มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 465

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 465

“ให้ตาย! เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะทานอาหารดีขนาดนี้?”

เคทลินถึงกับช็อกไป

ความโอหังบนใบหน้าของเธอถูกชำระล้างไปอย่างสิ้นเชิง

“เฮอะ! ทำไมถึงต้องโอ้อวดด้วยเมื่อเธอไม่มีเงินสักหน่อย? ทำไมถึงอยากจะสั่งบางอย่างที่แพงขนาดนั้นกัน?” เคทลินเยาะเย้ย

เพื่อนร่วมงานหญิงอีกสองคนที่รู้สึกแย่กับสถานการณ์ก็พูดแทรกขึ้นมาเช่นกัน ขณะที่พวกเธอเยาะเย้ยคู่นั้น

เจอรัลด์และเควต้ากำลังทานอาหารกันอย่างดีจริง ๆ พวกเขาทั้งคู่ได้สั่งฟัวกราส์จานใหญ่และแสนแพง ขณะที่อีกสี่คนสั่งแค่จานเล็กเพื่อแบ่งกันทานในหมู่พวกเขา

ขณะที่พนักงานเสริฟ์ได้เสริฟ์จานอาหารให้กับพวกเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่พวกเขา

เจอรัลด์เลือกที่จะเอาแต่นิ่งเงียบเพราะเควต้าคอยแต่โน้มน้าวเขาไว้ และเธอไม่อยากให้เขาเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยตรง

พวกเขาเพียงแค่พูดคุยกันต่อไปขณะที่พวกเขาทานอาหาร

เมื่อพวกเขาทานกันเสร็จ จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเคทลินและคนอื่น ๆ ก็ได้จากไปกันแล้ว

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่อาจรับความขายหน้านี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงจากไปด้วยความรีบร้อนเมื่อพวกเขาทานอาหารของพวกเขาเสร็จ

“ไปกันเถอะ” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาลูบไล้หน้าท้องของเขา

จากนั้นเขาก็เดินนำเควต้าออกไป

“เออจริงสิ เควต้า เสื้อผ้าพวกนั้นที่ฉันซื้อให้เธอก่อนหน้านี้อยู่ไหนล่ะ? ทำไมเธอไม่ใส่พวกมัน?”

เจอรัลด์ถามขึ้นมาและยิ้มให้ขณะที่เขามองไปที่เควต้า

ตอนนั้น เขาได้ซื้อเสื้อผ้ามากมายให้เธอ

เควต้าหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย และเธอก้มหน้าลงขณะที่เธอกล่าว “ฉันรู้สึกอายนิดหน่อยที่จะใส่เสื้อผ้าสวย ๆ และดีเช่นนั้น!”

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

เธอคล้ายกับเขามาก ตอนนั้น ตอนที่เขายากจน เขาก็รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องสวมใส่เสื้อผ้าที่สะอาดเท่านั้นก็พอ

เจอรัลด์ยังคงเลือกที่จะสวมใส่เสื้อผ้าง่าย ๆ และธรรมดาอยู่ตอนนี้เป็นเพราะเขาต้องการที่จะรักษาการทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจ

ในขณะที่ตรงกันข้าม ก็ไม่มีเหตุผลใดสำหรับเควต้าที่จะรักษาการทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจหนิ

“เธอกลัวอะไร? เออจริงสิ มีร้านแบรนด์เนมอยู่ที่นี่ มาสิ! ให้ฉันพาเธอเข้าไปเลือกเสื้อผ้าที่ดีกว่านี้กัน!”

“ห๋า? ไม่ ฉันไม่อยากได้! มันพงมากเกินไป!”

เควต้าปฏิเสธ พร้อมกับส่ายหัวของเธอ

“ไม่เป็นไรน่า เข้าไปกันเถอะ ฉันก็มีบัตรเครดิตแบล็กการ์ดอยู่ดี!”

เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มให้

จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ดึงเควต้าเข้าไปในร่าน

“เกรย์สัน ฉันอยากได้ชุดนี้ มันสวยมากเลย คุณคิดว่าฉันจะดูดีไหมเมื่อใส่ชุดนี้?”

เคทลินถามขณะที่เธอถือชุดเดรสไว้ตรงหน้าเธอ แสดงท่าทางให้แฟนของเธอแสดงความเห็น

ชุดเดรสนี้สวยมากจริง ๆ

ชายหนุ่มร่ำรวยที่ชื่อเกรย์สันพลิกดูป้ายราคา และเขาก็แทบจะโยนชุดเดรสนี้ทิ้งได้

“ให้ตาย! ชุดเดรสนี้มีราคามากกว่า 3,000 ดอลลาร์เชียวนะ! ทำไมไม่ไปปล้นธนาคารแทนล่ะ? ที่รัก คุณเลือกชุดเดรสตัวอื่นไม่ได้เหรอ?”

