มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 327

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 327

“เป็นเจอรัลด์เสมอมาเลยใช่ไหม?”

แคสแซนดร้าไม่พบคำอธิบายอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเชื่อมเหตุการณ์นี้กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับแบตเตอรี่สำรองนั้น

เจอรัลด์เป็นคนที่แปลกจริง ๆ เขาใช้ชีวิตลับ ๆ ล่อ ๆ มาก

‘เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์ก็เป็นคนแรกที่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ตอนนั้นเมื่อฉันถูกพาไปที่โรงแรมในตอนแรก เพราะเขา ฉันถึงได้รับการช่วยเหลือทันเวลา’

‘ฉันยังพบแบตเตอรี่สำรองของเจอรัลด์ในรถของฟลินท์ ครั้งนี้ก็เกิดขึ้นเช่นเดียวกัน เจอรัลด์เป็นคนแรกที่ตระหนักได้ว่าความโชคร้ายได้เกิดขึ้นกับเรา ซึ่งนำให้พวกเราสี่คนได้รับการช่วยเหลืออย่างท้วงทันเวลาพอดี แม้แต่เสื้อคลุมและโทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็อยู่ที่นั่นด้วย!’

‘ตอนแรกมันดูเหมือนว่าคุณคลอฟอร์ดคือ คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ แต่คราวนี้ ความสนใจของเขาไปที่นาโอมิแทน’

‘และปัจจุบันนี้เจอรัลด์ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับนาโอมิ!’

‘เขายังทุบตีรองประธานของสหภาพนักศึกษาในวันก่อนอีกด้วยซ้ำ! แล้วเกิดอะไรขึ้นในตอนท้าย? เมื่อมาคิดดู ผู้อำนวยการภาควิชาก็เคารพนอบน้อมต่อเจอรัลด์!”

‘เขาร่ำรวยโคตร ๆ ตอนนี้และพวกเราไม่แม้แต่จะรู้เลยด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรและเมื่อไหร่กัน!’

‘แต่ที่สำคัญมากที่สุด…เจอรัลด์มีนามสกุลร่วมกับคุณคลอฟอร์ด!’

‘โอ้ พระเจ้า ถ้าเจอรัลด์เป็นคุณคลอฟอร์ดจริง ตอนนี้ทุกอย่างก็จะสมเหตุสมผล!’

ใบหน้าของแคสแซนดร้าซีดเซียว ขณะที่การจู่โจมทางความคิดของเธอจบลง

แม้แต่ฟาซิลิตี้และคนอื่น ๆ ก็ตามทันบทสรุปแบบเดียวกัน

พวกเธอรู้สึกประหลาดใจกันอย่างสิ้นเชิง

“…เจอรัลด์เป็นคุณคลอฟอร์ดจริง ๆ ใช่ไหม? งั้นเขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาเหมือนกันใช่หรือเปล่า?” ฟาซิลิตี้ถามด้วยน้ำเสียงที่ประหม่าและหดหู่ใจ

“ฉันไม่รู้แต่นั่นมีความเป็นไปได้อย่างมาก!” แคสแซนดร้ากล่าว น้ำเสียงของเธออ่อนเพลีย “แต่พวกเราไม่ควรกังวลไป เราสามารถแอบสังเกตดูเจอรัลด์ได้จนกระทั่งพวกเราแน่ใจตัวตนของเขา จากนั้นพวกเราก็สามารถตัดสินใจได้ว่าจะทำยังกับเรื่องนี้!” แคสแซนดร้ากล่าว พยายามที่จะทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอเลยที่เธอจะลงเอยด้วยการตกหลุมรักกับเจอรัลด์ได้

มื้ออาหารกลายเป็นแปลก ๆ ด้วยหญิงสาวหลาย ๆ คนรู้สึกเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์ก็อยู่ที่วิลล่าแล้ว เขาสตาร์ทเครื่องยนต์ของรถลีมูซีนระดับไฮด์เอนของเขาก่อนที่จะขับออกไปรับพ่อบ้านของพี่สาวของเขาและลูกน้องคนอื่น ๆ ของเธอ

เขาเคยได้ข่าวมาว่าครอบครัวของเขาได้ส่งพวกเขามา และพวกเขาแต่ละคนนั้นมีสถานะค่อนข้างพิเศษในครอบครัวของเขา

เจอรัลด์ยังไม่เคยขึ้นเครื่องบินมาก่อนเลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าประตูผู้โดยสารขาเข้าสนามบินหน้าตาเป็นอย่างไร

เขาต้องถือป้ายและรออยู่ที่ประตูผู้โดยสารขาเข้าหรือเปล่า?

