มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 574

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 574

วิลลี่รู้ว่าเจอรัลด์จงใจให้เขารอนานขนาดนั้น เพราะเขาก็เคยทำให้เจอรัลด์ผ่านการรอคอยที่ยาวนานเช่นเดียวกันในอดีต

ในขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น โรลล์รอยซ์ แฟนทอม กำลังเคลื่อนไปตามถนนของยานเคน ดูเหมือนว่าจะมุ่งหน้าไปยังเมย์เบอร์รี่

หญิงสาวผู้มั่งคั่งและมีสไตล์นั่งอยู่ที่ท้ายรถ ถ้าพูดตามตรงว่า “ผู้หญิง” ก็จะเป็นการพูดเกินจริง เพราะเธอดูเหมือนหญิงสาวที่จบใหม่จากมหาวิทยาลัย

“เราถึงที่นั่นหรือยัง?” หญิงสาวถามขณะที่เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอจดจ่ออยู่กับวิวนอกหน้าต่างรถ

“เราใกล้จะถึงเมืองเมย์เบอร์รี่แล้วครับ คุณผู้หญิง!” คนขับรถตอบ

“บอกรถที่อยู่ข้างหลังเราตามให้ทัน!” หญิงสาวสั่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น

คนขับรถก็ทำตามที่เธอสั่งโดยส่งคำสั่งผ่านเครื่องรับส่งวิทยุ ด้านหลังรถแฟนทอม มีรถมายบัคประมาณ 20 คันตามมาอย่างติด ๆ รถคันอื่นบนท้องถนนต้องหลีกทางให้กับรถที่ดูแพงกลุ่มนี้

“เมืองเมย์เบอร์รี่และมหาวิทยาลัย เมย์เบอร์รี่… เป็นสถานที่สองแห่งที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งฉันต้องทนต่อการดูหมิ่นและความอัปยศอดสู…เฮอะ ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว” หญิงสาวกล่าว ขณะที่เธอระลึกถึงและกำหมัดแน่น

เธอกำแน่นจนที่เล็บยาวเกือบจิกผิวของเธอ

“คุณหนู น้องสาวของคุณกำลังจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยนั้นใช่ไหม? หากเป็นแบบนี้ เธอจะเป็นรุ่นน้องของคุณ!” คนขับรถกล่าว “ผมได้ยินมาว่ารุ่นพี่กำลังจะจัดการแข่งขันโต้วาที คุณจะเข้าร่วมในเรื่องนี้หรือไม่?”

“หุบปาก!” หญิงสาวดุ ขณะที่เธอหลับตาลงอีกครั้ง

เสียงเดียวที่เหลืออยู่หลังจากนั้นคือการหมุนของเครื่องยนต์ของรถ และไม่นานก่อนที่พวกเขาจะมาถึงเมืองเมย์เบอร์รี่

กลับไปที่เจอรัลด์ เขาตื่นแต่เช้าตรู่ในเช้าวันถัดมา เนื่องจากเขาทำโปรเจ็กต์ใหญ่เสร็จแล้ว เขาตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะกลับไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

วันหยุดฤดูร้อนสามเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาอีกเพียงสองวัน การแข่งขันโต้วาทีจะจัดขึ้น ดังนั้นเจอรัลด์จึงตัดสินใจกลับไปที่เมืองเมย์เบอร์รี่ และนั่นเป็นสาเหตุที่เขาบอกให้เซโน่ย้ายรถของเขาไป

หลังจากอำลาคุณลุงคุณป้าวินเทอร์แล้ว สะใภ้ของเขาก็ได้ไปส่งเจอรัลด์ พวกเขาจับมือเจอรัลด์ไว้ตั้งแต่ตอนที่เขาไปถึงรถ พวกเขายังวิ่งไล่ตามรถจนไปถึงทางเข้าเมือง หลังจากที่เห็นรถของเจอรัลด์หายไป พวกเขาก็กลับมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ดูเจอรัลด์ตอนนี้สิ เขาทำได้ดีมาก! อย่างที่ฉันเคยพูดตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ฉันรู้มาตลอดว่าเขาจะกลายเป็นคนที่ใคร ๆ ก็ต้องจับตามองใช่ไหมล่ะ?” แซนดริลลาพูดทุกครั้งที่เห็นเพื่อน

ขณะที่เขากำลังขับรถ เจอรัลด์ได้รับโทรศัพท์ มันมาจาก ฮาร์เปอร์ ซัลลิแวน หัวหน้าหอพักของพวกเขา

“นายจะกลับมาที่เมย์เบอร์รี่ตอนไหนเจอรัลด์?”

“ที่จริงตอนนี้ฉันกำลังไป!” เจอรัลด์ตอบ

“ฮ่าฮ่า! ฉันกับเบนจามินอยู่ในหอพักกันแล้ว!”

“ให้ตายสิ! นี่พวกแกกำลังอัดฉีดเพื่อสอบอะไรเหรอ? แฟนของนายจะไม่มาจู้จี้ให้นายใช้เวลากับเธอมากขึ้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามด้วยเสียงหัวเราะ

“ที่รักของฉันกลับไปมหาลัยของเธอเพื่อเตรียมตัวสอบเหมือนกัน! นอกจากนี้ การแข่งขันโต้วาทีของมหาลัยเรายังเร็วกว่าการแข่งขันของพวกเธออีก! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกพี่ลูกน้องของฉันกำลังจะเริ่มเรียนในมหาวิทยาลัยของเรา ฉันเลยมากับเธอ! ตลกดี ลูกพี่ลูกน้องของเบนจิก็เรียนที่นี่ด้วย ดังนั้นเขาเลยมาที่นี่ด้วย!” ฮาร์เปอร์อธิบาย

“เอาล่ะ วันนี้ฉันจะไปมหาลัย แล้วค่อยคุยกัน!” เจอรัลด์พูดก่อนจะวางสาย และเหยียบคันเร่งให้แรงขึ้นเล็กน้อย

หลังจากปีที่สาม นักศึกษาชั้นปีที่สี่บางคนไปฝึกงานในขณะที่คนอื่น ๆ เลือกที่จะอยู่ในมหาวิทยาลัยต่อไปเพื่อสำเร็จการศึกษา อย่างไรก็ตามคนที่มาจากสาขาวิชาที่เลือกไม่กี่แห่ง ยังคงมีเวลาเหลืออีกสามเดือนในภาคการศึกษา

ในช่วงวันหยุด เจอรัลด์แทบไม่มีเวลาทบทวนเลย เขายังพลาดการเจอฮาร์เปอร์ และเบนจามินหลังจากห่างมานาน

เก้าโมงกว่าแล้ว ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึงมหาวิทยาลัย ตามที่เขาคาดไว้ ดูเหมือนว่าเป็นวันแรกสำหรับนักเรียนใหม่หลายคน ซึ่งฝูงชนอธิบายใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย

“โอ้ ว้าว แม้ว่าฉันจะได้ยินข่าวลือว่ามหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ เต็มไปด้วยทายาทผู้มั่งคั่ง ดูสิ! นั่นมันรถสปอร์ตประเภทไหนกันแน่เนี่ย! ผู้หญิงหลายคนนินทาทันทีที่รถของเจอรัลด์มาถึงทางเข้า