มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 253
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 253
“ฉันรู้ ฉันรู้! มันเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนรวยสักพักหนึ่งแล้วเพราะลูกชายของตระกูลคลอฟอร์ดซื้อมันไว้ด้วยราคาแปดล้านดอลลาร์!”
“งันมันอยู่ที่นี่สินะ! มันดูน่าทึ่งจัง!”
“ยังไงซะ เอเลน่า เนื่องจากครอบครัวของหนูมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ หนูคิดว่าหนูจะสามารถพาพวกเราไปที่วิลล่าเพียงเพื่อชมดูสภาพแวดล้อมที่นั่นได้ไหม?”
เหล่าคุณป้าต่างก็อิจฉามากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เอเลน่าหันไปมองเจอรัลด์ เขาไม่ได้ปฏิเสธพวกเขาและเธอจึงพยักหน้ากลับให้พวกเขา
พวกเขาไปถึงที่หมายทันที
เมื่อไหร่ก็ตามที่เจอรัลด์ไม่ได้อยู่แถวนี้ก็จะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ด้านนอก เพื่อหยุดผู้คนจากการที่จะเข้าไปด้านใน
พวกเขาเดินมาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็อยู่ที่นั่นแล้ว เพื่อจะหยุดพวกเขาไม่ให้ขึ้นไป
“พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่? นี่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวนะครับ โปรดออกไปเดี๋ยวนี้ด้วย!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนสองคนนั้นเข้มงวดจริง ๆ
“พวกเราไม่ใช่นักท่องเที่ยว เข้าใจ? หญิงสาวที่น่ารักคนนี้ที่อยู่ที่นี่คือลูกสาวของคุณลาร์ซัน จากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่! พวกเราไม่สามารถเข้าไปเพื่อชมดูได้เหรอในเมื่อคุณคลอฟอร์ดก็ยังไม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่?” รูบี้กล่าวอย่างจองหอง
“โอ้! เป็นคุณเอเลน่า ลาร์ซัน นั่นเอง ขออภัยด้วยครับ!”
ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ และเมาน์เทนวิลล่าทั้งหมดอยู่ภายใต้บริษัทเดียวกัน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ก็เป็นคนของ ไมเคิล ซีค ดังนั้นพวกเขาจะรู้จักเกี่ยวกับบุคคลสำคัญของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่กัน
เมื่อพวกเขาเห็นเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ข้างเอเลน่า พวกเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“คุณเอเลน่า พวกเราแค่อยู่ที่นี่เพื่อดูแลวิลล่าให้คุณคลอฟอร์ด มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้พวกคุณทั้งหมดเข้าไปในวิลล่า และถ้าคุณซีครู้เรื่องนี้ พวกเราคงจะต้องเจอกับปัญหาใหญ่แน่ ดังนั้น โปรดเถอะครับ คุณเอเลน่าถ้าคุณทั้งหมดไม่ได้วางแผนที่จะเข้าไปด้านในวิลล่า พวกคุณสามารถเดินเล่นอยู่รอบ ๆ กันได้!”
ผู้คนที่ต้องการจะมาเยี่ยมชมวิลล่านี้ล้วนเป็นบุคคลที่เป็นที่รู้จักกันดี อย่างเช่น โยเอล โฮลเดน ที่ได้อ้างว่าเจอรัลด์เป็นน้องชายอุปถัมภ์ของเขา และเอาแต่พาผู้คนมาที่นี่
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าเขาเป็นตัวจริงหรือเปล่าแต่แค่ชื่อของเขาอย่างเดียวก็น่ากลัวแล้ว
แต่อย่างไรก็ตาม วิลล่าแห่งนี้ไม่ได้เปิดให้สำหรับสาธารณชนจริง ๆ
และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่กล้าที่จะหยุดเอเลน่า ลาร์ซันเช่นกัน
“โอเค พวกเราแค่จะเดินเล่นอยู่ข้างนอกวิลล่ากัน!” หลังจากสังเกตว่าเจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเธอจึงหันไปหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและพูดขึ้นมา
“อีกอย่างนะครับ คุณเอเลน่า คุณไม่คิดว่าคนที่คุณจะพาเข้าไปด้านในนั้นมากเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ? พวกเราจะถูกไล่ออกได้ถ้าผู้จัดการมาเห็นเข้า!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกหนักใจ
“พวกคุณนี่เป็นปัญหากันมากนะ! พวกเราจะทิ้งคนหนึ่งไว้ละกัน แค่นี้แหละ! และพวกเราเก้าคนจะขึ้นไป” แฮร์เรียตกล่าว
ทุกคนรู้ว่าคนที่จะถูกทิ้งไว้ข้างหลังคือเจอรัลด์
เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออก อย่าลืมว่า มันเป็นบ้านของเขาเอง และตอนนี้เขาจะไม้ได้รับอนุญาตให้ไปดูบ้านของตัวเอง
เจอรัลด์ไม่ได้วางแผนที่จะเอาใจพวกเขาอีกต่อไปเมื่อพวกเขาไปถึงยอดเขาในภายหลัง
จริง ๆ แล้วเขาต้องการจะเป็นคนที่ไม่เรียกร้องความสนใจแต่พวกเขานั้นมากเกินไปแล้ว เพราะพวกเขาไม่แม้แต่จะสนใจเขาเลยด้วยซ้ำ!
“นั้นจะเป็นการตกลงของพวกเรา! ไปกันเถอะ แอนล่า!”
“ไม่มีจุดประสงค์สำหรับเขาที่จะขึ้นไปบนนั้น คนเช่นเขาก็ดีพอแล้วที่มีบ้าน เขาไม่สามารถซื้อบังกะโลได้หรอก!” รูบี้ยิ้มเยาะ
คนอื่น ๆ ขึ้นไปข้างบนอย่างตื่นเต้นโดยทิ้งเจอรัลด์ไว้ข้างหลัง
เจอรัลด์ยิ้มอย่างขมขื่น ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา เขาจะไม่เพียงแค่อยู่ที่นั่นแน่ เนื่องจากเขาก็ได้มาที่นี่แล้ว เขาจะไปชมดูและดูว่าไมเคิลได้ทำงานของเขาเสร็จแล้วหรือไม่
“นายกำลังพยายามจะทำบ้าอะไรเนี่ย?”
หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดไม่ให้เขาขึ้นไป
เจอรัลด์ตกตะลึง “อะไรนะ? พวกคุณไม่รู้เหรอว่าผมเป็นใคร?”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นจะไม่รู้จักเขาได้ยังไง?
เขาคิดว่าพวกเขาแค่ทำราวกับว่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเพราะพวกเขาถูกบอกกล่าวให้ทำเท่านั้น และเขาไม่ได้ตระหนักว่าพวกเขานั้นไม่รู้ตัวตนของเขา!
“นายน่ะเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใคร? ไม่ใช่ว่านายเป็นเพียงคนบ้านนอกที่ต้อยต่ำที่กำลังจะแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยหรอหรือ? ดูเหมือนว่านายจะไม่ได้รับการต้อนรับจากพวกเขามากนักเช่นกัน!”