มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 583

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 583

“ฉ ฉันไม่รู้ว่าพี่อยู่ที่ไหน! พี่มาที่โรงเรียนเพื่อมาเยี่ยมฉันแค่ครั้งเดียว นอกจากนั้น เราติดต่อกันทางโทรศัพท์เท่านั้น!” นาตาชาร้องออกมา

“งั้นโทรหาเธอ!” เจอรัลด์สั่ง

เขาต้องพบ และจัดการกับซาเวียโดยเร็วที่สุด เธอทำให้เจอรัลด์ลำบากใจตลอดเวลา

“ถ้าฉันทำอะไรผิดกับเธอ ก็แก้แค้นฉันสิ! ความผิดพลาดของเธอกำลังทำร้ายคนที่อยู่ใกล้ตัวฉัน” เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขาทนไม่ได้กับคนแบบนั้น

ขณะที่นาตาชาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ เธอยังคงส่งสัญญาณไปยังลูกน้องของเธอ และใช้สายตาเพื่อโค่นเจอรัลด์ และ เดรกกับไทสัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าแม้แต่จะเคลื่อนไหว พวกเขารู้ดีว่าคนของเจอรัลด์แข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาจึงไม่ทำอะไรเลย คนอย่างสกอร์เปียนส์เท่านั้นที่สามารถจัดการกับไทสัน และเดรกได้

เมื่อเข้าใจว่าพวกเขาจะไม่ทำร้าย นาตาชาจึงทำได้เพียงมอบโทรศัพท์ของเธอให้เจอรัลด์ด้วยความพ่ายแพ้

เจอรัลด์เจอเบอร์ของซาเวียอย่างรวดเร็วและโทรหาเธอ ในไม่ช้าเขาก็พบว่าโทรศัพท์ของซาเวีย ถูกปิด

“ทำไมโทรศัพท์เธอถึงปิดเครื่อง?”

“ฉ ฉันจะไปรู้เหรอ?”

“ถ้าเธอไม่จริงใจกับฉัน บางทีนี่อาจทำให้เธอเต็มใจที่จะปฏิบัติตามมากขึ้น ไทสัน!”

“ครับ คุณคลอฟอร์ด!” จากนั้นเขาก็ดึงเข็มเอีกอันหนึ่งมาใกล้คอของเธอ

“เดี๋ยวก่อน!” ในขณะนั้น นาตาชาเริ่มร้องไห้ก่อนจะพูดว่า “ฉ ฉันพูดจริง! นั่นเป็นเบอร์พี่สาวฉันจริง ๆ!” นาตาชาตอบระหว่างคร่ำครวญ

ไม่ว่าไทสันจะขู่ว่าจะดึงเข็มเข้าไปใกล้เธอมากแค่ไหน เธอก็ยังคงพูดเหมือนเดิม

ไทสันมองไปที่เจอรัลด์ เจอรัลด์ขมวดคิ้วก่อนจะโบกมือ ไทสันจึงปล่อยเธอทันทีหลังจากเห็นท่าทางนั้น

เจอรัลด์แค่พยายามขู่ให้เธอพูดความจริง แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้โกหกตั้งแต่แรก แม้ว่าเขาต้องการจะเอาชนะนาตาชาจริง ๆ ก็ตาม แต่เขารู้ว่าเขาไม่มีทางทำแบบนั้นได้จริง ๆ

สุดท้าย เขานั้นเองที่เป็นสาเหตุให้ซาเวียลาออก นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ว่าทำไมเขาถึงโดนตบก่อนหน้านี้ เขาเห็นว่าเป็นการตอบแทนความโปรดปรานของซาเวีย

เขารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ เจอรัลด์ยังคงขมวดคิ้วขณะที่เดินออกจากห้อง

“คุณคลอฟอร์ด เราควรทำอย่างไรกับคนเหล่านี้?” เดรกถาม ขณะที่ชี้ไปที่ร่างที่นอนอยู่บนพื้น

เจอรัลด์เพียงพยักหน้าก่อนจะจากไป

วินาทีต่อมา ได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองจากภายในห้อง ลูกน้องเหล่านั้นไม่มีสิทธิ์ร้องขอชีวิต

เมื่อเดินไปที่บาร์ เจอรัลด์ก็สั่งเบียร์ เขาครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ เขาสงสัยว่าควรจะจัดการกับซาเวียอย่างไร

เขาคิดจะคุยกับเธอ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่พูด

อย่างไรก็ตาม ความอยากรู้ของเขามีมากเกินไป และเขาก็ลงเอยด้วยการตามหาเธออีกครั้ง เพียงเพื่อตรวจสอบว่าเธอเป็นคนที่เขารู้จักจริง ๆ หรือไม่ ด้วยความรำคาญของเธอ เด็กสาวสังเกตเห็นการชำเลืองครั้งที่สองของเขา และหันมามองเขาเช่นกัน

ส่งผลให้ทั้งคู่สบตากันด้วยความตกใจ

“….เจอรัลด์?”

“เมอา?”

ในตอนนั้น ทั้งสองก็เรียกชื่อกันและกัน พร้อมกัน

“ทำไมนายถึงอยู่ที่นี้?” เมอาถาม

“ฉันมาดื่ม ช่างบังเอิญ!” เจอรัลด์ตอบ เขายังคงรู้สึกประหลาดใจ

เมอาเป็นคนรู้จักของเจอรัลด์ตั้งแต่มัธยม อย่างไรก็ตาม พวกเขาสองคนไม่เคยเรียนวิชาเดียวกัน แล้วพวกเขามารู้จักกันได้อย่างไร?

เนื่องจากคะแนนของเจอรัลด์มักจะโดดเด่นในช่วงสมัยเรียนมัธยม เขามักจะไปแข่งขันกับทีมที่เป็นตัวแทนของโรงเรียน

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เจอรัลด์มีความสุขเสมอเมื่อมีโอกาสเข้าร่วมการแข่งขัน เพราะเขาน่าจะได้รับเกียรติบ้าง นอกจากนั้น เขายังสามารถกินอาหารดี ๆ และอยู่ในที่ ที่หรูหราได้

ในทีมมี 24 คน เป็นชาย 12 คน และหญิงอีก 12 คน เมอาก็อยู่ในทีมเช่นกัน และบทบาทหลักของเธอคือ กัปตันทีม