้หญิงก็ต้องแต่งงานออกไปและกิจการของตระกูลโม่ไม่สามารถตกอยู่ในมือของคนนอกได้

ในตอนท้ายยังเป็นโมหยู่ฮันส์บอกว่าอนาคตเธอจะหาสามีที่แต่งเข้าบ้านและหญิงชราจึงตกลง

เมื่อเห็นโมหยู่ฮันส์เลือกเช่นนั้น ลู่เฉินก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ลูกพี่ลูกน้องของตนเองคนนี้เพื่อที่จะได้รับตำแหน่งประธาน เธอก็พยายามอย่างเต็มที่เลยนะเนี่ย นี่ถือเป็นการการสละความสุขในชีวิตของเธอ

เธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งได้อย่างแน่นอน

โม่เสี่ยวซานทำหน้าเศร้าหมองตลอดกระบวนการทั้งหมด และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากขึ้นคือลู่เฉินพูดต่อหน้าทุกคนตรงๆว่าเขาเป็นขยะ ถ้าตระกูลโม่อยู่ในมือของเขา จะต้องล้มละลายในไม่ช้าก็เร็ว

สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจคือคุณยายไม่ได้ช่วยพูดให้เขาสักสองสามคำเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นโมหยู่ฮันส์ยอมสัญาญาว่าจะหาสามีที่แต่งเข้าบ้านเพื่อจะได้ตำแหน่งนี้ เขาก็แทบจะอาเจียนเป็นเลือดออกมาเลย

“นามสกุลของคุณคือลู่ คุณรู้จักลู่เทียนซิง ลูกเขยของฉันหรือไม่” ในที่สุดหญิงชราจ้องมองไปที่ลู่เฉินและถาม

“ใช่ ฉันมาจากตระกูลลู่ ต้องพูดว่าฉันมาช่วยครอบครัวของคุณเพราะได้รับคำสั่งของเขา และเมื่อถึงยามจำเป็น ฉันจะแจ้งให้คุณทราบว่าฉันเป็นใคร” ลู่เฉินพยักหน้าและพูด

“เมื่อไหร่ถึงจะถือว่าเป็นยามจำเป็น” หญิงชราถามอีกครั้ง

“ทำไมบ้านลู่ถึงยุบวงคุณน่าจะเดาได้บ้างนะ เพราะบ้านลู่พบกับวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้มีหลายๆคนจ้องที่บ้านลู่อยู่ และการรู้จักตัวตนของฉันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคุณและมันอาจนำมาซึ่งหายนะด้วยซ้ำ” ลู่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หญิงชราใจสั่นขึ้นมา จู่ๆลูกเขยของเธอประกาศว่าตระกูลลู่แบ่งแยกกัน แน่นอนที่เธอเดาได้ว่าลูกเขยต้องเดือดร้อนกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแน่ๆ หลังจากที่ลู่เฉินพูดแบบนี้เธอก็ไม่สงสัยในใจอีกต่อไป

“โอเค ฉันยอมให้โมหยู่ฮันส์เป็นประธาน แต่ฉันก็มีข้อแม้เช่นกัน ถ้าโมหยู่ฮันส์มีความสามารถไม่มากพอ ฉันจะให้เธอลงจากตำแหน่งด้วย”หญิงชรากล่าว

“เออ ถึงแม้ว่าฉันจะช่วยครอบครัวของคุณ แต่เงินสองพันล้านก็ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย ฉันไม่อยากเห็นเงินที่ฉันลงทุนไปนั้นสูญเปล่าไป” ลู่เฉินหัวเราะ

“คุณย่า นายลู่ ฉันจะไม่ทำให้พวกคุณผิดหวังแน่นอน” โม่หยูฮานพูดอย่างหนักแน่น

คำพูดของหญิงชราสร้างความหวังให้กับโมเสี่ยวซาน

“งั้นก็ทำสัญญากัน” หญิงชรากล่าว

ลู่เฉินสะกิดทนายความที่อยู่ข้างๆเขาและทนายความก็ยื่นสัญญาให้หญิงชรา

หญิงชรามองดูสัญญาอย่างจริงจัง เนื้อหาของสัญญานั้นเรียบง่ายและชัดเจนไม่มีกับดักและไม่มีอะไรที่ทำให้พวกเขาต้องเสียเปรียบ