เกรย์สันโน้มน้าวเคทลิน ขณะที่เขากำกระเป๋าสตางค์ของเขาไว้

“ก็ได้ ถ้างั้นแล้วตัวนี้เป็นไง?”

เคทลินถามขึ้นมาอีกครั้ง

จากแวบเดียวที่เห็น มันก็ยังคงแพงมากเกินไปอยู่ดี ซึ่งมีราคาถึง 1,500 ดอลลาร์

สำหรับสองสาวคนอื่นที่มากับเคทลิน พวกเธอเพียงแค่ถือถุงช็อปปิ้งของพวกเธอเท่านั้น ขณะที่พวกเธอบูดบึ้งด้วยความริษยาจากภายใน ยังไงซะ พวกเธอก็ไม่ได้มีแฟนที่ร่ำรวยเหมือนเกรย์สันที่สามารถซื้อสินค้าหรูหราเช่นนี้ให้พวกเธอได้

มันเพียงพอแล้วสำหรับพวกเธอที่จะฉวยโอกาสทำตัวคุ้นเคยกับเคทลิน แต่มันคงจะดูไม่สมจริงอย่างที่สุดแน่นอน สำหรับพวกเธอที่จะคาดหวังให้เกรย์สันซื้อของบางอย่างให้พวกเธอด้วยเหมือนกัน!

แม้หลังจากเคทลินเลือกชุดเดรสสองสามโหลมาลองสวมดูแล้ว เกรย์สันก็ตระหนักได้ว่ามันเกินงบของเขาไปมาก และพวกเขาก็ลงเอยด้วยการที่ไม่ได้ซื้อชุดไหนเลย

เคทลินเศร้าซึมอย่างสุด ๆ

“เจอรัลด์ นายไม่ได้ซื้อเสื้อผ้ามากมายเกินไปเหรอ? ฉันไม่สามารถใส่เสื้อผ้ามากมายขนาดนั้นได้อยู่ดีนะ! นอกจากนี้ มันก็แพงมากเกินไป!”

เควต้าอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเธอเห็นจำนวนเสื้อผ้ามากมายทับถมในมือของเจอรัลด์

เธอรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย

“ทำไมมันถึงแพงงั้นเหรอ? ยังไงซะ ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งไง!”

เจอรัลด์รู้สึกอย่างแรงว่าเควต้าไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตเหมือนเขาเช่นนี้

“เฮ้ ชุดนี้ดูไม่เลวเลยนะ และมันก็ค่อนข้างถูกมากเกินไปด้วย พวกเราจะซื้อมันแล้วกัน!”

เจอรัลด์เห็นชุดเดรสถัดจากเกรย์สัน เขารื้อหาเพื่อเลือกไซส์ก่อนจะขอให้พนักงานขายสาวที่ตกตะลึงงันไปให้ห่อมันให้เขา

“บ้าจริง! เควต้าเหรอ? เธอ…เธอสองคนบ้าไปแล้วหรือไง?!”

ทันที่เคทลินเห็นพวกเขาทั้งคู่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทั้งตกตะลึงและสับสนในเวลาเดียวกันขึ้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นจำนวนของหรูหราที่พวกเขากำลังถืออยู่

เมื่อพิจารณาจากจำนวนชิ้นที่อยู่ในมือของเจอรัลด์แล้ว ก็น่าจะมากกว่าโหลหนึ่ง

“โอ้มายก๊อด! เธอสามารถซื้ออะไรที่นี่ได้ด้วยเหรอ? จริง ๆ แล้วเธอซื้อมากมายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน? ทำไมเธอถึงขี้อวดขนาดนี้ล่ะ? เธอแค่จะถ่ายรูปอีกครั้งใช่ไหมล่ะ?”

เพื่อนร่วมงานหญิงของเควต้าทั้งคู่พูดเยาะเย้ยตาม

พวกเธอรู้สึกราวกับว่าเควต้าเพิ่งได้เหยียบย่ำความเชื่อมั่นในตนเองของพวกเธอไปทั่วแล้ว

เจอรัลด์ไม่ได้สนใจพวกเธอเลย เขาเพียงเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์เมื่อเขาพอใจกับการเลือกของเขา

เคทลินและคนอื่น ๆ แลกเปลี่ยนสายตากันและกันก่อนจะติดตามเจอรัลด์และเควต้าไปอยู่ด้านหลัง

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย จำนวนเงินทั้งหมดสำหรับเสื้อผ้าและกระเป๋าทั้งหมดนี้ที่คุณได้เลือกมาคือ 48,000 ดอลลาร์ค่ะ คุณต้องการจะชำระเงินอย่างไรดีค่ะ?”

แคชเชียร์ก็ตะลึงงันอย่างสุด ๆ เช่นกันกับจำนวนเงินนี้

เคทลินและคนที่เหลือที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงกับอ้าปากค้างกัน รู้สึกมึนงงอย่างที่สุด