ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - บทที่ 362 อย่าบังคับฉัน！
เฉียวเหวยอีระหว่างทางก็ซื้อขนมปังสองสามชิ้น ตอนนี้มองเห็นของพวกนี้ก็ไม่มีความอยากกินอาหารแล้ว
หยิบน้ำแร่หนึ่งขวดเดินขึ้นไปชั้นบน
อู๋โยวนำกระเป๋าเดินทางส่งมาให้ที่หน้าห้อง ในห้องเปิดไฟ
เฉียวเหวยอีเข้าไปดู ในห้องน้ำไม่มีของใช้ของผู้หญิง จึงพลิกฝ่ามือปิดประตู
เปลี่ยนเสื้อผ้า ก็เล่นเกมอีกครั้ง นั่งอยู่บนโซฟารอลี่เย่ถิงกลับมา เห็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ความจริงเธออดทนไม่ไหวแล้ว หนังตาเริ่มจะตีกัน
ไม่ใช่เธอไม่รอเขา ถ้าต้องตำหนิก็ตำหนิตัวเขาเองที่กลับมาดึกเกิน
เธอหมุนตัวปืนขึ้นเตียง นอนหลับ
ดูเหมือนว่าเพิ่งจะนอนหลับ ก็ได้ยินเสียปิดประตูจากชั้นล่าง
เฉียวเหวยอีตกใจตื่นจากความฝัน ค่อยๆผ่อนคลายลง มองดูเวลา ใกล้จะตีสองแล้ว เธอเพิ่งจะหลับไปหนึ่งชั่วโมงกว่า
ปวดหัวยิ่งรุนแรงมากขึ้น
เธอนั่งบนเตียงค่อยๆผ่อนคลาย ลงจากเตียงหยิบน้ำบนโต๊ะดื่ม พอดีกับที่ลี่เย่ถิงผลักประตูเข้ามา
เฉียวเหวยอีกลืนน้ำลงคอ นำขวดน้ำปิดฝาวางกลับไปบนโต๊ะ หันหน้ามองลี่เย่ถิง
ดูเหมือนเขาจะดื่มเหล้า เนกไทก็ดึงออกแล้ว ยืนอยู่หน้าประตู จ้องมองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
เฉียวเหวยอีท่าทางง่วงนอน มองก็รู้ว่าเพิ่งจะถูกเขาเสียงดังทำให้ตื่น ผมก็ยุ่งเหยิงยังเห็นไหล่โผล่ออกมา บนตัวใส่ชุดนอนสายเดี่ยวไหมพรม รูปร่างของเธอแทบจะสมบูรณ์แบบ
เฉียวเหวยอีหมุนตัวเดินไปนั่งบนโซฟา นั่งลงแล้ว จ้องมองลี่เย่ถิงอย่างจริงจัง“พูดเถอะ พูดจบแล้วฉันจะนอน”
ลี่เย่ถิงก้มหน้ามองเธอที่อยู่ห่างไม่กี่ก้าว
เวลาที่เธอนั่งลง ชุดนอนสั้น ยังมีรอยแยกเหนือเข่า อวดเรียวขาเรียวเล็กขาวเนียนของเธอ ชุดนอนสีฟ้า ยิ่งเสริมให้ผิวเธอขาวราวหิมะ
และยิ่ง ช่วงนี้เธออ้วนขึ้นนิดหน่อย มีทรวดทรงที่เร้าอารมณ์ เปรียบเทียบกับเมื่อก่อนที่เธอผอม ตอนนี้มีเสน่ห์มาก
ลูกกระเดือกของลี่เย่ถิงค่อยๆขยับขึ้นลง
เฉียวเหวยอีกับเขาสบตากันอย่างจริงจัง ไม่รอให้เขาเปิดปากพูด จู่ๆเขาก็เอนตัวลงมา ใช้มือทั้งสองข้างนำเธอเข้าอ้อมอก
เฉียวเหวยอีชั่วพริบตาเดียวร่างกายก็แข็งทื่อ ความง่วงที่เหลืออยู่ก็หายไป
แผ่นหลังของเธอติดกับโซฟา ค่อยๆเงยหน้ามองเขา ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆบนร่างกายของเขา เหมือนจะปะปนกับกลิ่นอื่นๆด้วย มีกลิ่นหอมหวานของน้ำหอมที่ผู้หญิงใช้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่เกินสิบเซนติเมตร ดวงตาที่ลึกล้ำของลี่เย่ถิง มีท่าทางเหมือนเมา จ้องมองเธอ ไม่พูดจา
“คุณเมาแล้ว รอให้ถึงพรุ่งนี้คุณสร่างเมาแล้วค่อยคุยกันเถอะ”เฉียวเหวยอีถูกเขาจ้องมองสักพัก ในใจก็ตื่นตระหนก พูดกับเขาเสียงเบา
พูดจบ ผลักแขนเขาออกเบาๆ หมุนตัวเดินไปทางห้อง
ลี่เย่ถิงเห็นเธอท่าทางลุกลี้ลุกลน ก็เดินตามไป นำเธอกดไว้ที่ฝาผนัง
เฉียวเหวยอียังไม่ทันได้ผลักเขา จูบของเขาที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ ตกลงบนริมฝีปากของเธอ โดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว
เขากัดริมฝีปากของเธอ กินรสชาติหอมหวานในปากของเธอ ต่อมา ก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
เขาจับเอวเธอด้วยมือข้างเดียว และยังจูบเธอ นำเธออุ้มขึ้นท่าเจ้าสาวอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองคนมาถึงบนเตียง เฉียวเหวยอียังลองที่จะผลักเขา หลีกเลี่ยงจูบของเขา ฝืนพูดออกไป“คุณอยู่ข้างนอกยังกินไม่อิ่มเหรอ?ไม่ต้องการชีวิตแล้ว!”
ลี่เย่ถิงจับเอวของเธอไว้ ถอดเสื้อนอกทิ้งลงด้านข้าง พูดเสียงหนักแน่น“ฉันกินอะไร?”
นอกจากที่ร้านอาหารในกองถ่าย เขาบังคับที่จะเอาเธอครั้งเดียว จนกระทั่งตอนนี้
เพื่อเฉียวเหวยอี เขาเก็บกดจนแทบจะเป็นบ้าแล้ว