ยกเว้นเงื่อนไขในการให้โมหยู่ฮันส์เป็นประธานเงื่อนไขนี้ และพวกเขาจะไม่มีส่วนร่วมในการบริหารและวางแผนของบริษัท นอกจากยามจำเป็นไม่นั้นพวกเขาจะไม่ใช้หุ้นส่วนที่ถือไปใช้ประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น พวกเขามีหน้าที่เพียงแค่ดูรายงานทางการเงินและรับเงินปันผลเท่านั้น

หญิงชราไม่สงสัยอีกต่อไป เธอเพียงแค่เซ็นชื่อ และในที่สุดภายใต้การบังคับของลู่เฉิน โมหยู่ฮันส์ก็เซ็นชื่อด้วย

ลู่เฉินสัญญาว่าจะโอนเงิน 2 พันล้านไปยังบัญชีตระกูลโมในคืนนี้ หญิงชรามีความสุขและเธออยากจะเชิญลู่เฉินไปทานอาหารเย็นด้วยกัน

แต่ลู่เฉินปฏิเสธ

เพราะลู่เฉินกลัวที่จะถูกคุณยายของเขารู้ตัวตนของเขาเมื่อเขาถอดหน้ากากออก

ระหว่างทางกลับ หญิงชราให้โมเสี่ยวซานขับรถส่วนเธอก็นั่งอยู่แถวหลังกับโมหยู่ฮันส์

“หยูฮันส์ พูดตามตรงกับคุณย่ามาว่าคุณรู้จักเขาใช่ไหม”หญิงชราถามเบา ๆ

“ใช่ แต่เขาไม่ให้ฉันพูดตัวตนของเขาออกมา ฉันคิดว่าสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ถูกต้องอยู่ เพราะถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาช่วยครอบครัวของเราสิ่งนี้ก็อาจจะนำหายนะมาสู่ครอบครัวของเราด้วย”โมหยู่ฮันส์ พยักหน้า

“อืม แล้วเขาอายุเท่าไหร่ แม้ว่าเขาคลุมหน้าไว้ แต่เขาก็น่าจะอายุยี่สิบกว่าๆเอง” หญิงชราถามอีกครั้ง ถ้าอีกฝ่ายมาจากตระกูลลู่จริงๆ นั้นสิ่งที่อีกฝ่ายพูดก็สมเหตุสมผลอยู่

“ใช่”โมหยู่ฮันส์พยักหน้า

“ลู่ตู ดูเหมือนว่าชื่อนี้ของเขาควรจะเป็นชื่อปลอม” หญิงชราครุ่นคิดกับชื่อที่ลู่เฉินเซ็นก่อนหน้านี้อย่าง

โมหยู่ฮันส์รู้สึกขบขันและพูดอยู่ในใจว่าว่าเป็นพี่เฉินได้แยกชื่อของตัวเองออกมาเอง

“โมหยู่ฮันส์ ฉันคิดว่าลู่ตูคนนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยตระกูลโม่เราเท่านั้น เขาก็คงชอบคุณนะ ไม่เช่นนั้นเขาจะช่วยคุณได้อย่างไร?” หญิงชรากล่าวอีกครั้ง

“คุณย่า คุณคิดมากเกินไป” ใบหน้าของโมหยู่ฮันส์ แดงขึ้นเล็กน้อยและเธอพูดในใจว่าเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน เขาจะมีความคิดต่อฉันได้อย่างไรล่ะ

“ฉันคิดว่าเขาเป็นคนใช้ได้ และเขาก็เป็นคนของคุณลุงของคุณด้วย ลุงของคุณไม่มีทายาทสืบตระกูล สามารถให้เขามาช่วยครอบครัวของเราแสดงให้เห็นว่าลุงของคุณไว้ใจเขามาก อาจจะเป็นลูกบุญธรรมของคุณลุงของคุณด้วยนะ” หญิงชรากล่าว

โมหยู่ฮันส์เข้าใจความหมายของหญิงชรา

ทรัพย์สินในนามของลุงของเธอแค่ที่ปรากฏให้เห็นก็มีตั้งหลายแสนล้าน ย่าของเธออยากจะใก้ตระกูลโมได้ประโยชน์ในอนาคตด้วย

ลู่เฉินโอนเงินไปยังบัญชีบริษัทตระกูลโมในคืนนั้น และในเช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็ออกจากเมืองหลวงพร้อมกับผู้ช่วยของเขา