เขาแค่จอดรถลีมูซีนไว้ด้านนอกของประตูผู้โดยสารขาเข้า เขาไม่สามารถจอดรถลีมูซีนของเขาไว้ที่อื่นได้เลยจริง ๆ

จากนั้นเขาก็ส่งข้อความให้พ่อบ้านผ่านเบอร์โทรติดต่อที่พี่สาวของเขาได้ให้เขาไว้ รวมถึงหมายเลขป้ายทะเบียนรถด้วย

ไม่นานมากเกินไปหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็เริ่มรู้สึกเสียใจที่จอดรถไว้ที่นั่น

คนหนุ่มสาวหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาว ๆ ต่างก็กำลังอึ้งกับรถลีมูซีนของเขา

บางคนยังถ่ายรูปหมู่กับรถอีกด้วย

ด้วยการนั่งอยู่ในรถของเขา เจอรัลด์รู้สึกกระสับกระส่ายและอึดอัด

ขณะที่เรื่องนี้กำลังเกิดขึ้น กลุ่มของคนสี่คนได้เดินผ่านประตูผู้โดยสารขาเข้าออกมา

“ไม่ใช่ว่าปู่บอกว่าคุณคลอฟอร์ดจะส่งคนมารับพวกเราหรอกเหรอ? เขาอยู่ไหนล่ะ?” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นมา

ชายแก่ท่าทางใจดีที่มีผมขาวเป็นคนนำ ตามมาข้างหลังคือ หญิงสาวที่ดูสดใสคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุไม่สิบแปดก็สิบเก้าปี

แม้แต่ด้านหลังที่ไกลออกไป ก็เป็นฝาแฝดคู่หนึ่ง พี่น้องทั่งคู่ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงอายุสามสิบปีและพวกเขาทั้งคู่ใส่ชุดสูท แต่อย่างไรก็ตาม แม้แต่นั่นก็ไม่ได้ลบความจริงที่ว่าพวกเขาทั้งคู่ดูแข็งแกร่งและดุร้ายพอ ๆ กัน

ทั้งสองดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับปู่และหลานสาวของเขา

“ใช่ คุณคลอฟอร์ดจะส่งคนมาที่นี่เพื่อรับพวกเรา ปู่ก็เพิ่งได้รับหมายเลขป้ายทะเบียนของรถ เดรก ไทสัน ไปตรวจดูว่ารถของเรามาอยู่ที่นี่แล้วหรือไม่”

“ได้เลยครับ คุณเคนดัลล์!”

จากนั้นบอดี้การ์ดสองคนก็เริ่มมองหาไปรอบ ๆ

“ปู่ค่ะ หนูค้นอะไรได้บางอย่าง และเห็นได้ชัดว่าอาหารที่นี่นั้นค่อนข้างพิเศษ จะเป็นอะไรไหมถ้าหนูจะไปลองชิมบางอย่างดูให้ตัวเองในภายหลัง?” หญิงสาวถามขึ้นมา เธอดูเหมือนจะมีด้านซุกซนมากขึ้นขณะที่เธออ้อนวอนปู่ของเธอ

“พวกเราจะอยู่ในเมย์เบอร์รี่กันสักระยะหนึ่งอยู่ดี หนูสามารถไปทานอาหารที่ไหนก็ได้ที่หนูต้องการ”

ขณะที่เขาพูดจบประโยค พี่น้องคู่นั้นก็ย้อนกลับมา

พวกเขาได้ตำแหน่งของรถลีมูซีนแล้ว

เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น เจอรัลด์ก็อยู่ที่นั่นกำลังรอพวกเขาอยู่

ขณะที่เจอรัลด์กำลังจะออกจากรถเพื่อไปแนะนำตัวเขาเอง เขาก็ได้ยินหญิงสาวพูดขึ้นมา

“ปู่คะ? คุณคลอฟอร์ดหล่อสุด ๆ ไปเลยใช่ไหม? คุณหนูคลอฟอร์ดช่างเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์เช่นนั้น เขาก็ต้องเป็นคนหล่อเหลาเหมือนกับที่เธอเป็นคนสวยแน่ ๆ !”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็กระดากอายเล็กน้อยที่จะแนะนำตัวเอง