มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 63

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 63

“อะไรนะ?! มีล่า เธออยากจะพาเจอรัลด์ไปด้วยเหรอ?” วิตนีย์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

เจอรัลด์ก็ประหลาดใจเล็กน้อยในเวลานี้ ผ่านการติดต่อกันระยะสั้น ๆ ในวันนี้ เจอรัลด์ก็ได้รู้แล้วว่ามีล่าเป็นผู้หญิงประเภทที่จิตใจดีมากและมีหัวใจที่งดงาม เธอไม่ได้ดูถูกในความยากจนของเขา และเธอไม่ใช่คนประเภทที่ไม่ชอบคนยากจนและชอบพอคนรวย ตราบใดที่ยังเป็นคนดี มีล่าจะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนกับเพื่อนของเธอ

มีล่ามีความตรงกันข้ามที่รุนแรงเมื่อเทียบกับวิตนีย์ และเธอก็ยังเป็นคนที่นึกถึงผู้อื่นมากอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้สนใจในการเข้าร่วมทานมื้อเย็นกับวิคเตอร์ วิตนีย์ และเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่เหลือของพวกเขา

ไม่แม้แต่น้อยเลย!

มีล่าพยักหน้าก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า “วิตนีย์ เจอรัลด์ได้ช่วยฉันไว้มากในวันนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันได้เชิญเธอทั้งหมดไปทานมื้อเย็นคืนนี้ แน่นอน เจอรัลด์ก็ต้องมาด้วยวันนี้!”

“ทำไมพวกเธอทั้งหมดไม่ออกไปและสนุกกันโดยไม่มีฉันแทนล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้มให้มีล่า ตามธรรมดาแล้ว เขาเข้าใจความตั้งใจของมีล่าสำหรับการเชิญชวนเขาให้ไปร่วมกับพวกเขาสำหรับมื้อเย็นคืนนี้

“ไม่ นายต้องมาด้วย!” ตามความเป็นจริง มีล่ามีจุดประสงค์อื่นในการเชิญเจอรัลด์เพื่อเกี่ยวไปด้วยสำหรับหรับมื้อเย็นคืนนี้ เธอจะไม่รู้เจตนารมณ์และความสนใจในตัวเธอของวิคเตอร์ได้อย่างไร

นี่เป็นวิธีเดียวสำหรับเธอที่จะอยู่ห่างจากวิคเตอร์เนื่องจากเธอไม่ชอบวิคเตอร์เลย

ในเวลานี้ วิคเตอร์มีสีหน้าที่น่าเกลียดและไม่พอใจมากบนใบหน้าของเขา

เขาไม่สามารถพูดว่าเขาไม่อนุญาตให้เจอรัลด์เข้าร่วมมื้อเย็นคืนนี้ได้ และเขาก็ไม่อาจยอมให้มีล่าแบกรับค่าใช้จ่ายได้

แม้ว่าเจอรัลด์จะมาทานมื้อเย็นคืนนี้ วิคเตอร์ก็ไม่ยอมให้มีล่าจ่ายค่าอาหารได้เด็ดขาด

เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษขนาดนั้นเลยหรือ?!

ดังนั้น วิคเตอร์ตอบกลับอย่างขมขื่น “มีล่า งั้นตกลงตามนี้ ฉันจะจ่ายมื้อเย็นให้เธอคืนนี้ เธอไม่ได้ตามพวกเราไปทานมื้อเที่ยงที่โฮมแลนด์ คิชเช่นเมื่อครั้งก่อน ดังนั้น เธอต้องมาทานมื้อเย็นกับพวกเราคืนนี้นะ สำหรับเจอรัลด์ เขาก็สามารถมาได้หากเขาต้องการ…”

มีล่าพยักหน้าเล็กน้อย

วิตนีย์จ้องไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอพูดขึ้น “ฮื่ม! นายโชคดีที่วิคเตอร์ยอมให้นายเข้าร่วมกับพวกเราสำหรับมื้อเย็นคืนนี้! อย่างไรก็ตาม นายควรจำไว้ว่าเหตุผลเดียวที่นายได้รับเชิญไปทานมื้อเย็นคืนนี้เป็นเพราะว่านายได้ข่วยมีล่าไว้ มิฉะนั้น นายไม่ควรแม้แต่จะฝันถึงมันด้วยซ้ำ!”