หลังจากกลับมาที่หยูโจวลู่เฉินไม่รู้สึกป่อนคลายลงใดๆ เขารู้สึกว่ามีดาบห้อยอยู่บนหัวของเขาตลอดเวลา

ลู่เฉินไม่ได้กลับบ้าน แต่กลับตรงไปหาหลู้จอง

“ลุงจอง คุณจะไปไหนหลังจากปิดกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยแล้ว?” ลู่เฉินถาม

“ฉันจะไปต่างประเทศและจะกลับมาเมื่อนายท่านต้องการให้ฉันมาช่วย”หลู้จองพูด ตามจริงเขาอยากอยู่เพื่อช่วยลู่เฉิน แต่เขาได้หนีออกมาจากตระกูลลู่พร้อมกับลู่เทียนซิง ดังนั้นถ้าเขาก็อยู่ที่หยูโจว ไม่ช้าก็เร็วตัวตนของลู่เฉินจะถูกเปิดเผยแน่นอน

“เออ คุณติดตามทำงานกับพ่อของฉันมาหลายปีแล้ว ดังนั้นถึงเวลาพักผ่อนบ้างแล้ว เอ๊ะ คุณคิดว่าถ้าฉันพัฒนาชิปจะมีโอกาสหรือไม่” ลู่เฉินถาม หลู้จองก็เป็นคนอัจฉริยะทางธุรกิจเช่นกัน และลู่เฉินก็เตรียมก่อตั้งอำนาจของตัวเองในหยูโจวด้วย แต่อุตสาหกรรมที่ทำกำไรได้มากที่สุดในขณะนี้ดูเหมือนจะอิ่มตัวแลัว เขาก็เลยนึกถึงชิป

ชิปเป็นจุดอ่อนในประเทศ ผู้ผลิตโทรศัพท์มือที่ใหญ่ที่สุดในประเทศหลายแห่งล้วนนำเข้าชิปมือถือจาก บริษัทชิปในยุโรป อเมริกา TSMC หรือญี่ปุ่น พวกเขาถูกคนอื่นจำกัดได้ง่าย เขาเลยคิดจะลองทำสิ่งนี้

“ในปัจจุบันการพัฒนาชิปเป็นข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน แต่ที่สำคัญคือไม่มีผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้ไง” ดวงตาของหลู่จองสว่างขึ้นและกล่าว

“ใช่ นี่คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด เนื่องจากตอนนี้ภายในประเทศไม่มีเทคโนโลยีหลักจึงเป็นเรื่องยากที่บุคลากรด้านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในประเทศจะพัฒนาชิปออกมาได้ในระยะสั้นไง นี่คือเหตุผลที่ไม่มีบริษัทในประเทศที่ทำการผลิตชิป ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากข้อจำกัดของสหภาพยุโรปและเอ็มไพร์ทำให้เทคโนโลยีชิปหลักของบริษัท ต่างประเทศจะไม่ถูกขายในประเทศด้วย

“แต่ฉันได้ยินมาว่าช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา TSMCขาดทุนกันใหญ่เลย ฉันแนะนพไปรับซื้อบริษัทของพวกเขามา”หลู้จองกล่าว

“คงเป็นเรื่องยากที่จะรับซื้อTSMCมาได้ โดยไม่พึ่งพาอำนาจของตระกูลลู่” ลู่เฉินกล่าว

“อืม ฉันว่าสามารถใช้กล้ามหน้าของตระกูลใกล้และน้อย และตระกูลจะไม่สังเกตเห็นหรอก แต่ฉันว่ารับซื้อเทคโนโลยีหลักของพวกเขามาจะง่ายกว่า”ลู่จงพยักหน้า

ตระกูลที่พวกเขากำลังพูดถึงหมายถึงตระกูลลู่ซึ่งเป็นตระกูลลึกลับและมีอำนาจมหาศาลอย่างแท้จริง

“โอเค นั้นก็รับซื้อเทคโนโลยีชิปหลักของพวกเขามา แล้วฉันจะเริ่มวางแผนในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลายวันนี้คุณก็อยู่ในหยูโจวก่อนละกัน ความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ของคุณยังมีประโยชน์สำหรับฉันอยู่” ลู่เฉินพยักหน้า

เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็วที่สุด เพื่อล้างแค้นให้แม่ของเขา จากนั้นจะไปที่ตระกูลลู่เพื่อตามหาพ่อของเขาด้วย

เขารู้สึกว่าพ่อของเขาคงกลับไปที่ตระกูลของลู่แล้ว