มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 65

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 65

ณ ขณะที่ ชายหนุ่มคนหนึ่งและหญิงสาวสองคนได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้จัดการชั้นจากครั้งที่แล้ว

ชายหนุ่มและหญิสาวสองคนดูเหมือนจะเป็นนักเรียนจากแผนกอื่นในมหาวิทยาลัยของพวกเขา

ชายหนุ่มหล่อเหลาและตัวสูงมาก พร้อมด้วยหญิงสาวสองคนที่แต่งกายด้วยกระโปรงสั้นและทั้งคู่ก็สวยมาก

นี่ให้ความรู้สึกเหมือนกับฉากที่ชายหนุ่มได้เอาชนะใจสาวสวยสองคนให้กับตัวเอง

เจอรัลด์ทำอะไรไม่ได้นอกจากรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเขาได้สังเกตเห็นฉากนี้ ทำไมเหล่าสาวสวยไม่สามารถจะชอบพอเขาได้เช่นนี้บ้าง? อืย…

ชายหนุ่มตัวสูงได้ทักทายพวกเขาทีละคน

และขณะนั้นเอง จู่ ๆ เขาก็เห็นเจอรัลด์ที่กำลังนั่งอยู่คนเดียวที่ด้านข้าง

“หวัดดี นาย! ฉันชื่อ เลนนี ดูมองต์! ฉันคือประธานของสหภาพนักศึกษาจากภาควิชาการบริหาร มา…เป็นเพื่อนกันดีไหม?”

ชายหนุ่มทักทายเจอรัลด์อย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มที่ช่ำชองมากบนใบหน้าของเขา

สาวสวยทั้งสองคนที่เข้าพร้อมกับเขาก็จ้องอย่างสงสัยไปที่เจอรัลด์

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นชุดลำลองของเขาและวิธีที่เจอรัลด์แต่งกาย พวกเขาเริ่มจะรู้สึกมีความดูถูกเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เลนนี นายไม่ต้องแนะนำตัวเองให้เขาหรือเป็นเพื่อนกับเขาหรอก ชื่อของเขาคือเจอรัลด์ และเขาเป็นแค่คนยากไร้ในภาควิชาของพวกเรา! เขามานี่วันนี้เพียงเพื่อทานมื้ออาหารฟรี!” ในฐานะสมาชิกกรรมการของสหภาพนักศึกษา นาธาเนลรู้จักเลนนีตามปกติ ดังนั้น เขาพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วขณะที่เขายิ้ม

“โอ้…ฉันคิดอย่างนั้นเหมือนกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!” เลนนีหดมือของเขาที่ยื่นออกมากลับอย่างฉุกละหุกขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ

จากนั้น เขาหัวเราะและพูดคุยกับวิคเตอร์ต่อ

มีล่าโกรธจริง ๆ ตอนนี้ เธอเสียใจจริง ๆ ที่พาเจอรัลด์มาที่นี่กับเธอวันนี้ และเธอก็รู้สึกอยากจะจากไปกับเขาด้วยใจจริง

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังคงยิ้ม และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้เจ็บช้ำน้ำใจกับเรื่องเสียหายใด ๆ ต่อการเห็นคุณค่าของตนเองแม้ว่าความพยายามของพวกเขาที่คอยจะเยาะเย้ยและฉีกหน้าเขาอย่างต่อเนื่อง มีล่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“คลอ..คลอฟอร์ด!”

ผู้จัดการชั้นที่เพิ่งได้เข้ามาในห้องส่วนตัวตกตะลึงเมื่อเธอได้เห็นเจอรัลด์

เธอมีความคาใจเมื่อหนึ่งในพนักงานเสริฟ์ชายได้แจ้งเธอว่าชายหนุ่มคนรวยเมื่อครั้งก่อนมาที่นี่อีกครั้ง

แน่นอน เจอรัลด์ไม่ใช่เพียงแค่หนุ่มคนรวยธรรมดาใด ๆ มิฉะนั้น ผู้จัดการชั้นคงจะไม่ตกใจมากเมื่อได้เห็นเขา

ความจริงแล้ว ผู้จัดการห้องรับรองได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์แล้วจากผู้จัดการทั่วไปของโฮมแลนด์ คิชเช่น

เจอรัลด์เป็นนายเหนือหัวของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ เขาคือคุณคลอฟอร์ด! คุณคลอฟอร์ดคนนั้น!

