มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 1043

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1043

“เ เป็นเรื่องจริงครับ! เจอรัลด์กลายมาเป็นคนน่ากลัวมากจริง ๆ!” คนหนุ่มคนนั้นร้องไห้ออกมา เห็นได้ชัดว่ารู้สึกกลัวมาก

“…ไอ้…ไอ้สารเลวนั้น! เป็นเวลาแค่ปีเดียวเท่านั้น! เขาจะสะสมกำลังมากมายขนาดนั้นในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ได้ยังไง?! ยังไงซะ ตระกูลคลอฟอร์ดก็จะต้องชดใช้อย่างสาสมสำหรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน! ยูวานอยู่ไหนล่ะ?!” คอร์ดคำราม ขณะที่เขาตัวสั่นด้วยความโกรธอย่างมาก

“น นายท่านสอง!” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้น ขณะที่เขาเดินโซเซมาหา

“ผม…ผมพบพวกเขาแล้ว…ผมพบศพของนายน้อยสองและพ่อบ้านโมลเดลแล้วครับ!” ลูกน้องคนนั้นแจ้งให้ทราบในระหว่างการหอบหายใจ

“ว่าไงนะ?!” คอร์ดที่ตื่นตระหนกตะโกนขึ้นด้วยเสียงที่ดังมาก จนเสียงตะโกนของเขาอาจได้ยินก้องไปทั่วทั้งจังหวัดโลแกนได้

ในขณะเดียวกัน ดีแลนอยู่ในห้องนั่งเล่นภายในคฤหาสน์ตระกูลคลอฟอร์ดในนอร์ทเบย์

เขารู้สึกอยากจะขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างกระทันหัน จากนั้นก็พึมพำ “…อาจมีบางอย่างอาจเกิดขึ้นหรือเปล่า…? ผมรู้สึกลุกลี้ลุกลนมาได้สักพักแล้วตอนนี้…ผมแค่รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น!”

“จะเกิดอะไรขึ้นได้ล่ะ? ที่ฉันเห็นนะ คุณแค่รู้สึกว่าเนื่องจากความกดดันทั้งหมดที่คุณได้สะสมมานับตั้งแต่การหายตัวไปของเจอรัลด์…” ยูเลียตอบกลับด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก ขณะที่เธอเดินไปหาเขา เมื่อรู้สึกสงสารสามีของเธอ

ดีแลนถอนหายใจ จากนั้นก็พูด “เมื่อคิดว่าหนึ่งปีได้ผ่านไปแล้วนับตั้งแต่ตอนนั้น…ถ้าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามแผนการ งั้นเจอรัลด์ก็คงจะได้แต่งงานกับไวร่าในปีนี้แล้ว! ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นมากเหมือนกันในตอนเริ่มต้น! แต่ทั้งหมดมันถูกทำลายลงแล้วตอนนี้…”

ขณะที่เธอมองไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกของเขา ยูเลียก็ตอบกลับ “เมื่อพูดถึงไวร่าแล้วล่ะก็…เธอไม่ได้ทำตัวแปลกไปเล็กน้อยตั้งแต่เธอกลับมาจากงานนั้นในจังหวัดซอลฟอร์ดประมาณครึ่งปีก่อนหรอกเหรอ? ฉันจำได้ว่าเบก็ไปด้วยกันกับเธอในตอนนั้น และเธอก็ทำตัวแปลกพอ ๆ กันกับไวร่าเช่นกัน! จากสิ่งที่ฉันเห็น เด็กสาวทั้งสองดูเหมือนจะสนุกที่ได้อยู่เป็นเพื่อนกันและกันนะ โดยมักจะแบ่งปันความลับต่อกันและหัวเราะเป็นครั้งคราว เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันซักถามพวกเธอถึงหัวข้อของบทสนทนาของพวกเธอ พวกเธอก็เพียงบอกว่ามันไม่มีอะไร!”

“ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึงมัน…ผมก็จำได้ว่าก่อนการเข้าร่วมงานนั้น พวกเธอทั้งคู่ร้องไห้กันค่อนข้างบ่อย…โดยเฉพาะอย่างยิ่งไวร่า จากสิ่งที่คนรับใช้เล่าให้ผมฟัง ไวร่าจะหลบซ่อนตัวอยู่แต่ในห้องของเธอเพื่อร้องไห้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอไม่มีงานอื่นใดให้ทำ มันอธิบายได้ว่าทำไมดวงตาของเธอถึงมักจะแดงมากอยู่เสมอเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมเห็นเธอในตอนนั้น…”

“ใช่ไหมล่ะ? พวกเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากกลับมาจากงานประมูลนั่น! พวกเราอยู่กับไวร่ามาเป็นเวลานานที่สุดแล้ว และแม้เธอไม่เคยได้อาศัยอยู่กับเจอรัลด์เลยจริง ๆ แต่ฉันมั่นใจว่าคุณก็เห็นด้วยว่าเธอรักเขาอย่างสุดซึ้ง เบก็รักเขามากเช่นกันในฐานะลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่ง ด้วยเหตุนั้น มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริง ๆ ที่พวกเธอทั้งคู่จะเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันหลังจากการเข้าร่วมงานประมูล ถึงแม้ว่ามันเป็นเรื่องที่ดีขึ้นก็ตาม!” ยูเลียกล่าว

ดีแลนกรแอมในลำคอ จากนั้นก็กล่าว “ไม่มีความจำเป็นที่จะเริ่มสร้างทฤษฏี…มาถามพวกเธอโดยตรงเพื่อให้ได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดเถอะ!”

