มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 560

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 560

คราวนี้ เป็นสายเรียกเข้าจากกีย่า

“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของนายใช่ไหม เจอรัลด์?” กีย่าถามทันทีที่เขารับสาย

“อืมม…”

“ฮึ่ม! งั้นทำไมนายไม่ชวนฉันไปฉลองวันเกิดกับนายเลยล่ะ? วันนี้ฉันรอมาให้นายโทรมาทั้งวันเลยนะ! มันก็ดึกขนาดนี้แล้วแต่นายก็ยังไม่ได้เชิญฉัน… นายอาจจะลืมฉันไปแล้วหรือเปล่า?

“ไม่เลย ก็แค่เป็นเพราะฉันกลับมาที่บ้านเกิดของฉัน ฉันจึงวางแผนที่จะมีงานเลี้ยงวันเกิดแบบง่าย ๆ น่ะ!” เจอรัลด์อธิบาย

ด้วยความสัตย์จริง เจอรัลด์ไม่ได้วางแผนที่จะเชิญกีย่ามาเลยจริง ๆ

แม้ว่าเธอจะดีกับเขามาก แต่เจอรัลด์ก็แค่อยากจะคบกันกับมีล่าในตอนนี้เท่านั้น เขาไม่ต้องการจะใกล้ชิดกันกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป ดังนั้น เขาจึงสรุปเอาว่าการมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้กับกีย่าต่อไปจะไม่เป็นผลดีแน่

ยิ่งไปกว่านั้น กีย่าได้รับความเดือดร้อนตอนที่เธออยู่ที่นี่กับเขาในคราวที่แล้ว เจอรัลด์จึงรู้สึกกระดากอายที่จะเชิญเธอมาที่นี่อีกครั้ง

“ไม่ว่านายจะเชิญฉันหรือไม่ ฉันก็จะไปหานายที่บ้านของนายอยู่ดีในพรุ่งนี้ เว้นแต่ว่า…นายไม่เห็นว่าฉันเป็นเพื่อนของนายเลย…?”

กีย่าเอนหัวของเธอพิงกับหัวเตียงขณะที่เธอพูดผ่านโทรศัพท์บ้าน ตอนนี้เธออยู่ในห้องที่วิลล่า

ผ่านสายโทรศัพท์ เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ตกลงอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาพยักหน้ารับ ทันทีทันใดหลังจากนั้น เขาก็คิดข้ออ้างขึ้นมาได้ว่าเขายุ่งอยู่และวางสายไป

“ฮึ่ม! นายมันบ้า! นายช่างเลือดเย็นกับฉันจริง ๆ!” กีย่ากล่าวด้วยสีหน้าหดหู่ใจบนใบหน้าของเธอก่อนที่จะวางสายเช่นกัน

ตอนแรกเธอคาดหวังไว้ว่าเจอรัลด์จะเชิญเธอไปฉลองวันเกิดของเขากับเขาก่อน แต่ในทางตรงกันข้าม ตอนนี้เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่ได้โทรหาเขา เขาก็จะไม่เชิญเธอไปเลยอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่เหตุการณ์ใหญ่ครั้งนั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอพยายามมองหาเจอรัลด์เพียงแค่จะได้พูดคุยธรรมดา ๆ กับเขาบ้าง เขาก็มักจะตอบอย่างเฉยเมยอยู่เสมอมา อย่างมากที่สุด มันก็เป็นปกติสำหรับเขาที่จะตอบกลับเพียงแค่ไม่กี่คำพูด

นี่จึงทำให้กีย่ารู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อย ยิ่งเธอรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอดไม่ได้ที่จะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นเท่านั้น

ในขณะนั้น เสียงเคาะประตูห้องนอนของเธอก็ดังขึ้นมา

“กีย่า? นอนหรือยังลูก? พ่อของลูกและแม่มีเรื่องบางอย่างจะคุยกับลูกน่ะ!” แม่ของกีย่ากล่าวขึ้นมาจากหลังประตู

“พ่อคะ แม่ หนูยังไม่นอนค่ะ! เข้ามาได้เลย!”

