มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 198

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 198

ใครจะไปคิดว่าคุณคลอฟอร์ดจะอยู่ที่นี่ สังสรรค์กับกลุ่มคนเช่นนี้?

“โอ้? คุณซิมเมอร์แมน คุณรู้จักคนพเนจรคนนี้ เจอรัลด์ด้วยเหรอครับ?” เมอร์ฟีถามด้วยความประหลาดใจ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ยานซี ซิมเมอร์แมนกล่าวทักทายเจอรัลด์ คลอฟอร์ดด้วยชื่อ เมอร์ฟีและผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่ต่างก็อิจฉาตาร้อนกัน ยานซีรู้จักผู้ชายคนนั้นแต่ไม่รู้จักพวกเขาได้อย่างไร?

นี่มันอะไรกัน?

“มันเป็นธุระบ้าอะไรของนายที่ฉันจะรู้จักใคร? ไสหัวไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!” เมื่อได้ยินเมอร์ฟีเรียกเจอรัลด์ว่าอะไร ยานซีก็คำรามขึ้นมาด้วยความโกรธ

สีหน้าของเมอร์ฟีซีดเซียว

เจอรัลด์วางตะเกียบลงก่อนจะตอบอย่างใจเย็นว่า “อ่า คุณนั่นเอง ยานซี ผมจำคุณได้จากการไปเยี่ยมเยียนที่ซันนี่เดลในครั้งที่แล้วได้ โอ้ ใช่สิ—คุณหาตั๋วของคุณเจอหรือยัง?” เขาจงใจแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตเล็กน้อย

“โอ้ ครับ! ผมหาเจอแล้ว! ขอบคุณมากนะ เจอรัลด์! ขอบคุณมาก จริง ๆ!”

ยานซีก้มตัวลงโค้งคำนับ เมื่อพิจารณาว่าเขามักจะโค้งคำนับยังไงต่อการปรากฏตัวของ เอเดน เบเกอร์ แล้วกับเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ก็คงมากกว่านั้นใช่ไหมล่ะ?

“ขอบคุณครับ เจอรัลด์!” ผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังยานซีก็ทำตามเขา

และนั่นคือการทักทาย

“ไม่มีปัญหา ถ้าผมอยากจะขออะไรบางอย่างเป็นการตอบแทน ยานซี…ให้พวกเราอยู่ห้องนี้ต่อไปได้ไหมล่ะ?”

“แน่นอน แน่นอนสิครับ!” ยานซีไม่รู้ว่าเจอรัลด์มีธุระอะไรที่นี่ แต่ถ้าเขาพูดขึ้นมาว่ากระโดดกัน ยานซีก็จำเป็นจะต้องรู้ว่ามันจะสูงได้เท่าไหร่ดี หลังจากการแลกเปลี่ยนความพึงพอใจกันไม่กี่อย่างอย่างรวดเร็ว เขาก็พาคนของเขาล่าถอยออกไปโดยไม่รอช้า

ความสงบสุขกลับคืนสู่ห้องอาหารส่วนตัว

ความเงียบเข้าครอบงำเมื่อทุกคนจ้องมองเจอรัลด์ด้วยอาการอ้าปากค้างกัน ผู้ชายคนนี้ใช้อิทธิพลไปแบบนั้นเลยเหรอ?

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?

“เจอรัลด์ นาย…นายรู้จักคุณซิมเมอร์แมนได้อย่างไร? เขาขอบคุณนายมากขนาดเพื่ออะไร?” ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนอย่างรุนแรง ลิเลียนพูดขึ้นก่อนด้วยความกระวนกระวายใจ

“โอ้ เขาลืมตั๋วรถบัสของเขาไว้ที่ไหนสักแห่ง—แต่ฉันหามันเจอให้เขาได้!”

ว่าไงนะ?

ทุกคนจ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างพอ ๆ กับจานอาหารเย็นบนโต๊ะได้

เขากำลังพยายามจะหลอกใคร? ทั้งหมดนั้นเมื่อกี้ แค่ตั๋วรถบัสเนี่ยนะ?

เจอรัลด์เองก็เพิ่งตระหนักว่าการโกหกที่ไม่ได้ตระเตรียมมาก่อนนี้อาจจะทำให้เกิดความยืดเยื้อได้

“อืม…บาทีมันอาจเป็นตั๋วเครื่องบินมั้ง ฉันก็จำไม่ได้แล้วสิ”

“เหอะ?” ทั้งลิเลียนและชารอนต่างก็ยังคงแปลกใจกันอยู่ ตั๋วเครื่องบินก็ไม่แม้แต่จะอธิบายเรื่องนี้ได้!

