มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 534

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 534

พวกเขาจ้องมองที่เจอรัลด์อย่างเอาเป็นเอาตาย

เจอรัลด์เคยทำให้พวกเขาอับอายโดยไม่ได้ตั้งใจที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้

จากเหตุการณ์นั้น คำพูดใด ๆ ที่ออกจากปากของเขาในขณะนั้นดูเหมือนจะทำให้โกรธเคือง

“เอาล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว นานแล้วที่เจอรัลด์ไม่ได้กลับมา เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”

พี่ชายคนโตชี้นิ้วให้ทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด

เมื่อพี่ชายคนโตยืนกราน ครอบครัวจึงได้ไปนั่งที่โต๊ะอาหารค่ำ

เกี่ยวกับเรื่องบ้านและเห็นสีหน้าโกรธของพ่อ เขากลัวว่าพ่อจะป่วยอีกครั้งจากความโมโห และความตึงเครียด

ดังนั้นในขณะนี้จึงไม่มีใครแตะต้องหัวข้อนี้

“เจอรัลด์ นายฝึกงานเสร็จแล้วเหรอ? ได้งานแล้วเหรอ?” พี่ชายสามถาม

“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่หางานทำนะ ปัจจุบันหางานยาก และถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายสามของเราทำงานบางอย่าง แม้แต่ฟรานซิสก็คงไม่หางานทำ แต่ดูเขาตอนนี้สิ เขาทำงานในสำนักงานของบริษัทประกัน ไม่ดีเหรอ?” พี่สะใภ้สามโอ้อวดอย่างภาคภูมิใจ

“งานของควีนนี่ดีกว่า! แม้ว่างานของเธอจะค่อนข้างลำบาก แต่ก็มีศักยภาพที่ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับการพัฒนาในอนาคต! ฟรานซิสยังเด็กสำหรับอายุของเขา ได้อยู่สบายแบบนี้ไม่ดีแน่!” พี่สะใภ้สองเย้ยหยันและตอบ

“ผมไม่ได้หางาน” เจอรัลด์พูดตัดการสนทนา

“นายไม่สามารถหางานได้! นายวางแผนที่จะใช้เงินจากลอตเตอรี่ และไม่ต้องทำอะไรเลยเหรอไง? นายจะต้องอดตายไม่ช้าก็เร็ว และนอกจากนั้น ถ้าไม่มีงานที่ดี ใครจะมองขึ้นไปหานาย?” พี่สะใภ้คนที่สองหัวเราะเยาะ

“ใช่ ฉันเกรงว่ามันค่อนข้างยากสำหรับคนอย่างเจอรัลด์ที่จะหางานที่ดี แต่เดี๋ยวก่อน บริษัทของเราขาดคนทำความสะอาดห้องน้ำ ฉันจำครั้งสุดท้ายที่ป้าเลซี่ทำความสะอาดโถงทางเดินได้กล่าวว่า บริษัททำความสะอาดของพวกเขาไม่มีคนทำความสะอาด เธอจึงบอกให้เราช่วยหา แม้ว่างานจะดูโทรม ๆ แต่ก็ยังเป็นงานอยู่ดี!”

ควีนนี่พูดขึ้น ด้วยเสียงของเธอที่ดูถูกและเหยียดหยาม

“อืม ควีนนี่พูดถูก เจอรัลด์ ถ้านายอยากหางานทำ ฉันสามารถเกลี้ยกล่อมคุณป้าเลซี่ด้วยของกำนัล เพื่อให้นายได้ตำแหน่ง!” พี่สะใภ้รองพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่ นั่นไม่ใช่ปัญหา!” ฟรานซิสหัวเราะ ในขณะที่เขาเห็นด้วย

เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรกไม่นาน ฟรานซิสและควีนนี่ยังถูกคุมประพฤติ

หลังจากที่เจอรัลด์ทำให้พวกเขาอับอายด้วยเงินหลายหมื่นดอลลาร์ ความเย่อหยิ่งของพวกเขาก็เจ็บปวด แต่ตอนนี้หลังจากเข้าสู่โลกการทำงาน ความรู้ของพวกเขาก็กว้างขึ้น สำหรับพวกเขา เจอรัลด์แค่เพิ่งถูกลอตเตอรี่เล็ก ๆ น้อย ๆ

พวกเขายังคงผลัดกันแหย่ใส่เจอรัลด์

เจอรัลด์ก้มศีรษะลงขณะกินอาหาร

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดขึ้นว่า “วันเกิดของผมในอีกสามหรือสี่วัน ผมชวนเพื่อน ๆ มาที่บ้าน และผมจะเลี้ยงอาหารค่ำพวกเขา พวกคุณทุกคนควรมาร่วมกับเราด้วย” เจอรัลด์ส่งคำเชิญด้วยเสียงต่ำ

“อืม โอเค… เอาล่ะ เจอรัลด์ เราไม่ได้ชอบที่จะเยาะเย้ยนายหรืออะไรทั้งนั้น นายอาจมีเงินอยู่บ้าง แต่ทำไมถึงต้องจัดงานฉลองวันเกิดด้วยล่ะ? มันไม่เหมือนนายสามารถเปรียบเทียบกับคนอื่นได้!”

“เราจะเห็นเมื่อถึงเวลา ฉันจะไปถ้าเราว่าง”

“ใช่ ตอนนี้เราทุกคนค่อนข้างยุ่ง เราไม่มีเวลาสำหรับวันเกิดของนายหรอก!”

“ใช่ ระหว่างการประชุมของฉันวันนี้ หัวหน้าของฉันบอกเราว่าจะมีงานใหญ่เกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ ว่ากันว่าผู้นำจากจังหวัดทั้งหมดจะเข้าร่วมงานนี้ ดังนั้นเราจึงมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการ ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่มีเวลาแล้ว” ฟรานซิสกล่าว

ควีนนี่ก็ยุ่งกับอย่างอื่นด้วย

เจอรัลด์ทำตามความตั้งใจของพวกเขาทันที ไม่มีใครว่างแม้แต่นาทีเดียวสำหรับวันเกิดของเขา

“ได้ ไม่มีปัญหา ถ้าคุณว่าง คุณก็เข้ามาได้ แค่จะบอกทั้งหมดนั่น” เจอรัลด์ได้ตอบกลับ

ทุกคนหยุดพูดในทันที

“เจอรัลด์ นายสามารถขอให้เพื่อนของนายมาได้ เราจะยังคงฉลองกับนาย และฉันจะเตรียมงานฉลองใหญ่ด้วย!” ลุงและป้าวินเทอร์พูดพร้อมกัน

เมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา หัวใจของเจอรัลด์ก็อบอุ่นขึ้น “ตกลง ผมจะให้พวกเขาได้ลิ้มลองฝีมือการทำอาหารของคุณ คุณป้าวินเทอร์! ผมจะซื้อของให้!”

จากนั้นพวกเขาก็พูดคุยสรุปกันต่อไป

เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ เหล่าพี่น้องก็ขับรถกลับบ้าน

ทุกคนก็พร้อมที่จะเข้านอน ทันใดนั้น คุณลุงวินเทอร์เรียกเจอรัลด์

“เจอรัลด์ เดี๋ยวก่อน! ลุงมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกเธอ!”