มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 442

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 442

น้ำเสียงของเจอรัลด์เต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่เขาถาม

ชายแก่คนนั้นเพียงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่หันไปมองเจอรัลด์ “ทำไมล่ะ? ใช่ ฉันเคยเห็นเธอ พบเธออยู่ด้านนอกสถานีเมย์เบอร์รี่ประมาณช่วงเที่ยงวันนั้น เธออยู่คนเดียว ฉันจำเธอได้อย่างชัดเจนเพราะเธอขาว สูง และสวยมาก มีคนสองสามคนกำลังรอเธออยู่ที่สถานี หลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เธอก็ขึ้นรถไปอย่างรีบร้อนและนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ”

“เธอดูเหมือนสนใจนะ เธอรู้จักหล่อนหรือมีบางอย่างเช่นนั้นหรือเปล่า?” ชายชราถามขณะที่เขายิ้ม

“ใช่ พวกเรารู้จักกัน” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้าก่อนจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับชายชรา

ตามคำบอกเล่าของชายชราของเหตุการณ์นั้น คนที่เขาเห็นในวันนั้นคือกีย่าจริง และช่วงเวลาก็ถูกต้องเหมือนกัน

ตราบใดที่เขารู้ว่ากีย่าหายไปในตอนแรกที่ไหน ไม่ว่าเธอจะถูกลักพาตัวไปหรือไม่ก็ตาม สถานการณ์ก็จะสามารถได้รับการคลี่คลายได้ค่อนข้างง่ายดาย

ขณะที่เขากำลังจะจากไปนั้น ชายชราก็คว้าแขนเขาเอาไว้อย่างประหม่า

“คุณต้องการอระไรอีก?” เจอรัลด์ถาม

“หลานชายของฉัน เธอเป็นคนใจดีมาก…ฉันขอทราบขื่อของเธอได้ไหม?”

“เจอรัลด์ คลอฟอร์ด…”

เพราะเขาได้ให้เบาะแสที่สำคัญเช่นนั้นกับเจอรัลด์ เจอรัลด์จึงรู้สึกไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะไม่บอกชื่อของเขากับเขา

“เธอพูดว่านามสกุลของเธอคือคลอฟอร์ด…ฉันขอดูหน้าอกของเธอได้ไหม?”

น้ำเสียงของชายชราทันใดนั้นก็กลายเป็นการผสมกันของความปั่นป่วนและความตื่นเต้น

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบกลับ ชายชราก็ดึงคอเสื้อของเขาแล้ว

ตามธรรมดาแล้ว เจอรัลด์จึงพยายามที่จะต่อต้านแต่ชายชราคนนั้นไม่ธรรมดาจริง ๆ แม้ว่าเขาจะดูอ่อนแอ แต่เมื่อเขาต้องการ ชายชราก็แข็งแรงพอที่จะทำให้มั่นใจได้ว่าเจอรัลด์ไม่สามารถแม้แต่จะขยับแขนของเขาได้อีกต่อไปเลยด้วยซ้ำ

เมื่อคอเสื้อของเจอรัลด์ถูกดึงออกแยกจากกัน ชายชราก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ช่างพิลึกอะไรอย่างงี้! มันไม่อยู่นี่!” ชายชรากล่าวขณะที่เขาปล่อยตัวเจอรัลด์ไป

‘ชายแก่คนนี้เป็นคนบ้า!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองขณะที่เขาลูบข้อมือของเขาเบา ๆ

ขณะที่ชายชรายังตกอยู่ในความงงงวย เจอรัลด์จึงปรี่ไปยังทางออกและไม่ได้หันกลับไปมองอีก

หลังจากการวิ่งห่างไกลออกมาจากคลีนิคพอสมควร เจอรัลด์ก็โทรหาเดรก, ไทสัน และแทมมี่ เขาเล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้รู้มา

เขารู้ว่าทั้งเดรกและไทสันจะสามารถได้รับคำอธิบายอย่างละเอียดของเรื่องนี้ได้เร็ว ๆ นี้แน่

เมื่อคิดถึงสถานการณ์ เจอรัลด์รู้สึกว่าการลักพาตัวเกี่ยวข้องกับการฉ้อโกงและหลอกลวงมากมาย แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญแรกของเขาคือความปลอดภัยของกีย่าเสมอมา

ช่างเป็นการผกผันของเหตุการณ์ที่น่าประหลาดใจอยู่ดี เมื่อคิดว่าชายชราคนนั้นรู้เกี่ยวกับกีย่า…ช่างเป็นเหตุบังเอิญที่ยอดเยี่ยมอะไรอย่างงี้!

อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เวลาที่จะนึกถึงเรื่องนั้นในตอนนี้

หนึ่งชั่วโมงต่อมาเมื่อเดรกและไทสันติดต่อเจอรัลด์มาอีกครั้ง อย่างที่คาดคิดไว้ สำหรับคนที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี พวกเขาพบตำแหน่งนำถัดไป

เห็นได้ชัดว่ากีย่าถูกโกหกใส่ซึ่งเป็นผลนำไปสู่การที่เธอถูกลักพาตัวไป จากสิ่งที่พวกเขาสามารถคาดการณ์ได้ เธอถูกขังไว้ในบ้านในย่านสุดหรูแห่งหนึ่งมาประมาณสองวันแล้วตอนนี้

หลังจากการค้นคว้าบางอย่าง พบได้ว่านักเรียนที่ชื่อยาโคป คือสาเหตุของความวุ่นวายทั้งหมดนี้

ยาโคปเป็นหนี้พวกอันธพาลในเมย์เบอร์รี่ด้วยเงินก้อนหนึ่ง ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงใช้กีย่าเพื่อจะทำให้เขาจ่ายคืน

‘ให้ตาย!’ เจอรัลด์สบถด่าอยู่ในใจของเขา

เดรกและไทสันได้รับคำสั่งฉับพลันว่าให้เตรียมคนของพวกเขาให้พร้อมเพื่อช่วยเหลือกีย่า

แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยความเป็นมืออาชีพอย่างที่พวกเขาเป็น พวกเขาทั้งคู่ก็อยู่ที่ย่านนั้นแล้วพร้อมกับคนของพวกเขา พวกเขารออยู่ที่นั่นมาตลอดสำหรับคำสั่งถัดไปจากนาทีที่พวกเขาโทรหาเจอรัลด์เพื่อแจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับการค้นพบของพวกเขา

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงต้องการที่จะรีบไปที่นั่นด้วยตัวเอง แต่อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักขึ้นมาได้ว่ารถเบนซ์ G-Class ของเขาเพิ่งปล่อยให้เช่าออกไป และเขาก็ไม่สามารถไปที่เมาน์เทนท็อปวิลล่า เพื่อเอารถของเขาคืนด้วยเช่นกัน

โชคดีที่ย่านนั้นไม่ได้อยู่ไกลมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงเช่ารถจักรยานโอโฟ่และรีบไปที่นั่นทันที

เสียงฟ้าร้องสามารถได้ยินขึ้นมาและไม่นาน ฝนก็เริ่มตกลงมาอย่างหนัก

เจอรัลด์อัปเดตสถานการณ์ให้แทมมี่ และเขาก็โชคดีที่สามารถถ่ายทอดข้อมูลสำคัญทั้งหมดได้ก่อนที่แบตโทรศัพท์ของเขาจะหมดไป ด้วยการสบถด่าเบา ๆ เขายังคงปั่นต่อไปในขณะที่ฝนเทลงมาอย่างหนัก จนกระทั่งในท้ายที่สุดเขาก็มาถึงย่านเซนต์คลาวด์

ขณะที่เจอรัลด์ยังคงเดินทางไปที่นั่น รถไมบัคประมาณร้อยคันก็ได้มารวมกันรอบ ๆ ย่านนั้น ทำให้เกิดการจราจรติดขัดอย่างหนักอยู่ที่นั่น ทางเข้าทั้งสี่ที่ของย่านนั้นก็ถูกปิดกั้นเอาไว้อย่างสมบูรณ์เช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายหลายคนในชุดสูทดำก็กำลังยืนอยู่ภายใต้ร่มขณะที่พวกเขารออยู่ด้านนอกรถของพวกเขา มันค่อนข้างเป็นฉากที่น่าเหลือเชื่อที่ได้เห็น

ตามปกติแล้ว ผู้คนจึงเริ่มถ่ายรูปของเหตุการณ์นี้ผ่านหน้าต่างบ้านของพวกเขากัน ต้องมีเรื่องใหญ่บางอย่างกำลังเกิดขึ้นแน่

ไม่มีการบอกใบ้ใด ๆ ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นหรือใครไปทำให้ใครขุ่นเคืองใจขึ้นมา พูดง่าย ๆ ก็คือ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ทั้งน่าสับสนงุนงงและน่าตกใจต่อผู้อาศัยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรที่อาศัยอยู่ที่นั่นกัน

ขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น ชายหนุ่มและหญิงสาวสองสามคนกำลังยืนอยู่หลังประตูของร้านอาหารในย่านเซนต์คลาวด์

“ที่ปรึกษา ฝนกำลังตกหนักและทางเข้าทั้งหมดของย่านนี้ก็เห็นได้ชัดว่าถูกปิดกั้นเอาไว้! พวกเราไม่สามารถจากไปได้แม้ว่าพวกเราต้องการก็ตาม!” หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“งั้นทำไมพวกเราไม่อยู่ที่บ้านของที่ปรึกษากันล่ะ? เพราะเธอเพิ่งจะย้ายเข้ามาใหม่ที่นี่!” ชายคนหนึ่งพูดขณะที่เขากระแอมในคอ

“เมื่อพูดถึงบ้านของเธอแล้วก็ ถ้าที่ปรึกษาไม่ได้ขอให้เรามาช่วยเธอย้ายเข้าบ้านหลังใหม่ของเธอ พวกเราก็คงจะพลาดฉากที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอกไปอย่างง่ายดาย พวกมันทั้งหมดคือรถไมบัคเชียวนะ!”

ก่อนหน้านี้ เหล่านักเรียนต่างก็ประหลาดใจกันที่มันไม่ใช่แค่การแออัดอย่างปกติ เนื่องจากว่ารถทั้งหมดที่เป็นสาเหตุนั่นคือรถไมบัค

“…หืม’ ที่ปรึกษา ดูนั่น ผู้ชายคนนั้นที่ขี่จักรยานโอโฟ่ดูคุ้น ๆ ไม่ใช่เหรอ?” หญิงสาวอีกคนที่ชี้ไปยังคนที่กำลังปั่นจักรยานเข้ามาในย่านกล่าวขึ้นมา