มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 499

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 499

หญิงสาวที่ว่านี้ก็คือ เลลา จองนั่นเอง

เอาตามตรงเจอรัลด์ไม่ได้เกลียดเธอ และไม่ได้โกรธเคืองเธอเลยเมื่อเทียบกับพ่อแม่ของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็หวังจริง ๆ ว่าเธอไม่ได้เห็นเขาในตอนนี้

ในตอนนั้น เขานึกถึงช่วงเวลาของเขาในตอนที่ยังเป็นเด็กอายุเจ็ดหรือแปดขวบ พ่อของเขาได้พาเขาออกไปข้างนอก และคือตอนนั้นเองที่เขาได้พบกับเลลาเป็นครั้งแรก

ตอนนั้นเขาคิดว่าเธอสวยมากจริง ๆ และนั่นเขาจะมีเธอเป็นภรรยาของเขาอย่างแน่นอนเมื่อเขาโตขึ้น

เจอรัลด์ไม่อาจตำหนิตัวเขาเองในตอนเด็กได้เหมือนกันที่คิดแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว เลลาที่ยังเด็กก็เป็นคนสะอาดและน่ารักอยู่เสมอ เธอใส่เสื้อผ้าดี ๆ ตลอดเวลาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนคือความเย่อหยิ่งของเธอ เธอไม่ชอบความจริงที่ว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนกรุง

เจอรัลด์เด็กน้อยได้พยายามเข้าใกล้เธอให้มากขึ้นในหลาย ๆ โอกาส แต่เธอก็มักจะปฏิเสธเขาอยู่เสมอ

เจอรัลด์จำได้ว่าเขามองโลกในแง่ดีแค่ไหนที่จะทำให้เธอมาเป็นภรรยาของเขา แม้ว่าเขายังคงกลัวเธออยู่เล็กน้อยในตอนนั้น

โชคดีความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอจางหายไป เมื่อเขาเข้าเรียนในมัธยมต้น

ตอนนี้ที่พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ว่าถ้าเขาได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับเธอ เลลาก็คงจะหลงเข้าหัวปักหัวปำแน่

เขาส่ายหัวของเขาก่อนจะมองกลับไปที่เธอ

แต่ในตอนนี้สิ่งต่าง ๆ กลับแตกต่างไปมาก

แทนที่จะอยากไล่ตามจีบเธอ เขากลับกำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลีกเลี่ยงเธอ น่าเศร้า ดั่งคำที่กล่าวไว้ว่า คุณจะดึงดูดในสิ่งที่คุณกลัว!

“นายกำลังพยายามที่จะไม่สนใจฉันอยู่หรือเปล่า? ก่อนหน้านี้นายเห็นฉันอย่างชัดเจนไม่ใช่เหรอ? ฉันยังลงจากรถแท็กซี่ก็เพราะฉันเพิ่งบังเอิญเห็นนายปั่นจักยานลงถนนมา!” เลลาถามด้วยน้ำเสียงโกรธ เธอดูเหมือนจะเจ็บเท้าของเธอ

“โอ้ เลลา! ขอโทษนะ ไม่เห็นเธออยู่ที่นั่นเลย!” เจอรัลด์ตอบอย่างงุ่มง่าม

“อืม ตอนนี้นายก็เห็นแล้ว ฉันกำลังวางแผนที่จะนั่งรถบัสไปเมย์เบอร์รี่ในวันนี้ น่าเสียดาย ฉันเจ็บเท้าดังนั้นฉันจึงไม่สามารถไปคนเดียวได้!”

ขณะที่เธอพูดไปเช่นนั้น เธอก็เดินกระโผลกกระเผลกเข้าไปใกล้เจอรัลด์มากขึ้น

“อ่า น่าเสียดายนะ! ฉันหวังว่าเท้าของเธอจะหายเร็ว ๆ นี้ละกัน! ฉันจะต้องขอตัวก่อนตอนนี้!” เจอรัลด์กล่าวอย่างรีบร้อนก่อนจะพยายามเดินผ่านประตูอัตโนมัติไปอีกครั้ง

“เฮ้! ฉันบาดเจ็บอยู่นี่! ทำไมนายถึงพยายามอย่างมากที่จะจากไปล่ะ? นายจะไม่แสดงความเป็นห่วงใด ๆ เลยเหรอ!” เลลาบ่น ความไม่แยแสของเขาที่มีต่อสถานการณ์ของเธอนั้นค่อนข้างน่าผิดหวัง

เธอคิดถึงความจริงที่ว่าเจอรัลด์อาจจะแค่กลัวเธอในตอนนั้น เมื่อคิดย้อนกลับไป อย่างไรก็ตาม เธอจำได้เมื่อเธอพบเจอรัลด์ครั้งแรกที่บ้านของเธอ ตอนนั้นเขาจะทำตามคำสั่งทุกอย่างที่เธอสั่งให้เขาทำ เหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง

เธอยังได้จำได้เช่นกันว่า เธอไม่เคยถือเอาคำพูดหรือการกระทำของเขาอย่างจริงจังเลย แต่ทั้งหมดนั่นเปลี่ยนไปแล้วเมื่อเธอรู้ว่าเจอรัลด์ร่ำรวย

เลลาเองตอนนี้กำลังใส่ใจเกี่ยวกับวิธีที่เจอรัลด์คิดกับเธอ ในที่สุดเธอก็เต็มใจที่จะถือถ้อยคำและการกระทำของเขาอย่างเอาจริงเอาจัง

กระนั้นเจอรัลด์กำลังทำอะไร? ทำไมเขาถึงแสดงท่าทีที่ไม่แยแสต่อเธอเลยตอนนี้?!

เธอคงจะไม่แสดงออกใด ๆ ทางสีหน้าถ้าเขาปฏิบัติกับเธอแบบนี้ในอดีต แต่ไม่ใช่ตอนนี้!

ทุกอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังกลับตาลปัตร และนั่นทำให้เลลาไม่ชอบใจเลยจริง ๆ!

“อ่า โอ้ ไม่นะ เท้าของเธอดูเจ็บปวดนะ เธอโอเคไหม?” เจอรัลด์ถามอย่างไม่เต็มใจ

“ฮึ่ม! ไม่เป็นไร!” เลลาตะเบ็งเสียงอย่างโกรธเคือง

เธอจำเหตุการณ์นั้นได้อย่างชัดเจน วันนั้นเจอรัลด์ได้ถอนเงินไป 90,000 ดอลลาร์ต่อหน้าต่อตาของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ได้ช่วยเหลือป้าเลซี่ให้บรรลุเป้าหมายของเธออีกด้วย เธอยังได้เป็นถึงรองประธานด้วยซ้ำ! เลลารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะแม่ของเธอร้องไห้ฟูมฟายมากมายกับเหตุการณ์นั้น เลอายังคงหัวเสียอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนั้น

เลลาเองก็ช็อกไปหลังจากได้ยินเรื่องนั้น เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังสูญเสียการควบคุมทุกอย่างไป!

“งั้นก็ดีแล้ว! อืม ฉันจะกลับไปที่ห้องของฉันแล้วตอนนี้ ต้องนอนหลับให้สบายหลังจากค่ำคืนที่ยุ่งเช่นนั้น!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหาวออกมา

เขาไม่ได้ล้อเล่นเหมือนกัน ตอนนี้เขาแค่ต้องการจะพักผ่อนบ้างจริง ๆ

“เช่นนั้น นี่คือสถานที่ที่นายอยู่มามาตลอดเหรอ?” เลลาถาม รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง

“ใช่ไง” เขาตอบก่อนที่จะเดินผ่านประตูอัตโนมัติเข้าไปในที่สุด

“เจอรัลด์ นายกำลังทำตัวเย็นชามาก! ฉันได้รับบาดเจ็บที่เท้าของฉันและฉันแค่ต้องการจะกลับบ้าน! อย่าน้อยนายก็ขับรถไปส่งฉันหน่อยไม่ได้หรือไง?” เลลาตะคอกออกมา สายตาของเธอเริ่มแดงขึ้นมาเล็กน้อย

คน ๆ นี้ที่เอาใจเธอมาโดยตลอดตอนนี้กำลังปฏิบัติกับเธอเหมือนกับว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญเลย!

“กับอะไรล่ะ? รถยนต์เหรอ? รถที่ฉันขายไปเพื่อที่พ่อของเธอจะสามารถได้ ‘เงินบริจาค’ บางส่วนไปน่ะเหรอ?”

“นั่น…อืม ฉันเห็นนายจอดรถจักรยานยูโฟ่คันนั้น! นายสามารถไปส่งฉันด้วยจักรยานก็ได้! อีกอย่าง! แม่ของฉันก็ล้มป่วยด้วยความโกรธเมื่อคืน เพราะสิ่งที่นายทำ! นี่จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับนายที่จะไปเยี่ยมเธอ!” เลลาตอบ รู้สึกหงุดหงิด

“ไปตายซะทั้งเธอและแม่ของเธอ! ดีใจนะที่เธอเป็นแบบนั้น! ตอนนี้อย่ามายุ่งกับฉัน เธอทั้งคู่ไม่ได้เป็นธุระกงการอะไรของฉัน!” เจอรัลด์ที่ทนไม่ไหวแล้วแช่งด่าออกมา