หลักจากที่พูดนั้น วิตนีย์หันหลังกลับเพื่อมองไปที่มีล่าก่อนเธอจะพูดขึ้นว่า “มีล่า ไว้พบเธอคืนนี้งั้น!”

ทันทีที่เธอพูดจบ วิตนีย์หันกลับและจากไปพร้อมวิคเตอร์

‘อืย!’ เจอรัลด์ทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจในใจเขา

หากเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรที่เขาทำได้นอกจากแนมไปด้วยเพื่อทานมื้อเย็น

เนื่องจากเจอรัลด์ไม่อยากจะคิดสิ่งอื่นใด เขาจึงแค่มุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนของเขา

เขายังคงฝึกซ้อมการขับรถของเขาต่อไปจนกระทั่งถึงช่วงค่ำ

วิตนีย์มารับมีล่าขึ้นรถของวิคเตอร์

มีคนไม่กี่คนที่ได้มาร่วมกับพวกเขาสำหรับมื้อเย็นคืนนั้น และพวกเขาส่วนใหญ่เป็นเด็กชายและเด็กสาวที่สนิทกับวิคเตอร์เช่นกันเนื่องจากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพนักศึกษา

ควินน์และนาธาเนลก็อยู่ท่ามกลางฝูงชนที่มาร่วมทานมื้อเย็นกับพวกเขา

พวกเขามาถึงที่โฮมแลนด์ คิชเช่นหลังจากขับรถมาระยะเวลาสั้น ๆ วิคเตอร์ใจกว้างมากและเขาได้จองห้องที่หรูหราและงดงามมากไว้ให้พวกเขาแล้ว

เจอรัลด์เพียงแค่ตามพวกเขาเข้าไปในห้องโดยไม่พูดใด ๆ ทั้งสิ้น

เจอรัลด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งรอบข้างของเขามากนักและไม่แม้แต่จะสังเกตเห็นพนักงานเสริฟ์ชายที่กำลังจ้องมองมาที่เขาขณะที่เขาเดินผ่านเขาไป พนักงานเสริฟ์ชายทีท่าทีที่ประหลาดใจบนใบหน้าของเขาก่อนที่เขารีบเร่งลงไปชั้นล่างด้วยเหตุผลที่ไม่อาจอธิบายได้

“อือ ฉันเดาว่าต้องเป็นครั้งแรกสำหรับคนบางคนที่ได้ก้าวเข้ามาในร้านอาหารนี้ ฉันเกรงว่าเขาจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองที่จะมาที่นี่ได้อีก!”

ทุกคนตื่นเต้นมากในเวลานี้ นอกจากนี้ ควินน์กำลังจ้องไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอตั้งเป้าออกปากเหน็บแนมไปที่เขา

“ควินน์ เธอผิดแล้ว เจอรัลด์เคยมาที่นี่มาก่อน เขาซื้อมื้อเย็นให้เพื่อนร่วมห้องของเขาที่นี่ครั้งก่อน และฉันได้ยินว่าเขาใช้จ่ายเงินไปเป็นจำนวนมากที่นี่คืนนั้นด้วย!”

วิตนีย์ตอบกลับอย่างรวดเร็วขณะที่เธอได้อธิบายสิ่งที่เธอนึกออกเมื่อครั้งที่แล้ว

ควินน์และนาธาเนลทั้งคู่ประหลาดใจมากเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของวิตนีย์

ในเวลานี้ วิตนีย์ก็ยังกำลังพูดต่อไปเกี่ยวกับว่าเจอรัลด์ถูกลอตเตอรี่และใช้เงินเปลืองกับเพื่อนร่วมห้องของเขาอย่างกระทันหันได้อย่างไร

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่เจอรัลด์ราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนที่โง่เง่ามาก

เจอรัลด์ขี้เกียจอธิบายตัวเองให้กับพวกเขาและเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงมุมห้อง

“นายถูกลอตเตอรี่เหรอ?” มีล่าถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