พ่อแม่ของเธอทั้งคู่เข้ามาในห้องนอนของเธอ กีย่าเห็นได้ว่าพ่อของเธอมีสีน้าที่เศร้าโศกบนใบหน้าของเขา

“กีย่า พ่อรู้ว่าหนูไม่อยากได้ยินเรื่องนี้ แต่ตระกูลควาร์ริงตันในยานเคนออกคำสั่งให้เราในคราวนี้ พวกเขาต้องการให้หนูหมั้นหมายกับนายน้อยสามแห่งตระกูลหลงในยายเคน ไม่มีอะไรอื่นที่พวกเราสามารถทำได้จริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“คุณคลอฟอร์ดช่วยเหลือพวกเราแก้ปัญหาเศรษฐกิจของครอบครัวของเราในครั้งก่อนไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ตระกูลควาร์ริงตันก็ยังคงกดดันพวกเราอยู่จนถึงตอนนี้ พวกเราไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เลยจริง ๆ และพวกเราก็ไม่สามารถพึ่งคุณคลอฟอร์ดให้ช่วยเหลือเราได้อยู่เสมอไป ดังนั้นบอกพวกเรามาสิกีย่า ลูกคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานกับตระกูลหลงนี้?” พ่อของกีย่าถาม

แม่ของกีย่าถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้นมา “แม้พวกเราได้ยุติความสัมพันธ์กับตระกูลควาร์ริงตันไปแล้ว แต่อิทธิพล และอำนาจที่พวกเขามีต่อเรานั้นยิ่งใหญ่มากเกินไป โปรดอย่าโทษพ่อของลูกเลยนะ เขาได้ทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้ไปหมดแล้ว ลูกต้องพิจารณาว่าสิ่งนี้ทำให้ให้ผลประโยชน์ของบริษัทนั้นเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมากแค่ไหน นอกจากนี้ มันจะส่งผลต่อลุง ๆ ของลูกและพนักงานคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่ทำงานให้กับครอบครัวของเราเช่นกัน!”

“ไม่มีทางอื่นอีกแล้วจริง ๆ เหรอคะ? รู้ไหม พวกเรายังสามารถขอร้องให้เจอรัลด์ช่วยเหลือเราได้! เขาจะช่วยเหลือหนูอย่างแน่นอน!” กีย่าตอบ ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตารื้อขึ้นมา

“กีย่า แม้ว่าคุณคลอฟอร์ดจะมีความสามารถมาก แต่กลุ่มการค้าเมย์เบอร์รี่ก็มีอิทธิพลเพียงแค่ในเมืองเมย์เบอร์รี่เท่านั้น ตระกูลควาร์ริงตันและหลง ในทางกลับกัน ยังมีกลุ่มและบริษัทที่ใหญ่กว่าอีกด้วยซ้ำในยานเคน!” พ่อของเธอกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

“ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว นายน้อยสามแห่งตระกูลหลงก็อาจจะมาเยี่ยมพวกเราในวันพรุ่งนี้อีกด้วย ลูกจะต้องอยู่บ้านและเตรียมตัวพบกับเขา ถ้าเขาทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีให้กับลูกจริง ๆ พวกเราก็อาจจะยังคงมีเวลาคิดแก้ปัญหากันได้ถ้างั้น!” พ่อของกีย่ากล่าวเพิ่มเติม

“ไม่ค่ะ! พรุ่งนี้หนูไม่ว่าง! มันเป็นวันเกิดของเจอรัลด์และหนูจะไปฉลองมันกับเขา!” กีย่าตอบอย่างโกรธเคือง

“ลูกจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้นในวันพรุ่งนี้ ลูกไม่ควรไปรบกวนคุณคลอฟอร์ดเกี่ยวกับปัญหาของเราอีกต่อไป ลูกเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่งที่ไม่เข้าใจอะไรเลย!”

ทันทีที่พ่อของเธอพูดจบประโยค พ่อของกีย่าก็ดึงแม่ของเธอให้ออกไปจากห้องนอนของเธอทันที

กีย่ากระวนกระวายใจอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้จนเธอพร้อมที่จะร้องไห้โฮออกมาแล้ว

ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์ เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าในวันต่อมา

เจอรัลด์ได้โทรศัพท์คุยกับแซคเมื่อคืน เขาอยากจะต้อนรับวันเกิดปีที่ 22 ของเขา

เนื่องจากว่าแขกทั้งหลายสามารถมาถึงก่อนเวลา เจอรัลด์จึงตัดสินใจที่จะจัดเตรียมสถานที่ให้เรียบร้อยก่อนเล็กน้อย

ในขณะนั้น หญิงสาวคนหนึ่งก็เดินผ่านประตูหน้าเข้ามาฉับพลัน

“เจอรัลด์! ฉันได้ยินจากแม่ของฉันมาว่านายกลับมา แต่ฉันได้พยายามมองหานายมาสองสามครั้งแล้วและนายก็ไม่อยู่บ้านเลย!”