เมื่อกล่าวไปแบบนั้น เชาก็สั่งให้คนรับใช้ของเขาไปเรียกทั้งสองสาวมา

“แม่คะ? พ่อ? กำลังมองหาพวกเรากันอยู่เหรอคะ?” ไวร่าถามด้วยรอยยิ้ม เมื่อพวกเธอทั้งคู่มายืนอยู่ตรงหน้าพ่อแม่ของเจอรัลด์

“ใช่ มันเกี่ยวกับเรื่องงานประมูลที่เธอทั้งคู่ไปเข้าร่วมในจังหวัดซอลฟอร์ดประมาณครึ่งปีก่อน…แม้มันอาจรู้สึกแปลก ๆ ที่ฉันจะถามถึงในตอนนี้ก็ตาม ฉันแค่ยุ่งมากกับการสืบสวนพวกเขาจนฉันไม่มีเวลาที่จะถามพวกเธอได้อย่างเหมาะสมเกี่ยวกับเรื่องนี้! ยังไงซะ ฉันจำได้ว่าเธอทั้งคู่ไปที่นั่นเพื่อจะซื้อราชาโสมกันหนิ…ทำไมถึงกลับมามือเปล่ากันล่ะ? อีกอย่าง ในขณะที่พวกเราดำเนินการเรื่องนี้ มีเรื่องอื่นเกิดขึ้นในขณะที่เธออยู่ที่นั่นหรือเปล่า?” ดีแลนถามกลับ

“…อ อ่า…เกี่ยวกับราชาโสม…” ไวร่าตอบกลับ ขณะที่เธอหน้าแดงขึ้นมาในทันที

ในตอนนั้น เจอรัลด์ชนะผู้ประมูลรายอื่น เป็นผลให้ เขาเป็นเจ้าของราชาโสมไปโดยชอบธรรม อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ทำให้ไวร่าและเบสัญญาว่าจะไม่บอกใครว่าพวกเธอได้พบเขาที่นั่น ด้วยความกลัวว่าการเปิดเผยที่อยู่ของเขาจะลงเอยด้วยการเป็นภาระให้ครอบครัวของเขา

ไวร่ารักษาสัญญามาตลอดเพราะเธอรู้ดีว่าสิ่งที่เจอรัลด์บอกเธอให้ทำนั้นสมเหตุสมผล เธอเข้าใจว่าพ่อแม่ของเจอรัลด์จะไม่สามารถต้านทานแรงผลักดันที่จะเพิ่มความพยายามในการค้นหาเขาสองเท่าแน่ เมื่อพวกเขารู้ว่าเขาปลอดภัยดี หากโมลเดลคนใดได้ข่าวเกี่ยวกับเรื่องนั้น โมลเดลก็อาจจะเข้าเกียร์สูงเช่นกัน ซึ่งทำให้ชีวิตของเจอรัลด์ตกอยู่ในอันตรายต่อไปได้

“…แม้พวกเราจัดการซื้อมันได้ มันก็ถูกขโมยไปในท้ายที่สุดน่ะค่ะ!” เบตอบกลับอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ดีว่าไวร่าโกหกได้แย่มาก

“…เข้าใจแล้ว เธอบังเอิญพบกับใครอื่นที่นั่นหรือเปล่า?” ดีแลนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“อ อ่า…ไม่เลยค่ะ!” ไวร่าตอบกลับ ขณะที่เธอส่ายหัว

ขณะนั้นเอง พ่อบ้านก็เข้ามาหากลุ่มก่อนจะพูดขึ้นมา “ขอโทษที่ล่วงล้ำเข้ามาด้วยครับ แต่คุณปาร์คเกอร์ โมลเดล เพิ่งมาถึงพร้อมกับทีมสืบสวนของเขา ในเวลานี้พวกเขากำลังรออยู่ตรงประตูกันครับ”

“…โอ้? งั้นก็รีบเชิญพวกเขาเข้ามา” ดีแลนตอบกลับ ขณะที่เขาลุกยืนขึ้นทันที

เนื่องจากความช่วยเหลือลับ ๆ ของปาร์คเกอร์ คลอฟอร์ดจึงไม่ได้ทนทุกข์จากการปราบปรามจากคอร์ดมากเกินไปในปีที่ผ่านมา ด้วยเหตุนั้น ดีแลนจึงปฏิบัติต่อเขาอย่างค่อนข้างเคารพ