เหตุผลที่ทำไมเธอไม่ได้พูดอะไรก่อนหน้านี้เป็นเพราะเธอรู้สึกสับสนจากคำพูดหลายคำของวิคเตอร์และนาธาเนล

เจอรัลด์ไม่ใช่ตัวเอกวันนี้ใช่ไหม?

ขณะที่ผู้จัดการชั้นยังไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เธอไม่กล้าที่จะทักทายเจอรัลด์ต่ออย่างสุภาพเนื่องจากเธอไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขา

“ทำไมคุณมาที่นี่ค่ะ?” ผู้จัดการชั้นถามเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่นุ่มนวล แต่ตื่นเต้น

“โอ้ พี่สาว คุณไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดเหรอ? ผมมาที่นี่เพื่อทานอาหารฟรีงัย!”

เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้มเล็กน้อย โชคดี มีคนจำได้ว่าเขาเป็นใคร ดังนั้น มันคงง่ายกว่าสำหรับเขาที่จะสั่งซื้อภายหลัง

“ใช่ ใช่ ฉันได้ยินมัน!” ผู้จัดการสาวพยักหน้าอย่างเร็ว

“พี่เจนนี่ คุณเข้ามาด้วยตัวเองเพื่อจะรับออเดอร์ของพวกเราใช่ไหม?” วิคเตอร์ยิ้มทันทีที่เขาเห็นผู้จัดการชั้น เขารู้สึกว่าเธอเห็นแก่หน้าเขามาก!

เจนนี่ไม่ได้พูดอะไรในตอนนี้ แต่วิคเตอร์ไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีอะไรผิดปกติและเพียงแค่สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะต่อไป

“วิคเตอร์ นายจะสั่งอาหารจานเด่นมาแค่สองจานเองเหรอ? นายสั่งจานเด่นมาอีกสองจานสำหรับพวกเราได้ไหม?” ควินน์ถามขึ้นอย่างมีหวังขณะนี้

รสชาติและลักษณะเฉพาะของอาหารจานเด่นเป็นสิ่งที่โดนเด่นที่สุดที่โฮมแลนด์ คิชเช่นไม่ใช่เหรอ?

ในความเป็นจริง วิตนีย์ก็หวังว่าวิคเตอร์จะสั่งอาหารจานเด่นเพิ่มอีกสองจาน อย่างไรก็ตาม อาหารจานเด่นเหล่านั้นแพงมากและเธอไม่ต้องการให้วิคเตอร์ใช้จ่ายเงินมากมายเพราะพวกเขา

ดังนั้น เธอพูดขึ้นอย่างรีบร้อน “อาหารจานเด่นสองจานก็มากพอแล้ว เธอรู้ไหมว่าหนึ่งในอาหารจานเด่นเหล่านั้นมีราคามากกว่าสองสามร้อยดอลลาร์แล้วต่อจาน?”

“ว้าว!” ควินน์ตกตะลึงในเวลานี้

แม้แต่หญิงสาวสองคนที่เลนนีพามากับเขาที่นี่วันนี้ก็ตกใจจนพูดไม่ออกด้วยเหมือนกันขณะนี้

อาหารที่โฮมแลนด์ คิชเช่นนั้นไม่ธรรมดาแน่อย่างแท้จริง

“คุณผู้ชาย…คุณอยากจะรับอะไรดีค่ะ?” ผู้จัดการชั้นถามเจอรัลด์อย่างระมัดระวัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเราแค่จะให้อาหารที่เหลือบางส่วนของเรากับเขาในภายหลัง! ทำไมเขาต้องสั่งอาหารของตัวเองด้วย?” นาธาเนลตอบกลับขณะที่เขาเปล่งเสียงทางจมูกอย่างเย็นชา

“จริงด้วย! สถานะเขาคือใครกันล่ะ? เขาควรขอบคุณที่พวกเราจะให้อาหารที่เหลือของพวกเรากับเขานะ” ควินน์พูดเพิ่มเติมขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์

วิคเตอร์ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เอาตรง ๆ นะ เขารู้สึกว่าเจอรัลด์ไม่มีค่าแม้แต่เศษมันฝรั่งสักจาน

อย่างขอบคุณ เขาได้เชิญนาธาเนลมาด้วยสำหรับการทานมื้อเย็นวันนี้

มิฉะนั้น วิคเตอร์ไม่รู้ว่าเขาจะฉีกหน้าและดูถูกดูแคลนเจอรัลด์ต่อหน้ามีล่าได้อย่างไร!