มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 648

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 648

ใบหน้าของเควต้าซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษตอนที่เจอรัลด์เห็นเธอในห้องคนไข้ เธอดูอ่อนแรงมาก โชคดี ก็อย่างที่ลิซ่าพูด เธอฟื้นคือสติแล้ว

“เธอรู้สึกยังไงบ้าง?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขาเดินไปที่เตียงของเธอ

“ฉันก็ไม่มั่นใจมากนักเหมือนกัน…ตอนนั้น โดยไม่มีการเตือนใด ๆ มันรู้สึกเหมือนกับเลือดทั้งหมดค่อย ๆ ไหลออกจากร่างกายของฉัน การมองเห็นของฉันมืดลงและสิ่งถัดไปที่ฉันรู้ ฉันก็เป็นลมไปแล้ว” เควต้าพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

“แล้วหมอพูดว่าอะไรล่ะ?”

“เห็นไหม นั่นคือเหตุผลที่ทำไมพวกเราถึงกระวนกระวายใจมาก ขณะที่หมอสองสามคนพูดถึงอาการของเธอ พวกเขาก็ยังคงไม่สามารถตรวจพบสาเหตุของการเจ็บป่วยของเธอได้! ขณะนั้น ไม่มีพวกเขาคนไหนกล้าที่จะรักษาเธอต่อเลยด้วยซ้ำ!” ลิซ่ากล่าว

เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเควต้าก็เริ่มมีน้ำตารื้อขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้แต่เธอเองก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย

ไม่ว่าปกติเธอจะเข้มแข็งมากแค่ไหน การเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ก็ยังคงจะเป็นเรื่องยากสำหรับเธออยู่ดี

“เข้าใจแล้ว…” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปที่เควต้ารู้สึกเศร้าใจต่อเธอ

หลังจากก้าวออกมาจากห้องคนไข้ เขาก็ติดต่อเดรกและไทสันทันที พวกเขาได้รับคำสั่งให้ส่งทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญจากฐานทัพเข้ามา

ทั้งคู่ไม่ได้เสียเวลาหลังจากได้รับคำสั่งของพวกเขา และไม่นานมากหลังจากนั้นทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญก็มาถึงที่เกิดเหตุ

เนื่องจากทุกคนจากทีมค่อนข้างมีชื่อเสียง แน่นอนว่าโรงพยาบาลจะให้ความร่วมมือกับพวกเขาอย่างเต็มที่

หลังจากการร่วมประชุมตรวจร่างกายสองชั่วโมง ทีมแพทย์ก็เข้ามาหาเจอรัลด์ ท่าทางค่อนข้างหม่นหมอง

“คุณคลอฟอร์ด เป็นเรื่องเศร้าที่จะบอกว่าพวกเราไม่เคยพบกับอาการของโรคเหมือนอย่างที่คุณสมิธกำลังประสบอยู่มาก่อนหน้านี้เลย แม้พวกเราจะใช้วิธีรักษาทั้งแบบตะวันตกและแพทย์แผนจีนเพื่อพยายามที่จะวินิจฉัยโรคของคุณสมิธ แต่พวกเราก็ยังคงไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เลยครับ” สมาชิกของทีมแพทย์สองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเขาส่ายหัวกัน

“ว่าไงนะ? แม้แต่คุณก็มาถึงทางตันเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ รู้สึกผิดหวังอย่างมาก

“ขอโทษด้วยครับ คุณผู้ชาย ผมขอแนะนำให้โทรหาทีมแพทย์จากตระกูลของคุณแทนไหมครับ? พวกเขามีทักษะการแพทย์ที่สูงกว่าพวกเรา!” แพทย์แผนจีนที่ดูค่อนข้างอาวุโส และมีประสบการณ์กล่าวเพิ่มด้วยน้ำเสียงที่ละอายใจ เขาดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกเขา

“เอาล่ะ ผมเข้าใจครับ คุณออกไปได้ตอนนี้!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้าเล็กน้อย

แม้เขายังไม่สามารถยืนยันถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริงของเขากับเควต้าได้ เจอรัลด์ก็ยังคงปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาวของเขา แม้ว่าเธอจะลงเอยด้วยการไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาก็ตาม เจอรัลด์จะยังคงถือว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง

ตอนนี้ที่เธอตกอยู่ในปัญหา เจอรัลด์จะแค่นั่งเฉย ๆ และไม่ทำอะไรได้ยังไงกัน?

“ช่วยดูแลเควต้าสักครู่นะ ลิซ่า ผมจะพยายามคิดหาทางบางอย่าง!” เจอรัลด์กล่าว

“ได้ค่ะ คุณคลอฟอร์ด”

จากนั้นเจอรัลด์ก็กลับไปที่โรงแรมของเขา เมื่อเขาไปถึงที่นี่ เขาก็เริ่มส่งคำสั่งออกไปและทำการเตรียมการกับแซคและคนอื่น ๆ

แซคได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบตามหาแพทย์ที่มีชื่อเสียงของตระกูล

เขายังโทรหาพ่อของเขาเช่นกัน เพื่อแจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์

แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะจากไปอีกครั้ง เขาก็ได้รับการทักทายทันทีเมื่อเห็นใครบางคนนั่งยอง ๆ อยู่ข้างนอกห้องของเขา

คนแก่คนนี้ยังถือกระสอบเอาไว้ในมือที่ดูเหมือนจะบรรจุผ้าห่มและกระเป๋าเดินทางของเขาอีกด้วย

แน่นอนคนที่ว่านี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฟินน์เลย์ชายชราคนนั้น

“หลายชายของฉัน วันนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอไม่ได้พูดว่าเธอจะกลับบ้านวันนี้หรอกเหรอ?” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเขาเห็นเจอรัลด์

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นขณะที่ยังคงถือกระสอบของเขาอยู่

เมื่อมองฟินน์เลย์ผ่าน ๆ จากหัวจรดเท้าอย่างสั้น ๆ เจอรัลด์ก็สังเกตุเห็นว่าชายชราคนนี้ยังขโมยผ้าห่มของโรงแรมไปอีก!

“ฟินน์เลย์ ผมต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว แต่ผมไม่มีเวลาที่จะไปส่งคุณกลับบ้านตอนนี้เลยจริง ๆ ผมมีหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ในมือตอนนี้…เอางี้ไหม? ถ้าคุณอยากจะกลับบ้านตอนนี้จริง ๆ ผมจะสั่งให้คนขับรถไปส่งคุณกลับไปที่จังหวัดซอลฟอร์ดก่อน” เจอรัลด์กล่าวอย่างค่อนข้างเบื่อหน่าย

ตอนนี้เจอรัลด์มีหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ และเขาก็รู้สึกกดดันมากอย่างเห็นได้ชัด

เขารู้ว่าถ้ามีอะไรจะเกิดขึ้นกับเควต้า เขาก็คงรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เมื่อเขาไปตามหาผู้หญิงคนนั้นในภายหลัง

“ฉันขอปฏิเสธ! เธอบอกฉันว่าเธอจะส่งฉันกลับบ้านด้วยตัวเองหนิ!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา

“ก็ได้ แต่คุณจะต้องรออีกสักสองสามวันถ้างั้น มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเพื่อนที่ดีที่สุดของผม ดังนั้นผมถึงยังไปไม่ได้!” เจอรัลด์ตอบกลับ

และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะจากไป ฟินน์เลย์ก็คว้าไหล่ของเจอรัลด์ไว้ฉับพลัน

“หืมม? มีบางอย่างไม่ถูกต้อง…หลานชายของฉัน วันนี้เธอพบใครมาเหรอ?”