ด้วยการเกาหัวของเขา เจอรัลด์พยายามคิดหาทางออกของเรื่องนี้ “เอาตามตรงฉันก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเป็นตั๋วอะไรกันแน่ แต่เขารู้ว่าขอบคุณกับมันจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

นั่นน่าจะได้นะ—และเจอรัลด์ก็รู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังจะอิ่มแล้ว เขาไม่เห็นประเด็นอะไรที่จะใช้เวลาอยู่แถวนี้ไปนานกว่านี้ ดังนั้นหาข้ออ้างว่าเขามีเรื่องเรื่องที่ต้องทำ จากนั้นก็หลบหนีไป

หลังจากการจากไปของเขา ทุกคนในห้องก็จ้องมองกัน เห็นได้ชัดว่า เจอรัลด์ได้ปิดบังเรื่องบางอย่างไว้อยู่…แต่เขาไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับยานซี ซิมเมอร์แมนได้อย่างไร?

ทำไมถึงไม่เป็นพวกเขา แทนกันนะ? ทำไม ถ้านั่นเป็นพวกเขาล่ะก็ งั้น…!

บางคนรู้สึกอิจฉาตาร้อน คนอื่น ๆ เช่นชารอนและลิเลียน ต่างก็กำลังต่อสู้กับความรู้สึกที่ซับซ้อน

มันผุดขึ้นมาในใจของพวกเธอว่าเจอรัลด์ค่อนข้างจะประสบกับความผลิกผันของโชคชะตาโดยสิ้นเชิงผ่านการได้รู้จักกับยานซี ดูเหมือนว่ามันเป็นไปได้อย่างสมบูรณ์

ในเหตุการณ์นั้น หญิงสาวทั้งสองคนรู้สึกราวกับว่าตอนนี้พวกเธอเข้าใจความหมายที่แท้จริงของความเสียใจแล้ว

ความคิดที่ได้เห็นวันนั้นมาถึงทำให้พวกเธอรู้สึกเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ต้อยต่ำ

อ๊าก จะทำอะไรได้!

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่คิดว่ายานซีจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจอรัลด์มากขนาดนั้น การขอบคุณมีค่าเพียงแค่ไม่กี่อย่างเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คนจรจัดอย่างเจอรัลด์จะขออะไรได้มากแค่ไหนจากคนอย่างยานซี? โดยทั่วไปแล้วก็ไม่มีอะไรเลย!” เมื่อรับรู้ได้ถึงความปั่นป่วนในห้อง เมอร์ฟีจึงประกาศเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนี้ ทุกคนก็สามารถผ่อนคลายกันได้เล็กน้อย

เจอรัลด์เพียงแค่เดินจากไปแม้ว่าเขาจะสามารถบีบให้พวกเขาทั้งหมดออกมาได้เป็นอย่างดี แต่เห็นแก่ความรักที่ครั้งหนึ่งเขามีต่อชารอน เขาจึงยั้งมือของเขาไว้ ไม่ว่าตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไร เขาก็จะไม่ลืมว่าเธอได้ช่วยเหลือเขามาก่อนในอดีต

เรื่องนี้ทำให้พวกเขาหายกัน

เขาลูบหน้าท้องด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็เริ่มสงสัยว่าเควต้าและเด็ก ๆ ได้กินอะไรแล้วหรือยัง บางทีเขาอาจจะนำบางอย่างไปให้พวกเขา

และเช่นนั้น เขาจึงลงเอยที่บ้านของเควต้าอีกครั้งหนึ่ง…และก็อีกครั้ง สำหรับเจ็ดวันถัดไปติด ๆ กัน เขามุ่งหน้าไปที่นั่นไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีเวลาว่าง พูดคุยกับเธอและเล่นกับเด็ก ๆ …มันเป็นที่หลบภัยที่เต็มไปด้วยความสุขสำหรับเขา และเขาก็มักอารมณ์ดีอยู่ที่นั่นเสมอ

ดีกว่าการไปไหนมาไหนในโรงเรียนเสียอีก

นอกจากนี้ เขาก็เริ่มเข้าใกล้เควต้ามากขึ้นในทุก ๆ วัน

มีการรักษาความปลอดภัยในข้อมูลติดต่อของเธอ พวกเขาส่งข้อความหากันและกันอยู่บ่อย ๆ เช่นกัน

เขาตกหลุมรักอยู่ใช่ไหม? เขาไม่แม้กระทั่งจะบอกได้…แต่เขาก็ชอบเธอมากพอแน่นอน

ทั้งสัปดาห์นี้เขาได้ใช้เวลาพูดคุยกับเควต้า บางครั้งเขาก็ตอบข้อความของมีล่าช้าด้วย ในคืนหนึ่ง มีล่าส่งข้อความต่อไปนี้ให้เขากระทันหัน

‘เจอรัลด์…นายได้คุยกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันใช่ไหม?’