มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 588

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 588

เมื่อเมอาได้ยินชื่อของเดรกและไทสัน ใบหน้าของเธอจึงเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นทันที

“เมอา เธอเคยเจอใครที่มีอำนาจมากขนาดนั้นเพื่อช่วยเหลือเธอหรือเปล่า? ตอนแรกพวกเราแปลกใจกันเมื่อพวกเราได้รับสายจาก 911 แต่ดูเหมือนว่าใครบางคนจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจึงเข้ามาช่วยเหลือเธอไง!” หัวหน้าทีมกล่าว

“ห๋า? ฉัน…ไม่คิดว่าฉันเคยพบปะใครที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมนะคะ…ฉันได้พบปะกับเจอรัลด์เท่านั้น…?”

แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม? ทำไมเจอรัลด์ถึงจะรู้จักคนมีอำนาจเช่นนี้ได้ล่ะ?

เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ถึงภัยคุกคามนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังเตือนเธอเกี่ยวกับพวกเขาล่างหน้าด้วยซ้ำไป!

‘เจอรัลด์ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่!’ เมอาคิดกับตัวเอง

ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์…

ในขณะที่ไทสันได้ปราบอาชญากรสองคนนั้น ตัวเจอรัลด์เองก็ไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ

ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นเพียงเหตุเล็กน้อยเท่านั้น เขาจะไม่บังเอิญไปพบกับเมอาอีกครั้งหรอกใช่ไหม? สำหรับตอนนี้ เขาจะเน้นความกังวลไปที่เรื่องของ ซาเวีย ยอร์คให้มากขึ้น

ตอนเที่ยง เจอรัลด์มาถึงมหาวิทยาลัย และในขณะที่เขามาถึงตรงทางเข้า เขาก็เห็นใครบางคนที่คุ้นเคย

เธอคือ กีย่า ควาริงตัน แต่อย่างไรก็ตาม มันดูไม่เหมือนกับตัวเธอในตอนปกติ เธอดูทั้งซีดเซียวและหดหู่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเดินผ่านเจอรัลด์และสังเกตเห็นว่าเขาก็อยู่ที่นั่น เธอก็พยายามตั้งสติตัวเองทันที

“เจอรัลด์? นายกลับมาเมื่อไหร่เหรอ?” กีย่าถามด้วยท่าทางที่ประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ

“ฉันเพิ่งกลับมาวันนี้แหละ!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาหัวเราะ

“ฉันขอโทษจริง ๆ นะ เจอรัลด์ แม้ว่าฉันสัญญาว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของนายก็ตาม แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถไปที่นั่นได้!”

กีย่ายังคงปฏิบัติกับเจอรัลด์เหมือนเดิมตลอดมา ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่ง เธอยังดูเหมือนว่า เธอก็มีเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะเล่าให้เขาฟัง ในขณะนั้นเช่นกัน

เจอรัลด์สามารถรู้สึกเช่นนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงเตรียมพร้อมตัวเองที่จะหลีกเลี่ยงเธอ

แม้ว่าเขาอยากจะแค่เดินจากไป แต่หลังจากที่คิดดูแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามันคงจะไร้ความปรานีมากเกินไปเล็กน้อย สำหรับเขาที่จะทำแบบนั้นซึ่งทำให้เขาถามออกไป “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

“ฉันสบายดี อีกอย่างเจอรัลด์ นายช่วยไปเดินเล่นกับฉันได้ไหม? ถ้านายไม่ว่าอะไร” กีย่าตอบขณะที่เธอมองไปที่เขา

“แน่นอนสิ” เจอรัลด์กล่าว

ขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น ชายหนุ่มร่ำรวยคนหนึ่ง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงนั่งอยู่ด้านหลังของรถมายบัค ซึ่งจอดอยู่อีกฝากของถนนจากที่ทั้งสองคนกำลังยืนอยู่

ขณะที่เจอรัลด์และกีย่าเริ่มเดินเคียงคู่กันไป เขาก็จ้องมองไปที่สองคนนั้น ความโกรธ และความไม่พอใจฉายผ่านในดวงตาของเขา

“คุณหลง นั่นคือคนที่กีย่าหนีไปด้วยก่อนหน้านี้! เธอยังซ่อนตัวอยู่ในบ้านของเขาอีกด้วยซ้ำ! เขาชื่อเจอรัลด์ และเขาคือ คุณคลอฟอร์ดตัวจริงแห่งเมย์เบอร์รี่!” คนขับรถกล่าว

“นั่นคือ เจอรัลด์ที่พี่สะใภ้ของฉันต้องจัดการด้วย ใช่ไหม? ช่างเป็นคนเลวอะไรอย่างงี้ ไม่เพียงเขายุ่งกับพี่สะใภ้ของฉัน แต่เขายังแตะต้องผู้หญิงของฉันอีกด้วย! ฉันโหดเหี้ยมกว่าเธอมากนัก เช่นนั้นก็มาดูกันว่าฉันจะจัดการกับเด็กคนนี้อย่างไรดี” คุณหลงตอบ

คุณหลงไม่ใช่คนโง่ และเขาได้ตรวจสอบทุกอย่างที่ควรจะรู้เกี่ยวกับคดีของกีย่า โดยละเอียดถี่ถ้วนแล้ว

“ขออภัยด้วยครับ คุณหลง แต่แม้ตระกูลหลงจะมีอำนาจ แต่เจอรัลด์และพี่สาวของเขาก็เป็นผู้ปกครองเมย์เบอร์รี่แห่งนี้! พวกเราไม่สามารถทำเกินกว่าเหตุในครั้งนี้ได้ ใช่หรือเปล่าครับ?” คนขับรถกล่าว รู้สึกลังเลใจอยู่เล็กน้อย

“แม่งเอ้ย ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นผู้ปกครองของเมย์เบอร์รี่หรือไม่! ในสายตาของตระกูลหลง พวกเขาทั้งหมดมันก็แค่คนชั้นต่ำกัน!” คุณหลงกล่าวขณะที่เขาตบคนขับรถของเขา

“อย่ากังวลไปครัย คุณหลง ผมจะจัดการเขาให้คุณเดี๋ยวนี้แหละครับ!”

น้ำเสียงที่เยือกเย็นมาจากผู้ชายคนหนึ่งที่มีผมยาว และใบหน้าซีดเชียวสุด ๆ ซึ่งนั่งถัดจากคนขับรถ

“ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้นหรอก สกอร์เปียนส์ ตอนนี้นายไม่ต้องทำอะไร คุณเลนนอนพูดถูก พี่สาวของเขา เจสสิก้า คลอฟอร์ดมีอำนาจมากเกินไปในเมย์เบอร์รี่นี้ มันคงจะเป็นเรื่องโง่มากที่พาเขาออกไปในที่โล่งแจ้ง ไม่ต้องกังวล อย่างไรก็ตามฉันมีแผนอยู่!” คุณหลงพูดเยาะเย้ย